Ministerstwo Budownictwa Miast i Osiedli

Ministerstwo Budownictwa Miast i Osiedli – polskie ministerstwo istniejące w latach 1950–1956, powołane w celu kierowania i zarządzania całokształtem spraw związanych z budownictwem miast i osiedli. Minister był członkiem Rady Ministrów.

Na podstawie ustawy z 1950 r. o organizacji władz i instytucji w dziedzinie budownictwa powołano urząd Ministra Budownictwa Miast i Osiedli oraz Ministra Budownictwa Przemysłowego w miejsce zniesionego urzędu Ministra Budownictwa^[1].

• Roman Piotrowski (1951–1956)

Do zakresu działania urzędu należały sprawy:

• realizacji podstawowego budownictwa miejskiego i osiedlowego,
• budowli, których realizacja nie podlega zakresowi działania innych ministrów,
• ogólnego planowania, budowy, rozbudowy i przebudowy miast i osiedli,
• projektowania w zakresie budownictwa miejskiego i osiedlowego,
• nadzoru nad planowaną rozbudową miast i osiedli,
• nadzoru budowlanego i uprawnień budowlanych na podstawie przepisów prawa budowlanego,
• prowadzenia zakładów usługowych i wytwórczych związanych z produkcją budowlaną dla celów budownictwa miejskiego i osiedlowego,
• inne sprawy budownictwa nie zastrzeżone właściwości innych władz naczelnych oraz Komitetu do Spraw Urbanistki i Architektury.

Na podstawie ustawy z 1956 r. o utworzeniu urzędu Ministra Budownictwa zniesiono urząd Ministra Budownictwa Miast i Osiedli^[2].