Jump to content

Օլեգ Տինկով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Օլեգ Տինկով
ռուս.՝ Олег Юрьевич Тиньков
Դիմանկար
Ծնվել էդեկտեմբերի 25, 1967(1967-12-25) (57 տարեկան)
ԾննդավայրPolysayevo, Կեմերովոյի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Կիպրոս
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունԿալիֆոռնիայի համալսարան, Բերքլի (1999)
Մասնագիտությունձեռնարկատեր և բանկիր
Պարգևներ և
մրցանակներ
Candidate for Master of Sports of the USSR
Կայքtinkov.com
 Oleg Tinkov Վիքիպահեստում

Օլեգ Յուրևիչ Տինկով (ռուս.՝ Олег Юрьевич Тиньков, դեկտեմբերի 25, 1967(1967-12-25), Polysayevo, Կեմերովոյի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս գործարար։ Forbes-ի տվյալներով՝ 2014 թվականին աշխարհի ամենահարուստ մարդկանց ցուցակում զբաղեցրել է 1210-րդ տեղը, Ռուսաստանի ամենահարուստ գործարարների ցուցակում 2019 թվականին զբաղեցրել է 47-րդ տեղը՝ 1,7 մլրդ դոլար կարողությամբ։

Օլեգ Տինկովը հայտնի է որպես «Տեխնոշոկ» կենցաղային տեխնիկայի խանութների ցանցի, «Դարյա» գործարանների, որոնք արտադրում էին սառեցված կիսաֆաբրիկատներ, գարեջրագործական ընկերության և «Տինկոֆ» ռեստորանների ցանցի հիմնադիր[1]։ Ավելի քիչ հայտնի նախագծերն են« Music Shock» երաժշտական խանութը և «Shock Records» ձայնագրության պիտակը, որոնք թողարկել են «Կիրպիչի» և «Լենինգրադ» խմբերի առաջին ալբոմները և աշխատել է «Դանակ Frau Müller-ի համար»։ Հանդիսանում է «Տինկոֆ բանկ»-ի հիմնադիրը և տնօրենների խորհրդի նախագահը[2]։ Բանկը հիմնադրվել է 2006 թվականին, և 2016 թվականի մարտի 1-ի տվյալների ռուսական բանկերի շրջանում ակտիվների ծավալով զբաղեցնում է 44-րդ տեղը, իսկ սեփական կապիտալի ծավալով՝ 34-րդ տեղը[3][4]։

Տինկովը տարված է ճանապարհային հեծանվասպորտով, ունի ԽՍՀՄ սպորտի վարպետի թեկնածուի կարգ[5]։ 2005 թվականին նա ստեղծել է Tinkoff Restaurants պրոֆեսիոնալ հեծանվախումբը, որը հետագայում փոխարինել է Tinkoff Credit Systems անվանմամբ և հիմք է դարձել ռուսական «Կատյուշա» թիմի համար[6][7]։ 2013 թվականի դեկտեմբերից մինչև 2016 թվականի նոյեմբերը պատկանել է «Տինկոֆ» հեծանվախմբին։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օլեգ Տինկովը ծնվել է 1967 թվականի դեկտեմբերի 25-ին Կեմերովոյի մարզի Լենինսկ-Կուզնեցկի շրջանի Պոլիսաևո ավանում՝ հանքափորի և դերձակուհու ընտանիքում[8][9]։ Ավարտել է Լենինսկի-Կուզնեցկի դպրոցը, աշխատել է Կիրովի անվան հանքում և «Կուզբասէլեմենտ» գործարանում[10][11]։

12 տարեկանից Տինկովը հետաքրքրվել է ճանապարհային հեծանվավազքով, նախ զբաղվել է դպրոցների հեծանվավազքի բաժնում, այնուհետև ձեռնարկությունների բաժիններում։ Նա հաղթել է մի շարք մրցույթներ, իսկ 1984 թվականին ստացել է սպորտի վարպետի թեկնածուի կարգ, բայց համապատասխան առարկայում միջնակարգ կրթության սերտիֆիկատում պարգևներ չի ստացել[12]։ Սպորտային հավաքների ժամանակ Տինկովն առաջին անգամ զբաղվել է ֆարցով՝ Միջին Ասիայում գնելով սակավ ապրանքներ և դրանք վաճառելով Լենինսկ-Կուզնեցկում[13]։ Հեծանվորդի կարիերան ընդհատել է զինվորական ծառայությունը։ Նա չի հայտնվել բանակի մարզական ակումբում և ուղարկվել է սահմանապահ զորքեր։ 1986-1988 թվականներին նա ծառայել է Հեռավոր Արևելքում՝ Նախոդկայում և Նիկոլաևսկ-նա-Ամուրում[14][15]։

Կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1988 թվականին Տինկովն ընդունվել Է Լենինգրադի լեռնային ինստիտուտ։ Ուսումնական հաստատությունը մեծ թվով օտարերկրյա ուսանողների տվել է առևտրի լայն հնարավորություններ։ Օլեգը վաճառել է ջինսեր, կոսմետիկա և պարֆյումերիա, սև խավիարը և օղի[12]։ Լենինգրադից ապրանքները նա վաճառում էր Սիբիրում, իսկ այնտեղից էլ բերում էր հանքափորներից գնված ճապոնական կենցաղային տեխնիկա[16]։ Նա Լեհաստան էր տեղափոխում էլեկտրական սարքեր և այնտեղից վերադառնում էր գրասենյակային տեխնիկայով և ծախսատար նյութերով, գազային բալոններով և ատրճանակներով[17]։ Նա զբաղվում էր իր ապագա կնոջ՝ Ռինա Վոսմանի և համակուրսեցիների՝ Օլեգ Ժերեբցովի (հետագայում «Լենտա» խանութների ցանցի հիմնադիր), Օլեգ Լեոնովի («Դիքսի» խանութների ցանցի ապագա հիմնադիր) և Անդրեյ Ռոգաչովի («Լեկ» և «Հնգոչկա» ընկերությունների հիմնադիր) հետ[18]։ Երրորդ կուրսում Օլեգը հեռացել է Լեռնային ինստիտուտից։

1999 թվականին Կալիֆորնիայի Բերկլիի համալսարանում անցել է Մարքեթինգի կիսամյակային ծրագիր[19]։

Ընտանիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տինկովը իր ապագա կնոջ՝ էստոնուհի Ռինա Վալենտինովա Վոսմանի հետ, ծանոթացել է 1989 թվականին՝ ինստիտուտում սովորելու ժամանակ։ Հարսանիքը տեղի է ունեցել 2009 թվականի հունիսին՝ 20 տարի համատեղ կյանքից հետո[20]։ Նրանց դուստրը՝ Դարիան, սովորել է Լոնդոնի թագավորական քոլեջում, որդիները՝ Պողոսը և Ռոմանը, St Edward ' s School, Oxford-ում։

Առողջական վիճակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի մարտի 6-ին Տինկովը հայտարարել է, որ պայքարում է լեյկեմիայի սուր ձևի դեմ, որը նրա մոտ հայտնաբերվել է 2019 թվականի հոկտեմբերին։ Հաղորդվել է, որ Տինկովն արդեն քիմիաթերապիայի մի քանի կուրս է տարել, և այն մասին, որ հենց հիվանդության հետ է կապված նրա լռությունը տեղեկատվական դաշտում[21]։ Հիվանդության մասին լուրերի հրապարակումից հետո TCS Group-ի բաժնետոմսերը, որի տնօրենների խորհրդի կազմում էր Տինկովը, Մոսկովյան բորսայում նվազել են գրեթե 25%-ով[22][23]։ Միայն հիվանդության մասին հայտարարելուց հետո առաջին օրվա ընթացքում Տինկովա TCS Group ընկերության կապիտալիզացիան, Forbes-ի տվյալներով, նվազել է 400 մլն դոլարով, և նրա կարողությունը կրճատվել է մինչև 2,1 մլրդ դոլար[24]։ 2020 թվականի հուլիսի 9-ին Օլեգ Տինկովը ոսկրածուծի փոխպատվաստման վիրահատություն է տարել[25]։

Ձեռնարկատիրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տեխնոշոկ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1993 թվականին Օլեգ Տինկովը զբաղվել է Սինգապուրից էլեկտրոնիկայի մեծածախ առևտրով և փաստաթղթերի ձևակերպումը հեշտացնելու համար Պետերբուրգում բացել է «Պետրոսիբ» սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերությունը, ապա տարածաշրջանային «Պետրոսիբ-Կեմերովո», «Պետրոսիբ-Նովոսիբիրսկ» և «Պետրոսիբ-Օմսկ» ընկերությունները։ Ապրանքները բերվել են Պետերբուրգ և այնտեղից ուղարկվել են տարածաշրջաններ, որտեղ վաճառվել են ավելի մեծ գնով։ Հաշվիչներից սկսելով՝ նա տեղափոխվել է գրասենյակային սարքավորումներ, հեռուստացույցներ, տեսամագնիտաֆոններ և նույնիսկ արհեստական ծաղիկներ ու ծառեր։ Սկզբում Օլեգն ինքն էր մեկնում Սինգապուր, այնուհետև սկսել է օդային բեռնափոխադրումներ իրականացնել[26][27]։

Մեծածախ առևտրի շահույթի նվազումը դրդել է Տինկովին բացել իր խանութների ցանցը։ 1994 թվականին բացել է «Պետրոսիբ» առաջին խանութը Sony ապրանքանիշի ներքո, Սանկտ Պետերբուրգի Վասիլևսկի կղզու փոքր պողոտայում։ Շուտով Մարատի փողոցում բացվել է ևս մեկ խանութ։ Սան Ֆրանցիսկոյում բացվել է Petrosib USA-ի գրասենյակը։ Մանրածախ առևտրի հաջողությունը Տինկովին դրդել է միավորել խանութներն ընդհանուր անունով։ 1995 թվականին բացված «Տեխնոշոկը» թանկարժեք տեխնիկա էր առաջարկում քաղաքում ամենաբարձր գներով, բայց, միևնույն է, ժողովրդականություն էր վայելում։ Ռուսաստանում առաջին «Տեխնոշոկը» սկսել է պատրաստել խորհրդատու-վաճառողների[28]։ Ընկերության նախագահ է դարձել ծագումով ռուս ամերիկացի Սերջիո Գուցալենկոն։ Ցանցը արագ աճել է։ 1996 թվականին «Տեխնոշոկ»-ը ուներ հինգ խանութ Պետերբուրգում, երկուական խանութ Օմսկում և Կեմերովոյում և մեկը Նովոռոսիյսկում։ 1995 թվականից մինչև 1996 թվականը շրջանառությունը կրկնապատկվել է և հասել է 40 միլիոն դոլարի[29]։

1996 թվականի սեպտեմբերի 10-ին Օլեգ Տինկովը դարձել է ԱՄՆ քաղաքացի։

1997 թվականին Սանկտ Պետերբուրգում հայտնվել են «Էլդորադո» խանութներ, մրցակցությունն աճել է, իսկ շահութաբերությունը նվազել է։ 1997 թվականին Օլեգ Տինկովը ընկերությունը վաճառել է ղեկավարությանը, իսկ մեկ տարի անց այն ձեռք է բերել «Սիմտեքս» ընկերությունը։ Օլեգը դուրս է եկել «Տեխնոշոկից» 7 միլիոն դոլարով, որը ներդրել է պելմենային բիզնեսում[30]։

«Տեխնոշոկին» զուգահեռ 1996 թվականին Տինկովը բացել է երաժշտական խանութների «Music Shock» ցանցը։ Առաջին «Music Shock»-ի բացմանը ելույթ են ունեցել Ֆիլիպ Կիրկորովը և Ալլա Պուգաչովան, երկրորդին՝ Ժաննա Ագուզարովան[31]։

Իլյա Բորտնյուկի հետ Օլեգը թողարկել է «Shock Records» ռեկորդային լեյբլը։ Լեյբլը թողարկել է «Քյարփինջներ» և «Լենինգրադ» խմբերի դեբյուտային ալբոմները, Վլադիմիր Դաշկևիչի սիմֆոնիան, որը հիմնված է «Շերլոկ Հոլմս և դոկտոր Վաթսոն» ֆիլմի երաժշտության վրա, «Դանակ Frau Müller-ի համար խմբի» «Nechelovek-vidimka» ալբոմը։

1998 թվականին «Music Shock»-ը վաճառվել Է Մոսկվայի Gala Records ընկերությանը[32]։

Դարյա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Դարյա» ապրանքանիշի տակ, որն անվանվել Է Օլեգ Տինկովի դստեր պատվին, արտադրվել են պելմեններ և այլ սառեցված կիսաֆաբրիկատներ։ Տինկովին գաղափարը ներկայացրել է Աֆանասի անունով հույն, որը Ռուսաստան էր մատակարարում ռավիոլիի արտադրության սարքավորումներ։

Արտադրամասը բացվել է 1998 թվականի սկզբին Պետերգոֆում և առաջին անգամ թողարկել է «Սմակ» ապրանքանիշով արտադրանքներ՝ Անդրեյ Մակարևիչի ընկերությունից ստացված լիցենզիայի հիման վրա։ Լիցենզառուի հետ կոնֆլիկտից հետո ապրանքանիշը ստացել է «Պիտերսկի Սմակ» անվանումը։ Սեփական բրենդի ստեղծման համար առիթ է հանդիսացել տնտեսական ճգնաժամը՝ նոր ապրանքանիշը թույլ է տվել ավելացնել շուկայի մասնաբաժինը։ Նոր գործարանը, որը 1998 թվականի դեկտեմբերին բացվել էր Սանկտ Պետերբուրգի Նախալեռային փողոցում գտնվող «Տեխնոշոկի» նախկին պահեստի տեղում, ի սկզբանե արտադրում էր միայն «Դարյան»[33]։

«Դարյա»-ին առաջին համբավը բերել է գովազդային արշավը, որի շրջանակներում Սանկտ Պետերբուրգում հինգ ցուցատախտակների վրա և Մոսկվայում երկու ցուցապաստառ է տեղադրվել՝ «Քո սիրելի պելմենները» ստորագրությամբ[34][35]։ «Այս ռավիոլիից ստամոքսի ցավեր կստանաք» արտահայտությունը հնչեց մեկ այլ գովազդային հոլովակում, որը դժգոհություն է առաջացրել «Ռավիոլի» ընկերության մոտ[36][37]։

2001 թվականին «Դարյա»-ն վաճառվել է Ռոման Աբրամովիչի և Անդրեյ Բլոխի «Պլանետա Մենեջմենթ» հոլդինգին 21 մլն դոլարով, որոնցից 7-ը գնացել է վարկային պարտքի մարմանը[38]։

«Tinkoff» գարեջուր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1997 թվականին Տինկովը չէր կարողանում ներդրող գտնել իր մտահղացրած գարեջրի գործարանի կառուցման համար։ Օգնել են երկու հանդիպումները՝ սարքավորումների մատակարարը, որի հետ նա ծանոթացել է Մյունխենում Drinktec ցուցահանդեսի ժամանակ, առաջարկել է գարեջրատունը համատեղել ռեստորանի հետ և կենտրոնանալ բրենդի զարգացման վրա, իսկ մյուսը՝ խորհուրդ է տվել գարեջուրը կոչել սեփական ազգանունով՝ բավարական ավանդույթին համապատասխան[39]։

Սկզբնական ներդրումները կազմել են մեկ միլիոն գերմանական մարկ, և 1998 թվականի օգոստոսին առաջին ռեստորանը բացվել է Սանկտ Պետերբուրգում Կազանի 7-րդ փողոցում[40]։ 2001 թվականին Մոսկվայում բացվել է ռեստորան Պրոտոչնայա նրբանցքում, որտեղ ներդրումները կազմել են 2 մլն դոլար։ Սամարայում ռեստորանը բացվել է 2002 թվականի նոյեմբերին, Նովոսիբիրսկում՝ 2003 թվականի հունվարին, այնուհետև հայտնվել են ռեստորաններ Նիժնի Նովգորոդում, Կազանում, Ուֆայում, Եկատերինբուրգում, Վլադիվոստոկում և Սոչիում[39]։

Առաջին գործարանը կառուցվել է 2003 թվականի ամռանը «Զենիթ» բանկի աջակցությամբ, որը Տինկովի համար բացել է վարկային գիծ։ 2-րդի կառուցման համար ընկերությունը միջոցներ է ձեռք բերել պարտատոմսային փոխառություններով, ինչպես նաև «Զենիթ» բանկի և գերմանական HypoVereinsbank-ի միջոցով։ Մոտ 75 մլն դոլար արժողությամբ երկրորդ գործարանը ամբողջությամբ կառուցվել է վարկային միջոցներով[41]։

Տինկովի գործարանները թողարկել են «Տինկոֆ», «Տեկիզա», «Տ» գարեջրեր։ Ընկերությունն ընդլայնվելուց հետո զգալի քանակությամբ գումար է ներդրվել մարքեթինգի ոլորտում։ Նույնիսկ Տինկովի հետ համագործակցության անհաջող փորձ կար լուսանկարիչ և ռեժիսոր Օլիվիերո Տոսկանիի հետ, ով United Colors of Benetton գովազդային արշավների հեղինակն էր[42][43]։ 2004 թվականից ի վեր «Տինկոֆ» գործարանների ձեռքբերման գործարքի նկատմամբ հետաքրքրություն է ցուցաբերել Sun Interbrew-ը, և 2005 թվականին այն կայացել է։ Գործարանի և բրենդի համար կոնցեռնը տվել է մոտ 200 մլն դոլար[44]։ Դրանից հետո Տինկովը «Տինկոֆ» ռեստորանների տարածքը վաճառել է «Տրոյկա Դիալոգ» կառավարող ընկերությանը մոտ 10-12 մլն դոլարով՝ միաժամանակ կնքելով նույն տարածքների վարձակալության երկարաժամկետ պայմանագիր[45]։ Ի վերջո, հենց ռեստորանները 2008-2009 թվականներին ձեռք է բերել Mint Capital ուղղակի ներդրումների հիմնադրամը[46]։

Tinkoff բանկ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
альт=

2005 թվականի նոյեմբերի 18-ին միլիարդատեր Ռիչարդ Բրենսոնին պատկանող Նեկեր կղզում Օլեգ Տինկովը ներկայացրել է ապագա բանկի նախագիծը[47]։ 2006 թվականին Տինկովը ձեռք է բերել Մոսկվայի «Խիմմաշբանկը» և դրա հիման վրա ստեղծել է հեռակառավարման ծառայության Ռուսաստանի առաջին բանկը։ Չնայած նախագծի մեկնարկին ներդրումների ներգրավման անհաջողություններին, միայն 2008 թվականի ճգնաժամի ժամանակ բանկը ցույց է տվել շահույթի 50-ապատիկի աճ[48][49]։

«Տինկոֆ վարկային համակարգեր»-ը նվազեցրել է ծախսերը բանկային ոլորտի համար ոչ ստանդարտ մարքեթինգի[50][51] և մարդկային աշխատանքի փոխարեն համակարգչային տվյալների մշակման լայն օգտագործման հաշվին[52][53]։ Երկար ժամանակ բանկը չի ներգրավել ավանդներ և օգտագործել է սեփական կապիտալը վարկերի տրամադրման համար[54]։

Զարգացած տեխնոլոգիական հարթակը մեծ դեր է խաղացել՝ բանկի IPO-ն դարձել է 2013 թվականի խոշորագույն ռուսական գործարքներից մեկը, ըստ Forbes-ի[55][56], իսկ Օլեգ Տինկովը կրկնապատկել է իր կարողությունը և զբաղեցրել 1210-րդ տեղը միլիարդատերերի համաշխարհային վարկանիշում։

«Տինկոֆ Բանկի» IPO-ի թողարկումից հետո՝ 2013 թվականի հոկտեմբերի 28-ին Օլեգ Տինկովը հրաժարվել է ԱՄՆ քաղաքացիությունից[57][58]։

2015 թվականի սկզբին «Tinkoff վարկային համակարգեր»-ը փոխել է իր անունը «Tinkoff Bank»[59]։ Ավելի պարզ և հակիրճ անվանումը կոչված էր ավելի ճշգրիտ արտացոլելու ֆինանսական կազմակերպության ծառայությունների ողջ տեսականին[60]։

2013 թվականից ի վեր «Տինկոֆ Բանկի» բաժնետոմսերը վաճառվել են Լոնդոնի բորսայում[61]։

2019 թվականի հուլիսի դրությամբ Տինկովին է պատկանում բանկի բաժնետոմսերի 40,4%-ը[62], որը մնում է նրա հիմնական ակտիվը։

2020 թվականի ապրիլի 2-ին Օլեգ Տինկովը իր ներկայացուցչի միջոցով հայտարարել է, որ լքում է բանկի տնօրենների խորհրդի նախագահի պաշտոնը առողջական խնդիրների պատճառով[63]։

Հեծանվային սպորտ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Tinkoff Restaurants

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Tinkoff Restaraunts հեծանվախումբը մարզիչ Ալեքսանդր Կուզնեցովի ղեկավարությամբ դարձել է պատմականորեն երրորդ պրոֆեսիոնալ ռուսական թիմը, իսկ իր հայտնվելու պահին՝ Ռուսաստանում միակը[64]։ Թիմը ներկայացվել է 2006 թվականի հունվարին Իսպանիայում գտնվող Վիլա Կուզնեցովի կենտրոնակայանում, նրա կազմում ընդգրկվել են Ռուսաստանի հավաքականի անդամներ, այդ թվում՝ Միխայիլ Իգնատևը, Նիկոլայ Տրուսովը, Ալեքսանդր Սերովը, Սերգեյ Կլիմովը, Պավել Բրուտտը և Իվան Ռովնին[65][66]։ Թիմի համատեղ հովանավորն է դարձել «Սիբիր» ավիաընկերությունը, տարեկան բյուջեն կազմել է 4 մլն դոլար[67]։

2006 թվականի մրցաշրջանում թիմի մրցարշավորդները զբաղեցրել են առաջին տեղը Լոս Անջելեսի թրեքային հեծանվավազքի աշխարհի գավաթի մրցարշավում[64], Իսկ Պավել Բրուտտը հաղթել Է Հունաստանի տուրը և Cinturón a Mallorca մրցավազքը[68]։

Թիմի կազմալուծման պատճառը եղել է Ալեքսանդր Կուզնեցովի և Օլեգ Տինկովի միջև կոնֆլիկտը[69][70][71][72]։

Tinkoff Credit Systems

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Tinkoff Credit Systems-ը ձևավորվել է 2007-թվականին Tinkoff Restaurant-ից, բայց իտալական ղեկավարությամբ և գրանցմամբ։ UCI Professional Continental Team-ից ստանացած լիցենզիան մարզիկներին թույլ էր տալիս մասնակցել բոլոր խոշոր եվրոպական մրցումներին[73]։ Նոր կազմում ավելացել է արտասահմանցի մարզիկների թիվը, իսկ ավագը դարձել է ամերիկացի Թայլեր Հեմիլթոնը։

Թիմի հաջող ելույթները, այդ թվում նաև Ջիրո դ'Իտալիայի 2008-ում, գրավել են նախկին հեծանվորդ, «Իտերա» կորպորացիայի սեփականատեր Իգոր Մակարովի ուշադրությունը։ Նրա նախաձեռնությամբ ու «Գազպրոմի» և «Ռոստեխնոլոգիաների» հովանավորությամբ Tinkoff Credit Systems-ի հիման վրա ստեղծվել է Ռուսական «Կատյուշա» թիմը[74]։

«Տինկոֆ» հեծանվախումբ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Օլեգ Տինկովը Ջիրո դ'Իտալիա 2015-ին

2013 թվականի դեկտեմբերին Օլեգ Տինկովը Tinkoff Sport A/C կառավարող ընկերության միջոցով նախկին հեծանվորդ Բյարն Ռիյսից գնել էր մի թիմ, որի հովանավորը 2012 թվականի «Տինկոֆ կրեդիտային համակարգերն» էր[75]։

«Տինկոֆը» և «Կատյուշան» այն ժամանակ միակ ռուսական թիմերն էին, որոնք հանդես են եկել UCI Համաշխարհային տուրի մրցումներում[76][77]։ Թիմի հեծանվորդները բազմիցս հաղթել են հեղինակավոր Գրանդ տուրի փուլերում՝ մասնավորապես, Ալբերտո Կոնտադորը դարձել է Իսպանիայի Վուելտայի և Ջիրո դ'Իտալիայի հաղթող, իսկ Պետեր Սագանը երկու անգամ դարձել է Տուր դը Ֆրանսի լավագույն սպրինտերի կանաչ շապիկի դափնեկիր։

Օլեգ Տինկովը մասնակցել է մարզումներին իր մարզիկների հետ միասին և ուղեկցել թիմին մրցումներում[78][79]։ Ի պատիվ Ջիրո դ'Իտալիա 2015-ի Կոնտադորի հաղթանակի՝ նա մազերը ներկել է հաղթական վարդագույն գույնով[80]։

Օլեգ Տինկովը բազմիցս քննադատել է պրոֆեսիոնալ հեծանվասպորտը բյուրոկրատացման և հնացած հովանավորչական մոդելի համար[81][82][83]։ Այն դարձել է Velon նախագծի բաժնետերերից մեկը՝ պրոֆեսիոնալ հեծանվասպորտի զարգացման համաշխարհային տուրի թիմերի նախաձեռնությամբ, ավելի դիտարժան մրցումների կազմակերպման, հովանավորների և թիմերի սեփականատերերի շահերի պաշտպանության հարցերով[84]։ Տինկովը նաև հանդես է եկել Գրան տուրերի ժամանակացույցի համար, որը թույլ կտար ուժեղագույն մրցավարներին հանդես գալ յուրաքանչյուր մրցաշրջանից։ 2014 թվականին նա «Տինկոֆ-Սաքսոյի» ավագ Ալբերտո Կոնտադորին և նրա մրցակիցներին՝ Քրիս Ֆրումին, որը հանդես է գալիս Sky Procycling-ում, և Վինչենցո Նիբալին Astana Pro Team-ից 1 միլիոն եվրո է առաջարկել աշխարհի բոլոր երեք գլխավոր բազմօրյա մրցումներում հանդես գալու համար[85]։

2016 թվականից հեծանվավախումբը հանդես է եկել որպես Tinkoff, քանի որ Saxo Bank-ը որոշել է 2015 թվականից հետո չերկարաձգել հովանավորչական պայմանագիրը[86]։ 2015 թվականի վերջին նա հայտարարել է, որ 2016 թվականի մրցաշրջանի ավարտից հետո կհեռանա հեծանվասպորտից և կվաճառի թիմը։

Որպես Տինկովի միակ տիտղոսային հովանավոր, թիմի պահպանման վրա տարեկան ծախսել է մոտ 20 մլն եվրո, իսկ ամբողջ ընթացքում բանկի հետ համատեղ ներդրել է մոտ 50 մլն եվրո։ Բացի աճող ֆինանսական ծանրաբեռնվածությունից, պատճառների թվում նա նշել է բանկի բրենդինգի ներուժի սպառումը, թիմերի համար հեծանվային սպորտի վնասաբեր լինելը, սպորտում բարեփոխումների բացակայությունը, ինչպես նաև հեծանվորդների միջազգային միության և Ամորի մարզական կազմակերպության միջև ձգձգված հակամարտությունը։ Մրցաշրջանի արդյունքներով թիմը զբաղեցրել է երկրորդ տեղը և վերջնականապես լուծարվել է 2016 թվականի նոյեմբերին[87]։

Քրեական հետապնդում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի փետրվարի 28-ին ԱՄՆ հարկային ծառայությունը դատական լսումներ է նախաձեռնել Լոնդոնում գտնվող Տինկովի դեմ։ Նա մեղադրվել է 2013 թվականի հարկային հայտարարագիրը կեղծելու և եկամուտը պակասեցնելու մեջ, երբ նա ԱՄՆ քաղաքացի էր (1996 թվականի սեպտեմբերի 10-ից մինչև 2013 թվականի հոկտեմբերի 28-ը)[57][58]։

Մարտի 2-ին ամերիկյան դատախազությունը Տինկովին կալանավորելու օրդեր Է տվել, սակայն նա 20 մլն ֆունտ ստերլինգ գրավի դիմաց ազատ է մնացել դատավարության ժամանակ։ Դատավարությունը սկսվել է Լոնդոնի Վեսթմինսթերյան մագիստրոսական դատարանում 2020 թվականի ապրիլի 27-ին[88]։ Ըստ գրավի պայմանների՝ Տինկովին արգելվում էր տունը լքել երեկոյան ժամը 19-ից մինչև առավոտյան 7-ը, ինչպես նաև նա պետք է էլեկտրոնային ապարանջան կրեր։ Բացի այդ, նրանից առգրավվել էին ռուսական և կիպրոսյան անձնագրերը։ Մարտի 5-ին ԱՄՆ իշխանությունները բացահայտել են պահանջների էությունը և մեղադրել Տինկովին 1 մլրդ դոլարի ակտիվներ թաքցնելու մեջ։ ԱՄՆ արդարադատության նախարարությունը կարծում է, որ IPO TCS Group-ի ժամանակ 2013 թվականին գործարարի բաժնետոմսերի արժեքը գերազանցել է 1 մլրդ դոլարը։ Երեք օր անց Տինկովը հրաժարվել Է ԱՄՆ քաղաքացիությունից, իսկ հարկային հայտարարագրում նշել է 330 հազար դոլարի եկամուտ[89]։

Այլ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տինկովի սեփականության թվում է Dassault Falcon 7X անձնական ինքնաթիռը՝ պոչի վրա բանկի լոգոտիպով[90]։ 2015 թվականի սեպտեմբերին Տինկովը հայտարարել է, որ 250 մլն ռուբլի կներդնի Կամչատկայի Ելիզովյան շրջանում հյուրանոցային-ռեկրեացիոն համալիրի կառուցման համար, որտեղ հաճախ ինքն է հանգստանում։ Ենթադրվում էր, որ շահագործման հանձնումը տեղի կունենա հաջորդ տարվա IV եռամսյակում[91]։ 2016 թվականի հունվարին հայտնի է դարձել, որ նա հրաժարվել է նախագծից տեղի պաշտոնյաների հակազդեցության պատճառով և դրա փոխարեն ներդրումներ է կատարել ֆրանսիական Ալպերում։ Նույն թվականի հունիսին Տինկովը բացել Է լյուքս դասի երկու զուգարան՝ La Datcha անվամբ՝ մեկը Կուրշևել լեռնադահուկային հանգստավայրում և երկրորդը՝ Վալ Տորանսում։ 2017 և 2018 թվականներին Ֆորտե դեյ Մարմիում և Աստրախանում դրանց են ավելացել տները[92][93]։

Հրապարակումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2007-2010 թվականներին գործարարը եղել է «Ֆինանս» ամսագրի սյունակագիր[94][95]։ 2010 թվականից ամսագրի գլխավոր խմբագիր Օլեգ Անիսիմովը աշխատանքի է անցել Տինկով բանկում և նրա հետ աշխատել է Russia.ru ինտերնետ-ալիքում «Բիզնես գաղտնիքները Օլեգ Տինկովի հետ» հաղորդման վրա[96][97]։ Երկու տարվա ընդմիջումից հետո Տինկովը վերսկսել է «Բիզնես գաղտնիքների» թողարկումը՝ 2015 թվականի հոկտեմբերին Միխայիլ Ֆրիդմանի հետ հարցազրույցում[98]։

Օլեգ Տինկովը վարում է Ֆեյսբուք և Թվիթեր[99]։ Նրա շփման ձևը համարվում է սադրիչ և հաճախ հանգեցնում է անզուսպ վեճերի և փոխադարձ վիրավորանքների[100][101]։

Օլեգ Տինկովը գրե�� է երկու գիրք, որոնք ընդհանրացնում են նրա ձեռնարկատիրական փորձը։ 2010 թվականին հրատարակել է «Ես բոլորի նման եմ» գիրքը[102], իսկ մեկ տարի անց՝ «Ինչպես դառնալ գործարար» գիրքը[103]։

Տինկով նրբանցք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Տինկոֆ» ապրանքանիշի առաջխաղացման համար պատմություն է հորինվել գործարար Պորֆիրիա Տինկովի նախնու մասին, որը 1759 թվականից կայսերական բակին գարեջուր է մատակարարել[104]։ Լեգենդի համաձայն, Օլեգ Տինկովը դրա մասին հիշատակող էջ է գտել Բրոկգաուսի և Եֆրոնի բառարանում։ Կեղծ էջը ներկայացվել է Սանկտ Պետերբուրգի տեղանունների հանձնաժողով՝ առաջարկելով հավերժացնել Տինկովի տոհմը փողոցի անվանման մեջ։ Կեղծիք չնկատած պաշտոնյաները համաձայնել են ընկերության առաջարկին, և 2003 թվականի հուլիսի 7-ին Պուշկինում հայտնվել է Տինկով նրբանցքը[105]։

Կոնֆլիկտ բլոգերների հետ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի օգոստոսի 8-ին YouTube-ի NEMAGIA ալիքում հրապարակվել է ակնարկ նվիրված Տինկովին և Տինկով բանկին։ Հոլովակը զգալի արձագանք է առաջացրել համացանցում։ Դրա թողարկումից կարճ ժամանակ անց՝ 2017 թվականի օգոստոսի 28-ին, Օլեգ Տինկովը հայց է ներկայացրել Կեմերովոյի շրջանային դատարան՝ պատվի, արժանապատվության և գործարար համբավի պաշտպանության մասին[106][107]։ Դատարանի որոշմամբ՝ սեպտեմբերի 4-ին Ռոսկոմնադզորը պարտավորեցրել է բլոգերներին հեռացնել Օլեգ Տինկովի ��ործունեությունը քննադատող հոլովակը[108]։

Սեպտեմբերի 12-ին «NEMAGIA»-ի համահեղինակ Ալեքսեյ Պսկովիտինի մոտ խուզարկություններ են կատարվել, նրանից առգրավվել է համակարգչային տեխնիկա[109]։ Օպերատիվ աշխատակիցները հատուկ ժամանել են Կեմերովո Մոսկվայից[110]։ Շատ ռուս բլոգերներ հանդես են եկան NEMAGIA-ի աջակցությամբ։ Սեպտեմբերի 26-ին Օլեգ Տինկովը NEMAGIA ժամանցային ալիքից հետ է վերցրել տեսաբլոգերների դեմ հայցերը։ NEMAGIA-ի դեմ քրեական գործը կարճվել է։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Иван Просветов (2002 թ․ դեկտեմբերի 2). ««Мне не нравится просто сидеть и считать деньги»». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  2. ↑ «ЦБ разрешил ТКС банку сменить название на «Тинькофф Банк»». Forbes. 2014 թ․ նոյեմբերի 26. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  3. ↑ Николай Гришин (2012 թ․ դեկտեմբերի 3). «Мюнгхаузен в банке». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  4. ↑ «Тинькофф Банк: рейтинг, справка». Банки.ру. 2017 թ․ մարտի 1. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 20-ին.
  5. ↑ «Олег Тиньков примет участие в велогонке по дорогам Москвы». Nevasport.ru. 2006 թ․ մարտի 5. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  6. ↑ Анна Субботина (2007 թ․ հունվարի 22). «Олег Тиньков раскручивает педали». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  7. ↑ «В «Тур де Франс» появится российская команда». Newsru.com. 2005 թ․ հոկտեմբերի 1. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  8. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 15—18.
  9. ↑ Олег Тиньков (2009 թ․ մարտի 18). ««Y WAY - начало ( Сибирь )». Живой Журнал. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  10. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 37.
  11. ↑ Андрей Надеин, Маргарита Васильева (2001). «Олег Тиньков: «Я всегда умел продавать дороже, чем другие!»». Advi.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 Julian Lorentz (2018 թ․ ապրիլի 6). «Олег Тиньков. Интервью в программе Школа Злословия». Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին.
  13. ↑ Елена Тофанюк (2014 թ․ փետրվարի 7). «Олег Тиньков рассказал, зачем проехал 100 тыс. км на велосипеде». РБК. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  14. ↑ Юрий Дудь (2014 թ․ հունվարի 16). «Олег Тиньков: «Российские футболисты выглядят как какие-то обсосы»». Sports.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  15. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 39—44.
  16. ↑ Ксения Додукина, Иван Васильев (2014 թ․ դեկտեմբերի 10). «Шесть российских миллиардеров без высшего образования». Forbes. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  17. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 54—72.
  18. ↑ «Олег Тиньков». Fiolet-korova.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  19. ↑ Erin E. Arvedlunp (2014 թ․ հունիսի 15). «A Mix of Beer, Free Speech and Home-Grown Hip» (անգլերեն). The New York Times. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  20. ↑ Анастасия Новикова (2015 թ․ փետրվարի 13). «Миллиардер на выданье: где устраивают свадьбы богатейшие люди мира». Forbes. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  21. ↑ ««Буду бороться за жизнь»: Тиньков рассказал о найденной у него лейкемии | Миллиардеры» (անգլերեն). Forbes.ru. 2020 թ․ մարտի 6. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 6-ին.
  22. ↑ «Расписки TCS Group рухнули на Мосбирже на фоне новостей о лейкемии Тинькова». www.kommersant.ru. 2020 թ․ մարտի 6. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 6-ին.
  23. ↑ «Власти США обвинили Тинькова в сокрытии активов на $1 млрд». Росбизнесконсалтинг. 2020 թ․ մարտի 6. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 6-ին.
  24. ↑ «Forbes: Олег Тиньков за день потерял 400 миллионов долларов» (ռուսերեն). ՌԻԱ Նովոստի. 2020 թ․ մարտի 7. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  25. ↑ «Тиньков рассказал о пересадке костного мозга». www.kommersant.ru (ռուսերեն). 2020 թ․ հուլիսի 10. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 10-ին.
  26. ↑ Елена Евграфова (2001 թ․ հուլիսի 5). «Под маской простака». Ведомости. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  27. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 73—101.
  28. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 89—91.
  29. ↑ Консатантин Збаровский Петербургская компания нашла президента в Америке // Коммерсантъ : Газета. — 1995. — № 238. — С. 10.
  30. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 111.
  31. ↑ Ирина Телицына (2000 թ․ մայիսի 30). «Пивной Довгань». журнал «Компания». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  32. ↑ Влад Коренев (2014 թ․ հուլիսի 9). «Илья Бортнюк: «Зачем столько новых фестивалей?»». Colta.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  33. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 108—127.
  34. ↑ Иван Ступаченко, Борис Горлин (2005 թ․ նոյեմբերի 9). «Реклама «за гранью фола»». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  35. ↑ «Страница номинанта конкурса на звание лучшей рекламы двадцатилетия в рамках Московского Международного Фестиваля Рекламы и Маркетинга 2012». Sostav.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  36. ↑ «СМИ: производство пельменей «Дарья» остановлено». Rustelegraph.ru. 2014 թ․ մայիսի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 27-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  37. ↑ «Концерн «Равиоли» (Санкт-Петербург) нанес ответный рекламный удар ООО «Дарья»». Фонтанка.ру. 2001 թ․ դեկտեմբերի 3. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  38. ↑ Дмитрий Добров, Сергей Канунников (2002 թ․ ապրիլի 24). ««Дарья» осталась без отца». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  39. ↑ 39,0 39,1 Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 128—137.
  40. ↑ Александр Павлов (2006). «Тиньков, Тинькофф, Tinkov». Advlab.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  41. ↑ Юлиана Петрова (2005 թ․ մարտի 7). «Занимательный рычаг». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  42. ↑ Николай Дицман, Иван Москаленко (2004 թ․ սեպտեմբերի 6). «Тинькову не понравились поцелуи Тоскани». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  43. ↑ Максим Котин (2005 թ․ հունիսի 2). «Поворот на «Т»». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  44. ↑ Роман Овчинников, Евгений Хвостик (2005 թ․ հուլիսի 19). «Олег Тиньков слил пиво в Sun Interbrew». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  45. ↑ Виктор Хилько (2005 թ․ սեպտեմբերի 30). «Олег Тиньков продал стены своих ресторанов». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  46. ↑ «Тиньков продал оставшуюся долю в сети ресторанов «Тинькофф»». Коммерсантъ. 2009 թ․ սեպտեմբերի 24. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  47. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 12—13.
  48. ↑ Максим Котин (2008 թ․ փետրվարի 25). «Надеюсь заработать. Могу и потерять». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  49. ↑ Ксения Дементьева (2009 թ․ նոյեմբերի 24). «ТКС банк продал проблемы». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  50. ↑ Елена Пашутинская (2009 թ․ մայիսի 12). «Клиенты ТКС банка станут агентами». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  51. ↑ Ксения Дементьева (2010 թ․ փետրվարի 18). «Консультанты ТКС-банка разошлись по домам». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  52. ↑ Екатерина Аликина (2014 թ․ հոկտեմբերի 27). ««Заемщик с хитрым профилем». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  53. ↑ Геннадий Белаш (2013 թ․ ապրիլի 29). «Ольга Горчинская: «Big Data расширяет привычные представления о работе с данными»». IT-weekly.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  54. ↑ Ксения Дементьева (2010 թ․ մարտի 10). ««Банковский рынок — пустой с точки зрения рекламы, маркетинга. У него безграничный потенциал»». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  55. ↑ Иван Осипов (2013 թ․ դեկտեմբերի 26). «15 крупнейших сделок 2013 года». Forbes. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  56. ↑ Дмитрий Михайлович (2013 թ․ հոկտեմբերի 22). «ТКС-банк оторвался от IPO». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  57. ↑ 57,0 57,1 «Налоговая служба США инициировала слушания в отношении Олега Тинькова» (ռուսերեն). ՌԻԱ Նովոստի. 2020 թ․ փետրվարի 28. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  58. ↑ 58,0 58,1 US District Court, Northern District of California (2019 թ․ սեպտեմբերի 26). «Indictment» (PDF). U.S. Department of Justice (անգլերեն).
  59. ↑ «ЦБ разрешил ТКС банку сменить название на «Тинькофф Банк»». Forbes. 2014 թ․ նոյեմբերի 26. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  60. ↑ ««Тинькофф Кредитные Системы» сменит название». Банки.ру. 2014 թ․ օգոստոսի 1. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  61. ↑ «Почему упали котировки акций банка Тинькофф - график динамики стоимости на Лондонской бирже». Кредитная карта Тинькофф (ռուսերեն). 2018 թ․ հունիսի 6. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  62. ↑ «TCS Group Holding PLC: Ownership Structure». Վերցված է 2020 թ․ մարտի 3-ին.
  63. ↑ «Олег Тиньков покинет пост главы совета директоров Тинькофф Банка» (ռուսերեն). РИА Новости. 20200402T1712+0300. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 3-ին.
  64. ↑ 64,0 64,1 Валерия Миронова (2006 թ․ հունվարի 26). ««Олег Тиньков погнался за Tour de France»». Коммерсантъ. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  65. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 178—179.
  66. ↑ ««Олег Тиньков создал профессиональную велокоманду Tinkoff Restaurants»». E-xecutive.ru. 2006 թ․ հունվարի 17. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  67. ↑ ««Бюджет российско-итальянской велокоманды Tinkoff. Credit Systems составит 4 млн. евро ежегодно»». NevaSport.ru. 2006 թ․ հունվարի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  68. ↑ ««Велоспорт. Павел Брутт из Tinkoff Restaurants выиграл веломногодневку Tour of Hellas»». РБК. 2006 թ․ ապրիլի 13. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  69. ↑ ««Александр Кузнецов: "Тиньков сломал судьбу целой группе талантливых российских спортсменов"»». Sports.ru. 2011 թ․ օգոստոսի 1. Վերցված է 2015 թ․ հ��կտեմբերի 21-ին.
  70. ↑ ««Тренер Александр Кузнецов: Тиньков - ненадежный человек»». Sovsport.ru. 2011 թ․ հուլիսի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  71. ↑ Польская Ярослава (2006 թ․ հոկտեմբերի 10). ««C Олегом Тиньковым, генеральным спонсором профессиональной велокоманды Tinkoff restaurants и владельцем компании Tinkoff sport management, мы встретились в Москве»». Деловой Петербург. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  72. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 179.
  73. ↑ Дмитрий Клипин. ««Свой путь»». Большой Спорт. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  74. ↑ Тиньков О. Ю. «Я такой как все». — С. 181—182.
  75. ↑ Алексей Рожков (2013 թ․ դեկտեմբերի 2). «Олег Тиньков купил велосипедную команду». Ведомости. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  76. ↑ «UCI подтвердил, что команда Tinkoff-Saxo официально стала российской». Rsport.ru. 2014 թ․ հունվարի 28. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  77. ↑ Павел Астафьев (2015 թ․ հունվարի 20). «В Мировом туре выступит 19 российских велосипедистов». Metro. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  78. ↑ Stephen Farrand (2014 թ․ հունվարի 16). «Oleg Tinkov: I'd love to sign Sagan, Froome, Cancellara for 2015» (անգլերեն). Cyclingnews.com. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  79. ↑ «Тиньков пообещал проехать веломарафон «Джиро Д'Италия»». Lenta.ru. 2014 թ․ դեկտեմբերի 19. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  80. ↑ ««Джиро д'Италия-2015» дала Олегу Тинькову розовый свет». Finparty.ru. 2015 թ․ հունիսի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  81. ↑ «Олег Тиньков о команде Tinkoff-Saxo и велоспорте». VeloLive.com. 2014 թ․ հունվարի 19. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 20-ին.
  82. ↑ Олег Тиньков (2010 թ․ փետրվարի 8). «Современный велоспорт». Livejournal.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 20-ին.
  83. ↑ «Тиньков: «никогда в жизни не буду финансировать российский футбол»». ՌԻԱ Նովոստի. 2014 թ․ դեկտեմբերի 15. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 20-ին.
  84. ↑ «Олег Тиньков о проекте Velon». VeloLive.com. 2014 թ․ դեկտեմբերի 19. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 20-ին.
  85. ↑ «Тиньков пообещал 1 млн евро Контадору и его соперникам за 3 Гранд-тура в сезоне». Rsport.ru. 2014 թ․ հոկտեմբերի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 20-ին.
  86. ↑ Алексей Рожков (2015 թ․ հոկտեմբերի 15). «Спонсор отказался от дальнейшего сотрудничества с велокомандой «Тинькофф-Саксо»». Ведомости. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 14-ին.
  87. ↑ «Tinkoff team races its last at the Abu Dhabi Tour» (անգլերեն). CyclingNews. 2016 թ․ հոկտեմբերի 23. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 23-ին.
  88. ↑ «Суд обязал Тинькова сдать паспорта России и Кипра Претензии американских налоговиков связаны с подачей недостоверных документов». РБК. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 5-ին.
  89. ↑ «Власти США обвинили Тинькова в сокрытии активов на $1 млрд». РБК. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 6-ին.
  90. ↑ Анастасия Дагаева, Леонид Фаерберг (2016 թ․ ապրիլի 19). «Вместо Falcon 2000LX - Falcon 7X». BizAvNews.ru. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 28-ին.
  91. ↑ «Тиньков инвестирует 250 млн руб. в строительство гостиницы на Камчатке». РБК. 2014 թ․ սեպտեմբերի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 14-ին.
  92. ↑ Юрий Нехайчук (2015 թ․ հունվարի 21). «Тиньков построит «лакшери-шале» в Вал Торрансе вместо отеля на Камчатке». Ведомости. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 22-ին.
  93. ↑ «Тиньков открыл два шале класса люкс в Альпах». РБК. 2016 թ․ հունիսի 8. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 20-ին.
  94. ↑ Антон Ключкин (2010 թ․ փետրվարի 15). «В тарелочку». Lenta.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  95. ↑ «Профиль Олега Тинькова на сайте журнала «Финанс»». Финанс (журнал). Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  96. ↑ «Выбыл из рейтинга». Lenta.ru. 2011 թ․ հունիսի 16. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  97. ↑ «Чистая прибыль банка Тинькова выросла в 50 раз». Lenta.ru. 2009 թ․ նոյեմբերի 24. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  98. ↑ «Интервью Тинькова с Фридманом (Альфа-банк, Билайн, Перекресток, Пятерочка, Росводоканал)». Roem.ru. 2015 թ․ հոկտեմբերի 1. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 22-ին.
  99. ↑ Аскар Туганбаев (2009 թ․ մարտի 12). «Аскар Туганбаев. Обзор блогов, 10 марта». Вести. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  100. ↑ Никита Лихачёв (2011 թ․ հուլիսի 27). «Тиньков обиделся на Вконтакте». Tjournal.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  101. ↑ Никита Лихачёв (2012 թ․ ապրիլի 22). «Тиньков такой как всегда»». Tjournal.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  102. ↑ «Первая Дарья Абрамовича». Forbes. 2010 թ․ ապրիլի 21. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  103. ↑ Ольга Стрелкова (2011 թ․ սեպտեմբերի 21). «Книга недели: «Как стать бизнесменом» по методу Тинькова». Slon.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  104. ↑ «Страница Тинькова переулка в энциклопедии на сайте города Пушкин». Pushkin.ru. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  105. ↑ «Топонимист: переименовывать Тиньков переулок уже поздно». Karpovka.net. 2010 թ․ հուլիսի 13. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  106. ↑ «К видеоблогерам из канала «Немагия» пришли с обыском. Их подозревают в клевете на Олега Тинькова и его банк — Meduza». Meduza (ռուսերեն). Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
  107. ↑ «Любители дешевого хайпа: блогеров преследуют за клевету». Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
  108. ↑ «Роскомнадзор обязал блогеров удалить обличающий ролик об Олеге Тинькове». Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 24-ին.
  109. ↑ https://zona.media/news/2017/09/13/tin
  110. ↑ «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 25-ին.

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հոդվածներ ամսագրերում

Հովածներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլեգ Տինկով» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
ISNI: 0000000138921938 · LCCN: no2011124140 · VIAF: 184194046 · WorldCat VIAF: 184194046
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլեգ_Տինկով&oldid=9750200» էջից