Hof te Seelbeek

De Hof te Seelbeek was een kasteel in het Nederlandse dorp Doorwerth, provincie Gelderland.

In 839 schonk Magofrid een hof aan de Seelbeek aan het klooster in Lorsch. In 1215 werd melding gemaakt van een curtis Selebeke dat in bezit was van het kapittel van de Utrechtse Sint-Pieterskerk. Waarschijnlijk gaat het in beide gevallen om dezelfde Hof van Seelbeek.

In 1402 was de Hof in eigendom van de hertog van Gelre. Hij gaf een deel als leen aan Robert van Dorenweerd; het gedeelte met de woontoren verpachtte de hertog in 1418 aan Dirk van Wisch, schoonzoon van Robert en vanaf 1419 tevens heer van Doorwerth. In 1496 gaf Karel van Gelre de Hof te Seelbeek in erfpacht aan Cornelis Kaick.

In 1565 was de Hof Te Seelbeek verlaten.

In 1907 werden de restanten van de middeleeuwse woontoren ontdekt bij graafwerkzaamheden. De eigenaar van landgoed de Duno, Joseph Wilhelm Frederik Scheffer, liet de oorsprong van de Seelbeek vergraven tot vijvers en daar kwamen de fundamenten van het kasteel bij tevoorschijn.^[1] Het ging om een woontoren van 8 bij 5,25 meter groot en met een muurdikte van 0,75 meter. Ook werden de resten van een toegangsbrug aangetroffen.

Het voormalige kasteel is nadien opgenomen als eilandje in een van de vijvers van het Elzenpasje.