Manal al-Sharif
.jpg)
Manal al-Sharif (Arabisch: منال الشريف, Manāl aš-Šarīf) (Mekka, 25 april 1979) is een Saoedische activist voor vrouwenrechten en voormalig IT-consultant. Zij is bekend geworden door haar strijd voor het recht van vrouwen in Saoedi-Arabië om zelf een auto te mogen besturen. De invoering van dit recht streeft ze na met de campagne Women2Drive. Zij zet zich wereldwijd in voor rechten van vrouwen in islamitische landen.
Leven
[bewerken | brontekst bewerken]Sharif groeide op in een strenge familie in Jeddah; ze heeft twee broers. Ze studeerde informatica en kwam daarna als een van de eerste vrouwen in dienst bij het Saoedische oliebedrijf Aramco; in haar functie werkte ze direct samen met mannen. In het kader van een uitwisselingsprogramma werkte ze een jaar bij het Amerikaanse computerbedrijf EMC. In deze periode haalde ze ook haar rijbewijs.
De beperkingen die in haar eigen land aan vrouwen werden opgelegd stoorden haar steeds meer. Op 19 mei 2011 liet ze zich na een lange voorbereiding in de stad al-Khobar door haar vriendin Wajeha al-Huwaider filmen achter het stuur van een auto en publiceerde deze video op het internet. Op 22 mei 2011 werd ze gearresteerd wegens 'het opzetten van de publieke opinie tegen de staat'. Amnesty International riep op tot haar vrijlating. Op 30 mei 2011 werd ze voorwaardelijk vrijgelaten. Na doodsbedreigingen moest ze Saoedi-Arabië verlaten.
Sindsdien komt ze internationaal op voor de rechten van vrouwen in de islamitische wereld. Ze ontmoette onder anderen de Dalai Lama. Haar boek over haar ervaringen, Daring to drive, verscheen in 2017.
Na haar scheiding moest ze haar zoon in Saoedi-Arabië bij zijn vader achterlaten. Zij ziet hem slechts sporadisch. Ze woont nu in Sydney, is met een Braziliaan getrouwd en heeft met hem een tweede zoon. Haar kinderen hebben elkaar nog nooit gezien, omdat haar tweede zoon de toegang tot Saoedi-Arabië wordt geweigerd. Het tweede huwelijk van Manal al-Sharif met een niet-Saudi heeft niet de vereiste goedkeuring van de Saoedische overheid en haar zoon heeft daarom niet de Saoedische nationaliteit.[1][2][3]
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- Het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy wees Manal al-Sharif in 2011 aan als een van de Top 100 Global Thinkers.[4]
- Forbes rekende haar in 2011 tot de Women who (briefly) rocked.[5]
- In 2012 was ze volgens TIME Magazine een van de 100 invloedrijkste mensen in de wereld.[6]
- Samen met de winnaar van de Nobelprijs voor de vrede Aung San Suu Kyi en de Chinese kunstenaar Ai Weiwei is ze een van de eerste ontvangers van de Václav Havel International Prize for Creative Dissent van het Oslo Freedom Forum.[7]
Publicaties
[bewerken | brontekst bewerken]- Daring to drive, 2017.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Video van Manal al-Sharif achter het stuur van een auto in Saoedi-Arabië. 2011.
- Interview met Manal al-Sharif Center for Strategic & International Studies. 2017.
- ↑ (en) Manal Al Sharif. Forbes. Gearchiveerd op 7 februari 2019. Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- ↑ (en) Woman jailed for defying Saudi Arabia driving ban speaks out. The Independent (8 juli 2017). Gearchiveerd op 7 februari 2019. Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- ↑ (en) Thomas Oriti, Laura Brierley Newton, She won Saudi women the right to drive. Here's what she's taking on next. ABC News (8 februari 2018). Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- ↑ (en) Kedar Pavgi, The FP Top 100 Global Thinkers. Foreign Policy. Gearchiveerd op 26 december 2018. Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- ↑ (en) Meghan Casserly, Fifteen Minutes of Power: Women Who (Briefly) Rocked 2011. Forbes. Gearchiveerd op 7 februari 2019. Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- ↑ (en) Aryn Baker, Manal al-Sharif - The World's 100 Most Influential People: 2012 - TIME. Time (18 april 2012). Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- ↑ (en) Václav Havel International Prize for Creative Dissent. Human Rights Foundation (12 september 2018). Gearchiveerd op 7 februari 2019. Geraadpleegd op 5 februari 2019.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Manal al-Sharif op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.