Przejdź do zawartości

Chango Carmona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chango Carmona
Pełne imię i nazwisko

Eudibiel Guillen Chapin

Pseudonim

Erubey

Data i miejsce urodzenia

29 września 1944
Meksyk

Obywatelstwo

Meksyk

Kategoria wagowa

lekka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

68

Zwycięstwa

53

Przez nokauty

43

Porażki

13

Remisy

2

Chango Carmona (oryginalnie Eudibiel Guillen Chapin ur. 29 września 1944 w Meksyku) – meksykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1964. W 1967 został zawodowym mistrzem Meksyku w wadze lekkiej, ale w tym samym roku stracił ten tytuł. W 1968 wygrał przez techniczny nokaut w 4. rundzie z weteranem, byłym mistrzem świata Joe Brownem. W następnym roku przegrał z Frankiem Narvaezem i pokonał m.in. przyszłego mistrza świata w wadze junior półśredniej Alfonso Frazera. Przegrał również przez techniczny nokaut z Sugarem Ramosem. W 1970 odzyskał tytuł mistrza Meksyku w wadze lekkiej, który posiadał do 1972, kiedy to został mistrzem świata. W 1971 pokonał go Ismael Laguna.

1972 był najlepszym rokiem w karierze Carmony. Najpierw pokonał groźnych Masatakę Takayamę i Jimmy'ego Robertsona, a 15 września w Los Angeles wygrał przez techniczny nokaut w 8. rundzie z Mando Ramosem i odebrał mu tytuł mistrza świata wagi lekkiej federacji WBC. W pierwszej obronie tego pasa uległ swemu rodakowi Rodolfo Gonzálezowi 10 listopada tego roku przez poddanie w 12. rundzie. W 1973 stoczył tylko dwie walki, obie przegrane, w 1974 nie walczył w ogóle, a w 1975 pokonał dwóch mało znanych przeciwników.

Później podjął pracę jako funkcjonariusz policji w Acapulco. Tam stoczył ostatnią swą walkę w 1979. Od 1993 mieszka w Los Angeles, gdzie trenował młodych bokserów[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robert Morales, Carmona gave 'em something to cheer about [online], ESPN.com, 16 września 2008 [dostęp 2013-03-30] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]