ცხუნკური
| სოფელი | |
|---|---|
|
ცხუნკური | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | იმერეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | წყალტუბოს მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ცხუნკური |
| კოორდინატები | 42°23′41″ ჩ. გ. 42°34′03″ ა. გ. / 42.39472° ჩ. გ. 42.56750° ა. გ. |
| პირველი ხსენება | XVI საუკუნე |
| ცენტრის სიმაღლე | 260 მ |
| მოსახლეობა | 777[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,9 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)   | |
ცხუნკური — სოფელი საქართველოში, იმერეთის მხარის წყალტუბოს მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფლები: ბესიაური, ყუმისთავი, ჩუნეში).
გეოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]მდებარეობს ჩრდილოეთ იმერეთის ბორცვიან მთისწინეთში, მდინარე სემის (გუბისწყლის მდგენელი) ნაპირას, წყალტუბო–ცაგერის საავტომობილო გზაზე, ზღვის დონიდან 260 მეტრი, წყალტუბოდან 15 კილომეტრი. სოფელში მდებარეობს ცხუნკურის მღვიმე. სოფელში არის ბენტონიტური თიხის საბადო.
დემოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 777 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 1911[2] | 2114 | ||
| 2002[3] |  1280 |
623 | 657 |
| 2014[1] | 777 |
391 | 386 |
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ისტორიულ წყაროებში პირველად მოიხსენიება XVI საუკუნეში. სოფელში მდებარეობს 1652 და 1804 წელს აშენებული ეკლესიები. 1926 წლისთვის ცხუნკურის თემი შედგებოდა შვიდი სოფლისგან და მისი მოსახლეობა შეადგენდა 6856 ადამიანს, ხოლო ფართობი 93,6 კმ²-ს.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 259.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ Кавказскій календарь на 1912 годъ, Тифлись, 1911, стр. 222.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
| ||||||||||
