Movemento Galego ao Socialismo

Movemento galego ao socialismo (MGS)
Partido político de Galiza (membro do BNG)
Dirixentes e organización
Líder	Rafa Villar
Mocidades	Isca
Filiación internacional	Alianza Libre Europea (Como membro do BNG)
Historia
Fundación	2009
Posicións políticas
Ideoloxía	Nacionalismo galego, esquerda, socialismo, comunismo, independentismo galego, marxismo-leninismo
Outros datos
Sede	Av. Castelao, 30, baixo - Compostela
Na rede
mgs.gal/
v c e

O Movemento Galego ao Socialismo (MGS) foi un partido político comunista e independentista galego, integrado no Bloque Nacionalista Galego que tiña como principais obxectivos a superación do capitalismo, a liberación nacional de Galiza, a democracia socialista e o comunismo^[1]. Como tal organización naceu en marzo de 2009, aínda que a súa I Asemblea Nacional celebrouse en maio de 2012, onde aprobou os seus Estatutos e escolleu a súa primeira dirección, chamada Mesa Nacional. En decembro de 2014 celebrou a II Asemblea Nacional, na que aprobou o seu programa político.

O Movemento Galego ao Socialismo constituíuse formalmente o 20 de marzo de 2009 como agrupamento de militantes do BNG que aspiraban a realizar un traballo de recuperación dos principios fundamentais do Bloque no seo do BNG, obrigando así a fronte a reconducir as políticas que consideraban afastadas do soberanismo e da esquerda política.

A orixe do MGS situábase nun espazo político, o independentismo de esquerdas, crítico coa praxe do BNG, no que previamente xa existían diversas experiencias, como a organización xuvenil Isca! — que naceu de forma autónoma en 2006 mais acabouse conformando como mocidades do MGS — e o Movemento pola Base (MpB) até a súa marcha da fronte e posterior desaparición.

O MpB, que se definía como organización independentista, socialista e de clase, nacera en 2006 dentro do BNG, e expresaba a oposición ao que consideraba un afastamento no que tocaba a algúns dos piares básicos da Fronte, especialmente o soberanismo e a esquerda, e á súa vez integraba tamén antigos militantes da UPG (partido integrante do BNG). Finalmente, unha facción do MpB abandonou definitivamente o BNG o 14 de marzo de 2009 e, tras unha breve controversia polas siglas, o sector maioritario do Movemento pola Base, que permaneceu no BNG, decidiu renunciar ao nome para evitar maior enfrontamento e creou unha nova organización denominada Movemento Galego ao Socialismo^[2], na que se incorporaron novos militantes.

Xa como Movemento Galego ao Socialismo, en maio de 2009, participou na XII Asemblea Nacional do BNG, onde presentou unha candidatura denominada Máis Alá, encabezada por Rafa Vilar, que tivo 76 votos (3,13% dos emitidos) e obtivo 2 representantes no Consello Nacional da fronte. Na elección da Executiva, integrou o seu cabeza de lista na candidatura de Alternativa pola Unidade, enfrentada coa de Máis BNG, ao entender que se achegaba máis aos seus postulados, ao se situar máis á esquerda.

Ademais, neste período, o MGS mantén unha importante presenza na Confederación Intersindical Galega, onde participa da maioría sindical; así como no movemento xuvenil a través da organización Isca! e en diversos movementos sociais.

En febreiro de 2010, o MGS realizou a súa presentación formal durante o seu I Encontro Nacional, que se celebrou no concello de Teo^[3]. Nese encontro, a militancia fixou oficialmente a posición do MGS ao avogar polo carácter asembleario, por unha estratexia de nacionalismo emancipador e polos postulados da esquerda transformadora. Ademais, escolleu unha Coordenadora Nacional encargada de dirixir a organización de xeito provisional até a celebración dunha asemblea.

En xaneiro de 2012, o BNG celebrou a súa XIII Asemblea Nacional, onde o MGS presentou unha lista, encabezada de novo por Vilar^[4]. A votación do Consello Nacional deparou 248 votos para o MGS (5 %), fronte os 2.164 (48 %) que obtivo a Alternativa pola Unidade, iniciativa da UPG, e os 2.026 (45 %) que obtiveron Máis Galiza e o Encontro Irmandiño^[5]. Na Asemblea reelixiuse a Guillerme Vázquez como Portavoz Nacional e escolleuse a Francisco Jorquera como candidato á presidencia da Xunta, que contou co voto favorábel do MGS, que mantivo o seu posto na Executiva. Ademais, o MGS presentou unha emenda para o retorno do BNG ao asemblearismo^[6], que foi aprobada, co que se modificou o funcionamento do máximo organismo de decisión da fronte, e un voto particular con propostas programáticas alternativas, que foi transaccionado^[7].

Tras esta Asemblea abandonaron o BNG o Encontro Irmandiño e Máis Galiza, que fundaron outras forzas políticas. Ficaron no BNG a UPG, o MGS e un grupo de militantes de Máis Galiza que non aceptaron o abandono e formaron o colectivo Abrente-Esquerda Democrática Galega.

En maio de 2012, o MGS convocou a súa I Asemblea Nacional ^[8], facendo un chamamento á incorporación de máis militantes nacionalistas e independentistas do interior e do exterior do BNG, e realizando unha valoración positiva da evolución da liña política desta fronte^[9]. A Asemblea aprobou un documento político, outro organizativo e os Estatutos, e escolleu unha Mesa Nacional^[10]. Acordouse tamén solicitar o recoñecemento oficial como colectivo integrado no BNG, o que conseguiron en xullo^[11].

Na XIV Asemblea Nacional do BNG, celebrada en marzo de 2013, presentouse unha única lista, encabezada por Xavier Vence, quen se converteu no Portavoz Nacional. A candidatura obtivo 95% dos apoios e por primeira vez o MGS non presentou lista propia. Ximena González incorporouse á executiva, onde se mantivo Rafa Vilar.

En decembro de 2014, o MGS celebrou a súa II Asemblea Nacional co lema "Construír e Avanzar. Galiza independente e futuro socialista"^[12]. Na Asemblea aprobouse a orientación política a seguir durante os seguintes anos, definiuse un programa político estratéxico, integrouse Isca! como organización xuvenil e adoptouse o modelo organizativo típico dos partidos comunistas^[13].

O Movemento Galego ao Socialismo defendeu a independencia de Galiza e o socialismo. O partido rexeitou o modelo autonómico^[14] que consideraba esgotado^[15] e reclamaba unha República Galega na que o poder estivese en mans da clase traballadora, ao sinalar "a estreita ligazón entre a alternativa anticapitalista e a loita pola soberanía política"^[15]; promovía a autoorganización do pobo galego en todos os ámbitos^[15]; e defendía unha alianza permanente cos "movementos de esquerda rupturista das nacións sen Estado"^[16]. Tamén promovía o afondamento de relacións coa lusofonía^[17].

Desde o punto de vista do MGS, o BNG recuperou progresivamente o seu carácter de "alternativa real ao sistema" ao recuperar o seu discurso histórico^[18], o que permitiu superar o "lastre" dun proceso previo de "desnaturalización ideolóxica e política"^[19]. Para este partido, a forma de acadar os seus obxectivos era a implicación de todo o pobo nun proceso de "constitución dun Estado galego, a toma do poder pola mayoría social e a construción do socialismo"^[19].

O partido reclamaba a ruptura coa Unión Europea e a saída de Galiza dela, ao caracterizala como "un proxecto ao servizo do capital" de carácter antidemocrático, contraria aos intereses económicos e sociais galegos e irreformábel nos seus aspectos esenciais^[20]. Manifestou a súa oposición ao TTIP^[21], o que definiu como un novo paso nunha ofensiva neoliberal internacional, e defende a disolución da OTAN.

Internacionalmente, o MGS apoiaba a Revolución Cubana^[22], a revolución bolivariana de Venezuela^[23], o proceso independentista catalán^[24], o boicote internacional a Israel, o Partido Comunista de África do Sur, o proceso de paz en Euskal Herria^[25] e a liberdade de Arnaldo Otegi^[26]. Ademais, o MGS mantivo relacións internacionais con outras organizacións independentistas e revolucionarias. Así, na súa II Asemblea Nacional o MGS contou con intervencións de representantes de Sortu, a CUP e Izquierda Castellana, e recibiu saúdos de Andalucía Comunista, Unidad del Pueblo, e a Fronte Popular para a Liberación de Palestina, así como do consulado de Cuba en Galiza. Asinou en 2015 a Declaración de Valencia^[27], xunto con organizacións revolucionarias galegas, catalás, vascas, palestinas, escocesas ou venezolanas. Neste mesmo ano manifestou o seu apoio ao Partido Comunista Grego e criticou o programa político de Syriza^[28].

O MGS orientou a maior parte da súa actividade ás organizacións das que participa, de modo que non tivo unha presenza pública continua. Non obstante, celebrou desde a súa fundación unha homenaxe anual a Moncho Reboiras, no cemiterio de Imo^[29], no mesmo día do seu asasinato. Ademais, tamén organizaba un acto de conmemoración da Revolución de Outubro, conxuntamente co Colectivo Nacionalista de Marín e o Partido Comunista do Povo Galego^[30]. Ademais, ten organizado asembleas abertas en varias comarcas, diversos actos en favor da ruptura coa Unión Europea e actividade propagandística como a realización de murais.

Durante os primeiros anos, o MGS definiuse como unha organización asemblearia baseada nas diferentes asembleas de zona (de ámbito comarcal). No Encontro de Teo foi creada a Coordinadora Nacional, responsábel pola coordinación do MGS até a celebración da I Asemblea Nacional, que aprobou uns Estatutos nos que se reformou o modelo organizativo e se afirmaron como principios fundamentais "o asemblearismo, a dirección colectiva e unitaria, a disciplina militante, a crítica e a autocrítica". Na II Asemblea Nacional profundizouse nesta dirección ao aprobarse o centralismo democrático como principio básico. Ademais das asembleas de zona, o MGS contaba tamén cunha estrutura no exterior^[31] na que se encadrbaa a militancia que se atopbaa fóra de Galiza.

O MGS editaba dúas veces ao ano unha revista, chamada Arredista!, con diversos informes, análises e artigos de opinións sobre asuntos de política nacional e internacional^[32]. Ademais, contaba cunha folla axitativa, Máis Alá, que trataba temas monográficos e sen periodicidade fixa^[32].

O MGS continuou a análise realizada na primeira época do MpB que conduciu ao rexeitamento dunha estratexia marxinalista. O obxectivo foi ter presenza social e presenza naqueles organismos vinculados co nacionalismo galego, especialmente no BNG e na CIG.

Canto á presenza no BNG, o MGS contaba cun dos quince membros da Executiva Nacional en base ao apoio dado á candidatura da UPG Alternativa pola Unidade (APU) na Asemblea Nacional extraordinaria do BNG celebrada despois da queda do goberno bipartido. Grazas ao apoio da candidatura do MGS, Máis Alá, a APU liderada por Guillerme Vázquez conseguiu alcanzar os 8 representantes que lle deron a vitoria sobre os quintanistas de Máis BNG liderados por Carlos Aymerich (7 representantes).

Canto á presenza na CIG, o MGS fixo parte da maioría sindical que se presentou ao V Congreso Confederal da CIG e que escolleu Suso Seixo como novo Secretario Nacional do sindicato. Ademais, o MGS tivo presenza destacada nas comarcas de Vigo e Compostela.

• Páxina web do Movemento Galego ao Socialismo Arquivado 21 de xuño de 2015 en Wayback Machine.
• Páxina web do Bloque Nacionalista Galego
• Páxina web do Movemento pola Base