Chlorek benzoksonium

Chlorek benzoksonium

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) chlorek N-benzylo-N,N-bis(2-hydroksyetylo)dodekano-1-amoniowy Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. benzoxonii chloridum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C23H42NO2Cl
Masa molowa	400,04 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	19379-90-9
PubChem	29563
SMILES CCCCCCCCCCCC[N+](CCO)(CCO)CC1=CC=CC=C1.[Cl-]
InChI InChI=1S/C23H42NO2.ClH/c1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-14-17-24(18-20-25,19-21-26)22-23-15-12-11-13-16-23;/h11-13,15-16,25-26H,2-10,14,17-22H2,1H3;1H/q+1;/p-1 InChIKey UUSQFLGKGQEVCM-UHFFFAOYSA-M
Właściwości Temperatura topnienia 108 °C[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Numer RTECS BO6475300 Dawka śmiertelna LD50 750 mg/kg (szczur, doustnie)
Podobne związki
Podobne związki	chlorki benzalkoniowe
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A01AB14, D08AJ05
Stosowanie w ciąży	kategoria A
Farmakokinetyka Działanie bakteriobójcze, grzybobójcze, przeciwwirusowe Procent wchłaniania 1 Wydalanie 95% z kałem, 1% z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania miejscowo
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek benzoksonium (łac. benzoxonii chloridum) – organiczny związek chemiczny z grupy czwartorzędowych soli amoniowych o silnym działaniu antyseptycznym.

Działa silnie bakteriobójczo na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne oraz grzybobójczo i wirusobójczo na wirus grypy, wirus paragrypy, wirus opryszczki pospolitej. Kationowa budowa leku zapewnia dużą aktywność powierzchniową i znaczną penetrację.

• ostre zapalenie gardła
• ostre zapalenie krtani
• zapalenie dziąseł
• angina
• afty

Nadwrażliwość na czwartorzędowe związki kationowe.

Możliwe uczucie suchości w jamie ustnej.

Tabletki do ssania i żelki stosuje się co 1–3 godziny, a płyn rano i wieczorem po posi��ku. Aerozol stosuje się 3–6 razy dziennie.

• Jan KazimierzJ.K. Podlewski Jan KazimierzJ.K., Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading, 2007, s. 80, ISBN 83-85632-95-6 .