Przejdź do zawartości

Erika Kirpu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erika Kirpu
Ilustracja
Kirpu w 2015 roku
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1992
Moskwa

Wzrost

174 cm

Informacje klubowe
Klub

Tartu Kalev

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Estonia
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 szermierka
(szpada druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Lipsk 2017 szpada druż.
srebro Kazań 2014 szpada druż.
brąz Kazań 2014 szpada ind.
Mistrzostwa Europy
złoto Zagrzeb 2013 szpada druż.
złoto Toruń 2016 szpada druż.
srebro Montreux 2015 szpada druż.
brąz Legnano 2012 szpada druż.
brąz Nowy Sad 2018 szpada druż.
Igrzyska europejskie
srebro Baku 2015 szpada druż.
brąz Baku 2015 szpada ind.
Multimedia w Wikimedia Commons

Erika Kirpu (ur. 22 czerwca 1992 w Moskwie) – estońska szpadzistka rosyjskiego pochodzenia, mistrzyni olimpijska i trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką szermierza Viktora Kirpu i Iriny Satanenko[1][2]. Urodziła się w Moskwie, a wychowała w Tartu[1]. Szermierkę zaczęła trenować pod okiem rodziców jako siedmiolatka[2][3]. W zawodach zaczęła startować w 2004 roku[2]. Początkowo reprezentowała klub SK Escrime, a od 2008 roku jest zawodniczką Tartu Kalev[4].

Osiągnięcia międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

W 2010 roku zdobyła złoty medal drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w Baku[5].

W 2012 roku wywalczyła brązowy medal w zawodach drużynowych na mistrzostwach Europy w Legnano[6]. Rok później została drużynową mistrzynią Europy na ME w Zagrzebiu[7]. W 2014 zdobyła drużynowo srebrny medal mistrzostw świata w Strasburgu[8] i brązowy w zawodach indywidualnych[9]. Rok później wzięła udział w igrzyskach europejskich w Baku[10], na których ponownie wywalczyła srebrny medal w zawodach drużynowych[11] i brązowy w indywidualnych[12]. W tym samym roku została też drużynową srebrną medalistką mistrzostw Europy w Montreux[13].

W 2016 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, na których zajęła 12. miejsce w zawodach indywidualnych[14] oraz czwarte w zawodach drużynowych[15]. W tym samym roku zdobyła drużynowo złoty medal mistrzostw Europy w Toruniu[16][17], a rok później zwyciężyła drużynowo na mistrzostwach świata w Lipsku[18].

W 2018 roku zdobyła drużynowo brązowy medal mistrzostw Europy w Nowym Sadzie[19].

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 2020 roku Estonki w składzie: Julia Beljajeva, Katrina Lehis, Erika Kirpu i Irina Embrich zdobyły złoty medal w zawodach drużynowych[20]. W turnieju indywidualnym zajęła 25. miejsce[21]. Były to jej jedyne starty olimpijskie.

Osiągnięcia krajowe

[edytuj | edytuj kod]

Dziewięciokrotna medalistka mistrzostw Estonii w zawodach indywidualnych. W 2015 roku została mistrzynią kraju, w 2014, 2017, 2019 i 2020 roku – wicemistrzynią, a w 2010, 2011, 2012 i 2018 roku zdobyła brązowe medale[4][22]. W zawodach drużynowych mistrzynią Estonii została w roku 2008, 2009, 2015 i 2020, wicemistrzynią – w 2010, 2011 i 2013 roku, natomiast brązowe medale zdobywała w 2007 i 2012 roku[4].

W 2014 roku została uznana najlepszą sportsmenką roku w Estonii[23][24], a rok później zajęła trzecie miejsce[25]. Ponadto, była członkinią żeńskiej drużyny szpadzistek, która trzykrotnie zostawała drużyną roku w Estonii: w 2013[26], 2014[23][24] i 2017 roku[27].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Jej językiem ojczystym jest rosyjski[1], posługuje się także estońskim, angielskim i włoskim[2]. W 2014 roku ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Technicznym w Tallinnie[3]. W październiku 2016 roku przeprowadziła się do Mediolanu[28], gdzie mieszka wraz z partnerem, włoskim szermierzem Enrico Garozzo[2]. Jej trenerem został wówczas Andrea Candiani. W 2017 roku jej trenerem został Angelo Mazzoni[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Ursula Nõu: Erika Kirpu: lähim siht on olümpia, eraelu peab ootama. Eesti Päevaleht, 2015-01-10. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  2. ↑ a b c d e f KIRPU Erika. Międzynarodowa Federacja Szermiercza. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
  3. ↑ a b Kirpu, Erika. Eesti Spordi Biograafiline Leksikon. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  4. ↑ a b c Erika Kirpu. Sport24. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  5. ↑ Results 2010 World Championships Cadets/Juniors, Epee Women's U20 Team, „fencing.ophardt.online” [dostęp 2024-04-21] (ang.).
  6. ↑ 2012 European Championships – Senior Women Epee Team. Europejska Federacja Szermiercza. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  7. ↑ Andres Vaher: Ajalugu! Võistkondlik kuld!. Õhtuleht, 2013-06-22. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  8. ↑ Eesti epeenaiskond võitis MM-ilt hõbemedalid. Eesti Rahvusringhääling, 2014-07-23. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  9. ↑ Erika Kirpu võitis MM-ilt pronksi. Eesti Rahvusringhääling, 2014-07-20. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  10. ↑ Kristjan Jaak Kangur: Euroopa mängudele sõidab 59 Eesti sportlast, lippu kannab Heiki Nabi. Postimees, 2015-05-27. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  11. ↑ Merili Luuk: Kolmas suurvõistlus ja kolmas hõbe. Õhtuleht, 2015-06-27. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  12. ↑ Merili Luuk: Erika Kirpu võitis Eestile teise pronksmedali. Õhtuleht, 2015-06-23. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  13. ↑ Women's, men's fencing teams take silvers at European Championships. Eesti Rahvusringhääling, 2015-06-09. [dostęp 2021-05-07]. (ang.).
  14. ↑ 2016 Summer Olympics – Fencing – Épée, Individual, Women. Olympedia. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
  15. ↑ 2016 Summer Olympics – Fencing – Épée, Team, Women. Olympedia. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
  16. ↑ Kadi Parts: Super! Eesti epeenaiskond krooniti Euroopa meistriks. Postimees, 2016-06-25. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  17. ↑ ELAGU, ELAGU, ELAGU! Eesti epeenaiskond tuli Poolas teistkordselt Euroopa meistriks!. Delfi, 2016-06-25. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  18. ↑ Aili Vahtla: Estonian women's épée team crowned world champions in Leipzig. Eesti Rahvusringhääling, 2017-07-27. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
  19. ↑ Viies medal! Eesti epeenaiskond v��itis EMil pronksmedali. Postimees, 2018-06-21. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  20. ↑ Olympedia - 2020 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Women [online], olympedia.org [dostęp 2024-04-21] (ang.).
  21. ↑ Olympedia - 2020 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Women [online], olympedia.org [dostęp 2024-04-10] (ang.).
  22. ↑ Eesti meistrid. Eesti Vehklemisliit. [dostęp 2021-05-07]. (est.).
  23. ↑ a b Спортсменом года в Эстонии стал бегун Расмус Мяги. Postimees, 2014-12-28. [dostęp 2021-05-06]. (ros.).
  24. ↑ a b Eesti aasta sportlasteks valiti Rasmus Mägi ja Erika Kirpu, parimaks võistkonnaks epeenaiskond. Delfi, 2014-12-27. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  25. ↑ В Эстонии названы спортсмен и спортсменка 2015 года. Postimees, 2015-12-27. [dostęp 2021-05-06]. (ros.).
  26. ↑ Kadi Parts: Aasta võistkonnaks valitud epeenaiskond kinkis auhinna vehklemisliidule. Postimees, 2013-12-27. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  27. ↑ Epeenaiskond valiti Tänaku - Järveoja ees aasta võistkonnaks. Eesti Rahvusringhääling, 2017-12-27. [dostęp 2021-05-06]. (est.).
  28. ↑ Эрика Кирпу: «В какой-то момент против меня ополчилась половина Эстонии». Федерация фехтования России, 2019-09-25. [dostęp 2021-05-06]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erika_Kirpu&oldid=73917958”