Jerzy Dudek

Jerzy Dudek

Pełne imię i nazwisko	Jerzy Henryk Dudek
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1973 Rybnik
Wzrost	188 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1985–1991 Górnik Knurów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1991–1995 Concordia Knurów 115 (0) 1995–1996 Sokół Tychy 15 (0) 1996–2001 Feyenoord 139 (0) 2001–2007 Liverpool 127 (0) 2007–2011 Real Madryt 2 (0) W sumie: 398 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1996  Polska U-21 2 (0) 1998–2013  Polska 60 (0) W sumie: 62 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Inne nagrody Piłkarz Roku w Polsce 1. miejsce 2000
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jerzy Henryk Dudek (ur. 23 marca 1973 w Rybniku) – polski piłkarz, który występował na pozycji bramkarza.

W latach 1998–2013 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Świata 2002. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, zajmuje trzecie miejsce pod względem liczby występów bramkarzy w reprezentacji Polski.

Po występach w lokalnych drużynach w 1995 trafił do Sokoła Tychy, gdzie zadebiutował w pierwszej lidze. Rok później trafił do Feyenoordu, gdzie w ciągu pięciu sezonów zdobył mistrzostwo Holandii i dwukrotnie został uznany za najlepszego bramkarza Eredivisie. W 2000 został wybrany piłkarzem roku w Polsce w plebiscycie „Piłki Nożnej”. W 2001 trafił do Liverpoolu, gdzie spędził sześć kolejnych sezonów i sięgnął z klubem po trofeum Ligi Mistrzów UEFA, zostając jednym z bohaterów meczu finałowego w Stambule. W 2007 przeniósł się do Realu Madryt, gdzie jako drugi bramkarz spędził cztery sezony, zdobywając wszystkie krajowe trofea i debiutując w Primera Division. Jest jednym z sześciu polskich piłkarzy – zdobywców Pucharu Europy.

Karierę rozpoczął jesienią 1985 w trampkarzach Górnika Knurów, trenował w drużynie Witolda Słabkowskiego^[1]. Podczas jednego z sezonów rozegrał w nich 12 spotkań jako lewy obrońca. Wiosną 1989 zadebiutował w drużynie juniorów Górnika, grając w meczu z GKS Tychy^[2].

W 1991 trafił do pierwszego zespołu klubu, występującego w III lidze; w drużynie, grającej pod nową nazwą – Concordia Knurów, zadebiutował 10 kwietnia 1992 w meczu z Carbo Gliwice^[2].

W barwach Concordii rozegrał 115 spotkań, ostatni pojedynek zanotował przeciwko Olimpii Piekary Śląskie w listopadzie 1995^[2].

Wiosną 1996 za sprawą trenera Bogusława Kaczmarka przeszedł do Sokoła Tychy, występującego w ekstraklasie^[3]. Debiut w ekstraklasie zaliczył 16 marca 1996 w przegranym 2:0 meczu wyjazdowym z Legią Warszawa^[2]. Po rozegraniu 15 meczów ligowych odszedł z klubu.

19 lipca 1996 podpisał profesjonalny kontrakt z holenderskim klubem występującym w lidze Eredivisie – Feyenoordem^[2]. Podczas sezonu 1996/1997 był bramkarzem rezerwowym, gdyż podstawowym bramkarzem był reprezentant Holandii – Ed de Goey^[4]. Po jego odejściu do występującego w angielskiej Premier League – Chelsea Londyn Dudek został podstawowym zawodnikiem klubu, w którego barwach zadebiutował 13 sierpnia 1997 w wygranym 6:2 pierwszym meczu II rundy kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów 1997/1998 z fińskim Jazz Pori^[2]. Osiem dni później po raz pierwszy wystąpił w holenderskiej ekstraklasie, w wygranym 0:3 meczu z MVV Maastricht^[5].

W maju 1998 podpisał nowy kontrakt, obowiązujący do 2003^[5]. W sezonie 1998/1999 na cztery kolejki przed końcem rozgrywek Feyenoord zapewnił sobie mistrzostwo Holandii, a Dudek został uznany przez związek piłkarzy profesjonalnych VVCS za najlepszego bramkarza ligi^[5].

W sezonie 1999/2000 Feyenoord zakończył rozgrywki ligowe na trzecim miejscu oraz zdobył Superpuchar Holandii, pokonując w finale Ajax Amsterdam 3:2^[5]. W tymże sezonie Dudek został ponownie wybrany najlepszym bramkarzem ligi, a także uznano go najlepszym zawodnikiem w plebiscycie gazet „De Telegraaf”^[5]. Został też okrzyknięty najlepszym polskim piłkarzem sezonu w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna” oraz otrzymał Piłkarskiego Oscara od PZPN dla najlepszego polskiego zawodnika^[5].

Dobra postawa zaowocowała ofertami z wielu znanych europejskich drużyn. Według spekulacji prasowych proponowano mu grę m.in. w FC Barcelonie, Realu Madryt, Arsenalu i Manchesterze United. Pod koniec sierpnia 2001 po rozegraniu 139 meczów ligowych przeniósł się do Liverpoolu^[5], jednego z czołowych klubów angielskiej Premier League.

Kontrakt Dudka z Liverpool został podpisany w Warszawie i obowiązywał przez pięć lat^[6]. W Premier League zadebiutował 8 września 2001 w przegranym 1:3 meczu przeciwko Aston Villi^[5]. W pierwszym sezonie w klubie rozegrał łącznie 35 ligowych spotkań i pomógł zdobyć wicemistrzostwo Anglii. W 2002 otrzymał nominację UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza Europy w sezonie 2001/2002^[5], jednak zwycięzcą okazał się Niemiec Oliver Kahn. Ponadto po raz drugi zdobył Piłkarskiego Oscara dla najlepszego polskiego zawodnika^[5].

W sezonie 2002/2003 wystąpił w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty, jednak jego drużyna przegrała z Arsenalem 1:0^[5]. W grudniu 2002 podczas meczu z Manchesterem United popełnił fatalny błąd, który kosztował go utratę miejsca w bramce klubu^[5] – przepuścił piłkę między nogami, a do pustej siatki trafił Diego Forlán. W marcu 2003 Liverpool zwyciężył w Pucharze Ligi Angielskiej, pokonując w finale Manchester United 2:0, a Dudek został wybrany Piłkarzem Meczu^[5].

Na początku sezonu 2004/2005 zdobył zaufanie nowego trenera drużyny, Rafaela Beníteza, który wystawiał Polaka w najważniejszych spotkaniach. W 2005 ponownie zagrał w finale Pucharu Ligi Angielskiej, jednak tym razem jego zespół uległ po dogrywce Chelsea 3:2^[5]. 25 maja 2005 zagrał na Atatürk Olimpiyat Stadyumu w Stambule w finałowym meczu Ligi Mistrzów przeciwko włoskiemu A.C. Milan, w którym dzięki trzykrotnej obronie w serii rzutów karnych, przyczynił się do zdobycia przez swój klub trofeum^[5]. Interwencję Dudka podczas dogrywki uznano za trzecią najefektowniejszą paradę bramkarską w historii piłki nożnej^[5] oraz za najbardziej pamiętny moment w historii Ligi Mistrzów^[7]. Ponadto drugi raz został nominowany przez UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza^[5], jednak tym razem tryumfatorem okazał się Czech Petr Čech. Zdobył także Superpuchar Europy, jednak z powodu urazu nie zagrał przeciwko rosyjskiemu CSKA Moskwa (3:1)^[5].

W sierpniu 2005 podczas treningu doznał kontuzji łokcia i od sezonu 2005/2006 był rezerwowym bramkarzem zespołu po tym, jak trener Rafael Benítez sprowadził swojego rodaka, José Reinę^[8]. W styczniu 2006 zajął ósme miejsce w 71. Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego polskiego sportowca w 2005^[5]. Po sezonie 2006/2007 odszedł z Liverpoolu po rozegraniu 127 meczów ligowych.

Przeszedł do występującego w hiszpańskim Primera División Realu Madryt na zasadzie wolnego transferu, z którym 20 lipca 2007 podpisał dwuletni kontrakt i został zmiennikiem dla Ikera Casillasa^[9]. W sezonie 2007/2008 zdobył mistrzostwo Hiszpanii^[5] i zaliczył jedno ligowe spotkanie przeciwko Realowi Saragossa, które zakończyło się remisem 2:2^[10]. W 2009 przedłużył kontrakt z Realem^[11].

W grudniu 2010 podczas meczu Ligi Mistrzów z Auxerre uległ kontuzji (pęknięcie szczęki), a po operacji udał się na kilkutygodniową rekonwalescencję^[12]; w tym czasie jego miejsce w drużynie zajmował Antonio Adán^[13]. W 2011 po zwycięstwie Królewskich z FC Barceloną (1:0) w Walencji sięgnął po Puchar Króla^[14]. Po sezonie 2010/2011 odszedł z Realu Madryt, ostatnie spotkanie w Królewskich rozegrał 21 maja 2011 przeciwko UD Almeríi^[5]. Żegnany oklaskami przez kibiców i przechodzący w szpalerze utworzonym przez kolegów z drużyny, zszedł z boiska w 78. minucie meczu^[15]. Przed rozpoczęciem meczu pożegnalnego dostał od dyrektora sportowego klubu Jorgego Valdano i prezesa Florentina Péreza statuetkę z wygrawerowanym napisem: „Jerzy Dudek: Real Madrid 2007–2011”, a także koszulkę z podpisami zawodników i trenerów.

Wkrótce po odejściu z Realu Madryt zakończył piłkarską karierę.

Rozegrał dwa spotkania w młodzieżowej reprezentacji Polski, zadebiutował 20 czerwca 1996 w przegranym 2:0 towarzyskim meczu przeciwko reprezentacji Argentyny^[2].

W czerwcu 1996, będąc zawodnikiem Sokoła Tychy, otrzymał pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Polski od selekcjonera Antoniego Piechniczka w 1996 na mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Rosji, który obejrzał z ławki rezerwowych^[2]. Debiut zaliczył za kadencji selekcjonera Janusza Wójcika 25 lutego 1998 w Ramat Ganie w przegranym 0:2 meczu towarzyskim przeciwko reprezentacji Izraela, zmieniając w 46. minucie Adama Matyska^[5]. Za kadencji selekcjonera Janusza Wójcika rozegrał jeszcze jeden mecz – 18 sierpnia 1999 w Warszawie mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Hiszpanii, gdzie w 53. minucie ponownie zastąpił Adama Matyska; mecz zakończył się porażką Polski 1:2.

Po przejęciu w 1999 przez Jerzego Engela stanowiska selekcjonera reprezentacji Polski został podstawowym bramkarzem drużyny. Zagrał we wszystkich 10 meczach eliminacyjnych mistrzostw świata 2002^[16], z czego dziewięć meczów rozegrał w pełnym wymiarze czasowym (wyjazdowy mecz z Norwegią zaczynał z ławki rezerwowych, w 66. minucie meczu zastąpił Adama Matyska). reprezentacji Polski wygrała swoją grupę eliminacyjną i pierwszy raz od 1986 awansowała na mistrzostwa świata 2002 w Korei Południowej i Japonii, podczas którego Biało-Czerwoni po dwóch porażkach z reprezentacją Korei Południowej (0:2) i reprezentacją Portugalii i zwycięstwie z reprezentacją Stanów Zjednoczonych (3:1) zajęli ostatnie czwarte miejsce w Grupie D i zakończyli swój udział w turnieju po fazie grupowej, a Dudek wystąpił w dwóch pierwszych meczach, w których puścił sześć bramek, a podczas meczu z reprezentacją Stanów Zjednoczonych w bramce Biało-Czerwonych stanął Radosław Majdan.

Wystąpił w siedmiu meczach eliminacyjnych mistrzostw świata 2006^[16], jednak pod koniec eliminacji z powodu kontuzji w ostatnich meczach bronił już Artur Boruc. Z powodu niestabilnej sytuacji w klubie Liverpool selekcjoner Paweł Janas nie powołał Dudka na turniej^[17], co wywołało niezadowolenie wśród kibiców, które okazali podczas 30 maja 2006 podczas przegranego 1:2 meczu towarzyskiego z reprezentacją Kolumbii na Stadionie Śląskim w Chorzowie – po puszczonej bramce przez Tomasza Kuszczaka kibice skandowali nazwisko Dudka.

16 listopada 2005 podczas wygranego 3:1 meczu towarzyskiego z reprezentacją Estonii w Ostrowcu Świętokrzyskim po raz pierwszy został kapitanem Biało-Czerwonych. Po mistrzostwach świata 2006 wystąpił w dwóch spotkaniach reprezentacji Polski prowadzonej przez selekcjonera Leo Beenhakkera: 16 sierpnia 2006 w przegranym 0:2 meczu towarzyskim z reprezentacją Danii w Odense i 2 września w pierwszym przegranym 1:3 meczu eliminacyjnym mistrzostw Europy 2008 z reprezentacją Finlandii w Bydgoszczy^[18]. Następny mecz w reprezentacji Polski rozegrał 14 października 2009 na Stadionie Śląskim w Chorzowie za kadencji tymczasowego selekcjonera Stefana Majewskiego, kiedy to Biało-Czerwoni przegrali 0:1 w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 2010 z reprezentacją Słowacji^[19].

20 lutego 2013 prezes PZPN Zbigniew Boniek i selekcjoner Waldemar Fornalik podjęli decyzję o zorganizowaniu dla Dudka pożegnalnego meczu w reprezentacji Polski. 4 czerwca 2013 na stadionie MKS Cracovii w Krakowie reprezentacja Polski rozegrała mecz towarzyski z reprezentacją Liechtensteinu, który zakończył się zwycięstwem Biało-Czerwonych 2:0^[7]. Dudek wystąpił podczas spotkania z numerem „60” na koszulce i był kapitanem drużyny, grał do 34. minuty i został zmieniony przez Artura Boruca^[20], dzięki czemu rozegrał swój 60. mecz w reprezentacji Polski, dołączając tym samym do Klubu Wybitnego Reprezentanta^[21]. Wówczas stał się najstarszym reprezentantem Polski w historii (w dniu meczu miał 40 lat i 73 dni), bijąc rekord Władysława Szczepaniaka, który swój ostatni mecz w reprezentacji Polski rozegrał w 1947, mając 37 lat i 118 dni.

Wspólnie z Dariuszem Kurowskim wydał dwie książki biograficzne: Uwierzyć w siebie. Do przerwy 0:3 w 2005 i NieREALna kariera w 2015. Ponadto w 2012 we współpracy z psychologiem sportowym Pawłem Habratem wydał książkę Pod presją. Jak wytrzymałość psychiczna pomaga zwyciężać^[7]. Był także bohaterem książki Piotra Skorupy Jerzy Dudek. Wybitny z Knurowa, wydanej w 2013^[7].

W sierpniu 2005 zadebiutował w roli telewizyjnego komentatora piłki nożnej, relacjonując widzom TVP mecz Liverpool – CSKA Moskwa^[5]. Po zakończeniu kariery sportowej został ekspertem i komentatorem telewizyjnym piłki nożnej. Jest ekspertem, głównie TVP Sport. Występował też w kanałach sportowych Polsatu oraz komentował kilka meczów w Eurosporcie.

W 2011 został ambasadorem kampanii reklamowej „Teraz golf”, organizowanego przez Polski Związek Golfa programu promującego tę dyscyplinę^[7]. W 2011 nawiązał współpracę z firmą Castrol jako ambasador projektów promujących piłkę nożną^[22], promował medialnie m.in. Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012, których firma była oficjalnym sponsorem^[23].

Był oficjalnym „przyjacielem Euro 2012”^[24] oraz ambasadorem finału Ligi Europy UEFA (sezon 2014/2015), który odbył się w Warszawie^[25].

Dwukrotnie (w 2012 i 2014) odrzucił propozycję udziału w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami^[26].

Od 2014 w poniedziałki w „Przeglądzie Sportowym” pojawiają się felietony Dudka^[27].

• 2013: Piąty Stadion – on sam (odc. 77)
• 2017: Porady na zdrady – mężczyzna grający w golfa z Rafałem
• 2017: Barwy szczęścia – on sam (odc. 1616, 1634-1635 i 1645)^[28].
• 2017: Szkoła – on sam (odc. 500)^[29]

W 2000 wygrał Plebiscyt „Piłki Nożnej” na najlepszego piłkarza. Rok później otrzymał Piłkarskiego Oskara, przyznawanego przez PZPN i Canal Plus. Dwukrotnie z rzędu był wybierany najlepszym polskim zawodnikiem w plebiscycie redakcji „Sportu”: w 2000 i 2001. W 2006 zajął 8. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na 10. Najlepszych Sportowców Polski. W marcu 2012 wyróżniono go nagrodą Solidarni w sporcie.

Uchwałą Rady Miasta Knurowa z dnia 6 czerwca 2005 jako pierwszy został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatelstwa Miasta Knurowa^[30][31].

1 czerwca 2013 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu^[32].

W 2022 r. otrzymał Medal Świętego Brata Alberta za wspieranie osób niepełnosprawnych^[33].

Urodził się w Rybniku, jest synem Renaty i Andrzeja Dudków^[2]. Dzieciństwo i młodość spędził w Szczygłowicach^[34], jednej z dzielnic Knurowa^[35]. Ma dwóch młodszych braci, Dariusza (ur. 1975) i Piotra (ur. 1984). Wychowywał się w rodzinie górniczej, uczył się w Technikum Górniczym.

15 czerwca 1996 ożenił się z Mirellą Litwin^[2], z którą ma syna Aleksandra (ur. 1996) oraz córki: Wiktorię (ur. 2006) i Natalię (ur. 2006)^[36]. Mieszka w Krakowie^[37].

Amatorsko gra w golfa^[38]. Startował w kilku wyścigach samochodowych jako licencjonowany kierowca wyścigowy^[39].

W 2005 założył Fundację „Dobry Start – sport przyszłością”, zajmującą się budową boisk piłkarskich dla dzieci mieszkających na wsiach i małych miastach^[5]. W styczniu 2013 otworzył Akademię Sportu Progres Jerzego Dudka, działającą przy Centrum Rozwoju Com-Com Zone Nowa Huta w Krakowie^[22].

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010^[40] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015^[41].

Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016^[42].

Klub	Sezon	Liga	Liga[43]		Puchar[44]		Europa[45]		Łącznie
			Występy	Bramki	Występy	Bramki	Występy	Bramki	Występy	Bramki
Concordia Knurów	1991/1992	IV liga	3	0	–		–		3	0
	1992/1993		28						28
	1993/1994		34						34
	1994/1995		33						33
	1995/1996		17						17
	Łącznie		115	0	–		–		115	0
Sokół Tychy	1995/1996	I liga	15	0	–		–		15	0
	Łącznie		15	0	–		–		15	0
Feyenoord	1996/1997	Eredivisie	0	0	–		0	0	0	0
	1997/1998		34				8		42
	1998/1999		34				2		36
	1999/2000		34				12		46
	2000/2001		34				8		42
	2001/2002		3				0		3
	Łącznie		139	0	–		30	0	169	0
Liverpool	2001/2002	Premier League	35	0	2	0	12	0	49	0
	2002/2003		30		4		11		45
	2003/2004		30		4		4		38
	2004/2005		24		7		10		41
	2005/2006		6		0		0		6
	2006/2007		2		3		1		6
	Łącznie		127	0	20	0	38	0	185	0
Real Madryt	2007/2008	Primera División	1	0	4	0	0	0	5	0
	2008/2009		0		2		1		3
	2009/2010		0		2		0		2
	2010/2011		1		0		1		2
	Łącznie		2	0	8	0	2	0	12	0
Łącznie w karierze			283	0	28	0	70	0	381	0

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Polska U-21
	1996	2	0
Ogólnie		2	0
Polska
	1998	1	0
	1999	1
	2000	7
	2001	10
	2002	6
	2003	11
	2004	11
	2005	6
	2006	5
	2007	0
	2008
	2009	1
	2010	0
	2011
	2012
	2013	1
Ogólnie		60	0

Występy w reprezentacji Polski
Lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wynik	Czas gry	Mecz
1.	25.02.1998	Ramat Gan	Izrael	2:0	od 46'	Mecz towarzyski
2.	18.08.1999	Warszawa	Hiszpania	1:2	od 53'
3.	23.02.2000	St. Denis	Francja	1:0	90'
4.	29.03.2000	Debreczyn	Węgry	0:0	90'
5.	4.06.2000	Lozanna	Holandia	3:1	90'
6.	16.08.2000	Bukareszt	Rumunia	1:1	90'
7.	2.09.2000	Kijów	Ukraina	3:1	90'	El. Mundialu 2002
8.	7.10.2000	Łódź	Białoruś	3:1	90'
9.	11.10.2000	Warszawa	Walia	0:0	90'
10.	28.02.2001	Larnaka	Szwajcaria	4:0	do 46'	Mecz towarzyski
11.	24.03.2001	Oslo	Norwegia	3:2	od 66'	El. Mundialu 2002
12.	28.03.2001	Warszawa	Armenia	4:0	90'
13.	25.04.2001	Bydgoszcz	Szkocja	1:1	90'	Mecz towarzyski
14.	2.06.2001	Cardiff	Walia	2:1	90'	El. Mundialu 2002
15.	6.06.2001	Erywań	Armenia	1:1	90'
16.	15.08.2001	Reykjavík	Islandia	1:1	90'	Mecz towarzyski
17.	1.09.2001	Chorzów	Norwegia	3:0	90'	El. Mundialu 2002
18.	5.09.2001	Mińsk	Białoruś	1:4	90'
19.	6.10.2001	Chorzów	Ukraina	1:1	90'
20.	27.03.2002	Łódź	Japonia	0:2	do 46'	Mecz towarzyski
21.	17.04.2002	Bydgoszcz	Rumunia	1:2	90'
22.	4.06.2002	Pusan	Korea Południowa	0:2	90'	Mundial 2002
23.	10.06.2002	Jeonju	Portugalia	0:4	90'
24.	12.10.2002	Warszawa	Łotwa	0:1	90'	El. Euro 2004
25.	20.11.2002	Kopenhaga	Dania	0:2	90'	Mecz towarzyski
26.	12.02.2003	Split	Chorwacja	0:0	90'
27.	29.03.2003	Chorzów	Węgry	0:0	90'	El. Euro 2004
28.	2.04.2003	Ostrowiec Św.	San Marino	5:0	90'
29.	6.06.2003	Poznań	Kazachstan	3:0	90'	Mecz towarzyski
30.	11.06.2003	Solna	Szwecja	0:3	90'	El. Euro 2004
31.	28.08.2003	Tallinn	Estonia	1:2	90'	Mecz towarzyski
32.	6.09.2003	Ryga	Łotwa	2:0	90'	El. Euro 2004
33.	10.09.2003	Chorzów	Szwecja	0:2	90'
34.	11.10.2003	Budapeszt	Węgry	2:1	90'
35.	12.11.2003	Warszawa	Włochy	3:1	90'	Mecz towarzyski
36.	16.11.2003	Płock	Serbia	4:3	do 46'
37.	18.02.2004	San Fernando	Słowenia	2:0	90'
38.	31.03.2004	Płock	Stany Zjednoczone	0:1	90'
39.	28.04.2004	Bydgoszcz	Irlandia	0:0	do 61'
40.	29.05.2004	Szczecin	Grecja	1:0	90'
41.	5.06.2004	Solna	Szwecja	1:3	90'
42.	18.08.2004	Poznań	Dania	1:5	do 46'
43.	4.09.2004	Belfast	Irlandia Północna	3:0	90'	El. Mundialu 2006
44.	8.09.2004	Chorzów	Anglia	1:2	90'
45.	13.10.2004	Wiedeń	Austria	3:1	90'
46.	13.10.2004	Cardiff	Walia	3:2	90'
47.	17.11.2004	St. Denis	Francja	0:0	90'	Mecz towarzyski
48.	9.02.2005	Grodzisk Wlkp.	Białoruś	1:3	do 46'
49.	26.03.2005	Warszawa	Azerbejdżan	8:0	90'	El. Mundialu 2006
50.	30.03.2005	Warszawa	Irlandia Północna	1:0	90'
51.	4.06.2005	Baku	Azerbejdżan	3:0	90'
52.	13.11.2005	Barcelona	Ekwador	3:0	od 64'	Mecz towarzyski
53.	16.11.2005	Ostrowiec Św.	Estonia	3:1	do 46'
54.	1.03.2006	Kaiserslautern	Stany Zjednoczone	0:1	do 46'
55.	28.03.2006	Rijad	Arabia Saudyjska	2:1	do 85'
56.	2.05.2006	Bełchatów	Litwa	0:1	do 83'
57.	16.08.2006	Odense	Dania	0:2	90'
58.	2.09.2006	Bydgoszcz	Finlandia	1:3	90'	El. Euro 2008
59.	14.10.2009	Chorzów	Słowacja	0:1	90'	El. Mundialu 2010
60.	4.06.2013	Kraków	Liechtenstein	2:0	do 34'	Mecz towarzyski

• Mistrzostwo Holandii: 1998/1999
• Superpuchar Holandii: 1999

• Puchar Anglii: 2005/2006
• Puchar Ligi Angielskiej: 2002/2003
• Tarcza Wspólnoty: 2006
• Liga Mistrzów UEFA: 2004/2005
• Superpuchar Europy UEFA: 2005

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2007/2008
• Puchar Króla: 2010/2011
• Superpuchar Hiszpanii: 2008

• Najlepszy bramkarz Eredivisie: 1998/1999, 1999/2000
• Najlepszy zawodnik Eredivisie: 1999/2000
• Piłkarz Roku („Piłka Nożna”): 2000
• Piłkarz Roku („Sport”): 2000, 2001
• Trofeum Alana Hardakera: 2003

• JerzyJ. Dudek JerzyJ., DariuszD. Kurowski DariuszD., NieREALna kariera, Arskom Group, 2015, ISBN 978-83-942382-0-9 .

• Oficjalna strona Jerzego Dudka
• Jerzy Dudek w bazie 90minut.pl
• Jerzy Dudek, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-18] .
• Jerzy Dudek w bazie Weltfussball.de (niem.)
• Jerzy Dudek w bazie FootballDatabase.eu (ang.)
• Jerzy Dudek
• Jerzy Dudek w bazie National Football Teams (ang.)