Jump to content

Տրանսցենդենտալիզմ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից


Տրանսցենդենտալիզմ, գրական, փիլիսոփայական, հոգևոր շարժում, որը ձևավորվել է 1820-ականների վերջին և 1830-ական թվականներին Միացյալ Նահանգների Նոր Անգլիա տարածաշրջանում[Ն 1][2][Ն 2]։ Հիմնական հավատը մարդկանց և բնության բնածին բարության մեջ է[1], և թեև հասարակությունը և նրա ինստիտուտները փչացրել են անհատի մաքրությունը, մարդն իրեն լավագույնս դրսևորում է, երբ իսկապես «ինքն իր ուժերին է վստահում» և անկախ է։ Տրանսցենդենտալիստներն աստվածային փորձառությունը տեսնում էին առօրյայում, այլ ոչ թե հեռավոր դրախտին հավատալու մեջ։ Տրանսցենդենտալիստները ֆիզիկական և հոգևոր երևույթները դիտում են որպես դինամիկ գործընթացների մաս, այլ ոչ թե դիսկրետ սուբյեկտներ։

Տրանսցենդենտալիզմն առաջին փիլիսոփայական հոսանքներից մեկն է, որն առաջացել է Միացյալ Նահանգներում[4]։ Հետևաբար, դա ամերիկյան փիլիսոփայության պատմության առանցքային սկզբնակետն է։ Սուբյեկտիվ ինտուիցիան վեր դասելով օբյեկտիվ էմպիրիզմից, նրա հետևորդները կարծում են, որ անհատները ունակ են ստեղծել լիովին ինքնատիպ պատկերացումներ` անցյալի վարպետներին քիչ ուշադրություն դարձնելով և հաշվի չառնելով։ Դրա վերելքը բողոք էր այն ժամանակվա ինտելեկտուալիզմի և ոգեղենության ընդհանուր վիճակի դեմ[5]: Հարվարդի աստվածաբանության դպրոցում ուսուցանվող Ունիտար եկեղեցու վարդապետությունը սերտորեն կապված էր տրանսցենդենտալիզմին։

Տրանսցենդենտալիզմն առաջացել է «անգլիական և գերմանական ռոմանտիզմից, Յոհան Գոթֆրիդ Հերդերի և Ֆրիդրիխ Շլայերմախերի աստվածաշնչյան քննադատությունից, Դեյվիդ Հյումի թերահավատությունից»[1], ինչպես նաև Էմանուել Կանտի տրանսցենդենտալ փիլիսոփայությունից և գերմանական իդեալիզմից։ Ըստ Փերի Միլլերի և Արթուր Վերսլուիսի` տրանսցենդենտալիզմի տարածման վրա մեծապես ազդել են Էմանուել Սվեդենբորգը և Յակոբ Բյոմեն[6][7]: Մեծ ազդեցություն են ունեցել նաև մտքի և հոգևորության փիլիսոփայության վերաբերյալ հինդու տեքստերը, հատկապես Ուպանիշադները։

Ծագում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տրանսցենդենտալիզմը սերտորեն կապված է ունիտարիզմի հետ, որը կրոնական շարժում էր Բոստոնում տասնիններորդ դարի սկզբին։ Այն սկսեց զարգանալ այն բանից հետո, երբ ունիտարիզմը հաստատվեց Հարվարդի համալսարանում, 1805 թվականին Հենրի Ուերի ՝ որպես Հոլլիսի աստվածաբանության պրոֆեսոր և 1810 թվականին՝ նախագահ Ջոն Թորնթոն Քիրքլանդի ընտրություններից հետո։ Տրանսցենդենտալիզմն ունիտարիզմի մերժում չէր. ավելի շուտ, այն զարգացավ որպես ազատ խղճի և ինտելեկտուալ բանականության արժեքի վրա ունիտար շեշտադրման օրգանական հետևանք։ Տրանսցենդենտալիստները չէին բավարարվում ունիտարիզմի սթափությամբ, մեղմությամբ և հանգիստ ռացիոնալիզմով։ Փոխարենը, նրանք տենչում էին ավելի ինտենսիվ հոգևոր փորձառության։ Այսպիսով, տրանսցենդենտալիզմը ծնվել է ոչ թե որպես ունիտարիզմի հակաշարժում, այլ որպես զուգահեռ շարժում հենց այն գաղափարներին, որոնք ներմուծել են ունիտարիստները[8]։

Տրանսցենդենտալ ակումբ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռալֆ Վալդո Էմերսոն

Տրանսցենդենտալիզմը դարձավ հետևողական շարժում և հոգևոր կազմակերպություն 1836 թվականի սեպտեմբերի 12-ին Քեմբրիջում (Մասաչուսեթս) Տրանսցենդենտալ ակումբի հիմնադրմամբ։ Ակումբի հիմնադիրներն էին Նոր Անգլիայի նշանավոր մտավորականներ, այդ թվում՝ Ջորջ Պուտնամը (ունիտար նախարար)[9], Ռալֆ Վալդո Էմերսոնը և Հենրի Հեջ Ֆրեդերիկը։

Ակումբի կին անդամներից էին Սոֆիա Ռիփլին, Մարգարետ Ֆուլերը, Էլիզաբեթ Փիբոդիը, Էլեն Ստուրգիս Հուպերը և Քերոլայն Ստուրգիս Տապանը։ Տղամարդ անդամներն էին Ամոս Բրոնսոն Ալկոտը, Օրեստես Բրաունսոնը, Թեոդոր Պարկերը, Հենրի Դեյվիդ Թորոն, Ուիլյամ Հենրի Չենինգը, Ջեյմս Ֆրիման Քլարկը, Քրիստոֆեր Փիրս Կրանչը, Կոնվերս Ֆրենսիսը, Սիլվեստր Ջադը, Ջոնս Վերին և Չարլզ Սթերնս Ուիլերը։ 1840 թվականից խումբը հաճախակի հրատարակվում էր իրենց The Dial ամսագրում` ինչպես նաև այլ հարթակներում։

Տրանսցենդենտալիստների երկրորդ ալիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1840-ականների վերջերին Էմերսոնի կարծիքով շարժումը մարում էր, առավելապես՝ 1850 թվականին Մարգարետ Ֆուլերի մահից հետո։ «Այն ամենը, ինչ կարելի է ասել,- գրել է Էմերսոնը, այն է, որ նա ինքն իրենով ներկայացնում է հետաքրքիր ժամանակ և խումբ ամերիկյան կուլտուրայի մեջ»[10]։

Այնուամենայնիվ, 19-րդ դարում թափ առավ տրանսցենդենտալիստների երկրորդ ալիքը, հանձինս՝ Մոնկյուր Քոնուեյի, Օկտավիուս Բրուքս Ֆրոթինգհեմի, Սամուել Լոնգֆելոյի և Ֆրանկլին Բենջամին Սենբորնի[11]։ Ասվում է, որ ոգու գերազանցությունը, որն ամենից հաճախ արտահայտվում է բանաստեղծի արձակ ձայնով, ընթերցողին տալիս է նպատակի զգացում։ Սա տրանսցենդենտալիստական էսսեների և հոդվածների մեծ մասի հիմքում ընկած թեման է, որոնք բոլորն էլ կենտրոնացած են այն թեմաների վրա, որոնք հաստատում են անհատական արտահայտման հանդեպ ունեցած սերը[12]։ Խումբը հիմնականում կազմված էր պայքարող էսթետներից, որոնցից ամենահարուստը Սեմյուել Գրեյ Ուորդն էր, ով The Dial ամսագրում մի քանի հրապարակումներից հետո կենտրոնացավ իր բանկային կարիերայի վրա[13]։

Դավանանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տրանսցենդենտալիստները խորապես հավատում են անհատի ուժին և առաջին հերթին մտահոգված են անձնական ազատությամբ։ Նրանց համոզմունքները սերտորեն կապված են ռոմանտիկների համոզմունքների հետ, սակայն տարբերվում են գիտության էմպիրիզմն ընդունելու կամ, առնվազն, չհակառակվելու փորձով։

Տրանսցենդենտալ գիտելիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տրանսցենդենտալիստները ձգտել են հիմնավորել իրենց դավանանքը և փիլիսոփայությունը Յոհան Գոթֆրիդ Հերդերի և Ֆրիդրիխ Շլայերմախերի գերմանական ռոմանտիզմի վրա հիմնված սկզբունքների վրա։ Տրանսցենդենտալիզմը միավորել է «անգլիական և գերմանական ռոմանտիզմը, Հերդերի և Շլայերմախերի աստվածաշնչյան քննադատությունը, Հյումի սկեպտիցիզմը»[1] և Էմանուել Կանտի տրանսցենդենտալ փիլիսոփայությունը (և գերմանական իդեալիզմն ավելի ընդհանուր առմամբ)՝ մեկնաբանելով Կանտի a priori [Ն 3] կատեգորիաները որպես ապրիորի գիտելիք[16]։ Վաղ տրանսցենդենտալիստները հիմնականում ծանոթ չէին գերմանական փիլիսոփայությանը բնագրով և հիմնականում հիմնվում էին Թոմաս Կարլայլի, Սամուել Թեյլոր Քոլերիջի, Վիկտոր Քազենի, Ժերմեն դե Շտաելի և այլ անգլիացի և ֆրանսիացի մեկնաբանների գրվածքների վրա։ Տրանսցենդենտալ շարժումը կարելի է բնութագրել որպես անգլիական ռոմանտիզմի ամերիկյան զարգացում։

Ինդիվիդուալիզմ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդվածներ՝ Անհատականություն և Անհատապաշտություն

Տրանսցենդենտալիստները կարծում են, որ հասարակությունը և նրա ինստիտուտները, հատկապես կազմակերպված կրոնը և քաղաքական կուսակցությունները, ապականում են անհատի անաղարտությունը[17]։ Նրանք հավատում են, որ մարդիկ իրենց լավագույն վիճակում են, երբ իսկապես վստահում են իրենք իրենց և անկախ են։ Միայն այդպիսի ռեալ անհատներից է, որ կարող է ձևավորվել իսկական համայնք։

Անգամ այս անհատականության անհրաժեշտությամբ հանդերձ, տրանսցենդենտալիստները կարծում են նաև, որ բոլոր մարդիկ «Գերհոգու» համար ելքեր են։ Քանի որ Գերհոգին մեկն է, այն միավորում է բոլոր մարդկանց որպես մեկ էակ[18]։ Էմերսոնն ակնարկում է այս հայեցակարգը «Ամերիկյան գիտնական» («American Scholar», որը Օլիվեր Վենդել Հոլմսն անվանել է «Անկախության ինտելեկտուալ հռչակագիր») հայտնի ելույթի ներածության մեջ.

Կա Մեկ Մարդ, որը բոլոր կոնկրետ մարդկանց մեջ ներկայացված է միայն մասամբ կամ մեկ շնորհի միջոցով, և որ ամբողջական մարդուն գտնելու համար պետք է դիտարկել ամբողջ հասարակությունը[19]։
- Ռալֆ Վալդո Էմերսոն, «Ամերիկյան գիտնական» ելույթ, 1837 թվական

Նման իդեալը ներդաշնակ է տրանսցենդենտալիստական ինդիվիդուալիզմի հետ, քանի որ յուրաքանչյուր մարդ իրավունք ունի իր մեջ տեսնել աստվածային Գերհոգու մի կտոր միայն։

Վերջին տարիներին տարանջատում կա ինդիվիդուալության և ինդիվիդուալիզմի (անհատականություն և անհատապաշտություն) միջև։ Երկուսն էլ պաշտպանում են անհատի եզակի ընդունակությունները։ Այնուամենայնիվ, անհատապաշտությունը խիստ հակակառավարական է, մինչդեռ անհատականությունը հասարակության բոլոր կողմերն անհրաժեշտ կամ առնվազն ընդունելի է համարում իսկական ինդիվիդուալ անձի զարգացման համար։ Հարց է, թե տրանսցենդենտալիստները հավատում էին անհատապաշտությանը, թե անհատականությանը։ Ուիթմենն ընդգրկում էր կյանքի բոլոր կողմերը, ինչն ավելի շատ նման է ինդիվիդուալության կողմը լինելուն, որն ավելի համահունչ է հնդկական հոգևոր ավանդույթների կողմնակիցներին, այսինքն Ճշմարիտ Անհատը կամ Ինդիվիդը իսկական ինդիվիդուալության յոգայական ձեռքբերում է։

Հնդկական կրոններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թեև տրանսցենդենտալիզմն ամուր արմատավորված է պլատոնիզմի, նեոպլատոնիզմի և գերմանական իդեալիզմի արևմտյան փիլիսոփայական ավանդույթներում, այն անմիջականորեն ենթարկվել է նաև հնդկական կրոնների ազդեցությանը[20][21][Ն 4]: Թորոն Վալդենում ուղղակիորեն գրել է, որ տրանսցենդենտալիստները պարտական են հնդկական կրոններին.

Հենրի Դեյվիդ Թորո
Առավոտյան ես ընկղմում եմ իմ ինտելեկտը Բհագավատ Գիետայի հիասքանչ և տիեզերական փիլիսոփայության մեջ, որի ստեղծման պահից անցել են աստվածների ժամանակները, և որի համեմատ մեր ժամանակակից աշխարհն ու նրա գրականությունը թշվառ և չնչին են թվում. և ես կասկածում եմ, որ եթե այդ փիլիսոփայությունը չպետք է վերաբերվի գոյության նախկին վիճակին, ապա այնքան հեռու է դրա վեհությունը մեր պատկերացումներից։ Գիրքը վայր եմ դնում և գնում եմ ջրհորից ջուր բերելու, և ահա, այնտեղ ես հանդիպում եմ Բրահմանի ծառային՝ Բրահմայի և Վիշնուի և Ինդրայի քահանային, ով մինչև հիմա նստած է Գանգեսի մոտի իր տաճարում՝ և կարդում է Վեդաները, կամ բնակվում է ծառի արմատում՝ իր կեղևով և ջրի սափորով։ Հանդիպում եմ նրա ծառային, որը եկել է իր տիրոջ համար ջուր տանելու, իսկ մեր դույլերն, ասես, ճռճռում են նույն ջրհորի մեջ։ Վալդենի մաքուր ջուրը խառնվում է Գանգեսի սուրբ ջրերին[23]։

1844 թվականին Լոտոս Սուտրայի[24] առաջին անգլերեն թարգմանությունը հրատարակվել է Նոր Անգլիա տրանսցենդենտալիստների The Dial ամսագրում, որը ֆրանսերենից թարգմանել է Էլիզաբեթ Փալմեր Փիբոդին[25][26]։

Իդեալիզմ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տրանսցենդենտալիստները տարբերվում են գործնական նպատակների իրենց մեկնաբանություններում։ Որոշ կողմնակիցներ դա կապում են ուտոպիստական սոցիալական փոփոխությունների հետ. Օրեստես Բրաունսոնն, օրինակ, դա կապում էր վաղ սոցիալիզմի հետ, սակայն մյուսները դա համարում են բացառապես անհատական և իդեալիստական նախագիծ։ Էմերսոնը վերջինիս կողմնակիցն էր։ 1842 թվականի իր «Տրանսցենդենտալիստը»[Ն 5] դասախոսությունում նա ենթադրում էր, որ կյանքի նկատմամբ զուտ տրանսցենդենտալ հայացքի նպատակը գործնականում անհասնելի է։

Այս համառոտ ակնարկով կտեսնեք, որ տրանսցենդենտալ կուսակցություն գոյություն չունի, որ չկա մաքուր տրանսցենդենտալիստ, որ մենք չգիտենք որևէ մեկի, բացի նման փիլիսոփայության մարգարեներից և մունետիկներից, որ բոլոր նրանք, ովքեր իրենց էությամբ խստորեն թեքվել են դեպի վարդապետության հոգևոր կողմը, չեն հասել իրենց նպատակին։ Մենք բազմաթիվ մունետիկներ ու նախակարապետներ ենք ունեցել. բայց զուտ հոգևոր կյանքի մասին պատմության ոչ մի օրինակ չկա։ Ուզում եմ ասել, որ մենք դեռ չենք տեսել մարդ, ով ամբողջովին հենվելով իր բնավորության վրա, կերել է հրեշտակների կերակուր, ով, վստահելով իր զգացմունքներին, գտել է հրաշքներից կազմված կյանք, ով, աշխատելով համընդհանուր նպատակների համար, սնվել է, չգիտես, թե ինչպես, հագել է, պատսպարվել և զինվել, չգիտես, թե ինչպես, և այնուամենայնիվ դա արել է իր ձեռքերով։ ...Ուրեմն ասե՞նք, որ տրանսցենդենտալիզմը Սատուռնալիա է կամ Հավատքի պոռթկում` մարդու ամբողջության մեջ համապատասխան հավատքի ներկայացում, որը չափազանց է միայն այն դեպքում, երբ նրա անկատար հնազանդությունը խանգարում է իր ցանկության բավարարմանը։

Բնության կարևորում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տրանսցենդենտալիստները խորապես երախտագետ են և գնահատում են բնությունը, ոչ միայն գեղագիտական առումով, այլ նաև որպես գործիք՝ դիտարկելու և հասկանալու բնական աշխարհի կառուցվածքային ներքին աշխատանքը[5]։ Էմերսոնը շեշտում է բնական լանդշաֆտի ամբողջական ուժի վերաբերյալ տրանսցենդենտալ համոզմունքները «Բնություն» էսսեում[28].

Անտառում մենք վերադառնում ենք բանականությանը և հավատքին։ Այնտեղ ես զգում եմ, որ կյանքում ինձ ոչինչ չի կարող պատահել, ոչ մի անպատվություն, ոչ մի աղետ (աչքերս ինձ թողնելով), որը բնությունը չկարողանար բուժել։ Մերկ գետնի վրա կանգնած` գլուխս ողողված կենսախինդ օդով և անսահման տարածություն ձգտելով, ստոր էգոիզմն ամբողջովին վերանում է։ Ես դառնում եմ թափանցիկ ակնագունդ, ես ոչինչ եմ, ես տեսնում եմ ամեն ինչ, Տիեզերական Էության հոսանքները շրջապտույտով անցնում են միջովս, Ես Աստծո մասն եմ կամ մասնիկը[29]։
- Ռալֆ Էմերսոն «Բնություն» էսսե, 1836 թվական

Էմերսոնի և բնության կարևորության ազդեցությամբ՝ Չարլզ Սթերնս Ուիլերը (1816-1843) 1836 թվականին Ֆլինթի լճակում խրճիթ է կառուցում։ Որպես բացօթյա կյանքի առաջին տրանսցենդենտալիստական փորձ` Ուիլերն օգտագործել է իր խրճիթը 1836-1842 թվականներին` Հարվարդի իր ամառային արձակուրդների ժամանակ։ Թորոն վեց շաբաթ մնաց Ուիլերի տնակում 1837 թվականի ամռանը և հասկացավ, որ նա ցանկանում է կառուցել իր սեփական խրճիթը (հետագայում 1845 թվականին իրականացրեց Վալդենում)[30]։ Ուիլերը տնակի ճշգրիտ վայրը ասել է Ջեֆ Քրեյգին, 2018 թվականին՝ հինգ տարվա փնտրտուքից հետո[31]։

Մարգարետ Ֆուլեր

Բնական աշխարհն անխախտ պահպանելը նույնպես չափազանց կարևոր է տրանսցենդենտալիստների համար։ Իդեալիզմը, որը տրանսցենդենտալիզմի հիմնական համոզմունքն է, հանգեցնում է կապիտալիզմի, դեպի արևմուտք էքսպանսիայի և ինդուստրացման նկատմամբ բնորոշ սկեպտիցիզմի[32]։

Դեռևս 1843 թվականին, «Ամառը լճերում» գրքում, Մարգարետ Ֆուլերը նշել է, որ «հսկա ծառերն արդեն հեռացել են այս կղզուց՝ այս կաթսան կերակրելու համար»[33], իսկ 1854 թվականին «Վալդեն» գրքում Թորոն անդրադառնում է գնացքներին, որոնք սկսել են տարածվել Ամերիկայի լանդշաֆտով մեկ՝ որպես «թևավոր ձի կամ հրեղեն վիշապ», որը «երկրով մեկ սփռում է բոլոր դադար չունեցող մարդկանց և տարբեր ապրանքները սերնդի համար»[34]։

Ազդեցություն այլ շարժումների վրա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տրանսցենդենտալիզմը, շատ առումներով, առաջին նշանավոր ամերիկյան ինտելեկտուալ շարժումն է։ Այն ոգեշնչել է ամերիկացի մտավորականների հաջորդ սերունդներին, ինչպես նաև որոշ գրական շարժումներ[4]։

Տրանսցենդենտալիզմն ազդել է 19-րդ դարի կեսերի «Մտավոր գիտությունների» աճող շարժման վրա, որը հետագայում հայտնի դարձավ որպես «Նոր Միտք» (New Thought) շարժում։ «Նոր Միտք» շարժման ինտելեկտուալ հայրը համարվում է Էմերսոնը[35]։ Էմմա Քերթիս Հոփքինսը («ուսուցիչների ուսուցիչը»), Էռնեստ Հոլմսը (Կրոնական գիտության հիմնադիր), Չարլզ և Միրթլ Ֆիլմորները (Unity Church հիմնադիրները) և Մալինդա Կրամերը և Նոնա Լ. Բրուքսը (Divine Science հիմնադիրներ) բոլորն էլ գտնվել են Տրանսցենդենտալիզմ շարժման մեծ ազդեցության տակ[36]։

Տրանսցենդենտալիզմը կրում է նաև հինդուիզմի ազդեց��ւթյունը։ Ռամ Մոհան Ռոյը (1772–1833), Բրահմո Սամաջ հնդկական կրոնա-բարոյական շարժման հիմնադիրը, մերժում էր հինդուական դիցաբանությունը, բայց նաև քրիստոնեական երրորդությունը[37]։ Նա պարզեց, որ ունիտարիզմն ամենամոտն է ճշմարիտ քրիստոնեությանը[37], և մեծ համակրանք ուներ ունիտարների նկատմամբ[38], որոնք սերտորեն կապված էին տրանսցենդենտալիստների հետ[20]։ Ռամ Մոհան Ռոյը Կալկաթայում հիմնեց միսիոներական կոմիտե և 1828 թվականին միսիոներական գործունեության համար աջակցություն խնդրեց ամերիկյան ունիթորներից[39]։ 1829 թվականին Ռոյը լքեց Ունիտար կոմիտե[40], սակայն Ռոյի մահից հետո Բրահմո Սամաջը սերտ կապեր էր պահպանում Ունիտար եկեղեցու հետ[41], որը ձգտում էր ռացիոնալ հավատքի, սոցիալական բարեփոխումների և այս երկուսի միացմանը նորացված կրոնում[38]։ Նրա թեոլոգիան քրիստոնյա մեկնաբաններն անվանել են «նեո-Վեդանտա»[42][43] և այն մեծ ազդեցություն է ունեցել հինդուիզմի ժամանակակից ժողովրդական ըմբռնման վրա[44], ինչպես նաև ժամանակակից արևմտյան հոգևորության վրա, որը նորից ներմուծեց ունիտար ազդեցությունները՝ թվացյալ հին նեո-Վեդանտայի քողի ներքո[44][45][46]։

Քննադատություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շարժման պատմության սկզբում «տրանսցենդենտալիստներ» տերմինն օգտագործվում էր որպես նվաստացուցիչ տերմին քննադատների կողմից, ովքեր ենթադրում էին, որ իրենց դիրքորոշումը խելամտությունից և բանականությունից վեր է[47]։ Նաթանիել Հոթորնը գրել է «Բլիթդեյլի սիրավեպ» (The Blithedale Romance, 1852) վեպը, որը ծաղրում է շարժումը և դրա հիմքում ընկած է Բոստոնի ամերիկացի Բրուք Ֆարմ գաղութում իր փորձառությունները՝ կարճատև ուտոպիստ սոցիալիստների համայնք, որը կարճ է գործել (1841-1846) և հիմնված էր տրանսցենդենտալ սկզբունքների վրա[48]։

Էդգար Ալան Պոն գրել է մի երգիծական պատմվածք՝ «Երբեք գլխովդ գրազ մի արի սատանային» (1841թ.), որում նա ներառել է տրանսցենդենտալիզմի հանդեպ խորը հակակրանքի տարրեր՝ Բոստոնի քաղաքային զբոսայգու լճակի հետևից նրա հետևորդներին անվանելով լճակի գորտեր («Frogpondians»)[49]: Պատմողը ծաղրում է նրանց գրածները՝ դրանք անվանելով «փոխաբերության հետևից վազողներ»՝ «միստիցիզմի մեջ հանուն միստիցիզմի» ընկնողներ[50], և այն անվանում է «հիվանդություն»։ Պատմության մեջ մասնավորապես նշվում է շարժումը և դրա առաջատար ամսագիրը` The Dial-ը, թեև Պոն հերքել է, որ ինքը որևէ կոնկրետ թիրախ ունի[51]։ Պոն «Կոմպոզիցիայի փիլիսոփայությունը» (1846) էսսեում քննադատում է դատապարտելով «առաջարկվող իմաստի չափազանությունը... որը վերածում է արձակի (և ամենատափակ ձևով) այսպես կոչված տրանսցենդենտալիստների այսպես կոչված պոեզիան»[52]։

Նշումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Տրանսցենդենտալիզմը XIX դարի սկզբի ամերիկյան գրական, քաղաքական և փիլիսոփայական շարժում է, որը կենտրոնացած է Ռալֆ Ուալդո Էմերսոնի շուրջը»[1]։
  2. ↑ Տրանսցենդենտալիզմը «փիլիսոփայություն է, որն ասում է, որ միտքը և հոգևոր բաներն ավելի իրական են, քան սովորական մարդկային փորձը և նյութականը»[3]։
  3. ↑ Լատ.` A priori et a posteriori արտահայտություն, որը հանրահայտ է դարձել Կանտի «Մաքուր բանականության քննադատություն» (1781)[14]` փիլիսոփայության պատմության հիմնարար աշխատության շնորհիվ[15]։
  4. ↑ Արթուր Վերսլուիս. « «Ամերիկյան տրանսցենդենտալիզմ և ասիական կրոններ» գրքում ես մանրամասնել եմ, որ ասիական կրոնների եվրո-ամերիկյան բացահայտումն ահռելի ազդեցություն է ունեցել ոչ միայն եվրոպական ռոմանտիզմի, այլև ամենից առաջ՝ ամերիկյան տրանսցենդենտալիզմի վրա։ Այնտեղ ես պնդել եմ, որ տրանսցենդենտալիստների կողմից Բհագավադգիտայի, Վեդաների, Ուպանիշադների և աշխարհի այլ սուրբ գրությունների հայտնաբերումը կարևոր նշանակություն են ունեցել ամբողջ շարժման համար, առանցքային ոչ միայն հայտնի գործիչների համար, ինչպիսիք են Էմերսոնը և Թորոն, այլև ավելի քիչ հայտնի գործիչների համար, ինչպիսիք են Սամուել Ջոնսոնը (1822-1882) և Ուիլյամ Ռունսվիլ Ալջերը (1822-1905)։ Որ տրանսցենդենտալիզմն առաջացել է աշխարհի կրոնական ավանդույթների այս նոր գիտելիքներից, ես կասկած չունեմ»[22]։
  5. ↑ Դասախոսություն, որը Ռալֆ Վալդո Էմերսոնը կարդացել է Մասոնական տաճարում (Բոստոն), 1842 թվականի հունվարին[27]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Goodman, Russell (2023). Zalta, Edward N.; Nodelman, Uri (eds.). «Transcendentalism». Metaphysics Research Lab, Stanford University. Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 14-ին.(չաշխատող հղում)
  2. ↑ Wayne, Tiffany K., ed. (2006). Encyclopedia of Transcendentalism. Facts On File's Literary Movements. ISBN 9781438109169.
  3. ↑ «Definition of TRANSCENDENTALISM». www.merriam-webster.com (անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 Coviello, Peter. "Transcendentalism" The Oxford Encyclopedia of American Literature. Oxford University Press, 2004. Oxford Reference Online. Web. 23 Oct. 2011
  5. ↑ 5,0 5,1 Finseth, Ian. «American Transcendentalism». Excerpted from "Liquid Fire Within Me": Language, Self and Society in Transcendentalism and Early Evangelicalism, 1820–1860, – M.A. Thesis, 1995. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 16-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 18-ին.
  6. ↑ Miller, 1950, էջ 49
  7. ↑ Versluis, 2001, էջ 17
  8. ↑ Finseth, Ian Frederick. «The Emergence of Transcendentalism». American Studies @ The University of Virginia. The University of Virginia. Արխիվացված է օրիգինալից 2023-07-18-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  9. ↑ «George Putnam», Heralds, Harvard Square Library, Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մարտի 5-ին
  10. ↑ Rose, Anne C (1981), Transcendentalism as a Social Movement, 1830–1850, New Haven, CT: Yale University Press, էջ 208, ISBN 0-300-02587-4.
  11. ↑ Gura, Philip F (2007), American Transcendentalism: A History, New York: Hill and Wang, էջ 8, ISBN 978-0-8090-3477-2.
  12. ↑ Stevenson, Martin K. "Empirical Analysis of the American Transcendental movement". New York, NY: Penguin, 2012:303.
  13. ↑ Wayne, Tiffany. Encyclopedia of Transcendentalism: The Essential Guide to the Lives and Works of Transcendentalist Writers. New York: Facts on File, 2006: 308. 0-8160-5626-9
  14. ↑ The Critique of Pure Reason Գուտենբերգ նախագծի կայքում (Meiklejohn translation)
  15. ↑ «A Priori and A Posteriori | Internet Encyclopedia of Philosophy» (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
  16. ↑ «Kant: Transcendental Idealism | Internet Encyclopedia of Philosophy» (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
  17. ↑ Sacks, Kenneth S.; Sacks, Professor Kenneth S. (2003 թ․ մարտի 30). Understanding Emerson: "The American Scholar" and His Struggle for Self-reliance (անգլերեն). Princeton University Press. ISBN 9780691099828. «institutions.»
  18. ↑ Emerson, Ralph Waldo. «The Over-Soul». American Transcendentalism Web. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 16-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 13-ին.
  19. ↑ «EMERSON--"THE AMERICAN SCHOLAR"». transcendentalism-legacy.tamu.edu. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 14-ին.
  20. ↑ 20,0 20,1 Versluis, 1993
  21. ↑ Versluis, 2001
  22. ↑ Versluis, 2001, էջ 3
  23. ↑ Thoreau, Henry David. Walden. Boston: Ticknor&Fields, 1854.p.279. Print.
  24. ↑ «Lotus Sutra», 1884 թվականի անգլերեն թարգմանություն սանսկրիտից, թարգմանիչ Հենդրիկ Կեռն
  25. ↑ Lopez, Donald S. Jr. (2016). «The Life of the Lotus Sutra». Tricycle Magazine (Winter).
  26. ↑ Emerson, Ralph Waldo; Fuller, Margaret; Ripley, George (1844). «The Preaching of Buddha». The Dial. 4: 391.
  27. ↑ Ռալֆ Վալդո Էմերսոն, The Transcendentalist, [archived version]
  28. ↑ «Nature by Ralph Waldo Emerson». web.archive.org. 2008 թ․ մարտի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
  29. ↑ Emerson, Ralph Waldo. «Nature». American Transcendentalism Web. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 15-ին.
  30. ↑ Eidson, John Olin (1951). Charles Stearns Wheeler – Friend of Emerson.
  31. ↑ Landrigan, Leslie (2021 թ․ հոկտեմբերի 22). «Charles Stearns Wheeler, the Transcendentalist Pioneer Who Inspired Walden». New England Historical Society (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ սեպտեմբերի 9-ին.
  32. ↑ Miller, Perry (1967). Nature's nation. Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press. ISBN 0674605500. OCLC 6571892.
  33. ↑ «The Project Gutenberg eBook of Summer on the Lakes, by S. M. Fuller». www.gutenberg.org. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 15-ին.
  34. ↑ «Walden, by Henry David Thoreau». www.gutenberg.org. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 15-ին.
  35. ↑ «New Thought», MSN Encarta, Microsoft, Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ նոյեմբերի 2-ին, Վերցված է 2007 թ․ նոյեմբերի 16-ին {{citation}}: More than one of |archivedate= and |archive-date= specified (օգնություն); More than one of |archiveurl= and |archive-url= specified (օգնություն).
  36. ↑ INTA New Thought History Chart, Websyte, Արխիվացված է օրիգինալից 2000 թ․ օգոստոսի 24-ին, Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 15-ին {{citation}}: More than one of |archivedate= and |archive-date= specified (օգնություն); More than one of |archiveurl= and |archive-url= specified (օգնություն).
  37. ↑ 37,0 37,1 Harris, 2009, էջ 268
  38. ↑ 38,0 38,1 Kipf, 1979, էջ 3
  39. ↑ Kipf, 1979, էջ 7-8
  40. ↑ Kipf, 1979, էջ 15
  41. ↑ Harris, 2009, էջ 268-269
  42. ↑ Halbfass, 1995, էջ 9
  43. ↑ Rinehart, 2004, էջ 192
  44. ↑ 44,0 44,1 King, 2002
  45. ↑ Sharf, 1995
  46. ↑ Sharf, 2000
  47. ↑ Loving, Jerome (1999), Walt Whitman: The Song of Himself, University of California Press, էջ 185, ISBN 0-520-22687-9.
  48. ↑ McFarland, Philip (2004), Hawthorne in Concord, New York: Grove Press, էջ 149, ISBN 0-8021-1776-7.
  49. ↑ Royot, Daniel (2002), «Poe's humor», in Hayes, Kevin J (ed.), The Cambridge Companion to Edgar Allan Poe, Cambridge University Press, էջեր 61–2, ISBN 0-521-79727-6.
  50. ↑ Ljunquist, Kent (2002), «The poet as critic», in Hayes, Kevin J (ed.), The Cambridge Companion to Edgar Allan Poe, Cambridge University Press, էջ 15, ISBN 0-521-79727-6
  51. ↑ Sova, Dawn B (2001), Edgar Allan Poe: A to Z, New York: Checkmark Books, էջ 170, ISBN 0-8160-4161-X.
  52. ↑ Baym, Nina; և այլք:, eds. (2007), The Norton Anthology of American Literature, vol. B (6th ed.), New York: Norton.

Հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Halbfass, Wilhelm (1995), Philology and Confrontation: Paul Hacker on Traditional and Modern Vedānta, SUNY Press
  • Harris, Mark W. (2009), The A to Z of Unitarian Universalism, Scarecrow Press
  • King, Richard (2002), Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East", Routledge
  • Kipf, David (1979), The Brahmo Samaj and the shaping of the modern Indian mind, Atlantic Publishers & Distri
  • Miller, Perry, ed. (1950), The Transcendentalists: An Anthology, Harvard University Press, ISBN 9780674903333
  • Rinehart, Robin (2004), Contemporary Hinduism: ritual, culture, and practice, ABC-CLIO
  • Sharf, Robert H. (1995), «Buddhist Modernism and the Rhetoric of Meditative Experience» (PDF), Numen (journal), 42 (3): 228–283, doi:10.1163/1568527952598549, hdl:2027.42/43810, Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2019 թ․ ապրիլի 12-ին, Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 1-ին
  • Sharf, Robert H. (2000), «The Rhetoric of Experience and the Study of Religion» (PDF), Journal of Consciousness Studies, 7 (11–12): 267–87, Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ մայիսի 13-ին, Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 1-ին
  • Versluis, Arthur (1993), American Transcendentalism and Asian Religions, Oxford University Press
  • Versluis, Arthur (2001), The Esoteric Origins of the American Renaissance, Oxford University Press

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Dillard, Daniel, “The American Transcendentalists: A Religious Historiography”, 49th Parallel (Birmingham, England), 28 (Spring 2012), առցանց Արխիվացված 2014-07-09 Wayback Machine
  • Gura, Philip F. American Transcendentalism: A History (2007)
  • Harrison, C. G. The Transcendental Universe, six lectures delivered before the Berean Society (London, 1894) 1993 edition 0 940262 58 4 (US), 0 904693 44 9 (UK)
  • Rose, Anne C. Social Movement, 1830–1850 (Yale University Press, 1981)

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թեմատիկ կայքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հանրագիտարաններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այլ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Տրանսցենդենտալիզմ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Տրանսցենդենտալիզմ&oldid=10068455» էջից