Jump to content

Սթիվեն Քինգ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սթիվեն Քինգ
անգլ.՝ Stephen King
Ծննդյան անունանգլ.՝ Stephen Edwin King[1]
Ծնվել էսեպտեմբերի 21, 1947(1947-09-21)[2][2][3][…] (77 տարեկան)
ԾննդավայրՓորթլենդ, Մեն, ԱՄՆ[4]
Գրական անունRichard Bachman[5]
Մասնագիտությունհեռուստատեսային պրոդյուսեր, գիտաֆանտաստիկ գրող, դերասան, սյունակագիր, սցենարիստ, լրագրող, ռեժիսոր, ուսուցիչ, վիպասան, գրող և կինոռեժիսոր
Լեզուանգլերեն
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
ԿրթությունLisbon High School? (1966)[6], Մենի համալսարան (1971), Hampden Academy? և Lisbon Falls High School?
Ժանրերսարսափ, ֆենթեզի, գիտական ֆանտաստիկա, դրամա, Նամականի, գոթական գրականություն, հետապոկալիպտիկ, թրիլեր և դետեկտիվ
Ուշագրավ աշխատանքներՔերրի, Վիճակ, Փայլատակում, Դիմակայություն, Միզերի, Դա, Մութ աշտարակը, Մեռյալ տարածքը, Հայացքից բոցավառվողը, Cujo?, Christine?, Ընտանի կենդանիների գերեզմանոց, Մարդագայլի ցիկլ, Թալիսմանը, Վիշապի աչքերը, Պետքական բաներ, Դոլորես Քլեյբորն, Անքնություն, Ռոզա Մադեր, Կանաչ մղոն, Հուսահատություն, The Regulators?, The Dark Tower IV: Wizard and Glass?, Ոսկորներով պարկ, Աղջիկ, ով սիրում էր Թոմ Գորդոնին, Երազների որսորդը, Սև տուն, From a Buick 8?, The Dark Tower V: Wolves of the Calla?, The Dark Tower VI: Song of Susannah?, The Dark Tower VII: The Dark Tower?, Կոլորադոյի երեխան, Բջջային հեռախոս, Բժիշկ Քուն, Ջոյլենդ և The Mist?
Ստեղծագործությունների ցանկՍթիվեն Քինգի մատենագիտություն և Stephen King short fiction bibliography?
ԱնդամակցությունRock Bottom Remainders? և Ամերիկայի գրողների գիլդիա, Արևելյան
ԿուսակցությունԴեմոկրատական կուսակցություն
ԱշխատավայրHampden Academy?[6]
Պարգևներ

Ազգային գրքի պարգև

Էդգար Ալան Պոյի մրցանակ

[7]

Grand Prix de l'Imaginaire

[8]

Բրեմ Ստոքերի Մրցանակ

Բրեմ Ստոքերի Մրցանակ

Բրեմ Ստոքերի Մրցանակ

Բրեմ Սթոքերի մրցանակ լավագույն վեպի համար

Bram Stoker Award for Best Non-Fiction?

Բրեմ Սթոքերի մրցանակ լավագույն վեպի համար

Բրեմ Սթոքերի մրցանակ լավագույն վեպի համար

 Մշակույթի ազգային շքանշան

Էդգար Ալան Պոյի մրցանակ

[7]

Էդգար Ալան Պոյի մրցանակ

[7]

Grand Prix de l'Imaginaire

[9]

Օ․ Հենրիի մրցանակ

Shirley Jackson Award for Single-Author Collection?

Goodreads Choice Awards?

Hugo Award for Best Related Work?

World Horror Convention Grand Master Award?

Shirley Jackson Award?

Hammett Prize?

[10] և

World Fantasy Convention Award?

ԱմուսինԹաբիթա Քինգ
ԶավակներՋո Հիլ, Օուեն Քինգ և Նաոմի Քինգ[11]
Изображение автографа
Կայքstephenking.com
Սթիվեն Քինգ Վիքիքաղվածքում
 Stephen King Վիքիպահեստում

Սթիվեն Էդվին Քինգ (անգլ.՝ Stephen Edwin King, սեպտեմբերի 21, 1947(1947-09-21)[2][2][3][…], Փորթլենդ, Մեն, ԱՄՆ[4]), սարսափ, սասփենս, գերբնական, գիտաֆանտաստիկ և ֆենտեզի ժանրերի ամերիկացի գրող։ Նրա գրքերը վաճառվել են ավելի քան 350 միլիոն օրինակով[12], վեպերից շատերի հիման վրա ստեղծվել են ֆիլմեր, մինի սերիալներ, հեռուստահաղորդումներ, կոմիքսներ։ Քինգը հրատարակել է 54 վեպ, որոնցից 7-ը` «Ռիչարդ Բախման» կեղծանունով։ Հեղինակել է նաև վեց գիտահանրամատչելի գիրք։ Այս ամենից բացի, գրել է մոտավորապես 200 պատմվածք, որոնց մեծ մասը զետեղվել է հեղինակի կազմած ինը ժողովածուներում։ Նրա շատ ու շատ ստեղծագործություններում գործողությունները տեղի են ունենում հայրենի Մեն նահանգում։ Քինգի «Ռիտա Հեյուորթը և փրկությունը Շոուշենկից» վեպի հիման վրա նկարահանված «Փախուստ Շոուշենկից» ֆիլմը համարվում է բոլոր ժամանակների լավագույն ֆիլմերից մեկը[13][14][15]։

Իր երկերի համար Քինգը բազմիցս արժանացել է Բրեմ Սթոքերի մրցանակի, ստացել է նաև Համաշխարհային ֆենթեզի մրցանակը և Բրիտանական ֆենթեզի ընկերության պարգևը։ Նրա Միջանկյալ կայարան վիպակը առաջադրվել է ամերիկյան ֆանտաստ գրողների ասոցիացիայի սահմանած Նեբյուլա մրցանակին[16]։ Գրքի ազգային հիմնադրամի կողմից նրան մեդալ է շնորհվել՝ ամերիկյան գրականության մեջ մեծ ներդրում կատարելու համար[17]։ «Սև կոստյումով տղամարդը» (1994) ստացել է Օ’Հենրիի մրցանակ։ Իր կատարած մեծ աշխատանքի համար մրցանակի է արժանացել Համաշխարհային ֆենթեզի ակադեմիայի «Կյանքում նվաճումների համար» (2004), Կանադացի գրքավաճառների «Կենսական նվաճումներ» (2007) և Ամերիկայի միստիկ գրողների «Մեծ վարպետ» (2007) մրցանակներին[18]։ 2015 թվականին Քինգը Միացյալ Նահանգների արվեստի ֆոնդի կողմից արժանացել է Արվեստի ազգային մեդալի՝ գրականության մեջ մեծ ավանդ ունենալու համար[19]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնողները

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգի հայրը՝ Դոնալդ Էդվինգ Քինգը, ծնվել է Ինդիանա նահանգի Պերու քաղաքում՝ մոտ 1913 թվականին, զբաղվում էր ծովային առևտրով։ Դոնալդը կրում էր «Փալըք» ազգանունը, սակայն օգտագործում էր «Քինգը», որն էլ փոխանցվեց Սթիվենին[20][21][22]։ Քինգի մայրը՝ Նելլի Ռութը (1913թ․ փետրվարի 3 - 1973թ․ դեկտեմբերի 28), ծնվել է Մեն նահանգի Սքարբորո քաղաքում[22]։ Նրանք ամուսնացել են 1939 թվականի հուլիսի 23-ին՝ Մենի Քամբերլենդ Քաունթի կոմսությունում[22]։

Քինգը ծնվել է 1947 թվականի սեպտեմբերի 21-ին՝ Մենի Փորթլենդ քաղաքում։ Երբ Քինգն ընդամենը երկու տարեկան էր, նրա հայրը դուրս է գալիս տանից «մեկ տուփ ծխախոտ գնելու» և այդպիսով միայնակ թողնում իր կնոջը, Սթիվենի որդեգրված ավագ եղբորը՝ Դեյվիդին և հենց իրեն՝ Սթիվենին։ Երբեմն նրանք ունենում էին ծանր ֆինանսական խնդիրներ։ Ընտանիքը ժամանակ առ ժամանակ տեղափոխվում էր Դե Պեր, Վիսկոնսին, Ֆորթ Ուեյն, և Ստրեթֆորդ, Կոնեկտիկուտ։ Երբ Քինգը 11 տարեկան էր, ընտանիքը կրկին վերադառնում է Դարհեմ, որտեղ մայրը խնամում է իր ծնողներին՝ մինչև նրանց մահանալը։ Այնուհետև տեղի նստավայրում, մայրը, որպես դայակ աշխատում է մտավոր հետամնացություն ունեցող մարդկանց հետ[23]։ Քինգը դաստիարակվել է մեթոդիստի կողմից և մինչև հասուն տարիքն էլ մնացել քրիստոնյա[24]։

Վաղ ոգեշնչման աղբյուրներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երեխա ժամանակ, նա ականատես է եղել, թե ինչպես է իր ընկերներից մեկն ընկել գնացքի տակ, ինչը խոր հետք է թողել նրա հիշողությունների մեջ։ Դեպքից հետո, նա խոսելու կարողությունից զրկված վերադարձել է տուն։ Որոշ ժամանակ անց նրանք իմանում են ընկերոջ մահվան մասին։ Ըստ մեկնաբանների, այդ իրադարձությունն իր հոգեբանական մեծ ազդեցությունն է թողել հեղինակի որոշ մռայլ աշխատանքներում[25], բայց Քինգն իր «Ինչպես գրել գրքեր» (2000) գրքի հիշողություններում այս ամենի մասին ոչինչ չի ասել։

Իր սկզբնական ոգեշնչումների մասին հեղինակը գրել է «Մահվան պարը» գրքի «Կենսագրական ջղայնացնող դադար» գլխում[26]։

Կրթություն և վաղ կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը սովորել է Դարհեմի տարրական դպրոցում և ավարտել Լիսբոնի ավագ դպրոցը։ Իր սերը դեպի սարսափ ժանրը նա ցուցաբերել է դեռևս այն ժամանակվանից, երբ սկսել է կարդալ EC-ի սարսափ կոմիքսները, ներառյալ «Պատմություններ նկուղից» կոմիքսը (ավելի ուշ նա իր գրածները տալիս է որպես սցենար՝ «Creepshow»-ի համար)։ Նա դպրոցական տարիքից սկսել է իր հաճույքի համար գրել և վաճառել իր ընկերներին (երբ բացահայտվում է շահույթի մասին, նա ուսուցիչների պարտադրանքով ստիպված է եղել ետ վերադարձնել համադասարանցիների գումարները)։ «Ես անչափահաս լուրջ գող էի» պատմությունն առաջինն էր, որն անկախ կերպով լույս է տեսել։ Այն տեղ է գտել երկրպագուների ամսագրի չորս թողարկումներում՝ «Comics Review»-ում, 1965 թվականին, սակայն դրանցից միայն երեքն են հրատարակվել[27]։

Սկսած 1966 թվականից, Քինգը սովորել է Մենի Համալսարանի Արվեստի բաժնում, որն ավարտել է 1970 թվականին՝ ստանալով բակալվրիստի աստիճան։ Այդ տարի ծնվել է նրա դուստր Նաոմի Ռեյչելը[28]։

Լքելով համալսարանը, Քինգը ստացել է ավագ դպրոցի ուսուցչի թույլտվություն, սակայն մինչ աշխատանք գտնելը նա գումար վաստակելու համար իր պատմվածքները վաճառում էր տղամարդկանց ամսագրերին, ինչպիսին «Cavalier» ամսագիրն էր։ Այդպիսի շատ պատմություններ են վերահրատարակվել իր «Գիշերային հերթափոխ» ժողովածուում։

1971 թվականին, Քինգն ամուսնացել է Թաբիթա Սփրասի հետ, ով նույնպես Մենի համալսարանի ուսանողուհի էր[28]։ Այդ աշնանը, Քինգն աշխատանքի անցել Մեն նահանգի Հեմփդեն քաղաքի ակադեմիայում՝ որպես ուսուցիչ։ Նա նաև շարունակել է ամսագրերին պատվածքներ վաճառելը, ինչպես նաև աշխատել վեպերի նոր մտահղացումների վրա[23]։ Այդ ընթացքում Քինգի մոտ զարգաց էլ ալկոհոլի նկատմամբ կախվածությունը, որը նրան հետապնդեց մի տասնամյակից ավել[29][30]։

1970-80-ականների աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1973 թվականին, Քինգի առաջին վեպը՝ «Քերրին» ընդունվել է Doubleday հրատարակչության կողմից։ Քինգը վեպի սևագրերն աղբն է նետել՝ շարունակելով գրել էքստրասենսոր կարողություններով մի դեռահաս աղջկա մասին։ Իր կինը վերականգնել է սևագիրը և ոգևորել նրան վերջացնել այն[31]։ «Քերրի»-ի տարածման համար իր ներդրումները կազմել են 2, 500 դոլար, իսկ նրա տպագրված գիրքը հավաքել է 400, 000 դոլար[32]։ Քինգը և իր ընտանիքը տեղափոխվել են հարավային Մեն, որովհետև նրա մոր առողջությունը վատացել էր։ Այդ ժամանակ նա սկսել էր «Երկրորդ եկողը» գրքի գրումը, որն այնուհետև անվանվել է «Երուսաղեմի Լոթ», իսկ վերջնական տարբերակը՝ «Սեյլեմի Լոթ» (թողարկվել է 1975 թվականին)[33]։ Քինգի մայրը մահացել է «Քերրի»-ի թողարկումից հետո՝ որովայնի քաղցկեղից։ Իր մորաքույր Էմրայնը նրա համար կարդացել էր վեպը՝ մինչ մահանալը։ Քինգը գրել է, որ այդ ժամանակ նա ալկոհոլային սուր կախվածության մեջ էր և չէր կարող ինչ-որ կապակցված խոսք արտաբերել իր մոր թաղման արարողությանը[31]։

Իր մոր մահից հետո, Քինգը և իր ընտանիքը տեղափոխվել են Բոուլդեր, Կոլորադո, որտեղ նա գրել է «Փայլատակում» վեպը (տպագրվել է 1977թվականին)։ Ընտանիքը 1975 թվականին վերադարձել է արևմտյան Մեն, որտեղ գրողն ավարտել է իր չորրորդ՝ «Դիմակայություն» վեպը (տպագրվել է 1978 թվականին)։ 1977 թվականին, ընտանիքը Օուեն Ֆիլիպի (իր երրորդ և վերջին երեխան) հետ կարճ ժամանակով մեկնել են Անգլիա, որտեղից Մեն են վերադարձել այդ աշնանը։ Այդ ժամանակ, Քինգը սկսում է Մենի համալսարանում դասավանդել գրելու արվեստը։ Դրանից հետո, նա Մենում պահպանում է իր մշտական բնակավայրը[34]։

1985 թվականին, Քինգը գրել է իր առաջին կոմիքսային աշխատանքը[35]։ Գիրքը գրվել է կոմիքսների ասպերզում այնպիսի գրողների կողմից, ինչպիսիք են Քրիս Քլերմոնթը, Սթեն Լին և Ալան Մուրը, ինչպես նաև այլ հեղինակներ, որոնք չէին գործում այդ ժանրում, ինչպիսին Հարլան Էլիսոնն է։ Գրքի ողջ հասույթն ուղղվել է Աֆրիկայում սովի մեղմացմանը[36][37][38]։

«Մութ աշտարակը» գրքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1970-ականներին Քինգը սկսել է մի բան, որը հետագայում դարձել է միայնակ նետահար Ռոլանդի մասին պատմող գրքերի շարքը։ Գրքերում, հերոսը փորձում է բացահայտել «Սև հագուստով տղամադրու» գաղտնիքը։ Շարքի առաջին գիրքը՝ «Մութ աշտարակը․ նետահարն» է, որը «Ֆենտեզի և գիտաֆանտատիկ ամսագրի» կողմից թողարկվել է 5 շապիկներով, Էդվարդ Լ․ Ֆերմանի անվան ներքո, 1977-1981 թվականներին։ «Նետահարը» շարունակվել է, դառնալով ութ սերիաներից բաղկացած շարք, որը կոչվել է «Մութ աշտարակը»։ Այն գրվել և թողարկվել է Քինգի կողմից, ոչ հաճախ՝ չորս տասնամյակի ընթացքում։

1982 թվականին, «Donald M. Grant»-ի փոքրիկ ֆենտեզի հրատարաչությունն այդ պատմվածքներն առաջին անգամ տպագրե�� է կոշտ, գունավոր կազմով և սև ու սպիտակ նկարազարդումներով, որոնք արվել էին ֆենտեզի նկարիչ Մայքլ Ուելանի կողմից։ Յուրաքանչյուր գլուխ անվանվել է այնպես, ինչպես թողարկվել էր ամսագրում։ Քինգը կոշտ կազմով թողարկումը նվիրել է «F&SF»-ի խմբագիր Էդ Ֆերմանին, ով «ռիսկի էր դիմել պատմությունները հրատարակելու»։ Այդ թողարկումը տպվել է ընդամենը 10․000 օրինակով, որը Քինգի կոշտ կազմով գրքերի ամենաքիչ ցուցացնիշն է։ Իր 1980 թվականի «Հայացքով բոցավառողը» վեպը կոշտ կազմով թողարկվեց 100, 000 օրինակով, իսկ «Քրիստին»՝ 250․000, որոնց տպագրող ընկերությունը Viking Press-ն էր։ Գիրքը հասանելի չէր գրքերի խանութների բոլոր ցանցերում և գնվում էր միայն հատուկ պատվերով։ Երբ առաջին 10, 000-ը վաճառվել էր, Հրանտը պատվիրեց տպել ևս 10, 000-ը՝ 1984 թվականին, սակայն գրքի նկատմամբ պահաջարկը կրկին ցածր էր։ «Նետահար»-ի մասին պատմող գրքերը ներկայումս շատ է կարդացվում և այն կարելի է գտնել Սթիվեն Քինգի երկրպագուների հավաքածուների մեջ։

1987 թվականին, թողարկվել է շարունակությունը՝ «Մութ աշտարակը II․ ծառի գծանկարը», որտեղ Ռոլանդը 20-րդ դարի Միացյալ Նահանգներից մարդկանց է բերում՝ կախարդական դռների միջոցով։ Հրանտն այն հրատարակում է Ֆիլ Հեյլի նկարազարդումներով և մի փոքր ավել՝ 30, 000 օրինակով, քան նախորդը։ «Դա» վեպը թողարկվել է 1986 թվականին՝ միանգամից 1, 000, 000 օրինակով, որն էլ Քինգի ամենալավ ցուցանիշն է։ Քինգը վստահ էր, որ «Մութ աշտարակի» գրքաշարը կհետաքրքրի իր երկրպագուների միայն մի մասին, այդ պատճառով նա հրաժարվել է մեծ տպաքանակով թողարկել։

2000-ականների սկզբներին, Քինգը սրբագրել է «Նետահարը» բնօրինակ գիրքը, զգալով, որ 1970-ականների շունչը լիովին տարբերվում է 2004 թվականից։ Սրբագրված տարբերակը թողարկվել է 2003 թվականին՝ կրկին Viking խմբագրատան կողմից։

Ադապտացիաներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականի հոկտեմբերին, Քինգը պայմանագիր է կնքել Marvel Comics-ի հետ, ըստ որի պետք է սահմանափակ թվով թողարկվեր պատմվածքների շարքեր՝ «Ի ծնե հմուտ նետահար» անվան տակ։ Շարքը, որը կենտրոնացած է երիտասարդ Ռոլանդ Դիսքեյնի վրա՝ պատրաստվել է Ռոբին Ֆուրթի կողմից, Փիթեր Դեյվիդի երկխոսությամբ և նկարազարդվել Eisner մրցանակաբաշխության հաղթող նկարիչ Ջե Լիի կողմից։ Առաջին թողարկումը լույս է տեսել 2007 թվականի փետրվարի 7-ին։ Քինգը, Դեյվիդը, Լին և Marvel-ի գլխավոր խմբագիրը ներկա էին Թայմս Սքվերում տեղի ունեցող ամսագրերի վրա երեկոյան ստորագրմանը[39][40]։ 2007 թվականին, աշխատանքը վաճառվել է մոտավորապես 200, 000 օրինակով։ Գրքի հաջողությունների հետևանքով, Marvel-ը շարունակել է թողարկել ևս մի քանի ամսագրեր Քինգի պատմվածքներով, որոնց աշխատանքներին շարունակել են մասնակցել Ֆուրթը և Դեյվիդը։

Չնայած Hollywood Reporter-ը, 2007 թվականի փետրվարին հայտարարեց, որ «Կորուսյալները» հեռուստասերիալի համահեղինակ Ջ․ Ջ․ Աբրամսը ցանկանում է էկրանավորել Քինգի էպիկական «Մութ Աշտարակը» շարքը[41]։ Սակայն 2009 թվականին, MTV-ի հետ հարցազրույցի ժամանակ նա ասել է, որ չի իրագործելու մտադրությունը[42]։

Ակիվա Գոլդսմանը, Ռոն Հովարդը և Բրայան Գրեյզերը հանդես կգան որպես «Մութ աշտարակը» ֆիլմի պրոդյուսերներ[43]։

«Ռիչարդ Բախման» կեղծանուն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Ռիչարդ Բախման

1970-ականների և 80-ականների վերջին, Քինգը գրել է մի քանի կարճ վեպեր՝ «Կատաղություն» (1977), «Երկար զբոսանքը» (1979), «Ճանապարհային աշխատանքներ» (1981), «Վազող մարդը» (1982) և «Նիհարողը» (1984), որոնք թողարկվել են Ռիչարդ Բախման գրական ծածկանվան տակ։ Այդ միտքը եկել էր նրա մոտ այն բանից, երբ նա կարծում էր, որ իր հայտնությունն ուղղակի պատահար է։ Նա ցանկանում էր կրկին փորձել և տեսնել, արյդո՞ք կարող է հասնել նույն հաջողությանը։ Ըստ մեկ այլ բացատրության, նա կեղծանվան տակ էր գրում, քանի որ տպագրման ստանդարտները թույլ էին տալիս տարեկան թողարկել միայն մեկ գիրք[44]։ Նա այդ անունը վերցրել է իր կողմից երկրպագվող Bachman-Turner Overdrive հարդ ռոք խմբից[45]։

Ռիչարդ Բախմանը, որպես Քինգի կեղծանուն բացահայտվել է Վաշինգտոնի գրքի խանութներից մեկի գործակատար Սթիվ Բրաունի կողմից, ով նմանություններ էր գտել աշխատանքների մեջ և ավելի ուշ նրա ասածները տեղ են գտել Կոնգրեսի գրադարանում։ Այնտեղ ասվում էր, որ Բախմանի վեպերից մեկի հեղինակը Քինգն է[46]։ Այս ամենի մասին մամուլը գրել է, որ Բախմանի «մահվան պատճառը կեղծանման քաղցկեղն է»[47]։ 1989 թվականին, Քինգն իր «Մռայլ կեսը» գրքում գրել է, թե ինչպես է կեղծանունն անդրադարձել իր վրա, որը նվիրել է «երջանկահիշատակ» Բախմանին։

2006 թվականին, Լոնդոնի կոնֆերանսի ժամանակ, Քինգը հայտարարել է, որ նա Բախմանի անվան տակ բացահայտել է ևս մեկ վեպ՝ «Բլեյզ»։ Այն թողարկվել է 2007 թվականի հունիսի 12-ին։ Փաստացի, սևագրերը պահպանվել են Մենի Համալսարանի Օրոնոյի մասնաճյուղում, և երկար տարիներ հետո, 1973 թվականին Քինգը վերջապես որոշում է թարմացնել ձեռագիրը՝ տպագրման նպատակով։

Ջոն Սուիթեն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգն օգտագործել է նաև այլ կեղծանուններ։ «Հինգերորդ թաղամասը» պատմվածքը լույս է տեսել «Ջոն Սուիթեն» մականունի տակ (անունը վերցվել է «Քերրի» վեպի համանուն կերպարից), որը տպագրվել է «Cavalier» ամսագրում, 1972 թվականի ապրիլին[48]։ Ավելի ուշ, կարճ պատմությունը վերատպվել է Քինգի «Մղձավանջներ և ֆանտաստիկ լանդշաֆտներ» ժողովածուում, 1993 թվականին՝ իր անվան ներքո։

Ավտոճանապարհային պատահար և թոշակի անցնելու մտադրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1999 թվականի հունիսի 19-ին, Մեն նահանգի Լովելլ քաղաքում, մոտավորապես ժամը 16։30՝ Քինգի զբոսանքի ժամին, վարորդ Բրայան Սմիթին շեղեց իր շունը, ինչի արդյունքում նա իր միկրոավտոբուսով եկավ Քինգի վրա։ Նա թռավ դեպի ջրատար առուն և ընկավ փոսը, որը գտնվում էր համար 5 կամրջային երթուղուց 14 ոտնաչափ հեռավորության վրա։ Օքսֆորդի օկրուգի շերիֆի տեղակալ Մեթ Բեյքերի հայտարարության համաձայն, մեքենան Քինգն հարվածել է մեջքից։ Որոշ ականատեսներ հայտնել են, որ վարորդը չի գերզանցել արագությունը, ինչպես նաևչի եղել հարբած[49][50]։

Քինգը բավականաչափ գիտակցության մեջ էր այն բանի համար, որպեսզի շերիֆի տեղակալին տար իր հարազատների հեռախոսահամարները, սակայն ցավից տանջվում էր։ Գրողին սկզբում տարան Բրիջթոնի Հյուսիսային Քամբերլենդի հիվանդանոց, այնուհետև ուղղաթիռով տեղափոխվեցին Լյուիստոնի Մենի բժշկական կենտրոն։ Նրա մոտ վնասված էր աջ թոքը, բազմաթիվ կոտրվածքներ էր ձեռք բերել աջ ոտքի վրա, վնասվել գլուխը, կոտրվել կողոսկրը։ Նրան արհեստական շնչառության ապարատով պահեցին մինչև հուլիսի 9-ը։ Ոտքի վնասվածքն այնքան մեծ էին, որ բժիշկները սկզբում առաջարկեցին անդամահատում, սակայն նրենց հաջողվեց փրկել ոտքը՝ ուժեղ ֆիքսացիայի շնորհիվ։ Տասն օրվա ընթացքում արված հինգ վիրահատություններից և ֆիզիոթերապիաներից հետո, Քինգը հուլիս ամսից կրկին սկսեց գրել, սակայն կողոսկրը շարունակում էր մնալ կոտրված, և նա չէր կարողանում նստել քառասուն րոպեից ավել, որովհետև դրանից հետո ցավն ուժեղանում էր և դառնում անտանելի[51]։ Այս դեպքերը նա գրեց իր «Ինչպես գրել գրքեր» հիշողություններում և «Մութ աշտարակ» վեպում, այդ թվում սյուժեում մտցնելով նաև 19 և 99 «սրբազան» թվերը։ Քինգը նաև մասնակցեց «Արքայական հիվանդանոց» 15 սերիայից բաղկացած մինի-հեռուստասերիալի ստեղծմանը, որտեղ ամփոփված է նմանատիպ դեպք։

Ավելի ուշ, Քինգի փաստաբանը և իրեն հետևողները փորձեցին նրան հարվածած Բրայան Սմիթի մինիվենի վաճառքը հանել Bay-ից և գնել այն։ Սակայն ի հիասթափություն Քինգի, մինիվենն այդպես էլ վաճառվեց, իսկ հետո ավերվեց աղբանոցում։ Քինգը երազում էր այն կոտրել բեյսբոլի փայտով այն բանից հետո, երբ կկարողանար քայլել։ Տերրի Գրոսի «Թարմ օդ» ամսագրին տված հարցազրույցիում նա խոստովանեց, որ դեռ ցանկանում է ավերել ավտոմեքենան։ Այդ ընթացքում, Թաբիթա Քինգը զբաղվում էր իր ստուդիայի դիզայնով։ Այն բանից հետո, երբ Քինգը եղավ այնեղ, նա ասաց, որ պատկերացրեց, թե ինչ տեսք կունենար ստուդիան, եթե մահանար, ինչից էլ առաջացավ «Լիզիի պատմությունը» վեպի մտահղացումը[52]։

2001 թվականի սեպտեմբերի 21-ին, հեղինակի ծննդյան օրը, ավտովթարից երկու տարից անց, վթարի մեղավոր Բրայան Սմիթը մահացավ թմրանյունթերի դոզավորման պատճառով, որի մասին Քինգը հայտնեց «Առավոտյան շոու»-ին տված հարցազրույցում[53]։ 2002 թվականին, Քինգը հայտարարեց, որ ավարտում է գրելը, ինչը հավանաբար կապված էր ստացված վնասվածքների հետ, որոնք թույլ չէին տալիս իրեն հանգիստ նստել։

Այդ դեպքերից հետո ոչ քիչ ժամանակ անցավ, և նա կրկին սկսեց գրել, սակայն «Ճի՞շտ է, որ դուք թոշակի եք անցել» հարցին նա պատասխանել է հետևյալ կերպ․

Դեռ ոչ։ Ես գրում եմ, բայց դա անում եմ ավելի դանդաղ տեմպերով, քան առաջ, սակայն կարծում եմ, որ եթե ես հորինեմ որևէ շատ, շատ լավ բան, ապա կմոռանամ ամեն ինչի մասին, քանի որ այն ներգրավում է։ Հենց ստեղծագործական պրոցեսը, իր հրատարակումը և դրա նկատմամբ ռեակցիան, մարդկանց որքան հնարավոր է ավելի արագ թույլ տալ կարդալը և դրա մասին կարծիքներ ստանալը և ուրիշների հետ խոսելը, նրանց մտածմունքի սնունդ մատակարարելու հնարավորոթյունը։ Սակայն իմ արտադրողականությունն ընկել է, հիմնականում տարիքի պատճառով, բայց այդպես էլ պետք է լիներ։ Ես արդեն վաղուց 25 և նույնիսկ 35 տարեկան չեմ, ես 55 տարեկան եմ, ես տանն ունեմ թոռներ, սիրահարվածների զույգ, և արվեստի կողքին շատ այլ բաներ է հարկավոր անել, և այդպես հիանալի է, սակայն արվեստն առաջվա պես մեծ դեր է կաղում իմ կյանքում և աշխատանքային օրերին[54]։

2000-ականների աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սթիվեն Քինգը Հարվարդի գրախանութում, 2005 թվականի հունիսի 6

2000 թվականին, Քինգը թողարկեց «Բույսը» սարսափ ժանրի օնլայն վեպի շարքը[55]։ Սկզբում հանրությանը թվաց, որ Քինգը լքել է ծրագիրը, քանի որ վաճառքներն անհաջող էին, սակայն նա հետո նշեց, որ ուղղակի վերջացել են իր պատմությունները[56]։ Կիսատ թողնված էպիսթոլարական վեպը դեռ հասանելի է Քինգի պաշտոնական կայքում, հիմա արդեն անվճար։ Նաև 2000 թվականին նա գրեց «Քշելով փամփուշտը» փոքր թվային վեպը և ասաց, որ տեսնում է, թե ինչպես են էլեկտրոնային գրքերը գրավում շուկայի 50%-ը, ինչը լիովին կլինի «մոտ 2012-ից 2013 թվականներին»։ ��այց նաև նախազգուշացրեց․ «Բանն այն է, որ մարդիկ շուտ են հոգնում նոր խաղալիքներց»[57]։

2003 թվականին, Քինգը սկսեց փոփ արվեստի ժանրում գրել մի քանի սյունակներ, որոնք սովորաբար ամեն երեք շաբաթը մեկ տեղ էին գտնում «Entertainment Weekly» ամսագրում։ Սյունակի անունն էր «Քինգի փոփը» («Փոփի արքան» մականունի պարոդիան, որը սովորաբար ասվում էր Մայքլ Ջեքսոնին)[58]։

2006 թվականին, Քինգը հրատարակեց «Բջջային հեռախոս» ապոկալիպտիկ վեպը։ Գիրքը պատմում է բջջայիններում եղած անսպասելի ուժի մասին, որի պատճառով յուրաքանչյուր բաժանորդ դառնում է խելագար մարդասպան։ Քինգը նշեց, որ ստեղծագործության գրման ժամանակ նա չի օգտագործել բջջային հեռախոսներ։

2007 թվականին, Marvel Comics-ը սկսեց Քինգի «Մութ աշտարակը» շարքի գրքերի հիման վրա կոմիքսների հրատարակումը, որին հետևեցին «Դիմակայություն» 2008 թվականին և «Թալիսմանը» 2009 թվականին կոմիքսների թողարկումները։

2008 թվականին, Քինգը հրատարակեց երկու գիրք՝ «Դյումա Քի»-ն և «Մայրամուտից անմիջապես հետո» ժողովածուն։ Հավաքածուն ներառում էր 13 պատմվածքներ, ներառյալ «N.» պատմվածքը, որն այնուհետև թողարկվեց որպես անիմացված մուլտսերիալ։ Այն հնարավոր էր դիտել անվճար կամ մի փոքր թեյավճարով, կարելի էր ներբեռնել բարձր որակով։ Այնուհետև կարճ պատմությունն ադապտացվեց կոմիքսների սահմանափական շարքի։

2009 թվականին, Քինգը թողարկեց «Յուր» պատմվածքը, որը գրվել էր Amazon Kindle էլեկտրոնային գրքերի երկրորդ սերնդի արտադրանքի համար և հասանելի էր միայն Amazon.com կայքում։ Լույս տեսավ նաև «Շնչափող» պատմվածքը, որը գրվել էր Ջո Հիլլի հետ համատեղ և հետո թողարկվել արպես աուդիոգիրք՝ «Կատաղություն ճանապարհին» վերնագրող։ Այն ներառում էր նաև Ռիչարդ Մեյթսոնի «Դուել» պատմվածքը։ Քինգի «Գմբեթի տակ» վեպը թողարկվեց նույն տարվա նոյեմբերի 10-ին։ Գիրքն այն անավարտ վեպի շարունակություններ էր, որը նա փորձում էր գրել 1970-ականների վերջին և 1980-ականների սկզբներին և բաղկացած էր 1, 074 էջերից, որը «Դա» (1986) վեպից հետո ամենամեծն է։ «Գմբեթի տակ»-ն իր դեբյուտը Նյու Յորք Թայմսի բեսթսելլերիների ցուցակում կատարեց 1-ին հորիզոնականում[59]։

2010-ականների աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2010 թվականի փետրվարի 16-ին, Քինգն իր վեբ կայքում հայտարարեց, որ իր հաջորդ «Լիովին մութ, առանց աստղերի» գիրքը կլինի նախկինում չհրատարակված չորս պատմվածքների ժողովածուն։ Նույն թվականի ապրիլին, նա թողարկեց «Բիլլի «Բլոկադա» պատմվածքը, որն առաջին անգամ տպագրվել էր Cemetery Dance Publications փոքր և անկախ հրատարակչությունում, այնուհետև մասսայական շուկայում լույս տեսել Simon & Schuster-ի ներքո։ Հաջորդ ամիս, DC Comics-ը թողարկեց «Ամերիկական վամպիր» ամիսը մեկ անգամ դուրս եկով կոմիքսների գիրքը, որը Քինգը գրել էր պատվածք գրող Սքոթ Սնայդերի հետ և նկարազարդվել Ռաֆայել Ալբաքերքի կողմից։ Այն Քինգի կոմիքսների առաջին գիրքն էր[60][61][62]։ Քինգը գրեց առաջին ամերիկացի վամպիրի՝ Սքիներ Սուիթի նախնական պատմությունը առաջին հինգ թողարկումների մեջ։ Սքոթ Սնայդերը գրեց Փըրլի պատմությունը[63]։

Քինգի հաջորդ վեպը՝ «11/22/63»-ը թողարկվեց 2011 թվականի նոյեմբերի 8-ին[64][65] և առաջադրվեց 2012 թվականի Ֆանտաստիկայի համաշխարհային մրցանակաբաշխության լավագույն վեպ կատեգորիայում[66]։ Ութերորդ «Մութ աշտարակը»՝ «Քամին բանալու անցքի միջով»-ը տպագրվեց 2012 թվականին[67]։ Քինգ հաջորդ գիրքը «Ջոյլենդ»-ն էր, որը պատմում էր «սերիական մարդասպան-զվարճանքների այգու» մասին։ Մտահղացումն առաջացել էր «The Sunday Times»-ում եղած նմանատիպ հոդվածի շուրջ։ Գիրքը լույս է տեսել 2012 թվականի ապրիլի 8-ին[68]։ Դրան հետևեց «Փայլատակման» (1977) սիկվելը, որի վերնագիրն է «Բժիշկ Քուն», թողարկվեց 2013 թվականի սեպտեմբերին։

2012 թվականի դեկտեմբերի 7-ին, Մասսաչուսեթս Լոուելի Համալսարանում վարչապետի խոսնակի հետ զրույցների շարքում Քինգը նշեց, որ գրում է քրեական վեպ մարդասսպանի կողմից ծաղրված պաշտոնաթող ոստիկանի մասին։ «Պարոն Մերսեդես» աշխատող վերնագրով և իրական մի դեպքից ոգեշնչվելով, որտեղ մի կին մեքենայով գնում էր դեպի ՄակԴոնալդսի ռեստորաններից մեկը, կզբում այն պետք է լիներ ընդամնեը մի քանի էջանոց պատմվածք[69]։ 2013 թվականի մայիսի 26-ին, «Parade» ամսագրին տված հարցազրույցում Քինգը հաստատեց, որ վեպը «քիչ, թե շատ» ավարտված է[70] և նա տպագրվեց այն 2013 թվականի հունիսին։ Ավելի ուշ, 2013 թվականի հունիսի 20-ին, երբ նա տեսազրույց էր ունենում իր երկրպագուների հետ, որպես «Գմբեթի տակ» ապագա հեռուստասերիալի գովազդման մի մաս, Քինգը նշեց, որ արդեն հասել է իր հաջորդ վեպի՝ «Վերածննդի» կեսը[71], որը թողարկվեց 2014 թվականի նոյեմբերի 11-ին[72]։

2014 թվականի հունիսին Քինգը հայտարարեց, որ «Պարոն Մերսեդես»-ը եռագրության մաս է, և երկրորդ՝ «Ով գտավ՝ իրենն է» վեպը լույս տեսավ 2015 թվականի հունիսի 2-ին։ 2015 թվականի ապրիլի 22-ին հայտնի դարձավ, որ Քինգն ��շխատում է եռագրության երրորդ գրքի վրա, որի վերնագիրն էլ պարզվեց ավելի ուշ՝ «Հսկողության վերջ»[73][74]։

2015 թվականի նոյեմբերի 3-ին, Քինգը թողարկեց իր պատմվածքների տասներորդ ժողովածուն՝ «Վատ երազների շուկան»։ Գիրքն արժանացավ քննադատական բարձր կարծիքների և ունեցավ կոմերցիոն հաջողություն։

Նա, 2016 թվականի ապրիլին հայտարարեց, որ «Դադարեցման փուլում սրտերը», իր ակնարկների ժողովածուն փորձնականորեն կտպագրվի 2016 թվականի հոկտեմբերին։ Ակնարկները Մենի Համալսարանում սովորած ուսանողական տարիների մասին են[75]։

Համագործակցություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երաժիշտների հետ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը Ramones-ի երկրպագու է։ Դրա մասին նա գրել է Ramones-ի 2003 թվականին դուրս եկած «We're a Happy Family» ալբոմի նշումներում[76]։ Նա ասաց, որ համաձայն է գրել նրանց, որովհետև «սիրել է նրանց հենց առաջին անգամ լսելուց հետո»[77][78]։ Ավելին, Քինգը մի քանի անգամ անդրադարձել է խմբին իր գրքերում[79]։ «Մահվան պարը» գրքում Քինգը հիշատակել է Ramones-ին, որպես «զվարճալի փանք-ռոք խումբ, որը ձևավորվել է չորս տարի առաջ»[80]։ Նա նրանց մասին նաև գրել է իր «Ինչպես գրել գրքեր» ինքնակենսագրական գրքում՝ «պարելով Ramones-ի հետ, գաբբա գաբբա հեյ»[31]։ Իր «Ընտանի կենդանիերի գերեզմանոց» վեպում նա Ramones-ի դեբյուտային սինգլ «Blitzkrieg Bop»-ից գրել է մի նախադասություն․ «Ի՞նչ էին ասում Ramones-ը։ Հեյ-հո, գնա՜նք» (անգլ.՝ What is it the Ramones say? Hey-ho, let's go!)[81]։ «Մութ աշտարակը» շարքի «Կալլայի գայլերը» գրքում Ramones-ը ստացավ իր հերթական հղումը՝ Էդդի Դին կերպարի կողմից, ով ասաց․ «Ռոլանդը բեմից ամբոխի մեջ է ընկնում Ջոյի Ռամոունի պես»[82]։ Քննադատները նույնպես նկատեցին Ramones-ի հիշատակումները հեղինակի ստեղծագործություններում։ Օրինակ՝ «Entertainment Weekly»-ն Քինգի և Փիթեր Սթրոբի «Սև տուն» վեպի կարծիքը գրելուց նշեցին, որ Քինգի «գործարանային ապրանքանիշը» նկատելի է, նկատի ունենալով Դի Դի Ռամոունին[83]։ Իրենց հերթին, Ramones-ը նույնպես գրեցին Քինգի մասին իրենց երգերում։ Ինչպես օրինակ «It's Not My Place (In the 9 to 5 World)» երգը, որը տեղ գտավ խմբի «Pleasant Dreams» 1981 թվականին թողարկված ալբոմում[84] Բացի այդ, Դի Դի Ռամոունը գրել է «Pet Sematary» երգը, որը հիմնված է Քինգի համանուն վեպի վրա։ Այն գրվել է այն բանից հետո, երբ հեղինակը նրան է նվիրել գրքի պատճեններից մեկը[85]։ Երգը տեղ գտավ խմբի «Brain Drain» (1989) ալբոմում[86]։

Քինգը նաև հարդ ռոքի երկրպագու է։ AC/DC հայտնի խմբի «Who Made Who» ալբոմը դարձավ Քինգի նկարահանած ֆիլմի՝ «Առավելագույն արագացման» (1986) սաունդթրեքը[87]։ Քինգը նաև ասել է, որ սիրում է հևի մետալ՝ նշելով այդ ժանրում ստեղծագործող այնպիսի խմբերի անուններ, ինչպիսիք են Անթրաքսը, Judas Priest-ը և Metallica-ն[88]։ 1988 թվականին, Blue Öyster Cult խումբը ձայնագրեց 1974 թվականին թողարկված «Astronomy» երգի թարմացված տարբերակը։ Երգը լույս տեսավ ռադիոալիքի հաղորդման ժամանակ, որի նախաբանում խոսում էր Քինգը[89][90]։ The Blue Öyster Cult-ի «(Don't Fear) The Reaper» երգը նաև օգտագործվել է Քինգի «Դիմակայություն» վեպի հիման վրա նկարահանված մինիսերիալում[87]։

Քինգի և Մայքլ Ջեքսոնի համատեղ աշխատանքի արդյունքում ստեղծվել է «Ուրվականները» (1996) 40 րոպեանոց երաժշտական հոլովակը[91]։ Քինգն ասել է, որ միշտ ցանկացել է համագործակցել նրա հետ, քանի որ «միշտ հետաքրքրված է եղել նոր բաներ փորձելու, և տեսահոլովակը իր համար նոր բան էր»[92]։ 2012 թվականին, Քինգը համագործակցել է երաժիշտ Շութեր Ջեննինգսի և նրա Hierophant խմբի հետ՝ իրենց «Black Ribbons» ալբոմի համար մտահղացում մատակարելով[93]։ Քինգը Rock Bottom Remainders ռոք խմբի համար կիթառ է նվագել, որի անդամներից մի քանիսը նույնպես գրողներ էին։ Խմբի մյուս անդամներ էին Դեյվ Բերրին, Ռիդլի Փիրսոնը, Սքոթ Թարուոն, Էմի Թենը, Ջեյմս ՄաքԲրայդը, Միտչ Էլբոմը, Ռոյ Բլաունթ Կրտսերը, Մեթ Գրոնինգը, Քեթի Քեյմոն Գոլդմարկը, Սեմ Բերրին և Գրեգ Այլսը։ Քինգը և խմբի մյուս անդամները միացան, որպեսզի ստեղծեն «Ծանր լսվող։ Երբևէ (գրողների) ամենալավ ռոք խումբն ամեն ինչ պատմում է» (անգլ.՝ Hard Listening: The Greatest Rock Band Ever (of Authors) Tells All) (հունիս, 2013) )[94][95]։

Վիզուալ արտիստների հետ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1988 թվականին, Քինգը դիզայներ Բարբարա Քրյուգերի հետ թողարկում է «Իմ գեղեցիկ Պոնին» նկարիչների համար ալբոմը, Whitney Museum of American Art-ի Library Fellows-ի ներքո՝ 250 տպաքանակով։ Ավելի ուշ, 1989 թվականին, Ալֆրեդ Ա․ Նոփֆն այն պաշտոնապես թողարկում է լայն շուկայի համար[96]։

Թատրոնում և հեռուստատեսությունում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականին, Քինգը Ջոն Մելլենքեմփի հետ գրում է «Դարքլենդ երկրի ուրվական-եղբայրները» մյուզիքլը։

Գրողների հետ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը սարսափ վիպագիր Փիթեր Սթրաուբի հետ գրել է երկու վեպ՝ «Թալիսմանը» (1984) և դրա սիկվելը՝ «Սև տուն»-ը (2001)։ Քինգը պատմել է, որ ինքը և Սթրաուբը ցանկացել են գրել եռագրության երրորդ՝ եզրափակիչ գիրքը՝ Ջեք Սոյերի պատմությունը, սակայն այն ավարտելու ժամանակ չի եղել։

«Էլեն Ռիմբոերի օրագիրը․ իմ կյանքը կարմիր վարդում» (2001) ստեղծագործությունը Քինգի «Կարմիր վարդ» (2002) մինիսերիալի բնօրինակն է։ Թողարկվելով անանուն հեղինակի անունից՝ գիրքը վերագրվել է Ռիդլի Փիրսոնին։

Քինգը նաև գրել է վիպագիր Սթյուարտ Օ’նենի հետ՝ «Հավատարիմ» (2004) գիրքը։

«Շնչափող» (2009) վիպակը հեղինակը գրել է իր որդի Ջո Հիլլի հետ, որը հայտնվել է «Նա լեգենդ է։ Տոնելով Ռիչարդ Մեյթսոնի հետ» անտոլոգիայում[97]։ Նրանց երկրորդ համագործակցությունը «Բարձր խոտերում» (2012) վիպակն է, որը երկու մասով տպագրվել է «Esquire» ամսագրում[98][99]։

Վերլուծություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրելաոճ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրել սովորելու Քինգի բանաձևն այսպիսին է․ «Կարդա և գրիր օրական չորսից վեց ժամ։ Եթե դու չկարողանաս դրա համար ժամանակ գտնել, ապա չես կարող դառնալ լավ գրող»։ Ամեն օր նա գրում է 2000 բառ և չի դադարում անել մինչև այն պահը, երբ չի հասնում այդ չափաբաժնին։ Նա նաև պարզ բացատրություն ունի գրելու տաղանդի մասին․ «Եթե դու ինչ-որ բան գրես, որի դիմաց քեզ ինչ-որ մեկը չեկ կտա, եթե դու չեկը կանխիկացնես և չծախսես ամբողջ գումարը և, եթե թեթև վարձերը վճարես այդ գումարով, այդ ժամանակ ես քեզ կհամարեմ տաղանդավոր»[100]։

Իր ավտոպատահարից քիչ անց, նա նոթբուքով և Waterman fountain pen կոչվող գրիչով, որը կոչում է «աշխարհի լավագույն բառ-պռոցեսոր», գրում է «Երազ բռնողը» գրքի առաջին սևագիրը[101]։

Երբ Քինգին հարցրեցին, թե ինչու է գրում, նա պատասխանեց․« Սրա պատասխանը միանգամայն պարզ է, բացի դրանից ես ուրիշ անելու բան չունեմ։ Ես ստեղծված եմ պատմություններ գրելու համար և սիրում եմ դրանք գրել։ Ահա թե ինչու եմ ես անում դա։ Ես չեմ կարող պատկերացնել ինձ ուրիշ բան անելուց կամ չանելուց այն ինչ ես անում եմ»[102]։ Նրան շատ են հարցնում, թե ինչու է նա գրում այդ սարսափելի պատմությունները, ինչին նա պատասխանում է․ «Ինչի՞ց եք ենթադրում որ ես ընտրելու բան ունեմ»[103]։ Ըստ Ջենա Բլամի, Քինգը սովորաբար պատմության ստեղծումը սկսում է «ի՞նչ կլինի եթե» նախադասության պատկերացմամբ, ինչպիսին օրինակ՝ ի՞նչ կլինի, եթե մի գրող առևանգվի Կոլորադոյում ապրող դայակի կողմից[104]։ Քինգը հաճախ է գրողներին ընտրում որպես իր պատմության հերոսներ՝ ինչպիսին են «Միզերի»-ի կենտրոնական հերոս Փոլ Շելդոնը և «Փայլատակում» վեպի Ջեք Թորենսը։ 2009 թվականին հայտարարվեց, որ նա որպես գրող կծառայի «Fangoria»-ում[105]։

Ազդեցություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը Ռիչարդ Մեյթսոնին անվանել է «իր վրա ամենամեծ ազդեցություն թողած գրող»[106]։ Մեյթսոնի «Խուսափող տղամարդը» ընթացիկ թողարկման մեջ Քինգը նշել է․ «Սարսափ պատմություն, եթե այն իրականում եղել է․․․ Արկածային մեծ վեպ, որn այն բռնաչափերից է, որ տալով մարդկանց՝ նախանձում եմ առաջին անգամ կարդալու հաճույքին»

Ռեյ Բրեդբերին Քինգի հաջորդ ոգեշնչողն է։ Քինգն իր մասին ասել է․ «Առանց Ռեդ Բրեդբերիի չկա Սթիվեն Քինգ»[107]։

Քինգը մի քանի անգամ հիշատակել է Հովարդ Ֆիլիպ Լավքրաֆտին իր «Մահվան պարը» գրքում։ «Տատիկ» պատմվածքը 1980 թվականին դարձավ «Նոր մթնշաղի զոնան» սարսափ անտոլոգիա շոու, որտեղ հիշատակվում է Լավքրաֆտի «Նեկրոմոնիկոն» հայտնի ստեղծագործությունը։ Այնտեղ ներառված էին նաև գրական մի քանի հրեշներ[31]։ Կան ևս մի քանի օրինակներ, որտեղ Քինգն իր աշխատանքներում հիշատակում է Լավքրաֆտյան կերպարներ, ինչպիսիք են՝ Նայալաթոտեպը և Յոգ-Սոթոտը։

Բրեմ Սթոքերի ազդեցությունը Քինգի վրա նկատվում է իր «Սեյլեմի Լոթ» վեպում, որը նա համարում է «Դրակուլա»-ի մեկ այլ տարբերակը[108]։ Իր «Երուսաղեմի Լոթ» պատմվածքը պարունակում է Սթոքերի «Սպիտակ մրջնի բույն»-ի մոտիվները։

Իր վրա ազդեցություն թողած մարդկանց շարքում նա նշել է նաև Ժոզեֆ Փեյն Բրեննանին։ «Ժոզեֆ Փեյն Բրենանը սարսափ ժանրում ամենաներգործող գրողն է և նա այն միակներից է, որից պատճենել եմ իմ կարիերան, այն քչերից, ում դպրոցական տարիներից ուսումնասիրել և մինչև հիմա պահպանում եմ»[109]։

Քինգը նաև խոսել է գրող Շիրլի Ջեքսոնի մասին։ «Սեյլեմի Լոթ»-ը սկսվում է նրա «Բլրի տան ուրվականները» վեպի առաջին տողերի մեջբերմամբ, իսկ «Մութ աշտարակը V։ Կալլայի գայլերը»-ի հերոսը վերցված է Ջեքսոնի «Մենք միշտ ապրել ենք ամրոցում»։

Քինգը Ջոն Դան ՄաքԴոնալդի երկրպագու է և իր «Արևի շուն» վիպակի նվիրված է ՄաքԴոնալդին, ասելով «Ես կարոտել եմ քեզ, հին ընկեր»։ Իր հերթին, ՄաքԴոնալդը մի հիանալի կարծիք է գրել «Գիշերային հերթափոխ»-ի և նրա արդեն հայտնի կերպարի մասին։

1987 թվականին Քինգի Philtrum Press հրատարակչությունը տպագրում է Դոն Ռոբերտսոնի «Իդեալական, անկեղծ տղամարդը» վեպը։ Որպես վեպի նշում, Քինգը գրել է․« Դոն Ռոբերտսոնը այն երեք գրողներից մեկն է, ով մեծ ազդեցություն է թողել վիպասան դարձով երիտասարդի վրա (մյուս երկուսը Ռիչարդ Մեյթսոնը և Ջոն Դան ՄաքԴոնալդն են)»[110]։

Ռոբերտ Ա․ Հեինլեինի «Դարպաս դեպի ամառ» գիրքը հիշատակված է Քինգի «Կալլայի գայլեր»-ում։

2009 թվականի մարտին, «USA Weekend» ամսագրում տպված Քինգի հետ հարցազրույցում հեղինակը նշել է․ «Մարդիկ նայում են գրողներին, կարծես նրանք անփոխարինելի ռեսուրսներ են։ Ես նույնպես։ Էլմոր Լեոնարդ, ամեն առավոտ ես արթնանում եմ, որպեսզի չլինեմ հիվանդոտ կամ նման մի բան, սակայն որքանով հայտնի է, իմ կյանքը որոշ աստիճանով հիվանդոտ է։Թղթի վրա չտեսնելով նրա մահախոսությունը, ես ինքս ինձ մտածում եմ․ «Հրաշալի է, նա հավանաբար աշխատում է որևէ տեղում։ Նա մի ուրիշ գիրք է գրում և ես կունենամ կարդալու ևս մեկ գիրք։ Որովհետև երբ նա գնում է, այնտեղ ոչ ոք չի մնում»[111]։

Քինգն իր «Բջջային հեռախոս» գիրքը մասամբ մակագրել է ֆիլմի ռեժիսոր Ջորջ Ռոմերոյին և մի ակնարկ գրել «Կենդանի մեռյալների գիշերը» DVD տարբերակի համար։

Նրա սիրած գրքերն են՝ «Ոսկե Արգոսին», «Հեքլբերի Ֆինի արկածները», «Սատանայական բանաստեղծություններ», «ՄաքՏիգ», «Ճանճերի արքան», «Սառը տուն», «1984», «Ռաջայի կվարտետը», «Լույսն օգոստոսին» և «Մերիդիանի արյուն»[112]։

Քննադատություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քննադատները հիմնականում բարեհաճորեն են վերաբերվում Քինգին, բացի նրան շնորհված մրցանակների պատմությունից։ Գրող-ֆանատիստներ Ջոն Կլյուտը և Փիթեր Նիկոլսը նրա արվեստին հիմնականում տալիս են դրական գնահատականներ, նշելով հետևյալը․ «Նրա արձակի սրությունը, երկխոսության ուշադրությունը, զինաթափող անկաշկանդությունը և շարադասության անկեղծ ոճը, մարդկային հիմարության և դաժանության կրքոտ ու կատաղած մերկացումը, հատկապես երեխաների։ Այդ ամենն իրար հետ նրան իսկապես դարձնում են հայտնի գրող»։ Իր 1990 թվականի «Սարսափի փիլիսոփայությունը» գրքում, Նոյել Քերրոլը Քինգի արվեստի մասին գրել է, որպես ժամանակակից սարսափ գրականության օրինակ։ Վերլուծելով Քինգի ֆանտաստիկայի պատմողականության յուրահատկությունը, նա գրում է որ Քինգի համար «սարսափը՝ նորմալի և աննորմալի միջև մշտական մրցումն է, որտեղ նորմալը վեջաբանում կրկին դոմինանտում է»։ Քննադատ Ս․ Տ․ Ջոշին իր 2001 թվականի «Ժամանակակից հեքիաթներ» գրքի գլուխներից մեկը նվիրեց Քինգի արվեստին։ Ջոշին գրում է, որ Քինգը լայն ճանաչում ունի իր «գերբնական» արվեստի շնորհիվ, նույն ժամանակում էլ իր պատմությունները անվանելով անտրամաբանական, չափազանցված, սրտաճմլիկ և մելոդրամատիկ վերջաբան ունեցող։ Ջոշը ենթադրում է, որ Քինգն ուժերը վերցնում է կյանքի փորձից, որը հասանելի է բոլորին։ Ըստ Ջոշիի, Քինգի լավագույն ստեղծագործություններն են՝ «Կատաղություն»-ը (1977) և «Վազող մարդը» (1982)՝ շնորհիվ լավ կառուցված սյուժեի և իրականանին մոտ կերպարների։ 1996 թվականին, նրա «Սև կոստյումով տղամարդը» հաղթեց Օ․ Հենրի մրցանակ[113]։ Գրող Ջեֆրի Դիվերն իր «Պատմությունների մեծ անորոշությունների դար» ժողովածուի մեջ Քինգին անվանեց «մարդ, ով միայնակ հայտնի դարձրեց ֆենտեզի ժանրը»։ Սակայն իրենից առաջ նույնպես եղել են լավ վաճառվող գրողներ, բայց միայն Քինգն է, ով Ջոն Դ․ ՄակԴոնալդի ժամանակներից հայտնություն բերեց վեպի ժանրին։ Շնորհիվ կերպարների հարուստ բնութագրումների, դետալների նկատմամբ հոգատար և ուշադիր ուշադրությանը, սյուժեի զարգացմանն և հերոսների կերպարանափոխմանը, նա ցույց տվեց, որ գրողները կարող են կրկին ակտուալ դարձնել այնպիսի թեմաները, ինչպիսին վամպիրիզմն է։ Քինգից առաջ նույնպես շատ հայտնի գրողներ ջանքեր են գործադրել սարսափ ժանրի վրա, բայց ավաղ՝ անհաջող։ Հենց այդ մանրուքները նրան դարձրեցին հայտնի, և դրա համար էլ նա «վարպետների վարպետն է»։

2003 թվականին, Քինգն ամերիկյան գրականության մեջ իր նշանակալի ավանդի համար արժանացաց Գրքի ազգային մրցանակի։ Որոշ գրականական շրջանակներում իրենց դժգահությունն արտահայտեցին այդ որոշման մասին․ Ռիչարդ Սնայդերը՝ Simon & Schuster-ի նախկին տնօրենը Քինգի աշխատանքներն անվանեց «ոչ գրականություն», գրականական քննադատ Հարոլդ Բլումը նույնպես քննադատեց ժյուրիի ընտրությունը․

Սթիվեն Քինգին Գրքի ազգային հիմնադրամի կողմից «Նշանակալի ներդրման» համար մրցանակ տալը անհավանական է, որը մեր երկրի արվեստի աստիճանաբար անկման գործընթացի հերթական օրինակն է։ Նախկինում ես Քինգին նկարագրել եմ որպես գրող, ում համար «գրոշը գին է», սակայն, հավանաբար, ես շատ բարի էի։ Նրա աշխատանքները ոչ մի ընդհանուր բան չունեն Էդգար Ալլան Պոյի հետ։ Նա ոչ ադեկվատ է, ինչպես և իր արվեստը, և դա երևում է իր բոլոր գրքերում[114]։

Սակայն, ոչ բոլորն էին համաձայն դրան։ Այդպես, օրինակ գրող Օրսոն Կարդը հետևյալ կերպ արտահայտվեց․

Թույլ տվեq ձեզ հավաստիացնել, որ Քինգի ստեղծագործությունները համարվում են գրականություն, որովհետև գրված են տպագրվելու և կարդալու համար։ Սակայն Սնայդերն իրոք ի նկատի ուներ այն, որ դա գրականություն չէ, քանի որ նա իր նախընտրությունը տալիս է բարձրակարգ գիտական գրականությանը[115]։

2004 թվականին, կինոքննադատ Ռոջեր Էբերտը «Գաղտնի պատուհան» ֆիլմի նկարագրության մեջ գրեց․

Շատերը վրդովվել են այն պատճառով, որ Քինգն արժանացել է Գրքի ազգային մրցանակի, քանի որ հայտնի գրողը չի կարողանում լրջորեն ընդունվել։ Սակայն, ես իր «Ինչպես գրել գրքեր» աշխատանքը համարում եմ ավելի ծավալուն և օգտակար, քան Ստրանկի և Ուվայթի «Ոճի տարրերը»[116]։

Այլ լրատվամիջոցներում մասնակցություններ և ադապտացիաներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը և նրա կիը՝ Թաբիթան տնօրինում են WZON/620 AM[117]-ից, WKIT-FM/100.3-ից և WZLO/103.1-ից կայացած Zone Radio Corp ռադիոկայանի խումբը։

Քինգը նշել է, որ գրքից ֆիլմ իր ամենասիրելի ադապտացիաներն են՝ «Մնա ինձ հետ», «Փախուստ Շոուշենկից» և «Մշուշը»[118]։

Առաջին ֆիլմը, որում հայտնվել է Քինգը, եղել է Ջորջ Ռոմերոյի «Ասպետներն ակերի վրա», որպես հանդիսատեսի անդամ։ Իր առաջին գլխավոր դերը եղել է «Սարսափների կալեյդոսկոպ» մինիսերիալում։ Այնտեղ նա մարմնավորել է անտառաբնակ ժլատ Ջորդի Վերրիլին, ով դիպչում է ընկած երկնքարին, հույս ունենալով այն վաճառել, և արդյունքում մարմնի ամբողջ մակերեսով մամուռ է աճում։ Մինչ այդ, նա իր աշխատանքներում կատարել է մի քանի կամեոներ։ Նա հայտնվել է «Ընտանի կենդանիերի գերեզմանոց» ֆիլմում, որպես նախարար՝ թաղման ժամանակ, «Նիհարողում», որպես դեղագետ, «Կարմի վարդ»-ում՝ պիցցայի առաքիչ, «Դարի փոթորիկը» ֆիլմում՝ լրագրող, «Դիմակայություն» մինիսերիալում՝ Թեդի Վիսզաք, «Փայլատակում» սերիալում՝ բանդայի անդամ, «Լանգոլյերներ»-ում՝ Թոմ Հոլբի և «Լուսնորդներ»-ում՝ կենդանիների ապաստարանի խնամակալ։ Նա նաև մասնակցություն է ունեցել «Ոսկյա տարիներ»-ում, «Չեյփելի շոու»-ում և իր կոլեգա Էմի Թենի հետ՝ «Սիմփսոններում»՝ հնչյունավորելով ինքն իրեն։ Բացի դերասանությունից, Քինգն իր ուժերը փորձել է նաև ռեժիսուրայում, նկարահանելով «Մաքսիմալ արագացում» ֆիլմը, որտեղ նա նույնպես ունի կամեո, որպես բանկոմատների աշխատանքային խաթարումների մասնագետ։

Քինգը դարձավ «Արքայական հիվանդանոց» հեռուստասերիալի պրոդյուսերը և նկարահանվեց դրանում, որը հիմնված էր Լարս ֆոն Թրիերի «Թագավորությունը» դանիական սերիալի վրա։ Նա նաև Քրիս Քարթերի «Գաղտնի փաստաթղթերը» սերիալի 5-րդ եթերաշրջանի «Չինգա» էպիզոդի համահեղինակն է։

Նա, մրցույթի մասնակցի կարգավիճակով, 1995 թվականին մասնակցել է Բանգորի հանրային գրադարանում անցկացվող «Celebrity Jeopardy!» հեռուստատեսային վիկտորինային։

Քինգը «Սպանության արձակուրդ»-ի աուդիոգրքում Աբրահամ Լինքոլնի ձայնն է։

2010 թվականին, Քինգը, Բախման անունով (իր «Ռիչարդ Բախման» գրական կեղծանվամ մեջբերում) հավաքարարի կամեոյով հայտնվել է FX հեռուստաալիքի «Անարխիայի որդիները» սերիալում[119]։

Syfy հեռուստաալիքի «Հեյվեն» սերիալը հիմնված է Քինգի «Կոլորադոյի երեխան» վեպի վրա[120]։

Քաղաքական ակտիվություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականին, Քինգն իր ելույթով դուրս եկավ 1423 համարի օրինագծի դեմ, որն ուսումնասիրվում էր Մասաչուսեթսում (օրենք, որն ուղղված էր այն բանի դեմ, որ սահմանափակվի կամ արգելվի 18 տարին չլրացած անձանց դաժան վիդեոխաղերի վաճառքը)։ Չնայած Քինգը հայտարարեց, որ այդ հարցում չունի անձնական հետաքրքրվածություն, նա ուժեղ քննադատության ենթարկեց օրինագիծը։ Ըստ նրա, այդ քայլով քննադատները փորձում էին իրենց ձեռքը վերցնել փոփ-արվեստի հսկողությունը՝ ուրիշի երեխաներին սուրոգատային ծնողների կարգավիճակով, ինչը նա որակավորում է «կատաստրոֆիկ» և «ոչ դեմոկրատ»[121]։ Նա օրենքում տեսավ նաև հակասություններ, թե օրինակ ինչպես 17 տարեկանին արգելել նայել «Հոսթել 2»-ը, ինչպես թույլ չտալ «Grand Theft Auto: San Andreas»-ի գնումները կամ ինչ-որ մեկից վերցնելը, որը համարվում է բռնություն, բայց քիչ դաժան[122]։ Գրողը համաձայնեց այն բանի հետ, որ որոշ դաժան տեսախաղերում նա ոչ մի գեղարվեստական առավելություն չի տեսել, ինչպես նաև ասաց, որ նմանատիպ խաղերը արտացոլում են բռնություն, որն էլ արդեն գոյություն ունի հասարակության մեջ և օրենքներն ի զորու չեն դրանց դեմն առնելու։ Քինգը կարծում է, որ այդպիսի օրենքներն օրինապահներին թույլ են տալիս արհամարհել հարուստների և աղքատների միջև եղած տնտեսական պառակտվածությունը և զենքի հեշտ հասանելիությունը, որն էլ բռնության պատճառ է դառնում[123]։ Տեսախաղերի մասին, ավելի ուշ նա հայտարարեց, որ սիրում է խաղալ շութերներ (3D-կրակոց), արկադային խաղեր, ինչպիսին «Ճգնաժամն» է։ Հետաքրքիր է այն, որ ինքը՝ Քինգը և իր արվեստը մեկ անգամ չեն, որ նկատվել են վիդեոխաղերում։ Այսպես, «Silent Hill» խաղի առաջին մասում կա միայն Քինգի ստեղծագործական կյանքի հետ կապված «զատկի ձու», իսկ «Alan Wake»-ում, որի գլխավոր հերոսը սարսափ և թրիլեր ժանրի գրող է, խոսում է այն բանի մասին, որ երիտասարդ տարիքում ոգեշնչվել է սարսափի Արքայի արվեստով։

2008 թվականի մայիս 5-ից հետո, երբ մի կոնսերվարտիվ բլոգեր համացանց ներբեռնեց Քինգից մի տեսահոլովակ, որտեղ նա Կոնգրեսի գրադարանում ընթերցանությամբ էր զբաղված, առաջացավ մի փոքր սկանդալ։ Քինգը, զրուցելով դպրոցականների հետ, ասաց․ «Եթե դուք կարդալ սովորելու ունակ եք, դուք կարող եք ձեզ թույլ տալ այնպիսի աշխատանք, որին կարելի է ուշ գնալ։ Սակայն, եթե նույնիսկ դա չեք կարողանում, ապա միշտ էլ կա բանակ գնալու հնարավորություն, գնալ Իրաք, կամ էլ նման մի բան»[124]։ Ձայնագրության մեկնաբանության մեջ ասվում էր, որ վերջինս «պատերազմական ազատականների հերթական գզգզումն է» և համեմատում Ջոն Քերիի 2006 թվականի ասածի հետ[125]։ Քինգը նույն օրը պատասխանեց, ասելով․

Դուք հարցականի տակ եք դնում իմ հայրենասիրությունը, քանի որ ես ասացի երեխաներին պետք է կարդալ սովորել և հնարավորություն ունենալ ստանալու լավագույն աշխատանքը։ Այդ կերպ, ես ապրում եմ ազգային գվարդիայի ծննդավայրում և աջակցում մեր բանակին, սակայն կողմ չեմ որևէ պատերազմի կամ կրթության մասով քաղաքականությանը, որոնք սահմանափակում են երիտասարդ կանանց և տղամարդանց հնարավորությունները, տալով նրանց միայն զինվոր դառնալու հնարավորություն[124][126]։

Քինգը մայիսի 8-ին կրկին պաշտպանեց իր մեկնաբանությունը՝ Ամենօրյա նորությունների հարցազրույցում, ասելով․

Ես չեմ պատրաստվում ներողություն խնդրել այն օգնության համար, որի շնորհիվ երեխաները դպրոցներում ստանում են լավագույն կրթությունը, ինչը նշանակում է՝ ստանում են ընտրության հնարավորություն։ Նրանք, ովքեր համաձայն չեն ինձ հետ, կարող են մնալ իրենց կարծիքին, քանի որ ես չեմ պատրաստվում որևէ բան ապացուցել[127]։

Քինգի կայքում նշված է, որ նա համարվում է Դեմոկրատական կուսակցության կողմնակից։ 2008 թվականի նախագահական ընտրությունների ժամանակ Քինգն իր աջակցությունն արտահայտեց Դեմոկրատական կուսակցության անդամ Բարաք Օբամային[128]։

2011 թվականի մարտի 8-ին, Քինգը խոսեց ցույցի ժամանակ, որն ուղղված էր նահանգապետ Ռիկ Սքոթի և իր «Թեյախմության շարժումներ»-ի քննադատության դեմ[129]։ Նույն թվականի նոյեմբերին, Քինգը, Մեն նահանգի իր երեք ռադիոկայաններից ստացած 70 հազար դոլարը նվիրաբերեց[130], որպեսզի վճարի իր ծննդավայր Բանգորի կարիքավոր ընտանիքների ձմեռային շրջանի ջեռուցման ծախսերը[131]։ 2012 թվականի ապրիլի 30-ին, Քինգը Դեյլ Բիաստում մի հոդված հրապարակեց, որով կոչ էր անում ամերիկացի բոլոր մեծահարուստներին, ներառյալ իրեն, վճարել ավելի շատ հարկեր, բացատրելով դա «գործնականորեն անհրաժեշտություն և անպայմանական պահանջ, քանի որ ով շատ է ստանում, պետք է նաև շատ տա»[132]։

Մենի քաղաքականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը, 2014 թվականի ԱՄՆ-ի Սենատի ընտրություններին սատարեց Դեմոկրատական կուսակցության անդամ Շենա Բելոուսին, սակայն այդ տեղի համար պայքարում վերջինս պարտվեց հանրապետական Սյուզեն Քոլինզին[133]։

Քինգը համարվում է Մենի հանրապետական նահանգապետ Փոլ Լեփեջի հրապարակային քննադատը և անվանել է նրան Երեք խամաճիկներից մեկը՝ Ֆլորիդայի նահանգապետ Ռիկ Սոթի և Վիսկոնսինի Սքոթ Ուոքերի հետ[134]։ Նա քննադատորեն է վերաբերվում Լեփեջին այն բանից հետո, երբ նա 2015 թվականի մարտի 18-ին, ամենշաբաթյա ռադիոուղերձի ժամանակ ստելով ասաց, որ Քինգը, տարվա մի մասն ապրելով երկրից դուրս, խուսափում է հարկերը վճարելուց։ Հայտարարությունը ��ետագայում շտկվեց նահագապետի կողմից, սակայն առանց ներողության որևէ խնդրանքի։ Քինգն ասաց, որ Լեփեջը «լի է այն նյութերով, որոնք կստիպեն խոտին կանաչել»[135] և ստիպեց Լեփեջին, որպեսզի նա «տղամարդ դառնա և ներողություն խնդրի»[136]։ Լեփեջը մերժեց Քինգից ներողություն խնդրելու առաջարկը, նշելով․ «Ես երբեք չեմ ասել, որ Քինգը չի վճարում հարկերը։ Ես ասել եմ, որ նա այս պահին Մենում չէ։ Ահա, թե ինչ եմ ասել»[137]։

Բարեգործություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քինգը նշել է, որ մոտավորապես 4 միլիոն դոլար է ամեն տարի նվիրաբերում «գրադարաններին, տեղի հրշեջ ծառայություններին, որոնք մշտապես փրկարարական նոր սարքերի կարիք ունեն, դպրոցներին և արվեստի հետ կապ ունեցող տարբեր կազմակերպություններին»[138][139]։

Սթիվեն և Թաբիթա Քինգերի հիմնադրամը (անգլ.՝ The Stephen and Tabitha King Foundation), որը ղեկավարվում է գրողի և իր կնոջ կողմից, ըստ The Grantsmanship Center-ի, տարեկան միջինում 2.8 միլիոն դոլար է տրամադրում բարեգործություններին և Մենի բարեգործական ֆոնդերի ցանկում վեցերորդն է[140]։

2011 թվականի նոյեմբերին, Քինգի մեկ այլ՝ STK հիմնադրամը 70, 000 դոլար տվեց Մենի Բանգոր քաղաքում ապրող անապահով ընտանիքներին, որպեսզի վերջիններս հոգան իրեն ձմեռային ջեռուցման ծախսերը[141]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սթիվեն Քինգի առանձնատունը Բանգոր քաղաքում

Քինգն ու կինն ունեն երեք տուն, 2-ը Մեն նահանգի Բանգոր և Լովել քաղաքներում, իսկ մյուսը, որտեղ նրանք հաճախ են տեղափոխվում ձմռանը, գտնվում է ծովափնյա շրջանում՝ Մեքսիկական ծոցում, Ֆլորիդայի Սարասոտա քաղաքում։ Ինքն ու Թաբիթան ունեն երեք երեխաներ՝ Նաոմին, Ջոն և Օուենը և չորս թոռներ[142]։

1999 թվականին, «The Onion» երգիծական թերթում տպագրված էր մի նամակ, որտեղ Քինգը հայտարարում էր, որ իբրև չի հիշում, թե ինչպես գրել «Թոմմինոքերները» և մի քանի այլ վեպեր, քանի որ «50-60-րդ վեպից հետո ամեն ինչ խառնվում է իրար»[143]։ Չնայած հոդվածն ընդամենն ընդգծում էր բացառապես իր «բերքատվությունը»։ Բացի այդ, 80-ակկաններին Քինգի մոտ ալկոհոլային և թմրանյութային կախվածության խնդիրներն այնքան լուրջ էին, որ 2000 թվականին, նա դրա մասին խոսեց իր «Ինչպես գրել գրքեր»-ում․ «Ես իրոք չեմ հիշում, թե ինչպես եմ գրել «Թոմմինոքերները» և էլի մի քանի բաներ, որոնք լույս են տեսել այս տասնամյակում»։ Շուտով, վեպի տպագրումից հետո, ընտանիքի անդամները և ընկերները միջամտեցին, հավաքելով իր կախվածության ապացույցները՝ աղբից հավաքած գարեջրի տարրաներ, ծխածի մնացորդներ, կոկաինի գրամներ, վալիում, քսանաքս և մարիխուանա և ամբողջը թափեցին նրա առջև՝ գետնին։ Ինչպես Քինգն է գրում իր հիշողություններում, «դրանից հետո ես դիմեցի բժիշկների, որոշեցի վերջ տալ ոչ միայն թմրանյութերին, այլ նաև ալկոհոլին», և 1980-ականների վերջերին, նա արդեն բուժվում է։ Թմրանյութերից և ալկոհոլից ձերբազատվելուց հետո առաջին վեպը, որը նա գրեց՝ «Պետքական իրեր»-ն էր[144]։

Թաբիթա Քինգը հրատարակեց ինը սեփական վեպեր։ Երկու որդիներն էլ տպագրվող հեղինակներ են։ Օուենն իր «Մենք բոլորս միասին ենք․ պատմվածքներ և վիպակներ» պատմվածքների առաջին ժողովածուն թողարկեց 2005 թվականին։ Ժոզեֆ Հիլստրոմ Քինգը, ով գրում է Ջո Հիլլ գրական կեղծանվան ներքո, 2005 թվականին հրատարակեց «20-րդ դարի ուրվականները» պատմվածքների ժողովածուն։ Իր «Սրտաձև տուփը» դեբյուտային վեպը լույս տեսավ 2007 թվականին և էկրանավորվելու է ռեժիսոր Նիլ Ջորդանի կողմից, որպես գեղարվեստական ֆիլմ[145]։ Քինգի դուստրը՝ Նոան, հարաբերությունների մեջ է Թանդեկա անունով մի կնոջ հետ, ով դպրոցի ուսուցչուհի է[146]։

Քինգը «Բոսթոն Ռեդ Սոքս» (անգլ.՝ Boston Red Socks) բեյսբոլի թիմի երկրպագու է։ Նա հաճախ է ներկա գտնվում խմբի խաղերին և երբեմն հիշատակում այն իր վեպերում և պատմվածքներում։ 1992 թվականին, Քինգ ամուսինները հովանավորեցին «Մենսֆիլդ» մարզադաշտի կառուցմանը[147], իսկ 2002 թվականին, Քինգը, բեյսբոլի Միջազգային սենյոր-լիգայի առաջին խաղի բացմանը կատարեց առաջին «փիթչը»։ Նա օգնեց իր որդի Օուենի «Բանգոր Վեսթ» թիմին մարզվել 1989 թվականի Մենի պատանիների չեմպիոնատի համար։

2014 թվականին, Սթիվեն Քինգն իր մասնակցությունն ունեցավ «Ice Bucket Challenge» հայտնի ֆլեշմոբին, որի իմաստը տեսախցիկի առջև սառցե ջրով ցնցուղվելը և կողային ամիոտրոֆիկ սկրելոզով հիվանդների համար բարեգործական միջոցների հավաքն էր[148]։

Մրցանակներ

[խմբ��գրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ https://stephenking.com/the_author.html
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Internet Broadway Database — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 Nationalencyklopedin (շվեդերեն) — 1999.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118813250 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  5. ↑ King S. Carrie — USA: Doubleday, 1974. — 256 p.
  6. ↑ 6,0 6,1 http://web.archive.org/web/20210308101543/https://stephenking.com/the-author/
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 http://theedgars.com/awards/
  8. ↑ http://gpi.noosfere.org/1997.php
  9. ↑ http://gpi.noosfere.org/2002.php
  10. ↑ https://www.crimewritersna.org/copy-of-hammett-prize-past-winners-n-2
  11. ↑ Google Books(բազմ․) — 2005. — P. 81.
  12. ↑ Morgan, Robert (2006 թ․ նոյեմբերի 22). «Stephen King». Newsnight. BBC.
  13. ↑ Էբերտ, Ռոջեր (1999 թ․ հոկտեմբերի 17). «Լավագույն ֆիլմեր։ Փախուստ Շոուշենկից». Chicago Sun-Times. Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 13-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 13-ին.
  14. ↑ Քերմոդ, Մարկ (2004 թ․ օգոստոսի 22). «Hope springs eternal». The Guardian. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  15. ↑ «Բոլոր ժամանակների 500 լավագույն ֆիլմերը». Empire. Bauer Consumer Media. 2008. Վերցված է 2011 թ․ ՍԵպտեմբերի 30-ին.
  16. ↑ «Nebula մրցանակաբաշխություն». Fantastic Fiction. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 15-ին. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 11-ին.
  17. ↑ 17,0 17,1 «Ամերիկյան գրականության մեծ ներդրումները». Գրքի ազգային հիմնադրամ. 2003. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 11-ին.
  18. ↑ «Սթիվեն Քինգ․ քննարկումներ». Forum Stephen King. Վերցված է 2012 թ․ Մարտի 8-ին.
  19. ↑ «Նախագահ Օբաման շնորհում է 2014-ի Արվեստի ազգային մեդալները». NEA. Արվեստի ազգային հիմնադրամ. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2015 թ․ Սեպտեմբերի 12-ին.
  20. ↑ Stated on Finding Your Roots, PBS, Սեպտեմբերի 23, 2014
  21. ↑ «Դոնալդ Էդվինգ Քինգ». geni_family_tree.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Ancestry of Stephen King Արխիվացված 2006-10-23 Wayback Machine at Geneaology.com. Retrieved Օգոստոսի 3, 2010.
  23. ↑ 23,0 23,1 Քինգ, Թաբիթա; ԴեՖիլիպո, Մարշա. «Stephen King.com: Կենսագրություն». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  24. ↑ «Սթիվեն Քինգ․ - կրոնը վտանգավոր գործիք է․․․ Բայց ես նախընտրում եմ հավատալ Աստծո գոյությանը». The Guardian. Guardian Media Group. հոյկտեմբերի 29, 2014.
  25. ↑ Beahm, George The Stephen King Story: A Literary Profile Andrews and McMeel. 1991. ISBN 0-8362-7989-1 : pp.101
  26. ↑ «Սթիվեն Քինգ – Հանդիպեք գրողների հետ (տեսահոլովակի 5:45 րոպեին)». ՅուԹյուբ. 2009 թ․ նոյեմբերի 3. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
  27. ↑ Սթիվեն Քինգ։ Չհավաքված, չհրատարակված. Էբինգդոն, Մերիլենդ: Cemetery Dance Publications. 2006. էջ 199. ISBN 1-58767-130-1.
  28. ↑ 28,0 28,1 «UM scholar Hatlen, mentor to Stephen King, dies at 71». Bangor Daily News. 2008 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 17-ին.
  29. ↑ «Սթիվեն Քինգի հարցազրույցը». The Guardian. 2000 թ․ սեպտեմբերի 14. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.
  30. ↑ «Սթիվեն Քինգի իրական սարսափ պատմությունը։ Ինչպես է ալկոհոլից և թմրանյութից կախվածությունը կողմնակիորեն սպանում վիպագրին». Daily Mail. 2009 թ․ մայիսի 12. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 Քինգ, Սթիվեն (2000). Գրելով․ հիշողություններ. Լոնդոն: Hodder & Stoughton. ISBN 0-340-76996-3.
  32. ↑ «Ինչպես սարսափի վարպետ Սթիվեն Քինգի կինը ոգեշնչեց նրան պահելու երեք էջ գրված «Քերրիի» սևագրերը». Daily Mail. 2013 թ․ հոկտեմբերի 20. Վերցված է 2013 թ․ Դեկտեմբերի 7-ին.
  33. ↑ Konstantin, Phil. "An Interview with Stephen King", americanindian.net. Retrieved January 19, 2011.
  34. ↑ «Հեղինակը». stephenking.com. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.
  35. ↑ «Սթիվեն Քինգը կոմիքսների ասպարեզում». Comicbookdb.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 16-ին. Վերցված է 2010 թ․ Սեպտեմբերի 12-ին.
  36. ↑ «Հույսի հերոսները». Comic Book Database. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2010 թ․ Սեպտեմբերի 12-ին.
  37. ↑ «Բեթմեն No. 400». Comic Book Database. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 16-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  38. ↑ «1980s». DC Comics Year By Year A Visual Chronicle. Dorling Kindersley. 2010. էջ 221. ISBN 978-0-7566-6742-9. «Batman celebrated the 400th issue of his self-titled comic with a blockbuster featuring dozens of famous comic book creators and... with an introduction by novelist Stephen King.»
  39. ↑ «Peter David discusses the signing on his blog». Peterdavid.malibulist.com. 2007 թ․ փետրվարի 7. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  40. ↑ «Another blog entry of the signing with photos and links to interviews». Peterdavid.malibulist.com. 2007 թ․ փետրվարի 13. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  41. ↑ «Աբրամս աշխատու՞մ է «Մութ աշտարակի» վրա». Joblo.com. 2007 թ․ փետրվարի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  42. ↑ «Ջ․ Ջ․ Աբրամսը չի էկրանավորելու Սթիվեն Քինգի «Մութ Աշտարակը» գրքերի շարքը». Cinematical. 2009 թ․ հոկտեմբերի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 26-ին.
  43. ↑ ««Մութ աշտարակը» գրքերի էկրանավորմամբ կզբաղվի Warner Brothers-ը». 2012 թ․ օգոստոսի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2012 թ․ Սեպտեմբերի 17-ին.
  44. ↑ King, Stephen. «Սթիվեն Քինգ․ հարցեր երկրպագուների կողմից։ «Ինչու՞ եք դուք որոշ գրքեր գրել Ռիչարդ Բախման անվան տակ»». StephenKing.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ նոյեմբերի 15-ին. Վերցված է 2006 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  45. ↑ «Bachman-Turner Overdrive-ը հիմք է հանդիսացել Սթիվեն Քինգի կեղծանման համար». Straight.com. 2009 թ․ հունվարի 13. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  46. ↑ Brown, Steve. 'Richard Bachman Exposed'. Լիլիայի գրադարանը։ Սթիվեն Քինգի աշխարհը։ Retrieved սեպտեմբերի 27, 2008.
  47. ↑ 'Blaze – Book Summary'. Սայմոն և Շուսթեր. Retrieved հունվարի 10, 2009.
  48. ↑ Սթիվեն Քինգ․ Ա-ից Ֆ։ Իր կյանքի և աշխատանքի հանրագիտարան. Andrews McMeel Publishing. 1998. էջ 75. ISBN 978-0836269147.
  49. ↑ «What Is Stephen King Trying to Prove? By STEPHEN J. DUBNER August 13, 2000». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  50. ↑ «CNN Horror author Stephen King was seriously injured when he was struck by a minivan while walking in North Lovell, Maine, Saturday, Maine State Police said June 20, 1999». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  51. ↑ Stephen King run down by distracted driver Monday 21 June 1999
  52. ↑ Origin of Stephen King’s novel, LISEY’S STORY
  53. ↑ Video interview King in 2001, he talks about his new novel the Dreamcatcher, the health and the death Bryan Smith.
  54. ↑ «Is it true that you have retired?Not yet». Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ հոկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2007 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
  55. ↑ Վերտոն, Դեն (2001 թ․ հունվարի 8). «Barnes & Noble Takes Popular Literature Digital». Computerworld. էջ 14.
  56. ↑ «Սթիվեն Քինգի համացանցային սարսափ պատմությունների շարքը». Slashdot. 2000 թ․ դեկտեմբերի 4. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  57. ↑ Բոբ Մինզեշեյմեր (2010 թ․ հոկտեմբերի 20). «More bibliophiles get on the same page with digital readers». USA Today.
  58. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2007 թ․ փետրվարի 1). Entertainment Weekly 472359, 00.html http://www.ew.com/ew/article/0,, 472359, 00.html. Վերցված է 2010 թ․ Սեպտեմբերի 12-ին. {{cite web}}: Check |url= value (օգնություն); Missing or empty |title= (օգնություն); Text "titleՔինգի փոփը։ Սթիվի Դաոն" ignored (օգնություն)(չաշխատող հղում)
  59. ↑ Schuessler, Jennifer (2009 թ․ նոյեմբերի 29). «Բեսթսելլերներ՝ The New York Times». Վերցված է 2011 թ․ Մարտի 20-ին.
  60. ↑ Մալլին, Պամելա (2009 թ․ հոկտեմբերի 25). «Սքոթ Սնայդերը և Սթիվեն Քինգը գրում են կոմիքսների սարսափ գիրք «Ամերիկական վամպիր»». Vertigo.blog.dccomics.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ դեկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2010 թ․ Սեպտեմբերի 12-ին.
  61. ↑ Ռոջերս, Վանետա (2009 թ․ հոկտեմբերի 26). «Stephen King Brings an American Vampire Tale to Vertigo». Newsarama. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 1-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 1-ին.
  62. ↑ Ռոջերս, Վանետա. "Rafael Albuquerque Talks American Vampire, Stephen King", Newsarama, Հոկտեմբերի 29, 2010
  63. ↑ Cowsill, Alan "2000s" in Dolan, p. 340: "The first five double-sized issues consisted of two stories, illustrated by Rafael Albuquerque. Scott Snyder wrote each issue's lead feature, and Stephen King wrote the back-up tales."
  64. ↑ 11/22/63. Amazon.com. Retrieved Նոյեմբերի 13, 2011.
  65. ↑ Քինգ, Սթիվեն. "Stephen King's 11/22/63". stephenking.com. Retrieved Մարտի 11, 2011.
  66. ↑ «Ֆանտաստիկայի համաշխարհային մրցանակաբաշխություն». World Fantasy Convention. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 8-ին.
  67. ↑ Քինգ, Սթիվեն. «Մռայլ աշտարակ։ Քամին բանալու անցքի միջով|Քամին բանալու անցի միջով 2012», stephenking.com. Retrieved Մարտի 11, 2011.
  68. ↑ «Քամին բանալու անցqի միջով». The Sunday Times. UK. 2012 թ․ ապրիլի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2012 թ․ Ապրիլի 14-ին.
  69. ↑ "Զրույց Սթիվեն Քինգի հետ" Արխիվացված 2012-12-15 Wayback Machine. Զրույցների շարք վարչապետի խոսնակի հետ. Մասսաչուսեթս Լոուելի Համալսարան. Retrieved Դեկտեմբերի 14, 2012.
  70. ↑ Թաքեր, Քեն (2013 թ․ մայիսի 25). «A Rare Interview with Master Storyteller Stephen King». Parade. Վերցված է 2013 թ․ Մայիսի 26-ին.
  71. ↑ «Գմբեթի տակ - Կենդանի տեսազրույց Սթիվեն Քինգի հետ». CBS. 2013 թ․ հունիսի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  72. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2014 թ․ նոյեմբերի 11). Վերածնունդ.
  73. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2014 թ․ հունիսի 10). «Stephen King @Sephen King». @Stephen King. Stephen King via Twitter. Վերցված է 2014 թ․ Հունիսի 11-ին.
  74. ↑ Ջոսելին ՄաքԿլարգ (2015 թ․ հունիսի 10). «Stephen King rules at No. 1».
  75. ↑ http://stephenking.com/news_archive/article540.html
  76. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2005 թ․ հունվարի 17). «Սթիվեն Քինգը փոփ երաժշտության մասին». Entertainment Weekly. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 29-ին.
  77. ↑ «Rob Zombie Finalizes Ramones Tribute With Last-Minute Adds». MTV. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-01-01-ին. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 29-ին.
  78. ↑ Սթիվեն Քինգ․ ոչ-վիպագրություն. Cemetery Dance. 2008. ISBN 1-58767-160-3.
  79. ↑ «Joey Ramone: Six rare videos». Digital Spy. 2011 թ․ ապրիլի 15. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 29-ին.
  80. ↑ Քինգ, Սթիվեն (1981). Մահվան պարը. Լոնդոն (ՄԲ): Futura. էջ 93. ISBN 0-7088-2181-2.
  81. ↑ Քինգ, Սթիվեն (1983). Ընտանի կենդանիների գերեզմանոց. Լոնդոն (ՄԲ): Hodder & Stoughton. էջ 247. ISBN 0-450-05769-0.
  82. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2003). Կալլայի գայլերը. =Լոնդոն(ՄԲ): Hodder & Stoughton. էջ 203. ISBN 0-340-82715-7.{{cite book}}: CS1 սպաս․ հավելյալ կետադրություն (link)
  83. ↑ «Սև տուն». Entertainment Weekly. 2015 թ․ հունվարի 17. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 30-ին.
  84. ↑ «It's Not My Place (in The 9 To 5 World) – երգի բառեր». MetroLyrics. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 29-ին.
  85. ↑ «Marky Ramone on drugs, cursing out Sting and writing a song in Stephen King's basement». New York Post. 2015 թ․ հունվարի 7. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 29-ին.
  86. ↑ «The Ramones - Pet Sematary». AllMusic accessdate=2015 թ․ Ապրիլի 29. {{cite web}}: Missing pipe in: |publisher= (օգնություն)
  87. ↑ 87,0 87,1 «Սթիվեն Քինգի «Գմբեթի տակ» հեռուստասերիալի երաժշտությունը». radio.com. CBS. 2013 թ․ հունիսի 13. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 30-ին.
  88. ↑ «Stephen King on the Creative Process, the State of Fiction, and More». The Atlantic. 2011 թ․ ապրիլի 12. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 30-ին.
  89. ↑ «Blue Öyster Cult-ի լիարժեք սկավառակագրությունը» (PDF). Blue Öyster Cult. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2007 թ․ նոյեմբերի 28-ին. Վերցված է 2008 թ․ հուլիսի 14-ին.
  90. ↑ «Blue Oyster Cult խմբի 40 ամյակին նվիրված CD-ն». Newsday. 2012 թ․ հոկտեմբերի 26. Վերցված է Ապրիլի 30, 2015-ին.
  91. ↑ «Սառը պատյանը։ Ռեժիսոր Միք Գերիսի աշխատելով Մայքլ Ջեքսոնի մոռացված ուրվականների վրա». Movieline. 2009 թ․ հուլիսի 14. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 30-ին.
  92. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2015 թ․ հունվարի 17). «Մայքլ Ջեքսոնի հիշողությունները». Entertainment Weekly. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 30-ին.
  93. ↑ Լյուիս, Ռենդի (2010 թ․ փետրվարի 27). «Շութեր Ջեննինգսը և Սթիվեն Քինգը միավորվել են 'Black Ribbons'-ի համար». Los Angeles Times. Վերցված է 2012 թ․ Հունիսի 5-ին.
  94. ↑ «Digital Scrapbook-ը հավաքում է ռոք աստղ-գրողների». NPR. 2013 թ․ հունիսի 17. Վերցված է 2013 թ․ Հոկտեմբերի 20-ին.
  95. ↑ «The Rock Bottom Remainders rock out in 'Hard Listening'». Chicago Tribune. 2013 թ․ հուլիսի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-21-ին. Վերցված է 2013 թ․ Հոկտեմբերի 20-ին.
  96. ↑ «124-րդ հավաքածուն։ Բարբարա Քրյուգեր, Իմ գեղեցիկ Պոնին. 1988». MoMA. Վերցված է 2012 թ․ Սեպտեմբերի 10-ին.
  97. ↑ «Gauntlet Press website, forthcoming titles». Gauntletpress.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ մայիսի 11-ին. Վերցված է 2010 թ․ Սեպտեմբերի 12-ին.
  98. ↑ «June/July 2012 Contents». Esquire. 2012 թ․ մայիսի 22. Վերցված է 2014 թ․ Հունվարի 10-ին.
  99. ↑ «August 2012 Contents». Esquire. 2012 թ․ հուլիսի 3. Վերցված է 2014 թ․ Հունվարի 10-ին.
  100. ↑ Այն ամենը ինչ քեզ պետք է իմանալ հաջողակ գրելու մասին՝ տաս րոպեում
  101. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2001). Երազ բռնողը. Scribner. ISBN 0-7432-1138-3.
  102. ↑ «Սթիվեն Քինգի պաշտոնական կայքը». Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2007 թ․ Մայիսի 14-ին.
  103. ↑ Քինգ, Սթիվեն (1976). Գիշերային հերթափոխ. xii: Doubleday. էջ 336.
  104. ↑ Jenna Blum, 2013, The Modern Scholar published by Recorded Books, The Author at Work: The Art of Writing Fiction, Disk 1, Track 11, ISBN 978-1-4703-8437-1
  105. ↑ «Սթիվեն Քինգը գրում է FANGORIA-ի համար». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 23-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  106. ↑ «Հանգիր խաղաղությամբ Ռիչարդ Մեյթսոն, «Ես լեգենդ եմ» և մի շարք այլ դասականների հեղինակ». io9. 2013 թ․ հունիսի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2015-05-12-ին. Վերցված է 2015 թ․ Ապրիլի 30-ին.
  107. ↑ «Ռեյ Բրեդբերի». The Writer's Guild of America. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 6-ին. Վերցված է 2012 թ․ Հունիսի 7-ին.
  108. ↑ Քինգ, Սթիվեն. Սեյլեմի Լոթը։ Ներշնչանք Արխիվացված 2016-07-04 Wayback Machine, stephenking.com. Retrieved Մարտի 11, 2011.
  109. ↑ Spignesi, Stephen J. (Aug 4, 2010). The Essential Stephen King: A Ranking of the Greatest Novels, Short Stories. Movies, and Other Creations of the World's Most Popular Writer(չաշխատող հղում). New Page Books. p. 312. Archived at Google Books. Retrieved Սեպտեմբերի 22, 2013.
  110. ↑ The Ideal, Genuine Man. Bangor, ME: Philtrum Press. 1987. viiI.
  111. ↑ "Exclusive: Stephen King on J.K. Rowling, Stephenie Meyer"
  112. ↑ «Սթիվեն Քինգի թոփ տասնյակը (2007)». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  113. ↑ Past winners list
  114. ↑ Dumbing down American readers By Harold Bloom, 9/24/2003
  115. ↑ Քեռի Օրսոնն իր կարծիքն է հայտնու ամեն ինչի մասին Սեպտեմբերի 21, 2003
  116. ↑ ««Գաղտնի պատուհանն» ըստ Ռոջեր Էբերտի / Մարտի 12, 2004». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 26-ին.
  117. ↑ McCrea, Nick. (Օգոստոսի 23, 2001), "Stephen King announces new radio show, hopes it will 'burn some feet'". Bangor Daily News
  118. ↑ Matt Lauer interview of King on The Today Show, YouTube, Փետրվարի 8, 2008
  119. ↑ Մորիսոն, Սառա (2010 թ․ մայիսի 7). «Սթիվեն Քինգը հյուընկալում է «Անարխիայի որդիներ»-ի երրորդ եթերաշրջանը». Monsters and Critics. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  120. ↑ About page for Syfy's Haven.
  121. ↑ Stephen King Speaks Out Against Video Game Legislation Monday, Ապրիլի 07, 2008
  122. ↑ Stephen King speaks out against anti-videogame bill
  123. ↑ 20188502, 00.html Սթիվեն Քինգը տեսախաղերի մասին | Apr 05, 2008 (չաշխատող հղում)
  124. ↑ 124,0 124,1 Authors Stephen, Tabitha, and Owen King discussed their writing with Washington, D.C., area high school students
  125. ↑ «Writer Stephen King: If You Can't Read, You'll End Up in the Army or Iraq». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  126. ↑ «Stephen King's Third Explanation Still Unapologetic to Military». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մայիսի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  127. ↑ - Ես չեմ պատրաստվում ներողություն խնդրել այն օնգության համար, որի շնորհիվ երեխաները դպրոցներում ստանում են լավագույն կրթությունը։ - Սթիվեն Քինգ
  128. ↑ 9171, 1924495-3, 00.html Mad Man: Is Glenn Beck Bad for America?(չաշխատող հղում)
  129. ↑ King Speaks At Budget Cut Protest, Says Florida Governor Should Star In His Next Horror Novel
  130. ↑ Стивен Кинг. Всё предельно. — М.: АСТ, 2006. — С. 8.
  131. ↑ Stephen King to donate $70, 000 to heat Maine homes
  132. ↑ Stephen King: Tax Me, for F@%&’s Sake!
  133. ↑ Քինգ, Սթիվեն (2014 թ․ մայիսի 30). «For this lifetime Mainer, Bellows is the clear choice». Bangor Daily News. Վերցված է 2014 թ․ Մայիսի 30-ին.
  134. ↑ Bershad, Jon. "Stephen King Speaks At Budget Cut Protest, Says Florida Governor Should Star In His Next Horror Novel", Mediaite, March 9, 2011
  135. ↑ Միստլեր, Սթիվ (2015 թ․ մարտի 20). «Stephen King calls out LePage on erroneous tax statements». Kennebec Journal. Վերցված է 2015 թ․ Մարտի 23-ին.
  136. ↑ Միստլեր, Սթիվ (2015 թ․ մարտի 20). «Քինգը Լեփեջին․ - Տղամարդ դարձիր և ներողություն խնդրիր։». Kennebec Journal. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 22-ին. Վերցված է 2015 թ․ Մարտի 23-ին.
  137. ↑ Միստլեր, Սթիվ (2015 թ․ մարտի 26). «LePage crashes local budget forum, denies saying Stephen King doesn't pay taxes». Portland Press Herald. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 28-ին. Վերցված է 2015 թ․ Մարտի 26-ին.
  138. ↑ King, Stephen (2011 թ․ մարտի 21). «Stephen King: Tax Me, for F@%&'s Sake!». The Daily Beast. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 1-ին.
  139. ↑ Flood, Alison (Մայիսի 1, 2012). «Stephen King: I'm rich, tax me». The Guardian. Վերցված է 2015 թ․ Մարտի 30-ին.
  140. ↑ «Top Giving Foundations: ME». The Grantsmanship Center. Վերցված է Մարտի 30 2015-ին.
  141. ↑ Ֆլուդ, Էլիսոն (2011 թ․ նոյեմբերի 10). «Stephen King to donate $70, 000 to heat Maine homes». The Guardian. UK. Վերցված է 2012 թ․ Մայիսի 1-ին.
  142. ↑ Stephen King, bio originally written by Tabitha King, updated by Marsha DeFilippo.
  143. ↑ 10929/ I Don’t Even Remember Writing The Tommyknockers(չաշխատող հղում)
  144. ↑ Stephen King, The Art of Fiction No. 189
  145. ↑ Neil Jordan To Direct Heart-Shaped Box
  146. ↑ «Քինգի դուստր Նաոմին ցանկանում է ամուսնանալ Թանդեկա անունով ուսուցչուհու հետ». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 2-ին. Վերցված է 2010 թ․ մայիսի 2-ին.
  147. ↑ «Built with funds donated to the city of Bangor in 1991 by best-selling author and resident Stephen King, Shawn T. Mansfield Stadium». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 21-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 19-ին.
  148. ↑ Stephen King ALS Ice Bucket Challenge 19 08 2014
  149. ↑ Alex Awards Արխիվացված 2009-04-16 Wayback Machine, American Library Association. Retrieved Ապրիլի 13, 2011.
  150. ↑ 150,00 150,01 150,02 150,03 150,04 150,05 150,06 150,07 150,08 150,09 150,10 150,11 150,12 Բրեմ Սթոքերի մրցանակաբաշխություն Արխիվացված 2013-04-29 Wayback Machine, Սարսափ գրողների ընկերություն. Retrieved Ապրիլի 13, 2011.
  151. ↑ «Horror Writers Association Blog » Blog Archive » 2011 Bram Stoker Award™ winners and Vampire Novel of the Century Award winner». Horror.org. 2012 թ․ ապրիլի 1. Վերցված է 2012 թ․ Ապրիլի 14-ին.
  152. ↑ "The Winners of the 2013 Bram Stoker Awards". Horror Writers Association. Մայիսի 11, 2014.
  153. ↑ 153,0 153,1 153,2 153,3 153,4 153,5 British Fantasy Society Awards Արխիվացված 2011-05-16 Wayback Machine, Fantastic Fiction. Retrieved March 11, 2011.
  154. ↑ «1982 Hugo Awards». World Science Fiction Society. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ մայիսի 7-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 19-ին.
  155. ↑ 155,0 155,1 International Horror Guild Awards, International Horror Guild. Retrieved April 13, 2011.
  156. ↑ Kono Mystery ga Sugoi! 2014 (Japanese). Takarajimasha. 2013 թ․ դեկտեմբեր. ISBN 978-4-8002-2039-4.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  157. ↑ «Book Prizes – Los Angeles Times Festival of Books». Los Angeles Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 1-ին.
  158. ↑ 158,0 158,1 158,2 158,3 158,4 Locus Awards Արխիվացված 2015-02-28 Wayback Machine, Locus Magazine. Retrieved April 13, 2011.
  159. ↑ King, Stephen. Full Dark, No Stars ISBN 978-1-4391-9256-6
  160. ↑ «National Magazine Awards 2013 Winners Announced» (Press release). American Society of Magazine Editors (ASME). 2013 թ․ մայիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 6-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 26-ին.
  161. ↑ «The Shirley Jackson Awards Website». Shirleyjacksonawards.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 14-ին.
  162. ↑ 162,0 162,1 162,2 162,3 «World Fantasy Awards – Complete Listing». Worldfantasy.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2000 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 14-ին.
  163. ↑ «Past WHCs». World Horror Convention. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 14-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սթիվեն Քինգ» հոդվածին։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սթիվեն Քինգ» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
✯
 Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի օրվա հոդված:
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սթիվեն_Քինգ&oldid=10109764» էջից