Wybory parlamentarne w Izraelu w 2003 roku

Posłowie wybrani w wyborach^[1]:

Po wyborach, misję tworzenia rządu otrzymał lider zwycięskiej partii, Likudu, Ariel Szaron. Do koalicji rządzącej weszli także przedstawiciele Partii Pracy, Szasu i Jisra’el ba-Alijja. Skład rządu, wraz ze zmianami:

• Ariel Szaron – premier i minister absorpcji imigrantów, minister turystyki od 17 października 2001 do 31 października 2001 i od 14 marca 2002 do 18 września 2002, minister narodowej infrastruktury od 14 marca 2002 do 18 września 2002, minister pracy, opieki społecznej i zdrowia od 23 maja 2002 do 3 czerwca 2002, minister spraw zagranicznych od 2 listopada 2002 do 6 listopada 2002, minister przemysłu i handlu, transportu, rolnictwa i rozwoju wsi oraz nauki, kultury i sportu od 2 listopada 2002 do 15 grudnia 2002, minister komunikacji od 19 lutego 2003
• Szemu’el Awital – minister koordynacji socjalnej do 22 lutego 2002
• Aszer Ochana – minister spraw religijnych
• Dalja Icik – minister przemysłu i handlu do 2 listopada 2002
• Efi Ejtam – minister bez teki od 8 maja 2002, minister infrastruktury narodowej od 18 września 2002
• Binjamin Elon – minister turystyki od 31 października 2001 do 14 marca 2002
• Binjamin Ben Eli’ezer – minister obrony do 2 listopada 2002
• Szelomo Benizri – minister pracy i świadczeń socjalnych do 23 maja 2002 i od 3 czerwca 2002
• Cachi Hanegbi – minister środowiska, minister transportu od 15 grudnia 2002
• Mattan Wilnaj – minister nauki, kultury i sportu do 2 listopada 2002
• Rechawam Ze’ewi – minister turystyki do jego śmierci (w wyniku zamachu) 17 października 2001, chciał zrezygnować 15 października 2001, ale został przedtem zamordowany
• Salih Tarif – minister bez teki, zrezygnował 29 stycznia 2002
• Eli Jiszaj – minister spraw wewnętrznych do 23 maja 2002 i od 3 czerwca 2002
• Ran Kohen – minister bez teki do 18 sierpnia 2002
• Cippi Liwni – minister współpracy regionalnej do 29 sierpnia 2001, potem minister bez teki, minister rolnictwa i rozwoju wsi od 15 grudnia 2002
• Limor Liwnat – minister edukacji, minister nauki, kultury i sportu od 15 grudnia 2002
• Dawid Lewi – minister bez teki od 8 kwietnia 2002 do 30 lipca 2002
• Jicchak Lewi – minister bez teki od 8 kwietnia 2002, minister turystyki od 18 września 2002
• Awigdor Lieberman – minister narodowej infrastruktury, zrezygnował 15 października 2001, ale pozostał na stanowisku z powodu zabójstwa Recha2ama Ze’eviego, do 14 marca 2002
• Uzzi Landau – minister bezpieczeństwa wewnętrznego
• Sza’ul Mofaz – minister obrony od 4 listopada 2002
• Roni Milo – minister współpracy regionalnej od 29 sierpnia 2001
• Dan Meridor – minister bez teki od 29 sierpnia 2001
• Dan Nawe – minister bez teki, odpowiedzialny za łączność z Knesetem, minister przemysłu i handlu od 15 grudnia 2002
• Binjamin Netanjahu – minister spraw zagranicznych od 6 listopada 2002
• Elijjahu Suwisa – minister ds. Jerozolimy do 23 maja 2002 i od 3 czerwca 2002
• Efrajim Sneh – minister transportu do 2 listopada 2002
• Szimon Peres – wicepremier i minister spraw zagranicznych do 2 listopada 2002
• Re’uwen Riwlin – minister komunikacji do 19 lutego 2003
• Me’ir Szitrit – minister sprawiedliwości
• Silwan Szalom – minister finansów
• Szalom Simchon – minister rolnictwa i rozwoju wsi do 2 listopada 2002
• Natan Szaranski – minister budownictwa i konstrukcji.

Ministrowie z partii Szas zostali zdymisjonowani przez premiera za głosowanie przeciwko rządowi podczas posiedzenia Knesetu 21 maja 2002, co stało się faktem dwa dni później. Minister Aszer Ochana nie był członkiem parlamentu, a więc nie został zdymisjonowany. Ministrowie z Szasu ponownie weszli do rządu 3 czerwca 2002 roku.

Ministrowie z Partii Pracy złożyli rezygnacje 30 października 2002, które zostały przyjęte 2 listopada.

• Wyniki wyborów 2003 na stronie Knesetu