Ghanees voetbalelftal (mannen)

Ghana kwalificeerde zich voor het eerst voor het Wereldkampioenschap van 2006. Ten koste van Tsjechië en de Verenigde Staten haalde het de tweede ronde. Hierin was Brazilië te sterk. Op het WK van 2010 werd Ghana in de kwartfinales na strafschoppen uitgeschakeld door Uruguay.

In 2014, bij het derde opeenvolgende optreden van Ghana bij een WK-eindronde, wist de ploeg geen potten te breken. Alleen tegen Duitsland (2-2) werd een punt gepakt. Na drie groepsduels was het WK-avontuur voorbij voor het West-Afrikaanse land. Op 28 juni, twee dagen na de uitschakeling, kondigde president John Dramani Mahama in Equatoriaal-Guinea aan een commissie in te stellen die de slechte prestatie van zijn land gaat onderzoeken. Hetzelfde deed de president van Kameroen, Paul Biya^[1]. De Ghanezen dreigden tijdens het WK met een staking. De regering van Mahama stuurde een vliegtuig met drie miljoen dollar cash naar Brazilië om dat te voorkomen. De spelers toonden zich toch al niet van hun beste kant. Kevin-Prince Boateng en Sulley Muntari werden uit de selectie gezet, enkele uren voor de laatste groepswedstrijd tegen Portugal, vanwege ruzies met respectievelijk bondscoach James Kwesi Appiah en een Ghanese official. Ghana's vroege uitschakeling zorgde voor veel onrust in het thuisland. Elvis Afriyie-Ankrah, de minister van Sport, moest net als zijn plaatsvervanger Joseph Yammin plaatsmaken.^[2]

Ghana heeft viermaal de Afrika Cup gewonnen. De eerste keer was in 1963 toen Ghana het toernooi ook organiseerde. In de groepsfase werd gelijkgespeeld tegen Tunesië (1–1) en gewonnen van Ethiopië (2–0). De finale, op 1 december, werd gespeeld tegen Soedan en de uitslag was 3–0. De goals werden gemaakt door Edward Aggrey-Fynn en Edward Acquah. (Klik hier voor de andere details van deze finale.) Ook 2 jaar later was er succes. Dit keer werden alle wedstrijden gewonnen. In de groepsfase versloeg Ghana Ivoorkust (4–1) en Congo-Kinshasa (5–2) en de finale was Ghana met 3–2 te sterk voor Tunesië. De finale zou zelfs vier keer op een rij worden gehaald, want ook de 2 daaropvolgende toernooien speelde Ghana in de finale. In 1968 verloor het van Congo-Kinshasa met 0–1 en in 1970 verloor het land van Soedan met 0–1. Ook in 1978 en 1982 werd Ghana kampioen van dit toernooi. In 1978 mocht Ghana het toernooi organiseren en werd in de finale Oeganda met 2–0 verslagen door 2 goals van Opoku Afriyie. In 1982 waren er strafschoppen nodig na het gelijke spel (1–1) tegen gastland Libië. Hoewel Ghana sindsdien nooit meer kampioen is geworden bereikte het nog wel een aantal keer de finale. In 1992 tegen Ivoorkust (0–0), in 2010 tegen Egypte (0–1) en in 2015 tegen Ivoorkust (0–0).

1. ↑ Ghana werd gedurende de kwalificatie aangewezen als gastland, waardoor het zich automatisch kwalificeerde.

Bij de African Championship of Nations mogen de landen alleen spelers uit de eigen competitie opstellen.

Ghana deed 5 keer mee aan de West African Nations Cup. Een toernooi dat werd gespeeld tussen 1982 en 1987. Ghana wist alle edities te winnen. Vier keer speelde het in de finale tegen Togo. Alleen in 1987 was Liberia de tegenstander. Ghana verloor daarnaast ook nog eens geen enkele wedstrijd in dit toernooi. Van de 28 wedstrijden die het speelde won het land er 18 en werden de overige 7 gelijk gespeeld. Vergeleken met de andere landen die weleens hebben meegedaan heeft Ghana ook nog eens veruit het beste doelsaldo. In 2015 werd Ghana uitgenodigd om deel te nemen aan de COSAFA Cup. Het land mocht direct plaatsnemen in de kwartfinale, maar verloor deze wedstrijd met 1–2 van Madagaskar. Voor Ghana scoorde Daniel Darkwah.

De volgende spelers werden opgenomen in de selectie voor het WK 2022.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen   Nicaragua op 27 september 2022.

• Blik op de Black Stars: [1]