Յարոսլավ Վեշին (չեխ․՝ Jaroslav Věšín), մայիսի 23, 1860(1860-05-23)[1][2][3][…], Vraný, Ավստրիական կայսրություն[4][5] - մայիսի 9, 1915(1915-05-09)[4][5], Սոֆիա, Բուլղարիայի թագավորություն[6][5]), չեխ և բուլղարացի նկարիչ, որը ապրել և աշխատել է Սլովակիայում և Բուլղարիայում: 19-20-րդ դարերի բուլղարական ժամանակակից արվեստի հիմնադիրներից մեկն է:

Յարոսլավ Վեշին
Ծնվել էմայիսի 23, 1860(1860-05-23)[1][2][3][…]
ԾննդավայրVraný, Ավստրիական կայսրություն[4][5]
Վախճանվել էմայիսի 9, 1915(1915-05-09)[4][5] (54 տարեկան)
Մահվան վայրՍոֆիա, Բուլղարիայի թագավորություն[6][5]
Քաղաքացիություն Ավստրիական կայսրություն,  Բուլղարիա և  Ցիսլեյտանիա
ԿրթությունՄյունխենի գեղարվեստի ակադեմիա և Պրահայի գեղարվեստի ակադեմիա
Մասնագիտություննկարիչ, սպա և genre painter
ԺանրՄարտանկարչություն
ԱշակերտներPeter Morozov? և Q44389672?
ստորագրություն
Изображение автографа
 Jaroslav Vesin Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

խմբագրել

Յարոսլավ Վեշինը, ծագմամբ` չեխ, ծնվել է 1860 թվականի մայիսի 23-ին Վրանա քաղաքում (Չեխիա, այն ժամանակ` Ավստրո-Հունգարական կայսրություն): Սովորել է Պրահայի գիմնազիայում, որտեղ առաջին անգամ ծանոթացել է գեղանկարչության չեխ վարպետների ստեղծագործությունների հետ, աայնուհետև` 1876-1880 թվականներին Պրահայի գեղարվեստի ակադեմիայում: Ազգային կերպարվեստի վերելքը, ներկայացրել են այնպիսի վարպետներ, ինչպիսիք են` Անտոնին Մանեսը, Գվիդո Մանեսը, Յոզեֆ Նավրատիլը և այլոք, մեծ ազդեցություն է ունեցել երիտասարդ նկարչի գեղարվեստական ճաշակի ձևավորման վրա։

1881-1883 թվականներին Յարոսլավ Վեշինը սովորել է Մյունխենի գեղարվեստի ակադեմիայում` Կառլ Պիլոտի, Յուզեֆ Բրանդտի, Օտտո Զայտցի մոտ, մասնագիտացել է պատմական և ժանրային գեղանկարչության մեջ: Ակադեմիան ավարտելուց հետո նա մի որոշ ժամանակ ապրել և աշխատել է Մյունխենում և Սլովակիայում, ստեղծելով նկարներ` Սլովակիայի գյուղական կյանքի մոտիվներով:

1897 թվականին Յարոսլավ Վեշինը տեղափոխվել է Բուլղարիա և մնացել է այնտեղ մինչև կյանքի վերջ: 1897-1904 թվականներին կրթության նախարարի` Կոնստանտին Վելիչկովի հրավերով նա որպես ուսուցիչ աշխատել է գեղարվեստի պետական նորաբաց դպրոցում (այժմ` Բուլղարիայի գեղարվեստի ազգային ակադեմիա): 1904 թվականից որպես ռազմական նկարիչ աշխատել է Բուլղարիայի ռազմական նախարարությունում:

Յարոսլավ Վեշինի աշակերտներից են եղել Նիկոլա Պետրովը, Ատանաս Միխովը և այլ բուլղարացի նկարիչներ[7]:

Մահացել է 1915 թվականի մայիսի 9-ին Սոֆիայում: Յարոսլավ Վեշինի անվամբ կոչվել է Տրիադիցա շրջանում գտնվող Սոֆիայի փողոցներից մեկը:

Ստեղծագործություն

խմբագրել

Բուլղարիայում Յարոսլավ Վեշինին գրավել է հարազատ սլավոնական ժողովրդի ընդհանուր մշակութային վերածնունդը` օսմանյան լծից ազատագրվելուց հետո, նա գրել է բուլղարական գյուղի կենցաղի իրատեսական նկարներ` «Բերքը Ռադոմիրում» (1897 թվական), «Հողագործը» (1899 թվական), «Մաքսանենգները» (այլ անվանումը` «Հայդուկներ», 1899 թվական), «Բերքը» (1900 թվական) և այլն: Նշանակալից տեղ են զբաղեցնում նկարները, որոնք նվիրված են բուլղարական շուկաներին, որտեղ նկարչին գրավել են գեղատեսիլ կերպարներն ու բնօրինակ տեսարանները` «Սոֆիայի ձիերի շուկան» (1899 թվական), «Շուկայի դիմաց» (1899 թվական), «Վերադարձ շուկայից» (1898 թվական): Այդ շրջանի ստեղծագործության գլխավոր թեման եղել է բուլղարացի գյուղացիների կյանքն ու աշխատանքը[8]:

 
«Դանակի վրա» («Գրոհում»), 1913 թվական

1904 թվականից հետո Վեշինը չի հրաժարվել ժանրային, գյուղական և որսորդական թեմաներից` «Ածխահանը» (1910 թվական), «Փայտահատները» 1910 թվական), «Որսամսի հետքերով» (1910 թվական), «Արագընթաց որսորդը» (1911 թվական) և այլն: Միաժամանակ Վեշինը հիմնել է բուլղարացի, ռուս զինվորների, սպաների, գեներալների դիմանկարների պատկերասրահ` «Ռուս գեներալները» (1907 թվական) և այլն:

Սակայն այդ շրջանի ամենահայտնի նկարներն են` մարտ պատկերող տեսարանները: Այսպիսով, «Ռազմավ��րժություններ» շարքը սկսվել է 1899 թվականին և շարունակվել է մինչև Առաջին Բալկանյան պատերազմը: Նկարիչը նկարել է հետևյալ նկարները` «Սամարայի դրոշ»[9] (1911 թվական), «Գրոհում» (այլ անվանումը` «Դանակի վրա», 1913 թվական), «Թուրքերի նահանջը Լյուլե-Բուրգասի օրոք» (1913 թվական), «Լյուլե-Բուրգաս` Չաթալջա» (1913 թվական), Ադրիանապոլսի պաշարման մասին աշխատանքների և էսքիզների շարք` «Բիվակը Ադրիանոպոլից առաջ» (1913 թվական), «1913 թվականի մարտի 13-ից հետո արձակուրդում» (1913 թվական) և այլն:

Յարոսլավ Վեշինը մեծ ներդրում է ունեցել բուլղարական արվեստի զարգացման գործում, Իվան Միրկվիչկայի (նույնպես չեխ է ծագմամբ, 1856-1938 թվականներ), Իվան Անգելովի (1864-1924 թվականներ), Անտոն Միտովի (1862-1930 թվականներ), Իվան Միլևի (1897-1927 թվականներ) հետ միասին հարստացրել են բուլղարական գեղանկարչությունը` գեղարվեստական վառ օրինակներով և գեղանկարչական նոր գործիքներով[10]:

Յարոսլավ Վեշինի նկարների մեծ մասը պահվում է Բուլղարիայի ազգային պատկերասրահում: Յարոսլավ Վեշինի «Հողագործը» նկարի մի հատված պատկերված է 1925 թվականի բուլղարական 500 լև և 1943 թվականի թողարկման 250 լև թղթադրամի վրա[11]:

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 Artnet — 1998.
  2. 2,0 2,1 Athenaeum
  3. 3,0 3,1 Union List of Artist Names
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 Regional Database of the Central Bohemian Research Library in Kladno
  6. 6,0 6,1 6,2 Вешин Ярослав // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  7. Мара Цончева. Ярослав Вешин — живот и творчество. София: Български художник, 1955. — на болг. яз., 105 с., 38 ил.
  8. Цончева М. Искусство Болгарии//Всеобщая история искусств, т. 5, под общей ред. Ю. Д. Колпинского и Н. В. Яворской — М.: Искусство, 1964. — 1200 с.
  9. Самарское знамя с изображением Кирилла и Мефодия вышито в 1876 году монахинями самарского монастыря Иверской Божьей Матери, вручено болгарскому ополчению генерала Столетова, участвовало в боях. Самарское знамя стало исторической реликвией болгарского народа.
  10. Мара Цончева, Вешин, М., 1957.
  11. «Болгарские левы 1925-го года выпуска». Արխիվացված օրիգինալից 2013-05-20. Վերցված է 2024-07-11-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յարոսլավ Վեշին» հոդվածին։