Rząd Tomasza Arciszewskiego

Rząd Tomasza Arciszewskiego
	Polska
	; Rząd Tomasza Arciszewskiego. Premier Tomasz Arciszewski siedzi, od lewej ministrowie: Stanisław Sopicki, Jan Kwapiński, Adam Tarnowski, Adam Pragier, Adam Romer, Zygmunt Berezowski, Władysław Folkierski, Bronisław Kuśnierz
Premier	Tomasz Arciszewski
Partie	Polska Partia Socjalistyczna; Stronnictwo Narodowe; Stronnictwo Pracy; Stronnictwo Ludowe
Kadencja	od 29 listopada 1944; do 5 lipca 1945 / 2 lipca 1947
Poprzedni	Rząd Stanisława Mikołajczyka
Następny	Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej; Rząd Tadeusza Komorowskiego

Rząd Tomasza Arciszewskiego – gabinet pod kierownictwem premiera Tomasza Arciszewskiego, sformowany 29 listopada 1944 roku. Istniał do 2 lipca 1947 roku. Rząd 5 lipca 1945 utracił uznanie międzynarodowe.

Rząd był koalicyjnym gabinetem Polskiej Partii Socjalistycznej, Stronnictwa Narodowego i Stronnictwa Pracy. Nie weszło w jego skład ugrupowanie poprzedniego premiera - Stronnictwo Ludowe, reprezentowane jedynie przez jednego z ministrów dla spraw Kraju.

Zobacz też: Uznanie międzynarodowe rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.

Rada Ministrów Tomasza Arciszewskiego (1944–1945/1947)

Funkcja	Nazwisko		Czas pełnienia funkcji			Lata życia
Funkcja	Nazwisko		Od	Do		Lata życia
Prezes Rady Ministrów		Tomasz Arciszewski (PPS)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[2]	5 lipca 1945	1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[3]	1877–1955
Minister spraw wewnętrznych		Zygmunt Berezowski (SN)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1891–1979
Minister prac kongresowych		Władysław Folkierski (SN)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1890–1961
Minister przemysłu, handlu i żeglugi		Jan Kwapiński (PPS)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1885–1964
Minister sprawiedliwości		Bronisław Kuśnierz (SP)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1883–1966
Minister informacji i dokumentacji		Adam Pragier (PPS)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1886–1976
Minister odbudowy administracji publicznej		Stanisław Sopicki (SP)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1903–1976
Minister spraw zagranicznych		Adam Tarnowski	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[4]		1947-07-02 2 lipca 1947_(dts)^[5]	1892–1956
Delegat na Kraj-Wicepremier^[a]		Jan Jankowski (SP)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[6]		1945-04-07 7 kwietnia 1945_(dts)^[b]^[7]	1882–1953
Minister dla spraw Kraju^[a]		Adam Bień (SL)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[6]		1945-04-07 7 kwietnia 1945_(dts)^[b]^[7]	1899–1998
Minister dla spraw Kraju^[a]		Stanisław Jasiukowicz (SN)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[6]		1945-04-07 7 kwietnia 1945_(dts)^[b]^[7]	1882–1946
Minister dla spraw Kraju^[a]		Antoni Pajdak (PPS)	1944-11-29 29 listopada 1944_(dts)^[6]		1945-04-07 7 kwietnia 1945_(dts)^[b]^[7]	1894–1988

Skład rządu

Tomasz Arciszewski (PPS) – premier oraz kierownik Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej
Jan Kwapiński (PPS) – minister przemysłu i handlu oraz kierownik Ministerstwa Skarbu
Zygmunt Berezowski (SN) – minister spraw wewnętrznych
Adam Pragier (PPS) – minister informacji i dokumentacji
Bronisław Kuśnierz (SP) – minister sprawiedliwości
Władysław Folkierski (SN) – minister spraw kongresowych oraz kierownik Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
Adam Tarnowski – minister spraw zagranicznych
Stanisław Sopicki (SP) – minister odbudowy administracji publicznej
Marian Kukiel – kierownik Ministerstwa Obrony Narodowej

Krajowa Rada Ministrów (część Rady Ministrów):

Jan Stanisław Jankowski (SP) – wicepremier
Adam Bień (SL) – minister bez teki
Antoni Pajdak (PPS) – minister bez teki
Stanisław Jasiukowicz (SN) – minister bez teki

Ministrowie – członkowie Krajowej Rady Ministrów – zostali aresztowani przez NKWD 28 marca 1945, wywiezieni do Moskwy i tam sądzeni w pokazowym procesie szesnastu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego (18–21 czerwca 1945 r.).

Uwagi

↑ ^a ^b ^c ^d Członek Krajowej Rady Ministrów.
↑ ^a ^b ^c ^d 7 kwietnia 1945 Rada Jedności Narodowej zdecydowała o nieodbudowaniu Krajowej Rady Ministrów.

Przypisy

↑ 5 lipca 1945 rząd Tomasza Arciszewskiego stracił uznanie międzynarodowe.
↑ Dz.U. z 1944 r. Nr 14, poz. 29
↑ Dz.U. z 1947 r. Nr 2, poz. 4
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dz.U. z 1944 r. Nr 14, poz. 30
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dz.U. z 1947 r. Nr 2, poz. 5
↑ ^a ^b ^c ^d Władysław Pobóg-Malinowski, Najnowsza Historia Polityczna Polski Okres 1939–1945, Gdańsk 1989, s.402
↑ ^a ^b ^c ^d Władysław Pobóg-Malinowski, Najnowsza Historia Polityczna Polski Okres 1939–1945, Gdańsk 1989, s.460

Bibliografia

K. Tarka, Emigracyjna dyplomacja: polityka zagraniczna Rządu RP na Uchodźstwie 1945–1990, Kraków 2003, s. 281.

[kraj-6] Członek Krajowej Rady Ministrów.

[RJN-8] 7 kwietnia 1945 Rada Jedności Narodowej zdecydowała o nieodbudowaniu Krajowej Rady Ministrów.

[1] 5 lipca 1945 rząd Tomasza Arciszewskiego stracił uznanie międzynarodowe.

[2] Dz.U. z 1944 r. Nr 14, poz. 29

[3] Dz.U. z 1947 r. Nr 2, poz. 4

[RM-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dz.U. z 1944 r. Nr 14, poz. 30

[RM2-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dz.U. z 1947 r. Nr 2, poz. 5

[KRM-7] Władysław Pobóg-Malinowski, Najnowsza Historia Polityczna Polski Okres 1939–1945, Gdańsk 1989, s.402

[KRM2-9] Władysław Pobóg-Malinowski, Najnowsza Historia Polityczna Polski Okres 1939–1945, Gdańsk 1989, s.460

[1]