Bernal de Bonaval

Bernal de Bonaval

Biografía
Nacemento	século XII Galicia, España
Morte	c. século XIII
Actividade
Ocupación	trobador, poeta
Xénero artístico	Poesía

Bernal de Bonaval foi un segrel galego do século XIII.

O seu nome aparece por veces como Bernaldo ou Bernardo. Mantiña vínculos co mosteiro de San Domingos de Bonaval, pertencente á vila de Santiago de Compostela. A súa actividade poética desenvolveuse nas cortes de Fernando III e de Afonso X. Mantense fiel ás tradicións líricas pretrobadorescas, en detrimento dos modelos provenzais. Consérvanse 19 cantigas súas, 10 delas de amor, 8 de amigo^[1] e a última é unha tenzón feita con Abril Pérez.

• A Bonaval quer'eu, mia senhor, ir (CV 660, CBN 1003)
• A dona que eu am’e tenho por senhor

• Fremosas, a Deus grado
• Diss´a fremosa en Bonaval assí
• Se veess´o meu amigo
• Ai, fremosinha, se ben ajades

A Galifontes posúe textos orixinais acerca de:  Bernal de Bonaval

• Trobadorismo

• A dona que eu amo e tenho por senhor, de Bernal de Bonaval
• Disco de Amancio Prada que contén unha cantiga de Bernal