Dwaj świadkowie

Dwa świadkowie (język hebrajski: שני העדים) – postacie pojawiające się w Apokalipsie świętego Jana w jedenastym rozdziale, pomiędzy trzecim, a jedenastym wersetem.

Dwaj świadkowie są różnie identyfikowani przez teologów: jako dosłownie dwie osoby, dwie grupy ludzi, lub jako dwie koncepcje. Dyspensacjonalistyczni chrześcijanie wierzą, że wydarzenia opisane w Apokalipsie świętego Jana nastąpią przed i w czasie powtórnego przyjścia Chrystusa i próbują oni powiązać odniesienia w niej zawarte, do wydarzeń historycznych lub bieżących, oraz konkretnych ludzi.

Tekst oryginału:

Tłumaczenie na polski:

 Osobny artykuł: Apokalipsa świętego Jana w historii egzegezy.

Zgodnie z treścią Apokalipsy świętego Jana, dwaj świadkowie są symbolizowani jako „dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki”, które posiadają moc niszczenia swoich wrogów, kontroli nad pogodą i zsyłania plag. Ich przedstawienie jako drzew, lub świeczników może być symboliczne, alegoryczne, bądź też dosłowne.

Przystępując do egzegezy jedenastego rozdziału Apokalipsy, komentatorzy, posługujący się tak zwaną eschatologią premilenijną, na ogół interpretują dwóch świadków na jeden z trzech sposobów:

• Jako jednostki, albo przejawiające się już kiedyś na kartach Biblii, lub po prostu jako dwie osoby nowo przybyłe na ziemię za sprawą Boga
• Jako wspólnota ludzi, służąca Kościołowi, lub Izraelowi, albo też zarówno Izraelowi, jak i Kościołowi
• Jako postacie symboliczne, lub skonfrontowanie pojęć biblijnych (jak na przykład Starego i Nowego Testamentu, lub prawa i proroków)^[2]

Pierwsi chrześcijanie, tacy jak Tertulian, Ireneusz z Lyonu i Hipolit Rzymski, doszli do wniosku, że dwoma świadkami byli Enoch i Eliasz, czyli prorocy, którzy nigdy nie umarli, ponieważ Bóg „zabrał” ich do siebie. Na jednego ze świadków proponowano też Mojżesza, ze względu na jego zdolność do przemiany wody w krew i moc zsyłania plag na ziemi^[2]. Współcześni teologowie, tacy jak John Walvoord, porównali „dwa świeczniki” i „dwa drzewa oliwne” z jedenastego rozdziału Apokalipsy, do złotego świecznika i dwóch drzew oliwnych z czwartego rozdziału Księgi Zachariasza. Poprzez identyfikację dwóch gałązek oliwnych jako „dwóch pomazańców” lub „dwóch synów oliwy”, w Księdze Zachariasza, poparta zostaje dosłowna interpretacja, wedle której dwaj świadkowie są konkretnymi dwiema osobami. Tak uważał między innymi szkocki teolog, William Barclay^[3]. John Walvoord wskazał, że przez wzgląd na brak imion świadków, byłoby bezpieczniej stwierdzić, że nie są oni związani z żadnymi poprzednimi biblijnymi bohaterami. Zwolennicy dosłownej interpretacji Apokalipsy wierzą w dyspensacjonalistyczną i futurystyczną interpretację, która zakłada pojawienie się dwóch świadków w dniach ostatecznych^[4].

Dwaj świadkowie byli także interpretowani jako reprezentanci Kościoła. Biblia genewska z 1599 podaje, że dwaj świadkowie przynależą wyłącznie do Kościoła. Z kolei brytyjski pisarz, Matthew Henry w swoim dziele zatytułowanym Complete Commentary on the Whole Bible podał interpretację, wedle której reprezentują oni Żydów i pogan. Anglikański kaznodzieja John Wesley, w swoim komentarzu do jedenastego rozdziału Apokalipsy, zasugerował bardziej duchowe i dwuznaczne wyjaśnienie^[5]. Teolog i pastor Kościoła baptystów, John Gill, w swoim Exposition of the Bible zinterpretował dwóch świadków jako prawdziwy Kościół i przeciwieństwo dla sił katolickiego Antychrysta. Bardzo podobnie do koncepcji Henry'ego, dwaj świadkowie bywają interpretowani jako postacie symbolizujące Izrael i Kościół chrześcijański. Liczbę dwa niekiedy wiązano ze świadkiem Izraela, wysłanym do pogańskich narodów w czasie siedemdziesięciu tygodni, wspomnianych w proroctwie proroka Daniela^[6]. Z kolei drzewo oliwne oznaczałoby naród Izraela. Proponowano również bardziej ogólną interpretację, sugerującą, że te dwie postacie są po prostu świadkami Kościoła, ponieważ Jezus zawsze wysyłał swoich uczniów, po dwóch^[7].

W interpretacji Adwentystów Dnia Siódmego, Uriah Smith i Ellen G. White dwaj świadkowie mieli przedstawiać Stary i Nowy Testament. Smith i White wierzyli, że Wielka Rewolucja Francuska była czasem, gdy właśnie zabito dwóch świadków^[8]. Z kolei Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich naucza, że dwaj świadkowie będą prorokami, wysłanymi na misję w celu nawrócenia Żydów we współczesnym narodzie Izraela^[9], lub ewentualnie dwoma członkami ich Kworum Dwunastu Apostołów (jest to drugi najwyższy organ, zarządzający Kościołem mormonów), lub ich Pierwszej Prezydencji^[10], którzy są uznawani za proroków przez wiernych Kościoła mormonów.

Według komentarza, umieszczonego w przypisie do Biblii Tysiąclecia z 1990, wydawnictwa Pallotinum: „Dwaj świadkowie to symbol apostołów Chrystusa, rekrutujących się spośród hierarchii i laikatu, wzrorowany na wielu postaciach Starego Testamentu [...] Działalność ich trwa przez całą doczesność”^[11].

Świadkowie Jehowy uważają, że dwaj świadkowie są to „namaszczeni bracia, którzy zapewniali przewodnictwo, gdy w roku 1914 ustanowiono w niebie Królestwo Boże”. W roku 1919 znaleźli się wśród wyznaczonych do usługiwania w charakterze „niewolnika wiernego i roztropnego”, aby troszczyć się o duchowe potrzeby ludu Bożego w dniach ostatnich^[12].

• Siedem trąb
• Siedem czasz
• Nierządnica z Babilonu
• Niewiasta obleczona w słońce

• MarkM. Hitchcock MarkM., The complete book of Bible prophecy, Wheaton, Ill.: Tyndale House Publishers, 1999, ISBN 978-0-8423-1831-0, OCLC 41319928 . Brak numerów stron w książce
• Barclay, William (2004). The Revelation of John (3rd ed. fully rev. and updated. ed.). Louisville, Ky.: Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-22680-0.
• John FJ.F. Walvoord John FJ.F., Every prophecy of the Bible, Colorado Springs, CO: Chariot Victor Pub, 1999, ISBN 978-1-56476-758-5, OCLC 40331088 . Brak numerów stron w książce

• Treść fragmentu o dwóch świadkach. apokalipsa.info.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-01)].
• Interpretacje na stronie www.apokalipsa.info.pl. apokalipsa.info.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-01)].