Stanisław Ceberek

Stanisław Ceberek

Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1927 Dęby
Data i miejsce śmierci	5 marca 2009 Ostrołęka
Zawód, zajęcie	polityk, rolnik, działacz społeczny
Stanowisko	poseł na Sejm PRL IV i V kadencji (1965–1972), senator III kadencji (1993–1997)
Odznaczenia

Stanisław Ceberek (ur. 5 stycznia 1927 w Dębach, zm. 5 marca 2009^[1] w Ostrołęce) – polski polityk, rolnik i społecznik, działacz kurpiowski, poseł na Sejm PRL IV i V kadencji, senator III kadencji.

Był synem Bolesława i Marianny z Deptułów^[2]. Gdy był małym dzieckiem, wraz z rodzicami przeprowadził się do Wykrotu^[3]. W okresie II wojny światowej jako trzynastolatek przebywał na robotach przymusowych w Prusach Wschodnich, skąd kilka razy uciekał. Po wojnie pracował z ojcem w około 20-hektarowym gospodarstwie rolnym. Zasadniczą służbę wojskową odbył na Śląsku w ramach brygad „Służby Polsce”^[2]. Po jej ukończeniu wraz z żoną Zofią z Kulasów z Wykrotu prowadził gospodarstwo rolne. Mieli trzech synów: Stefana (proboszcza parafii w Porządziu), Stanisława i Czesława^[2][3][4].

Zaangażowany w popularyzację kultury kurpiowskiej. Był organizatorem i kierownikiem Zespołu Pieśni i Tańca „Kurpie Leśne” z Wykrotu^[2], w którym śpiewały jego żona i teściowa^[4]. Występował w licznych konkursach gawędziarskich. Wielokrotnie pełnił funkcję starosty bartnego na „Miodobraniu Kurpiowskim” w Myszyńcu. Należał do założycieli Towarzystwa Rozwoju Ziemi Kurpiowskiej, którym kierował przez dwie kadencje^[2]. W czasie pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1991 witał papieża w gwarze kurpiowskiej, wręczając mu kurpiowski chleb^[3]. Napisał m.in. książki Chciołem wom to poziedzieć – słówka i gadki kurpiowskie, To jest zdrada stanu oraz Dzieje Ziemi Kurpiowskiej i ludu kurpiowskiego. Był członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych, przez jedną kadencję pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu głównego tej organizacji^[2].

Od 1961 był członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, potem należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Był prezesem wojewódzkiego komitetu ZSL w Ostrołęce. Zasiadał w radach narodowych: gminnej w Wykrocie (w latach 1958–1968 jako przewodniczący), powiatowej (1956–1958) i wojewódzkiej (1976–1984) w Ostrołęce. Był członkiem zarządu krajowego Frontu Jedności Narodu i członkiem rady Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Rolniczych w Warszawie. W latach 1965–1972 przez dwie kadencje sprawował mandat posła na Sejm PRL z ramienia ZSL, był m.in. wiceprzewodniczącym Komisji Komunikacji i Łączności^[2]. W latach 1993–1997 wykonywał mandat senatora III kadencji, wybranego z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego w województwie ostrołęckim. Zasiadał w Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą oraz w Komisji Gospodarki Narodowej^[5]. Bez powodzenia kandydował jako niezależny w kolejnych wyborach w 1997 i 2001. W 2005 zarejestrował swój komitet wyborczy w wyborach prezydenckich, nie zdołał jednak uzbierać wymaganej liczby podpisów^[2][3].

Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Myszyńcu^[6].

Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi^[7], Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, odznaczeniami za zasługi dla pożarnictwa oraz Odznaką „Zasłużony działacz kultury”^[2]. W 2002 otrzymał Nagrodę Prezesa Związku Kurpiów „Kurpik” w kategorii „działalność publiczna”^[8].

• Senat i senatorowie Rzeczypospolitej 1989–2009: w 20. rocznicę odrodzenia Senatu RP, Jarosław MaciejJ.M. Zawadzki (oprac.), Warszawa: Kancelaria Senatu, 2009 . Brak numerów stron w książce
• Kurp jak ta sosna bartna [online], to.com.pl, 22 marca 2009 [dostęp 2013-07-10] .