Wolfswaard

De hoge heerlijkheid Wolfswaard lag aan de Nederrijn. Het grootste deel bevond zich ten zuiden van de rivier, in de Betuwe. In 1384 werd Dirk Doys van Avelaete met de heerlijkheid beleend door de Utrechtse bisschop. Mogelijk stond er toen ook al een huis aan de noordzijde van de rivier.

In 1427 kocht Gijsbert Pieck van Beesd de heerlijkheid over van Hendrik van Homoet en Wisch. De familie Pieck was tevens eigenaar van het Lage Huis te Beesd, en dat kasteel kreeg daardoor ook wel de naam Wolfswaard.^[1]

In 1678 verkocht Hendrick Pieck de heerlijkheid aan Rudolph van Ommeren. Zijn dochter Clara Adriana trouwde met een telg van de familie Van Pabst, waarmee het goed in handen van dat geslacht terecht kwam.

Het kasteeltje is rond 1805 afgebroken. Het veerhuis werd begin 19e eeuw vervangen door een nieuw veerhuis, de huidige boerderij Wolfswaard. Deze boerderij is tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt voor verzetsactiviteiten.^[2]

Het kasteel lag net ten noorden van de boerderij.