Կարլ Կորենսը ծնվել է Մյունխենում սեպտեմբերի 19-ին 1864 թ.: Նրա հայրը եղել է նկարիչ։ Կորցնելով երկու ծնողներին վաղ հասակում, Կորենսին մեծացրել է իր մորաքույրը։ Նախնական կրթություն ստացել է Շվեյցարիայի Սանկտ-Գալեն դպրոցում։
1885 - 1888 թթ. նա բուսաբանություն սովորել է Գրացում, Բեռլինում և Լայպցիգում։ 1885 թվականին Կորենսը ընդունվել է Մյունխենի համալսարան։ Կարլ Վիլհելմ ֆոն Նեգելը դասավանդել է Կարլ Կորենսին բուսաբանություն. իմանալով, որ Կորենսը ծնողներ չի ունեցել, նա փորձել է օգնել նրան սովորել. Նեգելը եղել է այն մարդը, ով Կորենսին ներշնչել է հետաքրքրություն բույսերի ժառանգաբար ացնող հատկանիշների ուսումնասիրությանը, նա նաև ցուցաբերել օգնություն Կորենսին ատենախոսություն ըգրելու համար:1892 թ. Կառլ Կորենսը ամուսնացել է Էլիզաբեթի՝ Կարլ Վիլհելմ ֆոն Նեգելի թոռան զարմուհու հետ։ Կորենսի երկու որդիները նույնպես անվանի գիտնականներ են՝ հանքաբան Վիլհելմ Կարլ Կորենսը (1893-1980) և քիմիկոս Էրիխ Կորենսը (1896-1981)։
Մյունխենի համալսարանն ավարտելուց և ատենախոսության պաշտպանությունից հետո, Կարլ Կորենսը 1889 թ. ստացել է դոկտորի աստիճան և դասախոսել է Թյուբինգենի համալսարանում։ 1897 թ. նա եղել է Թյուբինգենի համալսարանի պրոֆեսոր։ 1899 թ. Կառլ Կորենսը դարձել է բուսաբանության պրոֆեսոր Թյուբինգենի համալսարանում։ 1902 թ. նա դարձել է բուսաբանության պրոֆեսոր Մյունստերի համալսարանում և Բուսաբանական ինստիտուտի ու Բուսաբանական այգու տնօրեն։ 1903—1907 թթ. Կարլ Կորենսը եղել է Լայպցիգի համալսարանի, իսկ 1909—1914 թթ. Մյունստերի համալսարանի պրոֆեսոր։ Նա եղել է նաև Բեռլինի համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր։
Կարլ Կորենսը գերմանացի բնագետների միության "Լեոպոլդինայի" անդամ էր։ 1914—1933 թթ. Կորենսը Բեռլինի կենսաբանության ինստիտուտի տնօրենն է եղել։ 1920 թ-ին նա դարձել է կենսաբանության պրոֆեսոր։ Նա եղել է Թագավորական Պրուսական գիտությունների Ակադեմիայի 1915-1919 թ. և Պրուսական գիտությունների Ակադեմիայի անդամ Բեռլինում 1919-1933 թթ։ 1932 թ. Կորենսը պարգևատրվել է Լոնդոնի թագավորական միությունում՝ ստանալով Դարվինի մեդալ[18]։ Նույն թվականին նա ստացել է Հարնակի մեդալ[19]։
Կարլ Կորենսը մահացել է Բեռլինում, 1933 թ. փետրվարի 14-ին։ Նա թաղված է Դալեմայի անտառային գերեզմանատանը, որ գտնվում է Բեռլինի հարավ-արևմուտքում, Շտելգից-Ցելենդորֆի շրջանում։ Կարլ Կորենսի բազմաթիվ աշխատանքներ այդպես էլ մնացել են չհրատարակված և 1945 թ. Բե��լինի ռմբակոծությունների ժամանակ ոչնչացվել են։
Կարլ Կորենսը մասնագիտացել է բարձրակարգ բույսերում, ջրիմուռներում, բույսերի սերմերում և սնկերում[20]։ Առաջին հետազոտության արդյունքները, որ վերաբերում էր բույսերի ժառանգմանը, Կորենսը հրապարակել է 1900 թվականին[21][22][23]։ Կորենսը բերեց պլազմային ժառանգման առաջին ապացույցները 1909 թ. աշխատությունում՝ Mirabilis jalapa հիման վրա[24]։ 1908 թվականին Կարլն առաջին անգամ նկարագրել է գենը, որը գտնում է գենոմում։
G. Mendels regel-ը über das Verhalten der Nachkommenschaft der Rassenbastarde, Berichte der Deutschen Botanischen Gesellschaft 18 (1900), 158-168.
Über Levkojenbastarde – Zur Kenntnis der Grenzen der Mendelschen Regeln, Botanisches Centralblatt 84 (1900), 1-16 (erstmalige Beschreibung der Genkopplung)
Experimentelle Untersuchungen über die Entstehung der Arten auf botanischem Gebiet, Archiv für Rassen - und Gesellschafts-Biologie 1 (1904), 27-52.
Die Bestimmung und Vererbung des Geschlechtes, nach Versuchen mit höheren Pflanzen, Verhandlungen der Gesellschaft Deutscher Naturforscher und Ärzte 1907, 794-802.
Zur Kenntnis der Rolle von Kern und Plasma bei-ը der Vererbung, Zeitschrift für induktive Abstammungs - und Vererbungslehre 1 (1909), 291-328.
Կիրիլի և Մեֆոդիայի Մեծ Հանրագիտարան «Կիրիլ և Մեֆոդի», 1998—2011. (ռուսերեն)
Brummitt RK; Powell CE. (1992). Authors of Plant Names. Royal Botanic Gardens, Kew. ISBN 1-84246-085-4. (անգլերեն)
Hagemann, R (2000). «Erwin Baur or Carl Correns: who really created the theory of plastid inheritance?». J. Hered. 91 (6): 435–40. doi:10.1093/jhered/91.6.435. PMID11218080. (անգլերեն)
Saha, M S (1981). «The Carl Correns papers». The Mendel newsletter; archival resources for the history of genetics & allied sciences. 21: 1–6. PMID11615874. (անգլերեն)
Rheinberger, H J (2000). «[Carl Correns' experiments with Pisum, 1896–1899.]». History and philosophy of the life sciences. 22 (2): 187–218. PMID11488142. (անգլերեն)
Rheinberger, H J (2000). «Mendelian inheritance in Germany between 1900 and 1910. The case of Carl Correns (1864–1933)». C. R. Acad. Sci. III, Sci. Vie. 323 (12): 1089–96. PMID11147095. (անգլերեն)
Corcos, A F (1987). «Correns, an independent discoverer of Mendelism? I. An historical/critical note». J. Hered. 78 (5): 330. PMID3316376. (անգլերեն)