Ansaldo SVA.5
Ansaldo SVA-5 – włoski dwupłatowy samolot rozpoznawczy używany do rozpoznania, jako lekki bombowiec oraz samolot eskortujący ciężkie samoloty bombowe. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku we włoskiej wytwórni lotniczej Societe Gio Ansaldo Cia w Turynie.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy SPA-6A |
Moc |
220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
9,10 m |
Długość |
8,10 m |
Wysokość |
3,20 m |
Powierzchnia nośna |
26,90 m² |
Masa | |
Własna |
700 kg |
Startowa |
1 050 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
230 km/h |
Prędkość minimalna |
95 km/h |
Prędkość wznoszenia |
1,7 m/s |
Pułap |
6 000 m |
Zasięg |
1 000 km |
Długotrwałość lotu |
4 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,69 mm (stałe zsynchronizowane, umieszczone w przedniej górnej części kadłuba) | |
Użytkownicy | |
Włochy, Polska | |
Rzuty | |
Historia
edytujW koniec 1916 roku zatrudnieni w wytwórni Societe Gio Ansaldo Cia inż. Umberto Savoia i inż. Emilio Verduzio opracowali nowy lekki jednomiejscowy samolot zwiadowczy w układzie dwupłata, napędzany silnikiem rzędowym chłodzonym cieczą.
Prototyp samolotu zbudowano na początku 1917 roku, a jego oblot nastąpił 3 marca 1917 roku. Samolot otrzymał nazwę SVA-5 (nazwa pochodzi z pierwszych liter nazwisk konstruktorów oraz nazwy firmy Ansaldo, a cyfra oznacza kolejną konstrukcję produkowaną seryjnie). Samolot SVA-5 poprzedzały bowiem jednomiejscowe samoloty rozpoznawczo- bombardujące SVA-3 i SVA-4 wprowadzone do działań bojowych w lotnictwie włoskim na początku 1918 roku na froncie włosko-austriackim.
Prototyp samolotu SVA-5 miał dopracowaną aerodynamicznie sylwetkę, odznaczał się lekkością i zwartością. Dzięki zastosowaniu trójkątnego przekroju tyłu kadłuba, zwężonemu u dołu, pilot samolotu miał bardzo dobrą widoczność w dół do tyłu, co miało duże znaczenie w walkach powietrznych. Przód i środek kadłuba miał kształt prostokąta. Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, z przodu mieścił silnik osłonięty blachą aluminiową. Za silnikiem, przy końcu płatów, znajdowała się odkryta kabina pilota. Kabinę z przodu osłaniał mały wiatrochron. Na końcu kadłuba umieszczono skośne usterzenie klasyczne z podziałem na stateczniki i stery. Pokrycie kadłuba stanowiła sklejka. Płaty o konstrukcji dwudźwigarowej, drewnianej były kryte płótnem. Lotki znajdował się tylko na płacie górnym. Na nim też w środku umieszczono zbiornik paliwa połączony przewodem z silnikiem. Chłodnicę cieczy chłodzącej umieszczono przed silnikiem. Podczas prób prototyp samolotu spełniał wymagania konstruktorów i przewidziane osiągi, potwierdziły się również dobre właściwości pilotażowe i zwrotność.
Produkcję seryjną samolotu SVA-5 rozpoczęto już na jesieni 1917 roku. Pierwsze z nich pod koniec 1917 roku trafiły do włoskich szkół lotniczych. A od lutego 1918 roku samoloty SVA-5 znalazły się w jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim.
Łącznie w latach 1917–1918 wyprodukowano 1245 samolotów myśliwskich SVA-5 co było wówczas rekordem w produkcji seryjnej samolotów.
Użycie bojowe
edytujSamoloty zwiadowczy SVA-5 w lutym 1918 roku znalazły się we włoskich jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim. Wykonywały one tam zadania typowo myśliwskie. Na samolocie tym latał również włoski as myśliwski z I wojny światowej mjr Francesco Baracci, choć na tym typie samolotu nie odniósł żadnych zwycięstw. Samolot również zastosowano do strategicznych lotów rozpoznawczych co było możliwe dzięki ich zasięgowi i długotrwałości lotu. Był to pierwszy samolot użyty do takich lotów rozpoznawczych.
Na przykład włoski pilot Tenente Locatelli w dniu 21 maja 1918 roku wykonał lot do Friedrichshafen (Niemcy), gdzie sfotografował bazę sterowców. Ten sam pilot w dniu 21 czerwca dokonał lotu rozpoznawczego nad Zagrzeb. Głośnego rajdu na Wiedeń dokonał na samolocie SVA-5 w dniu 9 sierpnia 1918 roku znany pisarz i pilot włoski Gabriele D'Annunzio, który nad miastem zrzucił ulotki wzywające do zakończenia wojny.
Użycie w lotnictwie polskim
edytujW połowie 1919 roku przebywająca we Włoszech Polska Misja Wojskowa gen. Kątkowskiego zakupiła kilka samolotów SVA-5 dla lotnictwa polskiego. Samoloty te dotarły do Polski w styczniu 1920 roku. Jeden z tych samolotów używany był do szkolenia i treningów w krakowskiej szkole pilotów. W 1923 jeden z nich rozbił się w Krakowie[1]. Co do pozostałych brak jest wiarygodnych informacji.
Opis techniczny samolotu myśliwskiego SVA-5
edytujSamolot SVA-5 był jednomiejscowym samolotem zwiadowczym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik rzędowy chłodzony cieczą, śmigło dwułopatowe, drewniane.
Przypisy
edytuj- ↑ Straszliwa katastrofa lotnicza w Krakowie. Kuryer Codzienny. [dostęp 2017-07-18].
Bibliografia
edytuj- Tomasz Goworek Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej wyd. 2 WKiŁ Warszawa 1988 ISBN 83-206-0689-6