هندوکش
هندوکُش رشته‌کوهی به طول تقریبی ۸۰۰ کیلومتر در بخش‌های مرکزی افغانستان، و نواحی مرزی افغانستان و پاکستان است[۱][۲] که از مرکز افغانستان تا شمال پاکستان امتداد یافته‌است. این رشته‌کوه مانند کوه‌های آسیای مرکزی جوان و تازه می‌باشد که در حال رشد و بزرگ شدن هستند و زلزله‌های را که از خود بروز می‌دهد موضوع تجدید و نموی آنرا به حقیقت نزدیک می‌سازد.[۳]
| هندوکش | |
|---|---|
 رشته‌کوه ��ندوکش | |
 | |
 موقعیت هندوکش در نقشه
| |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| قله | ترچ میر |
| ارتفاع | ۷٬۷۰۸ متر (۲۵٬۲۸۹ فوت) |
| فهرست‌بندی | |
| مختصات | ۳۶°۱۴′۴۵″ شمالی ۷۱°۵۰′۳۸″ شرقی / ۳۶٫۲۴۵۸۳°شمالی ۷۱٫۸۴۳۸۹°شرقی |
| جغرافیا | |
| کشورها | افغانستان، پاکستان، جمهوری خلق چین و تاجیکستان |
| منطقه | آسیای جنوبی-آسیای مرکزی |
| رشته‌کوه مادر | هیمالیا |
 | |
این رشته‌کوه به دنباله رشته کوه‌های هیمالیا از نواحی پامیر داخل افغانستان می‌شود و از طرف شمال شرق به امتداد جنوب غرب افتاده‌است که بعد از گذشتن از بدخشان در دره بامیان ختم می‌گردد.[۳]
کوه‌های هندوکش سرحد انفصال بین حیوانات تحت قطبی و تحت استوای است.
طول هندوکش در حدود ۸۰۰ کیلومتر و ارتفاع متوسط این رشته‌کوه ۵۰۰۰ متر است. هندوکش به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌شود، هندوکش غربی نسبت به هندوکش شرقی کوچک‌تر است و دره معروف پنجشیر در دامنه جنوب شرقی آن موقعیت دارد. بلندترین قله این کوه تیراجمیر در منطقه چترال پاکستان موقعیت دارد که ارتفاع آن از سطح آب دریا ۷۷۵۰ متر است و بلندترین قله آن در خاک افغانستان نوشاخ است که ۷۴۸۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. نواحی مرتفع این کوه تقریباً همیشه پوشیده از برف است.[۳]
نام
ویرایشنام این کوه در زبان اوستایی به‌صورت (پویا ری سینا)، در فارسی میانه (اپارسین)، در یونانی (پاروپامیزوس) و در سانسکریت سیند آمده‌است. فردوسی نیز در شاهنامه یازده بار از کوه هند یا هندوکوه نام گرفته‌است که قطعه زیر توسط فردریک رویکرت از آلمانی برگردان شده‌است:[۴]
چنین بدنبشته که بر کوه هندگیاهیست چینی و چورو پرند ز پستی برآمد به کوهی رسیدیکی بی‌کران ژرف دریا بدید
ابن بطوطه در ۱۳۳۳ میلادی از این کوه دیدن نموده و در بیان وجه تسمیه آن چنین گفته‌است:
در راه ما کوهی واقع بود که هندوکش نامیده می‌شد؛ یعنی قاتل هندوها. چون بردگان و کنیزکانی را که از هند می‌آوردند، اغلب از شدت سرما و یخبندان در این کوه‌ها تلف می‌شوند؛ نام آنرا هندوکش نهاده‌اند.[۳]
ساختمان
ویرایشمنطقة شمال شرق افغانستان از دوره تونین به اندازه بالغ بر هفت هزار متر بالا رفته و یکی از شدیدترین حرکات نیوتکتونیک در جهان می‌باشد. مرکز یا محور این منطقه بلند رفته از شمال شرق بطرف جنوب غرب به امتداد دهلیز افغانی، سلسله کوه‌های هندوکش، بابا و پاراپامیز عبور می‌نماید.
قسمت زیاد بدخشان، پامیر جنوبی و مرکزی نسبت به سطح هموار قبل از دوره نیوجن به اندازه ۵–۶ هزار متر صعود نموده‌است. تحلیل مناطق یادشده نشان می‌دهد که قسمت بالا رفته هندوکش بیضوی شکل بوده طول ۸۰۰ کیلومتر و عرض ۱۵۰ کیلومتر را داراست.[۳]
جغرافیا
ویرایش
این رشته کوه از دید ارتفاع، بعد از هیمالیا مرتبه دوم را در جهان داراست. مزایای این رشته‌کوه برای افغانستان آنقدر زیاد و حیاتی است که همان‌طور که نیل را تحفه مصر دانسته‌اند، هندوکش را هم تحفه افغانستان دانست. هرگاه این رشته کوه وجود نمی‌داشت افغانستان کاملاً به بیابان تبدیل می‌شد.
هندوکش به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌شود.
هندوکش شرقی
ویرایشاین رشته کوه از دره زیباک الی کوتل خاواک امتداد داشته، ۳۶۰ کیلومتر طول دارد. اوسط ارتفاع آن از ۶۰۰۰ الی ۷۰۰۰ متر می‌باشد که بلندترین قله آن تیراجمیر، ۷۷۵۰ متر از سطح دریا بلند است و در چترال پاکستان واقع شده‌است. مرتفع‌ترین قله آن در خاک افغانستان نوشاخ است که ۷۴۸۵ متر از سطح دریا بلند است و در ولایت بدخشان واقع شده‌است.
میزان بارندگی هندوکش شرقی نسبت به غربی کمتر است اما چون در ساحه مونسون تابستانی قرار گرفته‌است مقدار اعظمی بارندگی آن بین ۷۰۰ الی ۱۰۰۰ میلی‌متر است که بیشتر در تابستان مشاهده می‌شود. شمال هندوکش عاری از پیداوار مهم نباتی است، اما دامنه‌های جنوبی آن جنگلات فراوان دارد که بین ارتفاع ۹۰۰ متر الی ۴۰۰۰ متر واقع شده‌است.[۳]
هندوکش غربی
ویرایشاین رشته کوه از کوتل خاواک الی بند امیر امتداد داشته، ۲۴۰ کیلومتر طول دارد. اوسط ارتفاع آن از ۴۵۰۰ متر بلندتر نیست. بلندترین قله آن چتپال است که ۵۴۲۹ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
میزان بارندگی هندوکش غربی نسبت به شرق بیشتر است، چون هوای مرطوب اتلانتیک به آن نفوذ می‌کند. سالانه بین ۴۰۰ الی ۸۰۰ میلی‌متر باران در دامنه‌های آن فرود می‌آید که بیشتر در زمستان مشاهده می‌شود. دامنه‌های آن پوشیده از علفزارها و جنگلات است که مناسب تربیه حیوانات است.[۳]
رودها
ویرایش
رشته کوه هندوکش باعث شده که آبهای آسیای میانه را از آبهای که در جنوب جریان دارد، جدا کند. خط برفی آن ۵۰۰۰ متر بوده و در ارتفاع بلندتر از ۷۰۰۰ متر آن یخچالهای ضخیم موجود است. میزان بزرگی این یخچالها بیشتر از یخچالهای آلپ و قفقاز می‌باشند و با ذوب شدن آن در تابستان‌ها تمامی دریاهای شمال، شرق و مرکز افغانستان را تغذیه می‌کند.[۳]
دریاهای که از این رشته کوه سرچشمه می‌گیرند عبارتند از:[۳]
- آبهای شمالی
- دریای کران و منجان
- دریای کوکچه
- دریای اشکمش
- دریای اندراب
- دریای خنجان
- دریای سیغان
- دریای کهمرد
- آبهای جنوبی
- دریای الیشنگ
- دریای الینگار
- دریای کنر
- دریای پنجشیر
- دریای غوربند
- دریای سالنگ
- آبهای غربی
دره‌ها
ویرایشدرههای بیشمار در دامنه این کوه به وجود آمده که معروف‌ترین آن‌ها از این قرار است: دره واخان، شغنان، منجان، جرم، درایم، کشم، ورسج، فرخار، دره اشکمش، خوست، فرنگ، سمندان، اندراب، دره باجگاه، دره خنجان، دره والیان، دره کیان، دو آب و سر اب در شمال و از طرف جنوب دره پنج، دره نور، دره کرم، دره پشال، باندول، اشپی، اسکین، پنجدره نجراب، ده هزاره، بازارک، پارَندِه، شُتُل، سالنگ، آشاوه، دره شکاری، کپچاق، دره کوشان غوربند، دره نمک آب غوربند، دره واغزر غوربند، دره لچ غوربند، دره قول خول غوربند، دره فرنجل غوربند، دره شنگریان شیخ علی، چهارده غوربند، سیغان و کهمرد.
زمین‌شناسی
ویرایشهندوکش در حدود ۹۶۶ کیلومتر به‌طور جانبی امتداد دارد و میانه شمالی - جنوبی آن حدود ۲۴۰ کیلومتر است. این رشته‌کوه از حرکت یک شبه‌قاره در منطقه‌ای از گوندوانا که در حدود ۱۶۰ میلیون سال پیش از شرق آفریقا دور شد، در دوره ژوراسیک گرفته‌است. همچنین برخورد شبه قاره هند و قاره استرالیا در ۵۵ میلیون سال پیش نیز از عوامل تشکیل این رشته کوه است. رشته‌کوه‌های هندوکش در بخشی از محدوده کوهستانی «یوروآسیا» قرار گرفته‌است که از سنگ‌های دگرگون‌شده چون سنگ لوح، سنگ مرمر و همچنین از کانی‌هایی مانند گرانیت و دیوریت از سن و اندازه متفاوت تشکیل شده‌است.[۵][۶]مناطق شمالی این رشته کوه دارای آب‌وهوای هیمالیایی می‌باشد و یخچالهای طبیعی بسیاری در شمال این رشته کوه وجود دارند در حالی که جنوب شرقی آن آب‌وهوای آن به آب‌وهوای موسمی تابستانی شبه‌قاره هند شباهت دارد. رشته‌کوه هندوکش، از لحاظ آتشفشانی فعال است. همچنین این رشته کوه به علت جوان بودن مستعد زلزله است.[۷][۸]
گذرگاه‌ها
ویرایشگذرگاهها (کوتل)های هندوکش شرقی
ویرایش- کوتل مراشتراک (۵۷۶۰ متر)
- کوتل اولیان (۵۰۷۰ متر)
- کوتل نکسان (۵۰۵۰ متر)
- کوتل بازاک (۵۰۰۰ متر)
- کوتل کانچین (۴۹۰۰ متر)
- کوتل اشتپال (۴۸۸۰ متر)
- کوتل پوشال (۴۴۵۰ متر)
- کوتل خارزار (۴۸۰۰ متر)
گذرگاه‌ها (کوتل)های هندوکش غربی
ویرایش- کوتل کوشان (۴۳۰۰ متر)
- کوتل چهاردر (۴۲۳۶ متر)
- کوتل خاواک (۳۶۰۰ متر)
- کوتل تَل (۳۶۰۰ متر)
- کوتل دالن سنگ (۳۵۶۰ متر)
- کوتل سالنگ (۳۴۰۰ متر)
- کوتل شیبر (۳۲۰۰ متر)
- کوتل انجمن (۳۰۰۰ متر)
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Mike Searle (2013). Colliding Continents: A geological exploration of the Himalaya, Karakoram, and Tibet. Oxford University Press. p. 157. ISBN 978-0-19-165248-6., Quote: "The Hindu Kush mountains run along the Afghan border with the North-West Frontier Province of Pakistan".
- ↑ George C. Kohn (2006). Dictionary of Wars. Infobase Publishing. p. 10. ISBN 978-1-4381-2916-7.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ ۳٫۸ انصاری، سلطان محمد (١٣٩۰) [١٣٩۰]. جغرافیای عمومی افغانستان. ج. اول. کابل: مؤسسه نشر و پخش سرور سعادت. ص. ۷۷-۸۳.
- ↑ فردوسی» شاهنامه» منوچهر» بخش ۱۰
- ↑ Robert Wynn Jones (2011). Applications of Palaeontology: Techniques and Case Studies. Cambridge University Press. pp. 267–271. ISBN 978-1-139-49920-0.
- ↑ Hinsbergen, D. J. J. van; Lippert, P. C.; Dupont-Nivet, G.; McQuarrie, N.; Doubrovine; et al. (2012). "Greater India Basin hypothesis and a two-stage Cenozoic collision between India and Asia". Proceedings of the National Academy of Sciences. 109 (20): 7659–7664, for geologic Indian subcontinent see Figure 1. Bibcode:2012PNAS..109.7659V. doi:10.1073/pnas.1117262109. PMC 3356651. PMID 22547792.
- ↑ Ehsan Yarshater (2003). Encyclopædia Iranica. The Encyclopaedia Iranica Foundation. p. 312. ISBN 978-0-933273-76-4.
- ↑ Afghanistan Pakistan Earthquake National Geographic;
Afghanistan earthquake BBC News; See also October 2015 Hindu Kush earthquake and 2016 Afghanistan earthquake.
- , Quote: "The Hindu Kush mountains run along the Afghan border with the North-West Frontier Province of Pakistan".
- ↑
- ↑ https://books.google.de/books?id=ICfiQrDA4IgC&pg=PA195&dq=%27%27Sindocht%27%27&hl=de&sa=X&ved=0ahUKEwiFgOGru4LhAhXQKFAKHdQvBaAQ6AEIPTAE#v=onepage&q=Sindocht&f=false
- ↑ https://books.google.de/books?id=0LHn3yeAOW4C&pg=PA118&dq=Sindocht&hl=de&sa=X&ved=0ahUKEwj9_rjEvoLhAhWCZVAKHZkIAZcQ6AEIKDAA#v=onepage&q=Sindocht&f=false
- ↑ https://books.google.de/books?id=Xm4-AAAAcAAJ&pg=PA118&dq=Sindocht&hl=de&sa=X&ved=0ahUKEwid48KYv4LhAhUKUlAKHdxhBW8Q6AEILTAB#v=onepage&q=Sindocht&f=false
- ↑ Ferdinand justi: Der Bundehesh, Hildesheim 1976, 1. Ausgabe Leipzig, 1868, S. 210-212, 226
