Artjoms Rudņevs

Artjoms Rudņevs
	; Artjoms Rudņevs (2014)
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1988 ; Dyneburg
Wzrost	183 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
1995–2005	DJuSSz Dyneburg
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Artjoms Rudņevs (ros. Артём Руднев, Artiom Rudniew, wym. [ɐ r ˈ t ʲ ɵ m ˈ r u d n ʲ ɪ f]; ur. 13 stycznia 1988 w Dyneburgu) – łotewski piłkarz pochodzenia rosyjskiego występujący na pozycji napastnika, reprezentant Łotwy.

Kariera klubowa

Karierę rozpoczynał w lokalnym FC Daugava. W lutym 2009 podpisał kontrakt z węgierskim Zalaegerszegi TE FC. Jednakże w tej sprawie musiała interweniować FIFA, ponieważ nadal obowiązywał go kontrakt z łotewskim klubem. Ostatecznie w ZTE zadebiutował w maju 2009^[1]^[2]. 4 sierpnia 2010 został zawodnikiem Lecha Poznań^[3] podpisując czteroletnią umowę. Już w swoim pierwszym w barwach Lecha- Widzewowi Łódź, 21 minut po wejściu na boisko, zdobył bramkę dającą prowadzenie jego drużynie. 16 września 2010 strzelił hat-tricka w meczu Ligi Europy z Juventusem, zakończonym wynikiem 3:3. W meczu rewanżowym tych drużyn (01.12.2010) strzelił bramkę na 1:0. Mecz, który odbył się przy siarczystym mrozie i obfitych opadach śniegu, skończył się wynikiem 1:1, czym Lech zapewnił sobie awans do 1/16 Ligi Europy. 17 lutego w pierwszym meczu Lecha Poznań w 1/16 finału LE ze Sportingiem Braga, strzelił w 72 minucie zwycięskiego gola. 12 grudnia 2011 zdobył 3 bramki w meczu z Zagłębiem Lubin uzyskując rekordowego, czwartego hat-tricka w lidze polskiej. W sezonie 2011/2012 Rudnev strzelił 22 gole i został królem strzelców Ekstraklasy.

11 maja 2012 roku podpisał 3-letni kontrakt z niemieckim zespołem – Hamburger SV^[4]. W Bundeslidze zadebiutował 25 sierpnia 2012 w meczu z 1. FC Nürnberg, zaś swojego pierwszego gola na niemieckich boiskach strzelił 26 września 2012 w zremisowanym 2:2 meczu z Borussią Mönchengladbach. Połowę sezonu 2014/15 spędził na wypożyczeniu w Hannoverze 96. Dla ekipy z Dolnej Saksonii w 16 występach strzelił 4 bramki. Łącznie w barwach HSV, Rudnevs rozegrał 77 meczów, w których strzelił 17 goli i zanotował 8 asyst.

15 czerwca 2016 roku podpisał, obowiązujący od 1 lipca, 3-letni kontrakt z 1. FC Köln^[5], który zerwał z przyczyn osobistych we wrześniu 2017 roku^[6]

Kariera reprezentacyjna

Reprezentacje juniorskie (2006–2009)

Rudņevs występował w juniorskich reprezentacjach Łotwy w piłce nożnej. W drużynie do lat 19 zadebiutował 6 października 2006 w meczu eliminacji do Mistrzostw Europy U-19 w Piłce Nożnej 2007 przeciwko Norwegii. Łącznie wystąpił w dwóch meczach tej reprezentacji, nie zdobywając w nich bramki. Rudņevs grał także w kadrze do lat 21, w barwach której w 9 spotkaniach zdobył 3 gole, wszystkie w meczach eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 w Piłce Nożnej 2011: z Rumunią (2 bramki) i Andorą.

Reprezentacja seniorska (od 2008)

Zagrał trzydzieści osiem meczów w reprezentacji Łotwy, debiutując w meczu przeciwko Estonii 12 listopada 2008. Swoją pierwszą bramkę zdobył 7 października 2011 roku w 83 minucie meczu z Maltą.

Życie prywatne

Ma 183 centymetry wzrostu i waży 81 kilogramów. W 2009 ożenił się z Santą. Mają córkę o imieniu Arina^[7]. W dzieciństwie chodził do rosyjskiej szkoły^[8]. Jego rodzice są Rosjanami należącymi do mniejszości rosyjskiej na Łotwie^[9]. Zna język rosyjski, łotewski^[8] i angielski. Po zakończeniu sezonu 2010/2011 piłkarz postanowił, że na koszulce będzie widniała rosyjska wersja jego nazwiska (w anglojęzycznej transkrypcji Rudnev^[10]). W 2017 roku postanowił zakończyć karierę, przez chorobę psychiczną swojej żony^[11].

Sukcesy

Indywidualne

Król strzelców Ekstraklasy: 2011/2012 (22 gole)

Przypisy

↑ ZTE FC Hivatalos Weblap – Official Website [online], www.ztefc.hu [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26] .
↑ ZTE FC Hivatalos Weblap – Official Website [online], www.ztefc.hu [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26] .
↑ Artjoms Rudņevs piłkarzem Lecha [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
↑ Artjoms Rudņevs przechodzi do Hamburger SV. 90minut.pl, 2012-05-11. [dostęp 2013-09-14]. (pol.).
↑ Artjoms Rudnevs signs for FC [online] [dostęp 2016-07-18] .
↑ FC löst Vertrag mit Rudnevs auf [online] [dostęp 2017-11-28] (niem.).
↑ 2010-09-18: Oto bohater Lecha. Kim jest Artjoms Rudnevs?. dziennik.pl. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).
↑ ^a ^b Rudnevs: do ludzi nic nie mam, ale kraj.... wp.pl, 2010-09-18. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).
↑ Radosław Nawrot: Artjoms Rudnevs – nowe, łotewskie żądło Kolejorza. sport.pl, 2010-08-23. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).
↑ LechNews.pl | O Bułgarskiej z pierwszej ręki [online], lechnews.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
↑ Znane są powody zakończenia kariery przez Rudnevsa. "Są sprawy ważniejsze od sportu" [online], Polsat Sport, 1 października 2017 [dostęp 2021-09-27] .

Linki zewnętrzne

Artjoms Rudņevs w bazie 90minut.pl
Artjoms Rudņevs w bazie HLSZ.hu (węg.)
Artjoms Rudnevs, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .
A. Rudņevs, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
Artjoms Rudņevs w bazie PlayerHistory.com (ang.)
Artjoms Rudņevs w bazie National Football Teams (ang.)

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] ZTE FC Hivatalos Weblap – Official Website [online], www.ztefc.hu [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26] .

[3] ZTE FC Hivatalos Weblap – Official Website [online], www.ztefc.hu [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26] .

[4] Artjoms Rudņevs piłkarzem Lecha [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).

[5] Artjoms Rudņevs przechodzi do Hamburger SV. 90minut.pl, 2012-05-11. [dostęp 2013-09-14]. (pol.).

[6] Artjoms Rudnevs signs for FC [online] [dostęp 2016-07-18] .

[7] FC löst Vertrag mit Rudnevs auf [online] [dostęp 2017-11-28] (niem.).

[8] 2010-09-18: Oto bohater Lecha. Kim jest Artjoms Rudnevs?. dziennik.pl. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).

[WP-9] Rudnevs: do ludzi nic nie mam, ale kraj.... wp.pl, 2010-09-18. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).

[sport-10] Radosław Nawrot: Artjoms Rudnevs – nowe, łotewskie żądło Kolejorza. sport.pl, 2010-08-23. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).

[11] LechNews.pl | O Bułgarskiej z pierwszej ręki [online], lechnews.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).

[12] Znane są powody zakończenia kariery przez Rudnevsa. "Są sprawy ważniejsze od sportu" [online], Polsat Sport, 1 października 2017 [dostęp 2021-09-27] .

[a]

Finały	1920: nie dokończono 1921: Kałuża (9) 1922: Kuchar (21) 1923: Batsch (17) 1925: Reyman (11) 1926: Garbień, Kuchar (11)
Liga	1927: Reyman (37) 1928: Gintel (28) 1929: Nastula (25) 1930: Kossok (24) 1931: Kisieliński (24) 1932: Kryszkiewicz (15) 1933: Woźniak (18+1) 1934: Wilimowski (34) 1935: Matyas (22) 1936: Peterek, Wilimowski (18) 1937: Woźniak (12) 1938: Peterek, Wilimowski (21) 1939: Wilimowski (27)
Finały	1946: Spodzieja (8) 1947: Gracz (4)
Liga	1948: Kohut (31) 1949: Anioła (20) 1950: Anioła (20) 1951: Anioła (20) 1952: Cieślik (11) 1953: Cieślik (24) 1954: Kempny, Pohl (13) 1955: Hachorek (16) 1956: Kempny (21) 1957: Brychczy (19) 1958: Soporek (18) 1959: Liberda, Pohl (21) 1960: Norkowski (17) 1961: Pohl (24) 1962: Liberda (16) 1963: Kielec (18) 1964: Gałeczka, Brychczy, Wilim (18) 1965: Brychczy (20) 1966: Lubański (23) 1967: Lubański (18) 1968: Lubański (24) 1969: Lubański (22) 1970: Jarosik (18) 1971: Jarosik (13) 1972: Szymczak (16) 1973: Lato (13) 1974: Kapka (15) 1975: Lato (18) 1976: Kmiecik (20) 1977: Mazur (17) 1978: Kmiecik (15) 1979: Kmiecik (17) 1980: Kmiecik (24) 1981: Adamczyk (24) 1982: Kapica (15) 1983: Okoński, Tłokiński (15) 1984: Ciołek (14) 1985: Iwanicki (14) 1986: Zgutczyński (20) 1987: Leśniak (24) 1988: Dziekanowski (20) 1989: Warzycha (24) 1990: Juskowiak (18) 1991: Dziubiński (21) 1992: Podbrożny, Waligóra (20) 1993: Podbrożny (25) 1994: Burzawa (21) 1995: Cygan (16) 1996: Koniarek (29) 1997: Trzeciak (18) 1998: Bąk, Czereszewski, Śrutwa (14) 1999: Frankowski (21) 2000: Kompała (19) 2001: Frankowski (18) 2002: Żurawski (21) 2003: Svitlica (24) 2004: Żurawski (20) 2005: Frankowski (25) 2006: Piechna (21) 2007: Reiss (15) 2008: Brożek (23) 2009: Brożek, Chinyama (19) 2010: Lewandowski (18) 2011: Frankowski (14) 2012: Rudņevs (22) 2013: Demjan (14) 2014: Robak (22) 2015: Wilczek (20) 2016: Nikolić (28) 2017: Paixão, Robak (18) 2018: Carlitos (24) 2019: Angulo (24) 2020: Gytkjær (24) 2021: Pekhart (22) 2022: López (20) 2023: Gual (16) 2024: Expósito (19)