impreza (1.1) młodzieżowa
wymowa:
IPA[ĩmˈprɛza], AS[ĩmpreza], zjawiska fonetyczne: nazal., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. zabawa, przyjęcie
(1.2) wydarzenie kulturalne lub sportowe
(1.3) daw. przedsięwzięcie[1]
(1.4) st.pol. zamysł, chęć[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tuż przed imprezą Paulinka przeżyła ogromny kryzys odzieżowydosłownie nie miała co na siebie włożyć!
(1.2) Plener jest spotkaniem organizowanym przez origamistów dla origamistów, imprezą non-profit[3].
(1.3) (…) rzucił w kąt Cycerona, przypasał szabelkę, wsadził na głowę konfederatkę z dwubarwnem piórkiem i ruszył z legionem pod Pogrzybowo, a potem za swoją imprezę pokutował wraz z innymi w Kostrzynie[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bawić się / być na imprezie • iść na imprezę • ryzykowna impreza
synonimy:
(1.1) zabawa, przyjęcie; przest. prywatka; reg. pozn. labija
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. impra ż, imprezowanie n, imprezowicz mos, imprezowiczka ż
zdrobn. imprezka ż
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
związki frazeologiczne:
pot. (być) po imprezie
etymologia:
wł. impresa[5] < łac.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik języka polskiego, oprac. Maurycy Orgelbrand, Wilno 1861.
  2. 2,0 2,1 Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 15.
  3. Kilka ważnych faktów, które o XIV Plenerze Origami powinieneś wiedzieć.
  4. Marceli Motty, Przechadzki po mieście (Poznaniu), wyd. 1888, część II, s. 203
  5. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 151; A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 21.