Falenta
| Kraj działania |
Królestwo Polskie |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci |
po 22 maja 1267, być może ok. 1281 |
| Biskup diecezjalny poznański | |
| Okres sprawowania |
1265–22 maja 1267 |
| Dziekan kapituły gnieźnieńskiej | |
| Okres sprawowania |
1262–(ok. 1281?) |
| Wyznanie | |
| Nominacja biskupia |
1265 |
| Sakra biskupia |
1265 |
Falenta, Falęta, Falanta lub Walenty (zm. po 22 maja 1267, być może ok. 1281) – polski duchowny katolicki, dziekan kapituły gnieźnieńskiej od 1262, a w 1265–1267 biskup poznański. Kronika wielkopolska określa go jako człowieka niewiadomego pochodzenia.
Po śmierci biskupa poznańskiego Bogufała z Czerlina (grudzień 1264) kapituła poznańska obrała 25 stycznia 1265 na jego następcę prepozyta poznańskiego Pietrzyka. Arcybiskup gnieźnieński Janusz odmówił jednak zatwierdzenia elekcji i próbował narzucić kapitule swojego kandydata, dziekana gnieźnieńskiego Falentę, który miał poparcie także księcia gnieźnieńsko-kaliskiego Bolesława Pobożnego. Pod naciskiem arcybiskupa Pietrzyk sam zrezygnował. Kapituła obrała na jego miejsce archidiakona Jana, jednak Janusz odrzucił również tę kandydaturę i konsekrował Falentę na biskupa poznańskiego. Wówczas kapituła odwołała się do papieża. Za pośrednictwem biskupa wrocławskiego Tomasza Falenta został wezwany do osobistego stawiennictwa w kurii, czemu się podporządkował, licząc na papieskie potwierdzenie. Po rozpoznaniu sprawy papież Klemens IV w bulli z 22 maja 1267 unieważnił wszystkie dotychczasowe kandydatury i na stanowisko biskupa poznańskiego mianował jednego ze swoich kapelanów, Mikołaja, któremu udzielił też sakry biskupiej. W bulli tej wobec Falenty papież użył jednak sformułowania venerabilem fratrem nostrum V. episcopum quondam Poznaniensem, co sugeruje, że uznał ważność jego konsekracji.
Dalsze losy Falenty, w tym data jego śmierci, nie są znane. Wydaje się, że powrócił na stanowisko dziekana gnieźnieńskiego, gdyż jego następca na tym stanowisku udokumentowany jest dopiero w 1283.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- KODEKS DYPLOMATYCZNY WIELKOPOLSKI. TOM I. (nr 396 i 425)
- J. Korytkowski: Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych. T. 2. Gniezno: 1883, s. 11–12.
- Jacek Maciejewski: Episkopat polski doby dzielnicowej, 1180-1320. Tow. Nauk. Societas Vistulana, 2003.
- Antoni Małecki. Kronika Baszka. „Kwartalnik historyczny”. Rocznik VIII - Zeszyt I (1894). s. 1-23. (pol.).