skurður

wymowa:

IPA: [ˡskʏrðʏr] lm [ˡskʏrðɪr]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) cięcie, nacięcie

(1.2) draśnięcie, skaleczenie, rana cięta

(1.3) cięcie, nacinanie (czynność)

(1.4) kanał, rów

odmiana:

(1.1-4) lp skurð|ur, ~, ~i, ~ar (~urinn, ~inn, ~inum, ~arins); lm ~ir, ~i, ~um, ~a (~irnir, ~ina, ~unum, ~anna)

przykłady:

(1.1) Hluti deigsins settur í form og gerður skurður í mitt deigið endilangt. → Część ciasta włożyć do formy i zrobić nacięcie wzdłuż.

(1.2) Við fallið fékk maðurinn stóran skurð á höfuðið og var fluttur á sjúkrahús. → W wyniku upadku mężczyzna rozciął sobie głowę i został przewieziony do szpitala.

(1.4) Þeir vilja ráða verkamenn til starfa við skurðinn. → Chcą zatrudnić robotników do pracy przy kanale.

(1.4) Jón klifraði loksins upp úr skurðinum. → Jan wydostał się wreszcie z rowu.

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) djúpur skurður

(1.3) skurðlækningar, skurðlæknir

(1.4) að moka skurð → kopać kanał

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. afskurður, niðurskurður, uppskurður, úrskurður, útskurður

czas. skera

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. skurðr od czas. að skera

uwagi:

źródła: