Joel Casamayor

Joel Casamayor

Pseudonim	El Cepillo
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1971 Guantánamo
Obywatelstwo	Kuba
Wzrost	170 cm
Styl walki	leworęczny
Kategoria wagowa	super piórkowa/lekka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	45
Zwycięstwa	38
Przez nokauty	22
Porażki	6
Remisy	1
Nieodbyte	0
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kuba Igrzyska olimpijskie złoto Barcelona 1992 boks (waga kogucia) Mistrzostwa świata srebro Tampere 1993 waga kogucia
Strona internetowa

Joel Casamayor Johnson, przydomek bokserski El Cepillo (ur. 12 lipca 1971 w Guantánamo) – kubański bokser zawodowy; trzykrotny mistrz świata w dwóch kategoriach wagowych; złoty medalista igrzysk olimpijskich w Barcelonie^[1].

Jego bilans walk amatorskich to 363 zwycięstw i 30 porażek.

W boskie amatorskim walczył w wadze koguciej (do 54 kilogramów). Oprócz olimpijskiego złota ma na swoim koncie srebrny medal mistrzostw świata z Tampere w roku 1993 i mistrzostwo świata juniorów z 1989 roku.

Walki olimpijskie 1992 Barcelona (waga kogucia)

1. Pokonał Venkatesana Devarajana (Indie) na punkty.
2. Pokonał Riadha Klaaia (Tunezja) na punkty.
3. Pokonał Roberto Jalnaiza (Filipiny) nokaut 1 runda.
4. Pokonał Muhammada Aszika (Maroko) techniczny nokaut 1 runda.
5. Pokonał Wayne’a McCullougha (Irlandia) na punkty.

Joel Casamayor karierę zawodową rozpoczął 20 września 1996 pokonując przeciętnego Davida Chamendisa. Po stoczeniu kilkunastu walk i pokonaniu m.in. byłego mistrza WBA w wadze super koguciej Julio Gervacio (30-7-2 23 KO) dostał, szansę zaboksowania o tytuł NABF.

W 1999 dostał szansę walki o pas WBA World Interim (tytuł tymczasowy) pokonując Antonio Hernandeza 53-24 (41 KO). Po kilku obronach tytułu Casamayor chciał dołożyć do pasa WBA Pas WBO, a jego przeciwnikiem był niepokonany wtedy Acelino Freitas(38-2 32 KO). Po ciekawym i zaciętym pojedynku zwyciężył Freitas zostając posiadaczem obu pasów federacji WBA i WBO w wadze super piórkowej.

W 2003 przeciwnikami Casamayora byli Diego Corrales oraz Nate Campbell. W 2004 odbył się rewanż Corralesa z Casamayorem; wygrał ten pierwszy niejednogłośną decyzją sędziów, wynik walki był kontrowersyjny.

Po nieudanej próbie odzyskaniu tytułu „El Cepillo” przeszedł do kategorii lekkiej, gdzie w 2. walce otrzymał propozycję walki o pas WBC w kategorii lekkiej. Casamayor przegrał niejednogłośną decyzją sędziów.

W 2006 odbudował się i pokonał przez niejednogłośną decyzję Diego Corralesa (była to ich 3. walka) i zdobył tytuł WBC w kategorii lekkiej.

W 2008 niespodziewanie wygrał z dobrze rokującym prospektem Michaelem Katsidisem zdobywając tytuł WBO Interim. W następnej walce jego przeciwnikiem była gwiazda i król wagi lekkiej Juan Manuel Márquez. Casamayor przegrał przez TKO w 11 starciu. W chwili przerwania walki, na kartach punktowych widniał remis 95:95 95:95 oraz 97:93 dla Marqueza. W 2011 dostał szansę walki o tytuł WBO, a jego przeciwnikiem był posiadacz tytułu Timothy Bradley. Joel leżał na deskach trzy razy w tej walce.