Tanya Roberts

Jej rok urodzenia był różnie podawany jako 1954^[3], 1955^[4] lub 1959, ale kiedy zmarła, odkryto, że tak naprawdę urodziła się w 1949^[5][6]. Urodziła się na nowojorskim Manhattanie jako córka Dorothy Leigh (z domu Smith) Blum i Oscara Maximiliana Bluma^[7][8]. Jej matka była Żydówką, a ojciec był pochodzenia irlandzkiego i austriackiego^[9][10]. Jej rodzice wzięli ślub w Dorset, kiedy jej ojciec służył w armii amerykańskiej podczas II wojny światowej. Ojciec utrzymywał rodzinę ze skromnych dochodów, pracując jako sprzedawca piór wiecznych i długopisów na Manhattanie^[11]. Jej dziadek ze strony ojca, Theodor Blum, był jednym z pierwszych stomatologów, którzy zastosowali prześwietlenie i znieczulenie miejscowe w stomatologii^[12].

W 1956 Tanya i jej starsza siostra Barbara przeprowadziły się do Scarsdale w stanie Nowy Jork, do domu zbudowanego w latach 50.^[13] Jej rodzice rozwiedli się, gdy była nastolatką^[14]. Później przeniosła się do Ontario, aby przez kilka lat mieszkać ze swoją matką. Zaczęła opracowywać portfolio i plany odnośnie do swojej kariery modelki^[15]. Wybrała imię „Tanya” z powieści Iana Fleminga o przygodach agenta 007 – Jamesa Bonda Pozdrowienia z Rosji.

W wieku 17 lat przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie podjęła pracę jako modelka Sears Holdings oraz telewizyjnych spotów reklamowych okularów przeciwsłonecznych, Excedrin, Ultra Brite, Clairol i Cool Ray^[16]. Uczyła się tańca u Arthura Murraya^[17]. Przez pięć lat w Bronksie ćwiczyła wymowę i głos. Studiowała aktorstwo u Lee Strasberga i Uty Hagen^[18].

Swoją karierę aktorską zapoczątkowała występami w produkcjach off-off-broadwayowskich w La MaMa Experimental Theatre Club, w tym Piknik Williama Inge’a i Antygona Sofoklesa^[19].

W komediodramacie Dziewczęcy Yum-Yum (The Yum-Yum Girls, 1976) z Judy Landers wystąpiła w trzecioplanowej roli początkującej modelki April. W dramacie biograficznym Larry’ego Cohena Prywatne akta Hoovera (The Private Files of J. Edgar Hoover, 1977) z Broderickiem Crawfordem w roli szefa FBI Hoovera była stewardesą, który została porwana. Roberts w miała być zaangażowana do serialu CBS Flying High (1978), ale zmieniono plany^[20].

W dramacie sensacyjnym Palce (Fingers, 1978)^[21][22] pojawiła się przy basenie jako była dziewczyna gangstera (Tony Sirico) w 30–sekundowej scenie, w której zostaje zgwałcona w damskiej toalecie przez Jimmy’ego „Fingera” Angelelliego (Harvey Keitel)^[23][24]. Jeden z recenzentów napisał, że „to jedna z najgorszych, najbardziej niezręcznych „scen erotycznych” w historii kina. W rzeczywistości jest tak odpychająca, że nawet nie ma się ochoty wychwalać zalet super–eleganckiego różowego bikini Tanyi Roberts”^[25].

W telewizyjnym komediodramacie NBC Plaża Zuma (Zuma Beach, 1978) na podstawie scenariusza Johna Carpentera z Suzanne Somers, Kimberly Beck, Michaelem Biehnem, Timothym Huttonem i Rosanną Arquette wystąpiła w epizodycznej roli czarnowłosej plażowiczki w białym bikini, która podsłuchuje w toalecie głównego bohatera – biernego piosenkarza rockowego^[26]. W innym telewizyjnym komediodramacie NBC Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove, 1979) z piosenkarzem Tomem Jonesem i Davidem Hasselhoffem była jednym z gości kurortu.

Kandydowała do roli Jenny w komedii romantycznej Blake’a Edwardsa Dziesiątka (10, 1979), którą ostatecznie zagrała Bo Derek^[27]. W komediodramacie Rozmarzona Kalifornia (California Dreaming, 1979) z udziałem Seymoura Cassela i Dennisa Christophera pojawiła się jako Stephanie, która nie może nakłonić swojego niewiernego chłopaka, surfera (John Calvin), aby poważnie zaangażował się w ich związek^[28]. W odcinku serialu NBC Najwięksi bohaterowie Biblii (Greatest Heroes of the Bible) – pt. Wyzwanie Jakuba (Jacob’s Challenge, 1979) u boku Barry’ego Williamsa w roli Jakuba i June Lockhart jako Rebeki zagrała postać Basematy, córki Izmaela, siostrzenicy Izaaka i trzeciej żony Ezawa^[29].

Tanya Roberts rozpoczęła swoją karierę ekranową od udanego występu w dreszczowcu Ostatnia ofiara (Forced Entry, 1975), który firma Harmony Vision wydała na VHS w Stanach Zjednoczonych, o seryjnym przestępcy, mordercy i gwałcicielu. Maniak z historią znęcania się nad dziećmi zaczyna mordować kobiety, a na swoją kolejną ofiarę wybiera młodą gospodynię domową^[30]. Film był remakiem pornograficznego horroru pod tym samym tytułem z 1973 z udziałem Harry’ego Reemsa^[31]. W filmie ponadto wystąpili: Nancy Allen (autostopowiczka, jedna z ofiar) i Michael Tucci (w roli współpracownika na stacji benzynowej)^[32]. Roberts stworzyła postać Nancy Ulman, skromnej, podmiejskiej gospodyni domowej z dwójką dzieci, domem i mężem^[33], która była w istocie tytułową postacią filmu – ostatnią ofiarą maniakalnego mordercy kobiet^[33]; zagrała w sposób powściągliwy i naturalny, ale jednocześnie precyzyjnie zaznaczyła emocje swojej protagonistki^[33][34].

Ugruntowując swój status królowej krzyku^[35], pojawiła się później w kultowym slasherze klasy B Pułapka na turystów (Tourist Trap, 1979). Została obsadzona w roli biegłej we wspinaczce żądnej przygód Becky^[36], która podczas wycieczki samochodowej wraz z grupą przyjaciół trafia do przerażającego muzeum przydrożnego prowadzonego przez psychopatycznego zabójcę granego przez Chucka Connersa^[37][38].

Po tym jak Shelley Hack odeszła z serialu kryminalnego Aaron Spelling Productions Aniołki Charliego, latem 1980 Roberts zgłosiła się na casting do piątego sezonu. Wcześniej trafiła do obsady dwóch produkcji telewizyjnych Spellinga; jako policjantka Britt Blackwell w dwóch odcinkach serialu kryminalnego Vega$ – pt. „Zabójca gliniarzy ze Złotej Bramy” („The Golden Gate Cop-Killer”, 1980) z Robertem Urichem i Michelle Phillips oraz była jedną z ofiar dziwacznych seryjnych morderstw z klubu dyskotekowego na wyspie Oʻahu w sensacyjnym dramacie kryminalnym Misja Waikiki (Waikiki, 1980) z Donną Mills, Branscombem Richmondem i Dackiem Rambo^[39].

Ostatecznie Roberts została wybrana spośród ok. 2 tys. kandydatek^[40]. Kiedy 30 listopada 1980 dołączyła do obsady w roli trzeciego „aniołka”, producenci kazali jej zmienić kolor włosów na rudy^[41][42]. Zagrała bystrą modelkę i wojowniczkę Julie Rogers, absolwentkę szkoły dla modelek, która wraz z Kelly Garrett (Jaclyn Smith) i Kris Munroe (Cheryl Ladd) pracuje w agencji detektywistycznej Townsend^[43]. Jej bohaterka zdolna przeżyć na ulicy w warunkach ekstremalnych, miała skrzące się niebieskie oczy, ponętną figurę i zadyszany głos^[11]. Pomimo tego, że Cheryl Ladd była faworyzowana przez scenarzystę i producenta Edwarda J. Lakso, kiedy Roberts dołączyła do obsady Aniołków, jako Julie Rogers królowała w swoim sezonie, a większość fabuł obracała się wokół niej, podczas gdy jej doświadczone współpracowniczki stały się swego rodzaju aniołkami drugoplanowymi. Serial przyniósł Roberts 12 tys. dolarów za odcinek^[44].

Po jej wprowadzeniu do Aniołków w dwuczęściowym odcinku piątego sezonu, „Aniołek w ukryciu” („Angel in Hiding”), stacja ABC podjęła próbę zwiększenia spadających oglądalności serialu, zmieniając lokalizację serialu na Hawaje i dając więcej możliwości pokazania protagonistek w strojach kąpielowych. Producenci mieli nadzieję, że obecność Roberts ożywi spadkowe oceny i odnowi zainteresowania mediów serialem. Przed premierą sezonu Roberts znalazła się na okładce magazynu „People” z nagłówkiem z pytaniem, „czy Roberts będzie w stanie uratować spadającą oglądalność Aniołków?” Pomimo szaleńczego debiutu Tanyi Roberts, jej premierowy odcinek w listopadzie 1980 przyniósł słabe oceny. Serial został następnie przeniesiony na sobotnie wieczory do kilku różnych szczelin czasowych w harmonogramie transmisji, co spowodowało spadek oglądalności wraz z postępem sezonu. Wyniszczający strajk scenarzystów z 1981 dał się we znaki niegdyś najwyżej ocenianemu serialowi. Ponieważ stacja ABC nie była pewna, jak długo potrwa strajk, a koszty produkcji związane z utrzymaniem załogi na Hawajach były wysokie, produkcja została zaprzestana. 24 czerwca 1981 wyemitowano ostatni odcinek pt. „Dajcie żyć aniołkowi” („Let Our Angel Live”) z nagraniami archiwalnymi z poprzednich odcinków z udziałem Christophera George’a, Cameronem Mitchellem i Vica Morrowa. Po zaledwie 16 odcinkach piątego sezonu oglądalność drastycznie spadła do 59 w rankingu z zaledwie 65 propozycji.

Roberts wystąpiła gościnnie jeszcze w dwóch produkcjach Aarona Spellinga: sitcomie Statek miłości (1982) jako Diane Dayton i Fantastyczna wyspa (Fantasy Island, 1982) w roli panny Amandy Parsons.

W filmie kinowym McG Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) w scenie, gdy Madison Lee (Demi Moore) przebywa z biurze Townsend, na ścianie za nią wisi seria zdjęć, w tym Julie Rogers^[45]. Po śmierci Roberts jej koleżanka z serialu Jaclyn Smith opublikowała na Instagramie wiadomość: „Tanya dołączyła do Aniołków w ostatnim sezonie, zamykając go tak, jak początkowo planowano z rudowłosą, brunetką i blondynką. Przyniosła radość tak wielu ludziom i miała karierę trwającą od dziesięcioleci”^[46].

Po sukcesie telewizyjnym Tanya Roberts rozpoczęła karierę w kinie. Jej image, na który wpłynęła osobowość „ostatniego aniołka”, predestynował ją do ról dekoracyjnych^[47]. Reżyser Don Coscarelli początkowo w roli niewolnicy Kiri, uratowanej przez tytułowego bohatera Dara (Marc Singer), w przygodowym filmie fantasy Władca zwierząt (1982) chciał obsadzić Demi Moore, ale producent wykonawczy zmienił jego wybór na Tanyę Roberts^[48][49]. Jednym z elementów promocji filmu była okładka i zdjęcia z Tanyą Roberts w miesięczniku „Playboy” (z października 1982)^[50].

Pokazała autentyczny talent do autoparodii w roli atrakcyjnej sekretarki Veldy w telewizyjnym filmie detektywistycznym CBS Zabij mnie, zabij siebie (Murder Me, Murder You, 1983)^[51]. Gdy jednak przyszedł czas rozwinąć film do odcinków serialu, Roberts miała inne zobowiązania, i została zastąpiona przez aktorkę Lindsay Bloom^[52]. We włoskim filmie fantastyczno-przygodowym Serca i zbroja (Paladini-storia d’armi e d’amori, 1983)^[53] na podstawie powieści średniowiecznej Orland szalony z Ronnem Mossem wcieliła się w postać księżniczki Maurów.

W 1984 John Guillermin, reżyser King Konga i Śmierci na Nilu, poszukiwał aktorki do tytułowej roli Tarzana w spódnicy w ekranizacji komiksu o dziewczynie, której biali rodzice zostali zamordowani na Safari, a ona wychowana została przez szamankę z jednego z afrykańskich plemion^[54]. Producentem był Paul Aratow^[55]. Wśród osób branych pod uwagę do roli tytułowej były: Jodie Foster, Raquel Welch, Bo Derek, Sandahl Bergman, Cheryl Ladd, Sybil Danning, Susan Mechsner, Christie Brinkley i Farrah Fawcett^[56][57]. Gdy Tanya Roberts usłyszała o projekcie, przez wiele miesięcy podsłuchiwała panią od castingu w Columbia Pictures. W końcu spotkała reżysera, Johna Guillermina, ale nie zrobiła na nim większego wrażenia. Namówiła go jednak na przesłuchanie, na którym zgłosiło się ok. 15 kandydatek; w rezultacie Roberts otrzymała rolę^[58].

Pierwszy scenarzystą był Leslie Stevens, który poprowadził historię w kierunku fantasy, wykorzystując koncepcję Wspomnienia z przyszłości: nierozwiązane zagadki przeszłości, ale nie spotkała się z entuzjazmem Columbia Pictures^[58]. Następnie Columbia sfinansowała scenariusz Davida Newmana, który napisał Supermana (1978). Napisanie tego scenariusza zajęło rok. Był bardziej realistyczny, a Roberts odpowiadał pod względem rozwoju postaci. Jednak ostecznie scenariusz został przepisany przez Deana Riesnera, który, jak twierdziła Roberts, „całkowicie zmienił scenariusz Newmana. Stracił cały swój urok. To był błąd. W ogóle nie zadziałał”^[58].

W rezultacie Sheena: królowa dżungli okazała się niezwykle kontrowersyjnym filmem^[59]. Powstał z myślą o stworzeniu kinowej bohaterki, na której mogłyby się wzorować młode dziewczyny, a tymczasem pomysł marketingowy ze zdjęciami Tanyi Roberts w niezwykle odkrywczym stroju z dżungli sprawił, że Sheena nie była odpowiednim filmem dla młodego widza^[59]. Ponadto film otrzymał najgorsze recenzje roku. W pierwszym tygodniu zarobił zaledwie 5,7 miliona dolarów^[59] i zdobył reputację jednego z najgorszych filmów lat 80.^[59]. Był nominowany do Złotej Maliny w pięciu kategoriach: „Najgorsza aktorka” (Tanya Roberts)^[60], „Najgorsze zdjęcia”, „Najgorszy reżyser”, „Najgorszy scenariusz” i „Najgorsza muzyka filmowa”, ale odniósł kultowy sukces na domowych wideo i DVD^[61]. Krytyczka Pauline Kael, w bardziej wyważonej recenzji dla „The New Yorker”, opisuje Roberts w roli Sheeny jako mającą „zapatrzoną, komiksową nieprzejrzystość [...] Jest chodzącą, mówiącą ikoną”^[8]. Z kolei Lesley Coffin na łamach The Mary Sue napisała, że „Roberts rzeczywiście może pokazać autentyczne emocje. Zastanawiam się, czy sposób, w jaki została skreślona jako ładna buźka w latach 80., uniemożliwił jej rozwinięcie bardziej znaczących umiejętności aktorskich”^[62]. Natomiast Filmink argumentował, że „intensywność gry Tanyi Roberts wymaga przyzwyczajenia, ale kiedy już się dostroisz, jest świetną zabawą i ma ciało atlety”^[63].

W 1985 producent Albert R. Broccoli po tym, jak zobaczył Tanyę Roberts jako Kiri we Władcy zwierząt (1982), zdecydował się obsadzić ją w roli geolog stanowej Stacey Sutton, wnuczki potentata naftowego, którego firmę przejmuje Zorin (Christopher Walken)^[64] w filmie z cyklu o Jamesie Bondzie Zabójczy widok u boku Rogera Moore’a^[65][66]. Reżyser John Glen uważał, że była najpiękniejszą z dziewczyn Bonda, które były w jego filmach. Pierwszym wyborem do tej roli była Priscilla Presley, ale z powodu konfliktów w harmonogramie musiała odrzucić tę propozycję^[67]. Była też rozważana kandydatura Bo Derek^[68], Sharon Stone^[69] i Doroty Kwiatkowskiej^[70]. Roberts odrzuciła propozycję roli Brendy Wyatt w Nieśmiertelnym na rzecz udziału w filmie o Jamesie Bondzie z nadzieją na rozwój kariery^[71]. – Czułam się tak, jakby każda dziewczyna, która kiedykolwiek była dziewczyną Bonda, gdy kariera prowadzi donikąd, więc byłem trochę ostrożna. Powiedziałam mojemu agentowi: „Nikt nigdy nie pracuje po tym, jak dostaje film o Bondzie”, a on odpowiedział mi: „Żartujesz? Glenn Close zrobiłaby to, gdyby mogła”^[72].

Tanya Roberts wierzyła, że ta rola dziewczyny Bonda będzie jej kinowym przełomem: „Kim Basinger dostała rolę w Urodzonym sportowcu po nakręceniu filmu o Jamesie Bondzie. To samo mogło spotkać mnie…” – mówiła^[73]. Jednak między duetem Tanya Roberts–Roger Moore zabrakło „ekranowej chemii”; według książki Aging Heroes: Growing Old in Popular Culture Roberts była o dwadzieścia siedem lat młodsza od Moore’a^[74], a gdy Roger Moore dowiedział się, że jest starszy od matki Tanyi Roberts, chciał opuścić plany filmowy^{[75][76][77][78]}. Film okazał się sukcesem komercyjnym, chociaż Roberts została skrytykowana za brak psychologicznej głębi jej postaci^[79][80] i była nominowana do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki^[81] (laureatką Złotej Maliny została Linda Blair), a fani serii o Bondzie okrzyknęli ją najlepiej wrzeszczącą dziewczyną Bonda^[82][83]. Jednak Roberts w niektórych scenach pokazała talent komediowy^[73]. W 2006 „Entertainment Weekly” umieścił Sutton jako drugą najgorszą dziewczynę Bonda^[84], według kanadyjskiego magazynu Dose była szóstą najlepszą dziewczynę Bonda, a na liście 55. dziewczyn Bonda sporządzonej przez Film School Rejects zajęła 36 miejsce^[85].

Tanya Roberts grała później jedynie w niskobudżetowych produkcjach. Jej kolejne role filmowe opierały się w głównej mierze na jej fizycznych atrybutach^[86]. Komedia Hala Needhama Trzaskające się ciała (Body Slam, 1987) z Dirkiem Benedictem i dramat sensacyjny Czyściec (Purgatory, 1988) o kobiecie niesłusznie uwięzionej w Afryce, w niewielkim stopniu poprawiły jej reputację jako aktorki^[87]. W numerze magazynu „Variety” z 7 września 1988 w kolumnie New Film Starts ogłoszono, że zdjęcia do filmu Łowcy demonów (Demon Hunters) w reżyserii Davida Laytona rozpoczęły się 6 września 1988 w Hongkongu. W obsadzie obok Tanyi Roberts znalazł się Jack Scalia^[88]. Miała to być angielska wersja komedii grozy Geung see sin sang (1985), ale nigdy nie została ukończona. W 1989 Roberts nagrała materiał referencyjny The Legend of Zelda wykorzystany przez producentów podczas tworzenia animowanej adaptacji Przygody braci Mario^[89]. Dreszczowiec sensacyjny Brutalna gra (Legal Tender, 1991) z Robertem Davim, ze scenariuszem jej męża Barry’ego Robertsa, nie był sukcesem kasowym^[90].

Po tym, jak przestała otrzymywać oferty zdjęć z listy filmów klasy A, Roberts odrzuciła propozycję zagrania we Władcy zwierząt 2 (Beastmaster 2: Through the Portal of Time, 1991) i zgodziła się przyjąć rolę Nikki Walker w dreszczowcu erotycznym Nocne oczy (1990)^[91] z Andrew Stevensem. Wkrótce zyskała przydomek królowej dreszczowców erotycznych i została obsadzana w podobnych filmach, wydanych od razu na VHS, w tym Wewnętrzne sanktuarium (1991)^[92], Grzechy pożądania (Sins of Desire, 1993) w reż. Jima Wynorskiego jako detektyw pracująca pod przykrywką w klinice seksualnej^[93], Dolna głębia (Deep Down, 1994) oraz jako prowadząca w radiu audycję w 12-odcinkowym serialu Gorąca linia (Hot Line, 1994–1996)^[94].

W 1995 była przesłuchiwana do roli Kate Roberts w operze mydlanej NBC Dni naszego życia, lecz ostatecznie postać tę dostała Lauren Koslow. Według reżysera Donalda Farmera Roberts odrzucił rolę Lisy w dreszczowcu psychologicznym Vicious Kiss (1995), którą grała Margaux Hemingway. Pojawiła się jako Regan Madsen, uwodzicielska córka Thomasa Malloya (John Agar), ukochaną detektywa Texa Murphy’ego w grze komputerowej MS-DOS The Pandora Directive (1996)^[95]. W sitcomie Showtime Barbershop (2005) wystąpiła w roli Ellie Palmer, macochy Calvina^[96].

23 sierpnia 1998 przyjęła rolę Midge Pinciotti, matki Donny (Laura Prepon) w sitcomie CBS Różowe lata siedemdziesiąte^[97]. W swoim nekrologu w „The Guardian”, Ryan Gilbey chwalił jej występ w Różowych latach siedemdziesiąte w roli „coraz bardziej niezadowolonej z życia gospodyni domowej”^[8]. Opuściła serial po trzecim sezonie 22 maja 2001 z powodu śmiertelnej choroby męża^[98]. Powróciła do kilku specjalnych występów gościnnych w 6. i 7. sezonie w 2004^[99][100].

Porzuciła szkołę w wieku 15 lat. Była „buntowniczym dzieckiem”, miała nastoletni romans z mężczyzną, z którym podróżowała autostopem po Stanach Zjednoczonych i zawarła z nim związek małżeński. Małżeństwo to zostało wkrótce anulowane przez jej teściową^[101]. Na swojej drodze poznała Barry’ego Robertsa (ur. 3 kwietnia 1946 roku w Nowym Jorku), ówczesnego studenta psychologii, za którego w 1974 wyszła za mąż^[102]. W 1977 przeprowadziła się wraz z mężem do Hollywood^[103]. Barry Roberts zmarł po czterech i pół roku walki z zapaleniem mózgu^[104], 15 czerwca 2006 w Los Angeles, w wieku 60 lat^[105][106].

Jej siostra Barbara Chase, z zawodu psycholog, w latach 1978–1992 była żoną Timothy’ego Leary’ego.

Roberts napisała przedmowę do książki The Q Guide to Charlie’s Angels (2008)^[107]. Została opisana przez swojego publicystę jako obrończyni praw zwierząt^[108]. Podczas pandemii COVID-19 utrzymywała aktywną obecność w mediach społecznościowych, prowadząc czaty wideo na Facebooku i Zoomie^[109].

Roberts zawsze podkreślała, że w głębi serca jest związana z Nowym Jorkiem i to nie tylko dlatego, że nienawidzi jazdy. „Los Angeles doprowadza cię do szału”, powiedziała w wywiadzie dla magazynu „People” z 1981^[110]. „Przywykłam do pogody, spacerów i ludzi, którzy mówią, co mają na myśli”^[110].

24 grudnia 2020 w Wigilię Bożego Narodzenia Roberts nagle zasłabła i zemdlała po powrocie do domu ze spaceru ze swoimi psami, po czym została zabrana do szpitala, a później podłączona do respiratora; nie była chora na COVID-19, wcześniej też nie miała żadnych problemów ze zdrowiem^[111][112]. Początkowo Mike Pingel, rzecznik aktorki, przedwcześnie poinformował o tym, że Roberts zmarła 3 stycznia 2021. Zacytowało go wiele amerykańskich mediów, a także niektóre agencje prasowe, w tym amerykańska AP, niemiecka dpa i francuska AFP. Mylne informacje o śmierci aktorki podał agentowi Lance O’Brien, partner Tanyi Roberts, z którą był w związku przez 18 lat. W rozmowie z magazynem TMZ wyjaśnił, że podczas odwiedzin w szpitalu widział, jak jego partnerka otwiera a później zamyka oczy^[113]. Stąd wywnioskował, że aktorka zmarła i postanowił bez słowa opuścić szpital. O’Brien tłumaczył, że nie chciał sugerować, że zmarła, ale była poważnie chora na infekcję dróg moczowych, która dostała się do jej narządów i krwiobiegu, prowadząc do infekcji krwi zaostrzonej z powodu wirusowego zapalenia wątroby typu C. 4 stycznia rano otrzymał jednak telefon od lekarzy, którzy powiedzieli mu, że Tanya nadal żyje. Następnie, po telefonie od jednego z lekarzy opiekujących się Roberts, O’Brien potwierdził w rozmowie z portalem TMZ, że Tanya Roberts zmarła wieczorem z 4 stycznia na 5 stycznia w wieku 71 lat^[114].

• 1996: The Pandora Directive jako Regan Madsen

• Tanya Roberts w bazie IMDb (ang.)
• Tanya Roberts w bazie Filmweb
• Tanya Roberts w bazie Notable Names Database (ang.)