Jarosław opolski

Jarosław opolski

Księstwo Opolskie pod rządami Jarosława w latach 1173–1201 (kolor granatowy)
Książę śląski razem z Mieszkiem I Plątonogim
Okres	od 1172 do 1173
Poprzednik	Bolesław I Wysoki i Mieszko I Plątonogi
Następca	Bolesław I Wysoki
Książę opolski
Okres	od 1173 do 1201
Poprzednik	wydzielenie z Księstwa śląskiego
Następca	Bolesław I Wysoki
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie (Piastowie śląscy)
Data urodzenia	1143–1160
Data śmierci	22 marca 1201
Ojciec	Bolesław I Wysoki
Matka	Zwienisława, księżniczka kijowska

Jarosław opolski (ur. pomiędzy 1143 a 1160, zm. 22 marca 1201) – książę opolski od 1173, biskup wrocławski od 1198.

Jarosław był najstarszym synem Bolesława I Wysokiego z pierwszego małżeństwa z księżniczką kijowską Zwienisławą^[1]. Nie wiadomo, czy urodził się jeszcze w Polsce, czy już na emigracji politycznej w Niemczech, która nastąpiła na skutek rewolty młodszych braci Władysława Wygnańca, dziadka Jarosława. Dzieciństwo spędził na dworze Fryderyka Barbarossy w Altenburgu.

Po 1163 roku tj. po odzyskaniu Śląska przez ojca i stryja Mieszka znalazł się w kraju. Jednak wobec powtórnego małżeństwa ojca z Krystyną, niemiecką hrabianką jego sytuacja pogorszyła się, bowiem macocha starała się zapewnić dziedzictwo swemu potomstwu. Bolesław najwyraźniej faworyzował przyrodnich braci Jarosława. Pierworodny zostanie wyświęcony na księdza by umożliwić pełne dziedziczenie synom Krystyny.

Jarosław nie pogodził się jednak z tym stanem rzeczy i sprzymierzył się z równie niezadowolonym z polityki Bolesława stryjem, Mieszkiem Plątonogim. Okazja do przewrotu nadeszła szybko i w wyniku wojny domowej w latach 1172–1173 Bolesław Wysoki znalazł się na wygnaniu w niemieckim Erfurcie. Na szczęście dla księcia śląskiego Fryderyk Barbarossa zdecydował się na interwencję i dzięki jego mediacji Bolesław odzyskał władzę na Dolnym Śląsku. W zamian za co musiał uznać władzę Mieszka w Raciborzu i Jarosława w Opolu.

Następną informacje o Jarosławie pochodzi dopiero z połowy lat 90. W 1195 roku Jarosław czynie wspierał wraz ze swoim stryjem Mieszka III Starego w bitwie mozgawskiej, w której spóźnione oddziały śląskie rozbiły oddział komesa sandomierskiego Goworka. Trzy lata później (1198 rok) Jarosław pogodził się ze swoim duchownym stanem i został wybrany na biskupa wrocławskiego. Sugeruje to, że musiał dojść do porozumienia z ojcem, gdyż jest nieprawdopodobne, aby biskupem w stolicy księstwa został ktoś będący w opozycji do władcy. Dodatkową oznaką zawarcia zgody między ojcem z synem jest pochodząca z tego okresu moneta, na której widnieją imiona obydwu.

Jarosław zmarł 22 marca 1201 roku, kilka miesięcy przed ojcem, który przejął po nim księstwo opolskie. Ostatecznie, jednak Opole dostało się Mieszkowi Plątonogiemu, który korzystając z kłopotów z przejęciem władzy następcy Bolesława Henryka I Brodatego, zajął księstwo na początku następnego roku. Jarosław pochowany został zapewne we Wrocławiu.