G

G
	Informacje podstawowe
Majuskuła	G
Minuskuła	g
Podstawowy alfabet	łaciński
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.

Wywodzi się z greckiej litery gamma (Γ). Pojawiła się w łacinie klasycznej w IV wieku p.n.e. – wcześniej do oznaczania głoski [ɡ], tak jak [k] używano tej samej litery C. Dodanie do znaku C kreski umożliwiającej powstanie litery G przypisuje się Appiuszowi Klaudiuszowi Cenzorowi (312 r. p.n.e.)^[1]. Współcześnie używana jest najczęściej do oznaczania głoski [ɡ], ale w zależności od języka przed e lub i może też oznaczać np. [ʤ], [ʒ], [j],[x] lub [h]. W języku samoańskim oznacza dźwięk /ŋ/.

Grafemy i symbole oparte na G

Niektóre litery diakrytyzowane i ligatury
Ǵǵ	Ğğ	Ĝĝ	Ǧǧ	Ġġ	G̃g̃	Ģģ	Ḡḡ	Ǥǥ	Ꞡꞡ	Ɠɠ
Znaki alfabetów fonetycznych
ɢ	ʛ	ꬶ
Symbole i skróty
₲

Inne reprezentacje

Sygnalizacja			Język migowy			Alfabet Braille’a
flaga Międzynarodowego Kodu Sygnałowego	Alfabet semaforowy	Kod Morse’a	francuski	kanadyjski	polski	Alfabet Braille’a
		^ⓘG			ⁱ

Kodowanie

Znak	G		g
Nazwa w Unikodzie	Latin Capital Letter G		Latin Small Letter G
Kodowanie	dziesiętnie	szesnastkowo	dziesiętnie	szesnastkowo
Unicode	71	U+0047	103	U+0067
UTF-8	71	47	103	67
Odwołania znakowe SGML	G	G	g	g
ASCII¹	71	47	103	67
EBCDIC	199	C7	135	87

¹ W tym pochodne ASCII, takie jak DOS, Windows, ISO-8859 i Macintosh

Zobacz też

Г (cyrylica)

Przypisy

↑ AleksanderA. Gieysztor AleksanderA., Zarys dziejów pisma łacińskiego, JadwigaJ. Gniazdowska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 49, ISBN 978-83-01-16054-8, OCLC 750467223 .

[1] AleksanderA. Gieysztor AleksanderA., Zarys dziejów pisma łacińskiego, JadwigaJ. Gniazdowska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 49, ISBN 978-83-01-16054-8, OCLC 750467223 .

[1]