Pierwszy rząd Józefa Cyrankiewicza

Pierwszy rząd Józefa Cyrankiewicza

Polska
Premier	Józef Cyrankiewicz
Partie	na początku: PPS, PPR, SL, SD, SP; na końcu: PZPR, ZSL, SD
Kadencja	od 6 lutego 1947 do 21 listopada 1952
Poprzedni	Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej
Następny	rząd Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza

Pierwszy rząd Józefa Cyrankiewicza – rząd Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie PRL, pod kierownictwem premiera Józefa Cyrankiewicza, desygnowanego przez Bolesława Bieruta, po dymisji Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej 5 lutego 1947.

Na wniosek nowego premiera 6 lutego 1947 prezydent powołał rząd koalicyjny Bloku Demokratycznego (czyli PPS, PPR, „lubelskiego” SL i SD) oraz Stronnictwa Pracy. 8 lutego rząd został zatwierdzony przez Sejm i trwał przez cały okres kadencji Sejmu Ustawodawczego (2144 dni). 20 listopada 1952 Józef Cyrankiewicz złożył dymisję Sejmowi PRL I kadencji, dzień później rząd zakończył urzędowanie.

• Józef Cyrankiewicz (PPS) – prezes Rady Ministrów
• Władysław Gomułka (PPR) – I wiceprezes Rady Ministrów, minister ziem odzyskanych
• Antoni Korzycki (SL) – II wiceprezes Rady Ministrów
• Wincenty Baranowski (SL) – minister
• Jan Dąb-Kocioł (SL) – minister rolnictwa i reform rolnych
• Konstanty Dąbrowski (PPS) – minister skarbu
• Stefan Dybowski (SL) – minister kultury i sztuki
• Michał Kaczorowski (PPS) – minister odbudowy
• Włodzimierz Lechowicz (SD) – minister aprowizacji i handlu
• Tadeusz Michejda (SP) – minister zdrowia
• Hilary Minc (PPR) – minister przemysłu
• Zygmunt Modzelewski (PPR) – minister spraw zagranicznych
• Edward Osóbka-Morawski (PPS) – minister administracji publicznej
• Bolesław Podedworny (SL) – minister lasów
• Józef Putek (SL) – minister poczt i telegrafów
• Jan Rabanowski (SD) – minister komunikacji
• Stanisław Radkiewicz (PPR) – minister bezpieczeństwa publicznego
• Kazimierz Rusinek (PPS) – minister pracy i opieki społecznej
• Wincenty Rzymowski (SD) – minister
• Stanisław Skrzeszewski (PPR) – minister oświaty
• Henryk Świątkowski (PPS) – minister sprawiedliwości
• Michał Żymierski (PPR) – minister obrony narodowej
• Feliks Widy-Wirski (SP) – kierownik ministerstwa informacji i propagandy
• Ludwik Grosfeld (PPS) – kierownik ministerstwa żeglugi i handlu zagranicznego

• 27 marca 1947:
  • przekształcenie Ministerstwa Aprowizacji i Handlu w Ministerstwo Aprowizacji; Ministerstwa Przemysłu w Ministerstwo Przemysłu i Handlu; Ministerstwa Żeglugi i Handlu Zagranicznego w Ministerstwo Żeglugi.
• 11 kwietnia 1947:
  • zlikwidowanie Ministerstwa Informacji i Propagandy.
• 16 kwietnia 1947:
  • za kierownika Ministerstwa Żeglugi Ludwika Grosfelda mianowano ministra Adama Rapackiego (PPS).
• 16 stycznia 1948:
  • za ministra Józefa Putka mianowano prof. Wacława Szymanowskiego (SL).
• 29 września 1948:
  • zniesienie Ministerstwa Aprowizacji.
• 11 stycznia 1949:
  • zniesienie Ministerstwa Ziem Odzyskanych.
• 20 stycznia 1949:
  • odwołano Władysława Gomułkę oraz Edwarda Osóbkę-Morawskiego;
  • nominacje: Aleksander Zawadzki (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów;
    Władysław Wolski (PZPR) – minister administracji publicznej.
• 10 lutego 1949:
  • zniesienie ministerstwa przemysłu i handlu;
  • utworzenie: Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów, Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego oraz ministerstw: górnictwa i energetyki; przemysłu ciężkiego; przemysłu lekkiego; przemysłu rolnego i spożywczego; handlu wewnętrznego; handlu zagranicznego.
• 23 lutego 1949:
  • nominacja: Tadeusz Dietrich (PZPR) – minister handlu wewnętrznego.
• 7 marca 1949:
  • nominacja: Tadeusz Gede (PZPR) – minister handlu zagranicznego.
• 17 marca 1949:
  • nominacja: Bolesław Rumiński (PZPR) – minister przemysłu rolnego i spożywczego.
• 1 kwietnia 1949:
  • za prof. Michała Kaczorowskiego nominacja gen. dyw. Marian Spychalski (PZPR) na stanowisko ministra odbudowy.
• 2 kwietnia 1949:
  • nominacja: Eugeniusz Stawiński (PZPR) – minister przemysłu lekkiego.
• 20 kwietnia 1949:
  • Hilary Minc (PZPR) został odwołany ze stanowiska ministra przemysłu i handlu, a mianowany na wiceprezesa Rady Ministrów oraz przewodniczącego KERM i PKPG; Eugeniusz Szyr zastępcą przewodniczącego PKPG (w randze ministra).
• 22 kwietnia 1949:
  • nominacje: Ryszard Nieszporek (PZPR) – minister górnictwa i energetyki; Kiejstut Żemaitis (PZPR) – kierownik Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.
• 27 kwietnia 1949:
  • zniesienie ministerstwa odbudowy i powołanie Ministerstwa Budownictwa.
• 10 maja 1949:
  • Marian Spychalski zostaje ministrem budownictwa.
• 10 czerwca 1949:
  • odwołanie Aleksandra Zawadzkiego ze stanowiska wiceprezesa Rady Ministrów.
• 6 listopada 1949:
  • w miejsce odwołanego Michała Żymierskiego mianowano marszałka Polski Konstantego Rokossowskiego (PZPR).
• 17 listopada 1949:
  • w miejsce odwołanego Mariana Spychalskiego mianowano kierownika Ministerstwa Budownictwa Romana Piotrowskiego (PZPR).
• 7 marca 1950:
  • zmiany nazw ministerstw: skarbu na finansów; górnictwa i energetyki na górnictwa.
• 19 kwietnia 1950:
  • Ministerstwo Administracji Publicznej zmieniono na Ministerstwo Gospodarki Komunalnej.
• 26 kwietnia 1950:
  • utworzenie ministerstwa szkół wyższych i nauki.
• 27 kwietnia 1950:
  • nominacja: Kazimierz Mijal (PZPR) – minister gospodarki komunalnej.
• 28 kwietnia 1950:
  • nominacja: Aleksander Zawadzki (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów.
• 30 kwietnia 1950:
  • zmarł Wincenty Rzymowski – minister bez teki.
• 11 maja 1950:
  • Władysław Wolski odwołany ze stanowiska ministra administracji publicznej.
• 15 maja 1950:
  • Adam Rapacki odwołany ze stanowiska ministra żeglugi i mianowany ministrem szkół wyższych i nauki.
• 31 maja 1950:
  • utworzenie Prezydium Rządu, w skład którego wchodzili: prezes RM, wiceprezesi RM oraz podsekretarz stanu w Prezydium Rady Ministrów. Podsekretarzem stanu był od 16 maja Jakub Berman (PZPR).
• 10 czerwca 1950:
  • nominacja: Hilary Chełchowski (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów.
• 7 lipca 1950:
  • za Stanisława Skrzeszewskiego mianowano Witolda Jarosińskiego (PZPR) – minister oświaty.
• 21 września 1950:
  • zniesienie KERM-u.
• 17 października 1950:
  • Kiejstut Żemaitis odwołany ze stanowiska kierownika Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.
• 30 grudnia 1950:
  • zniesienie Ministerstwa Budownictwa i utworzenie ministerstw: budownictwa miast i osiedli; budownictwa przemysłowego; przemysłu chemicznego.
  • odwołanie Bolesława Rumińskiego ze stanowiska ministra przemysłu rolnego i spożywczego i mianowanie go ministrem przemysłu chemicznego.
• 3 stycznia 1951:
  • nominacja: Mieczysław Hoffmann (PZPR) – kierownik Ministerstwa Przemysłu Rolnego i Spożywczego.
• 10 stycznia 1951:
  • Tadeusz Michejda odwołany ze stanowiska ministra zdrowia i mianowany ministrem bez teki.
  • Jerzy Sztachelski (PZPR) – minister zdrowia.
• 11 stycznia 1951:
  • nominacje: Roman Piotrowski – minister budownictwa miast i osiedli; Czesław Bąbiński (PZPR) – kierownik Ministerstwa Budownictwa Przemysłowego.
• 26 lutego 1951:
  • zniesienie Ministerstwa Komunikacji i utworzenie Ministerstwa Kolei oraz Ministerstwa Transportu Drogowego i Lotniczego.
• 28 lutego 1951:
  • nominacje: Jan Rabanowski – minister kolei; Jan Rustecki (PZPR) – minister transportu drogowego i lotniczego.
• 20 marca 1951:
  • odwołanie Zygmunta Modzelewskiego i nominacja Stanisława Skrzeszewskiego – minister spraw zagranicznych
• 25 maja 1951:
  • utworzenie Ministerstwa Przemysłu Drobnego i Rzemiosła.
• 26 maja 1951:
  • przekształcenie Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych w Ministerstwo Rolnictwa (minister bez zmiany).
  • utworzenie Ministerstwa Państwowych Gospodarstw Rolnych.
• 29 maja 1951:
  • nominacje: Adam Żebrowski – minister przemysłu drobnego i rzemiosła; Hilary Chełchowski – minister PGR.
• 27 czerwca 1951:
  • odwołanie Jana Rabanowskiego z funkcji ministra kolei.
• 20 września 1951:
  • nominacja: Ryszard Strzelecki – minister kolei.
• 12 grudnia 1951:
  • Stefan Jędrychowski odwołany z funkcji zastępcy przewodniczącego PKPG i mianowany wiceprezesem Rady Ministrów.
• 15 grudnia 1951:
  • przekształcenie Ministerstwa Szkół Wyższych i Nauki w Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego.
• 15 stycznia 1952:
  • nominacja: Czesław Bąbiński – minister budownictwa przemysłowego.
• 5 lutego 1952:
  • nominacja: Mieczysław Hoffmann – minister przemysłu rolnego i spożywczego.
• 15 lutego 1952:
  • utworzenie ministerstw: hutnictwa oraz energetyki, a Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego zmieniono w Ministerstwo Przemysłu Maszynowego.
• 23 lutego 1952:
  • nominacje: Bolesław Jaszczuk – minister energetyki; Julian Tokarski – minister przemysłu maszynowego; Kiejstut Żemaitis – kierownik ministerstwa hutnictwa.
• 22 kwietnia 1952:
  • utworzenie Ministerstwa Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego – minister Marian Minor.
• 30 czerwca 1952:
  • nominacja: Tadeusz Gede – wiceprezes Rady Ministrów.

• p
• d
• e

Pierwszy rząd Józefa Cyrankiewicza (1947–1952)

W dniu zaprzysiężenia

Józef Cyrankiewicz (PPS) Władysław Gomułka (PPR) Antoni Korzycki (SL) Wincenty Baranowski (SL) Jan Dąb-Kocioł (SL) Konstanty Dąbrowski (PPS) Stefan Dybowski (SL) Michał Kaczorowski (PPS) Włodzimierz Lechowicz (SD) Tadeusz Michejda (SP) Hilary Minc (PPR) Zygmunt Modzelewski (PPR) Edward Osóbka-Morawski (PPS) Bolesław Podedworny (SL) Józef Putek (SL) Jan Rabanowski (SD) Stanisław Radkiewicz (PPR) Kazimierz Rusinek (PPS) Wincenty Rzymowski (SD) Stanisław Skrzeszewski (PPR) Henryk Świątkowski (PPS) Michał Żymierski (PPR)

Późniejsi członkowie rządu

Adam Rapacki (PPS) Wacław Szymanowski (SL) Aleksander Zawadzki (PZPR) Władysław Wolski (PZPR) Tadeusz Dietrich (PZPR) Tadeusz Gede (PZPR) Bolesław Rumiński (PZPR) Marian Spychalski (PZPR) Eugeniusz Stawiński (PZPR) Ryszard Nieszporek (PZPR) Konstanty Rokossowski (PZPR) Kazimierz Mijal (PZPR) Hilary Chełchowski (PZPR) Witold Jarosiński (PZPR) Mieczysław Popiel (PZPR) Julian Tokarski (PZPR) Jerzy Sztachelski (PZPR) Roman Piotrowski (PZPR) Jan Rustecki (PZPR) Adam Żebrowski (PZPR) Ryszard Strzelecki (PZPR) Stefan Jędrychowski (PZPR) Czesław Bąbiński (PZPR) Mieczysław Hoffmann (PZPR) Bolesław Jaszczuk (PZPR) Marian Minor (PZPR)

• kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu