Bolesław Zaleski

Bolesław Zaleski

Mjr Bolesław Zaleski, okres służby w Legionach Polskich
tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1866 Borszczów
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1933 Muncewicze
Przebieg służby
Lata służby	1891–1923
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	28 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Zaleski (ur. 13 stycznia 1866 w Borszczowie, zm. 20 lutego 1933 w Muncewiczach) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 13 stycznia 1866 w Borszczowie, mieście powiatowym ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii^[1]. W latach 1877–1884 uczęszczał do Gimnazjum w Kołomyi, następnie kształcił się w korpusie kadetów w Trydencie i odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika^[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1894 w korpusie oficerów rezerwy piechoty i przydzielony do Galicyjsko-Bukowińskiego Pułku Piechoty Nr 24 we Lwowie^[3][4][5]. W 1895 został powołany do zawodowej służby wojskowej w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1895 i wcielony do Styryjskiego Pułku Piechoty Nr 87 w Trieście^[6]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1899^[7][8]. W 1900 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 90 w Rzeszowie^[9]. Pełnił w nim służbę przez kolejnych pięć lat^[10]. Wyrokiem Sądu Garnizonowego w Przemyślu nr 9410 G.G. z 20 lutego 1905 został wykluczony z korpusu oficerskiego^[11].

W sierpniu 1914 na czele Polskich Drużyn Strzeleckich ze Lwowa wstąpił do Legionu Wschodniego. W trzeciej dekadzie września 1914, po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, wstąpił w szeregi 3 pułku piechoty Legionów Polskich. Objął dowództwo 13. kompanii IV batalionu^[12] . Na jej czele walczył 12 października 1914 w bitwie pod Rafajłową^[12] . W końcu tego miesiąca objął dowództwo IV baonu 3 pp^[12] .

Dowodził 15 pułkiem piechoty „Wilków”^[13], a od lipca 1921 XVII Brygadą Piechoty.

12 stycznia 1921 Naczelny Wódz „w uwzględnieniu nienagannego prowadzenia się i wybitnych zasług bojowych, zarówno w wojnie światowej, jako też obecnej przywrócił” mu „w drodze łaski” stopień oficerski, którego utrata orzeczona została wspomnianym wyżej wyrokiem Sądu Garnizonowego w Przemyślu^[11]. 16 lutego 1921 został zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920, w „grupie byłych Legionów Polskich”^[14]. W październiku został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie^[1]. Z dniem 31 października 1923 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z powodu przekroczonego wieku 57 lat^[15][16]. Zmarł 20 lutego 1933 w majątku Muncewicze, w powiecie wołożyńskim^[1]. Pochowany na cmentarzu parafialnym w miejscowości Bakszty.

31 maja 2012 poseł Włodzimierz Karpiński wystąpił do ministra spraw zagranicznych z zapytaniem w sprawie sprowadzenia do Polski szczątków generała brygady Bolesława Zaleskiego. 2 lipca 2012 odpowiedź na zapytanie udzieliła podsekretarz stanu w MSZ Grażyna Bernatowicz. Odpowiedź kończy zdanie „Ministerstwo Obrony Narodowej poinformowało, że w przypadku decyzji rodziny generała o sprowadzeniu jego prochów do Polski udzieli pomocy w zorganizowaniu wojskowej oprawy ceremonialnej uroczystości i pogrzebu na terenie kraju, zgodnie z honorami należnymi kawalerowi Orderu Wojennego Virtuti Militari”.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 28 lutego 1921^[17]
• Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[18]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[1] (po raz 1 i 2 w 1921^[19])
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy – 10 listopada 1917^[20]

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

• Żołnierze Niepodległości : Zaleski Bolesław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-26].
• Wystawa „Chłopcy malowani” - portrety i biogramy. Bolesław Zaleski, Strona internetowa Stowarzyszenia Grupa Historyczna 15. Pułku Piechoty "Wilków" w Puławach
• Zapytanie nr 1217 do ministra spraw zagranicznych w sprawie sprowadzenia do Polski szczątków generała brygady, członka Legionów Polskich z miejscowości Bakszty, dawniej pow. Wołożyn, woj. nowogródzkie (obecnie teren Republiki Białoruś)
• Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych - z upoważnienia ministra - na zapytanie nr 1217 w sprawie sprowadzenia do Polski szczątków generała brygady, członka Legionów Polskich z miejscowości Bakszty, dawniej pow. Wołożyn, woj. nowogródzkie (obecnie teren Republiki Białoruś)