Иса Челебија

Иса Челебија
Управител на Кареси, Отоманско Царство
Роден(а)	1377
Починал(а)	17 февруари 1411
Татко	Бајазит I
Мајка	Султан Хатун

Иса Челебија (околу 1377 — 1411 ) — син на османлискиот султан Бајазит I (1389—1403), владетел на дел од Османлиското Царство во периодот од 1402 до 1403 година во текот на Отоманскиот интеррегнум.

Во почетокот Иса ја зазел Бурса и околината, но неговиот брат Муса Челебија, во име на Мехмед Челебија успеал да му нанесе пораз. По ова Иса побегнал во Цариград кај византискиот цар, а по ова и кај својот брат Сулејман Челебија кој владеел со европските делови од империјата. Така во 1404 година тој на чело со голема војска заминал кон Мала Азија. Целта на овој напад била да ја врати под своја контрола Бурса која била под контрола на Мехмед. Во битката Иса доживеал пораз и по овој пораз неговата судбина не е позната но се смета дека бил заробен и погубен.

Иса бил еден од синовите на османлискиот султан Бајазит I, а негова мајка била Девлетшах Хатун, ќерка на гермијанскиот шах Сулејман. Иса работел како гувернер на Анадолја и учествувал во Битката кај Анкара во 1402 година со својот татко. Османлиската војска била поразена, Бајазит I бил заробен од Тимур, а Иса избегал во западна Анадолија.

Во 1403 година, откако дознал за смртта на неговиот татко во заробеништво, тој започнал да се бори за испразнетиот престол против неговите браќа Мехмед Челебија, Муса Челебија и Сулејман Челебија. Тој војувал против Муса за контрола врз Бурса, анадолскиот главен град на царството. Тој го победил Муса и ја освоил контролата врз дел од анадолската територија на царството. Но, европската територија, Румелија, била под контрола на Сулејман, а источниот дел од анадолската територија под контрола на Мехмед. Чувствувајќи се дека неговите земји ќе бидат кревки меѓу неговите браќа и од двете страни, тој потпишал договор за пријателство со византискиот цар Мануел II Палеолог и го одбил предлогот на Мехмед да го подели со него анадолскиот дел од царството, со образложение дека тој бил постар брат и имал право на целокупната територија. Но, по ова одбивање, тој бил поразен од Мехмед во Битката кај Улубад во 1405 година. Во оваа битка, тој го загубил и својот везир Тимурташ, кој бил искусен државник. Тој побегнал во Румелија во византиските територии^[1].

Тој се сретнал со Сулејман и со свежи трупи што ги обезбедил Сулејман , тој се вратил во Анадолија и се обидел да ја освои Бурса. И покрај тоа што не успеал, сојузувајќи се со анадолските бејлици, продолжил да се бори против Мехмед. Сепак, по низата порази и предавството на неговите сојузници, Иса се откажал од војната за престолот^[2].

Според историчарот Жозеф фон Хамер, откако ја изгубил војната, Иса се криел. Според други извори, тој бил забележан во јавна бања (турски: амам) во Ескишехир и убиен од приврзаниците на Мехмед во 1406 година.

По неговата смрт, војната продолжил до 1413 година. Во 1413 година, Мехмед станал единствен владетел на царството како Мехмед I, откако го победил Муса. Мустафа Челебија, кој се криел за време на војната, подоцна имал две неуспешни бунтови, еден против Мехмед во 1416 година, а друг во 1421 година против неговиот внук Мурат II.

п р у Претенденти за отоманскиот престол Мурат I (1373) Савџи-бег Отомански интеррегнум (1402–1413) Мехмед Челебија Сулејман Челебија Иса Челебија Муса Челебија Мехмед I (1419) Мустафа Челебија Мурат II (1421–1423) Мустафа Челебија Ќучук Мустафа Бајазит II (1481-1482) Џем Бајазит II (1511–1512) Селим Ахмет Селим I (1512–1513) Ахмет Коркут Сулејман I (1553–1560) Мустафа Бајазит Ахмет I (1603-1617) Јахија

п р у Отомански принцови 1-ва генерација Алејдин-паша Орхан I 2-ра генерација Сулејман-паша Мурат Халил 3-та генерација Савџи-бег Бајазит 4-та генерација Сулејман Челебија Иса Челебија Мехмед Челебија Муса Челебија Мустафа Челебија 5-та генерација Мурат II Ќучук Мустафа 6-та генерација Мехмед II 7-ма генерација Бајазит II Шехзаде Мустафа Џем 8-ма генерација Шехзаде Ахмет Шехзаде Коркут Селим I Шехзаде Махмуд 9-та генерација Сулејман I 10-та генерација Шехзаде Мустафа Шехзаде Мехмед Шехзаде Абдула Селим II Шехзаде Бајазит Шехзаде Џихангир 11-та генерација Мурат III 12-та генерација Мехмед III Шехзаде Јахија 13-та генерација Шехзаде Махмуд Ахмед I Мустафа I 14-та генерација Осман II Шехзаде Мехмед Мурат IV Шехзаде Бајазит Шехзаде Ќазим Шехзаде Сулејман Ибрахим I 15-та генерација Шехзаде Омер Мехмед IV Сулејман II Ахмед II 16-та генерација Мустафа II Ахмед III 17-та генерација Махмуд I Осман III Мустафа III Абдул Хамид I 18-та генерација Селим III Мустафа IV Махмуд II 19-та генерација Абдул Меџит I Абдул Азис 20-та генерација Мурат V Абдул Хамид II Мехмед V Шехзаде Ахмед Кемаледин Шехзаде Селим Сулејман Мехмед VI Шехзаде Јусуф Изедин Абдул Меџит II 21-ва генерација Шехзаде Мехмед Селахедин Шехзаде Мехмед Селим Шехзаде Мехмед Абдулкадир Шехзаде Мехмед Абид Шехзаде Мехмед Зијаедин Шехзаде Омер Хилми Шехзаде Мехмед Абдулкерим