Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հերբերտ Մարկուզե Herbert Marcuse |
---|
|
Ծնվել է | հուլիսի 19, 1898(1898-07-19)[1][2][3][…] Բեռլին, Գերմանական կայսրություն[4][5] |
---|
Մահացել է | հուլիսի 29, 1979(1979-07-29)[1][2][3][…] (81 տարեկան) Շտարնբերգ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանիա[5] |
---|
Գերեզման | Դորթեենշտադտի գերեզմանատուն |
---|
Քաղաքացիություն | Գերմանական կայսրություն, Վայմարյան Հանրապետություն, ԱՄՆ, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն, Գերմանիա և Շվեյցարիա |
---|
Ուղղություն | Ֆրանկֆուրտային դպրոց |
---|
Մասնագիտություն | փիլիսոփա, սոցիոլոգ, քաղաքական տեսաբան, համալսարանի դասախոս և քաղաքագետ |
---|
Հաստատություն(ներ) | Բեռլինի ազատ համալսարան, Բրանդեյսի համալսարան, Կալիֆոռնիայի համալսարան, Ռազմավարական ծառայությունների գրասենյակ և Ֆրանկֆուրտի Գյոթեի անվան համալսարան |
---|
Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն, social theory? և Freudo-Marxism? |
---|
Ալմա մատեր | Հարվարդի համալսարան, Կոլումբիայի համալսարան, HU Berlin և Ֆրայբուրգի համալսարան |
---|
Գիտական աստիճան | դոկտորի աստիճան |
---|
Տիրապետում է լեզուներին | գերմաներեն[6][7] և անգլերեն[7] |
---|
Գիտական ղեկավար | Մարտին Հայդեգեր |
---|
Եղել է գիտական ղեկավար | Paul Gottfried?[8], Andrew Feenberg? և Անժելա Իվոն Դևիս |
---|
Կուսակցություն | Գերմանիայի սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն և Գերմանական անկախ սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն |
---|
Ամուսին(ներ) | Sophie Wertheim?, Inge Neumann? և Erica Sherover-Marcuse? |
---|
Երեխա(ներ) | Peter Marcuse?[5] |
---|
Ստորագրություն
|
Herbert Marcuse Վիքիպահեստում |
Հերբերտ Մարկուզե (գերմ.՝ Herbert Marcuse, հուլիսի 19, 1898(1898-07-19)[1][2][3][…], Բեռլին, Գերմանական կայսրություն[4][5] - հուլիսի 29, 1979(1979-07-29)[1][2][3][…], Շտարնբերգ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանիա[5]), գերմանա-ամերիկացի սոցիոլոգ, ֆրանկ-ֆուրայան դպրոցի հիմնադիրներից։ 1934 թվականից բնակվել է ԱՄՆ- ում։
Մարկուզեի «քննադատական տեսության» համաձայն («Միաչափ մարդը», 1964), զարգացած կապիտալիստական հասարակարգը հակադիր ուժերի ինտեգրացման հետևանքով դառնում է սոցիալական ամբողջություն, այս պատճառով բանվոր դասակարգը կորցնում է իր «հեղափոխական դերը»։ Մարդը զրկվում է ինքնուրույն դատողության ունակությունից, դառնում «միաչափ»։ Նման պայմաններում կազմակերպված բանվորական շարժումը, պառլամենտական պայքարը ևս անօգուտ են․ հեղափոխության առաջատար են դարձել ուսանողությունը, լյումպեն պրոլետարիատը, ազգային փոքրամասնությունները ևս։ Շնորհիվ իր հայացքների հակաբուրժուական պաթոսի, երիատասարդության բուռն հուզում ներիշրջանում (1968) Մարկուզեն ակամա դարձավ ձախ արմատականների ու ծայրահեղականների հոգևոր հայրը։ Մարկուզեի սոցիալական քննադատությունը թեև տպավորիչ է, սակայն խորը չէ, առաջարկած ծրագիրը՝ ուտոպիական։ Մտավորականության հակադրումը բանվոր դասակարգին, կուսակցությունների դերի ժխտումը ջլատում են հեղափոխական ուժերը։
- Поход Маркузе против марксизма, 1970
- Социальная философия франкфуртской школы, 1978
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Wolin R. Encyclopædia Britannica
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Discogs — 2000.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Frankfurter Personenlexikon — 2014.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Маркузе Герберт // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 7,0 7,1 CONOR.Sl
- ↑ https://www.tabletmag.com/jewish-news-and-politics/218712/spencer-gottfried-alt-right
| |
---|
| Թեմատիկ կայքեր | |
---|
| Բառարաններ և հանրագիտարաններ | |
---|
| |
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 326)։
|