Edward Jancarz
Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1946 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 stycznia 1992 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Edward Jancarz (ur. 20 sierpnia 1946 w Gorzowie Wielkopolskim, zm. 11 stycznia 1992 tamże) – polski żużlowiec i trener sportu żużlowego.
Wielokrotny reprezentant Polski, siedmiokrotny medalista drużynowych mistrzostw świata, w tym złoty (1969). Brązowy medalista indywidualnych mistrzostw świata 1968. Ze Stalą Gorzów siedmiokrotnie zdobywał złoto drużynowych mistrzostw Polski.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Na arenie międzynarodowej dziesięciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw świata (w latach 1968–1969, 1973–1977, 1981–1982). Najlepsze miejsce zajął w swoim pierwszym starcie – w 1968 w Göteborgu zdobył 11 punktów i po biegu dodatkowym zdobył brązowy medal. Siedmiokrotnie reprezentował Polskę w finałach mistrzostw świata par, zdobywając cztery medale tych rozgrywek: srebrny w 1975 z Piotrem Bruzdą oraz srebrny w 1980 i dwa brązowe w 1979 i 1981 z Zenonem Plechem.
Sześciokrotnie stawał na podium indywidualnych mistrzostw Polski: dwukrotnie zdobywał tytuł mistrzowski (1975, 1983), raz zdobył srebro (1974), a trzykrotnie był trzeci (1968, 1976, 1981). Również sześciokrotnie zajmował miejsca na podium turniejów o „Złoty Kask” (I miejsce w latach 1969, 1972, 1975; II miejsce w 1973 i 1976 oraz III miejsce w 1974). Jeszcze jako junior, w 1967 roku, zdobył „Srebrny Kask”.
Przez całą karierę sportową związany był z macierzystym klubem – Stalą Gorzów. Łącznie w gorzowskim klubie występował przez 22 sezony, w których zdobył aż szesnaście medali DMP: siedem złotych (1969, 1973, 1975–1978, 1983), osiem srebrnych (1965, 1966, 1968, 1971, 1974, 1979, 1981, 1984) oraz jeden brązowy (1982). Karierę zakończył, organizując w Gorzowie Wielkopolskim turniej pożegnalny w 9 sierpnia 1986 roku. Doszło tam do wypadku, w wyniku którego doznał wstrząsu mózgu, pęknięcia podstawa czaszki i złamania łopatki. Następnie rozpoczął pracę jako trener z gorzowskimi juniorami, przez krótki czas prowadził młodzieżową drużynę narodową, potem próbował swoich sił jako trener, współpracując ze Stalą i KKŻ Krosno.
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]Zmarł 11 stycznia 1992 roku. Podczas kłótni domowej (już pod koniec kariery niemal stale nadużywał alkoholu) został śmiertelnie ugodzony nożem przez drugą żonę, Katarzynę[1]. Przyczyną śmierci był krwotok z tętnicy pachwinowej[2]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim.
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Od 1992 w Gorzowie Wlkp. rozgrywany jest coroczny Memoriał Edwarda Jancarza. Jego imię nosi gorzowski stadion żużlowy oraz jedna z gorzowskich ulic.
Jancarz jest pierwszym żużlowcem na świecie, któremu postawiono pomnik. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło w grudniu 2005 roku w Gorzowie Wielkopolskim.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Indywidualne mistrzostwa świata
- 1968 – Göteborg – 3. miejsce – 11+3 pkt. → wyniki
- 1969 – Wembley – 6. miejsce – 9 pkt. → wyniki
- 1973 – Chorzów – 11. miejsce – 6 pkt. → wyniki
- 1974 – Göteborg – jako rezerwowy – 1 pkt → wyniki
- 1975 – Wembley – 12. miejsce – 4 pkt. → wyniki
- 1976 – Chorzów – 12. miejsce – 5 pkt. → wyniki
- 1977 – Göteborg – 13. miejsce – 4 pkt. → wyniki
- 1979 – Chorzów – 9. miejsce – 7 pkt. → wyniki
- 1981 – Wembley – 12. miejsce – 5 pkt. → wyniki
- 1982 – Los Angeles – 10. miejsce – 7 pkt. → wyniki
- 1984 – Göteborg – awansował do finału IMŚ, ale w nim nie wystąpił → wyniki
- 1968 – Londyn – 3. miejsce – 6 pkt. → wyniki
- 1969 – Rybnik – 1. miejsce – 11 pkt. → wyniki
- 1971 – Wrocław – 3. miejsce – 4 pkt. → wyniki
- 1973 – Londyn – 4. miejsce – 2 pkt. → wyniki
- 1975 – Norden – 4. miejsce – 1 pkt → wyniki
- 1976 – Londyn – 2. miejsce – 9 pkt. → wyniki
- 1977 – Wrocław – 2. miejsce – 10 pkt. → wyniki
- 1978 – Landshut – 3. miejsce – 6+3 pkt. → wyniki
- 1980 – Wrocław – 3. miejsce – 3 pkt. → wyniki
- 1974 – Manchester – 5. miejsce – 6 pkt. → wyniki
- 1975 – Wrocław – 2. miejsce – 15 pkt. → wyniki
- 1976 – Eskilstuna – 7. miejsce – 7 pkt. → wyniki
- 1978 – Chorzów – 5. miejsce – 13 pkt. → wyniki
- 1979 – Vojens – 3. miejsce – 13 pkt. → wyniki
- 1980 – Krško – 2. miejsce – 15 pkt. → wyniki
- 1981 – Chorzów – 3. miejsce – 15 pkt. → wyniki
Indywidualne mistrzostwa Polski
- 1968 – Rybnik – 3. miejsce – 12+2 pkt. → wyniki
- 1969 – Rybnik – jako rezerwowy – nie startował → wyniki
- 1971 – Rybnik – 7. miejsce – 8 pkt. → wyniki
- 1973 – Rybnik – 4. miejsce – 10 pkt. → wyniki
- 1974 – Gorzów Wielkopolski – 2. miejsce – 13+3 pkt. → wyniki
- 1975 – Częstochowa – 1. miejsce – 15 pkt. → wyniki
- 1976 – Gorzów Wielkopolski – 3. miejsce – 11 pkt. → wyniki
- 1980 – Leszno – 4. miejsce – 13+1 pkt → wyniki
- 1981 – Leszno – 3. miejsce – 12+3 pkt. → wyniki
- 1982 – Zielona Góra – 4. miejsce – 11 pkt → wyniki
- 1983 – Gdańsk – 1. miejsce – 13 pkt. → wyniki
Mistrzostwa Polski par klubowych
- 1974 – Bydgoszcz – 2. miejsce – 14 pkt. → wyniki
- 1976 – Gdańsk – 1. miejsce – 14 pkt. → wyniki
- 1978 – Chorzów – 1. miejsce – 16 pkt. → wyniki
- 1983 – Zielona Góra – 3. miejsce – 9 pkt. → wyniki
- 1984 – Toruń – 2. miejsce – 8 pkt. → wyniki
- 1969 – 8 rund – 1. miejsce – 79 pkt. → wyniki
- 1972 – 8 rund – 1. miejsce – 80 pkt. → wyniki
- 1973 – 8 rund – 2. miejsce – 67 pkt. → wyniki
- 1974 – 8 rund – 3. miejsce – 44 pkt. → wyniki
- 1975 – 8 rund – 1. miejsce – 73 pkt. → wyniki
- 1976 – 4 rundy – 2. miejsce – 49 pkt. → wyniki
- 1983 – Leszno – 4. miejsce – 10 pkt. → wyniki
- 1984 – Wrocław – 7. miejsce – 9 pkt. → wyniki
Drużynowe Mistrzostwa Polski - Sezon Zasadniczy Najwyższej Klasy Rozgrywkowej[3]
[edytuj | edytuj kod]Do uzupełnienia lata 1967–1980.
Sezon | Klub | Miejsce | Liga | Średnia/bg | Średnia/mc | Pkt | Bonusy | Razem | Komplety | Biegi | Mecze |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1965 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 0,500 | 1,000 | 1 (74) | 0 | 1 (74) | 0 | 2 | 1 | |
1966 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 1,429 (31) | 3,286 (41) | 23 (48) | 7 | 30 (48) | 0 | 21 | 7 | |
1981 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,514 (2) | 11,125 (8) | 178 (8) | 3 | 181 (11) | 4 | 72 | 16 | |
1982 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,612 (2) | 10,500 (15) | 126 (27) | 2 | 128 (32) | 2 | 49 | 12 | |
1983 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,477 (7) | 11,333 (12) | 204 (9) | 14 | 218 (6) | 4 - (3 pł.) | 88 | 18 | |
1984 | Stal Gorzów Wlkp. | 1 Liga | 2,340 (10) | 11,300 (9) | 113 (32) | 4 | 117 (34) | 1 - (1 pł.) | 50 | 10 | |
1985 | Stal Gorzów Wlkp. | 8 | 1 Liga | 1,984 (20) | 6,882 (32) | 117 (27) | 8 | 125 (30) | 0 | 63 | 17 |
W nawiasie miejsce w danej kategorii (śr/m oraz śr/b - przy założeniu, że zawodnik odjechał minimum 50% spotkań w danym sezonie)
Inne ważniejsze turnieje
[edytuj | edytuj kod]Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ "Eddy'' - historia prawdziwa o mistrzu z dwoma obliczami | Gazeta Lubuska [online], www.gazetalubuska.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
- ↑ Cała prawda o zabójstwie Edwarda Jancarza: On rzucał w nią tłuczkiem. Ona zabiła go nożem [online], gorzowianin.com, 8 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-11] (pol.).
- ↑ Wiesław Dobruszek – Żużlowy leksykon ligowy tom 4