ჟან კოქტო

ჟან კოქტო
ფრანგ. Jean Cocteau
დაბადების თარიღი	5 ივლისი, 1889(1889-07-05)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14]
დაბადების ადგილი	მეზონ-ლაფიტი, საფრანგეთი[15] [16] [12]
გარდაცვალების თარიღი	11 ოქტომბერი, 1963(1963-10-11)[15] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [2] [1] [3] [16] [5] [6] [7] [9] [10] [11] [12] [13] [14] (74 წლის)
გარდაცვალების ადგილი	ლიი-ლა-ფორე, საფრანგეთი[12]
დასაფლავებულია	Chapelle Saint-Blaise-des-Simples[25]
საქმიანობა	მხატვარი[13] , დრამატურგი, კინორეჟისორი, პოეტი[12] [13] , მსახიობი[26] , ილუსტრატორი, რომანისტი, სცენარისტი, ლიბრეტისტი, გამხმოვანებელი[27] , საფოსტო მარკის დიზაინერი, მწერალი[12] [13] , დიზაინერი, ფოტოგრაფი[28] , კომპოზიტორი, პროზაიკოსი, jewelry designer[29] , ceramicist[30] , ავტორი და რეჟისორი[31]
ენა	ფრანგული ენა
მოქალაქეობა	საფრანგეთი[32] [30]
ალმა-მატერი	კონდორსეს ლიცეუმი
ჟანრი	დრამა და ტრაგედია
Magnum opus	Orphee[33] , The Blood of a Poet[33] და Beauty and the Beast[33]
ჯილდოები	საპატიო ლეგიონის ორდენის კომანდორი, ლუი დელუკის პრემია და Prix Jules Davaine
მეუღლე
პარტნიორ(ებ)ი	ჟან მარე, Natalia Pavlovna Paley, ედუარდ დერმი, Jean Desbordes, Jean Le Roy და Raymond Radiguet
გავლენა მოახდინეს :::მარსელ პრუსტი, ვიქტორ ჰიუგო, ჟიულ ვერნი და მორის მეტერლინკი
ხელმოწერა
ჟან კოქტო ვიკისაწყობში

ჟან კოქტო (ფრანგ. Jean Cocteau; დ. 5 ივლისი, 1889, მეზონ-ლაფიტი, უაზას დეპარტამენტი — გ. 11 ოქტომბერი, 1963, მიი-ლა-ფორე, უაზას დეპარტამენტი) — ფრანგი მწერალი. ბელგიისა და საფრანგეთის აკადემიის წევრი 1955 წლიდან. მისი შემოქმედება შეიცავს თითქმის ყველა ავანგარდისტული მიმდინარეობის (დადაიზმის, კუბიზმის, ფუტურიზმის, სიურრეალიზმის) ნიმუშებს. კოქტოს ეკუთვნის ლექსების კრებულები, რომანები, ფსიქოლოგიური დრამები, მონოდრამა, პიესები, კინოსცენარები, ესეები თანამედროვე მუსიკის, მხატვრობისა და ლიტერატურის შესახებ, ანტიკური თემების, ძველი ლეგენდებისა და მითების სტილიზებული დამუშავება და სხვა. კოქტო ქადაგებდა ხელოვნების თავისუფლებას, პოლიტიკის, სოციალური საკითხების, რელიგიური სინამდვილის უგულებელყოფას; ცხოვრებისეულ-ფილოსოფიურ აზრს ეძებდა ზერეალურში, ამიტომ კრიტიკოსთა უმრავლესობა მას სიურრეალისტად აცხადებს.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 5.