wyręczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ ręczyć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

wyręczyć pf (imperfective wyręczać)

  1. (transitive) to relieve somebody of something
  2. (reflexive with się) to make use of somebody (to have one's work done by somebody else)

Conjugation

[edit]
Conjugation of wyręczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyręczyć
future tense 1st wyręczę wyręczymy
2nd wyręczysz wyręczycie
3rd wyręczy wyręczą
impersonal wyręczy się
past tense 1st wyręczyłem,
-(e)m wyręczył
wyręczyłam,
-(e)m wyręczyła
wyręczyłom,
-(e)m wyręczyło
wyręczyliśmy,
-(e)śmy wyręczyli
wyręczyłyśmy,
-(e)śmy wyręczyły
2nd wyręczyłeś,
-(e)ś wyręczył
wyręczyłaś,
-(e)ś wyręczyła
wyręczyłoś,
-(e)ś wyręczyło
wyręczyliście,
-(e)ście wyręczyli
wyręczyłyście,
-(e)ście wyręczyły
3rd wyręczył wyręczyła wyręczyło wyręczyli wyręczyły
impersonal wyręczono
conditional 1st wyręczyłbym,
bym wyręczył
wyręczyłabym,
bym wyręczyła
wyręczyłobym,
bym wyręczyło
wyręczylibyśmy,
byśmy wyręczyli
wyręczyłybyśmy,
byśmy wyręczyły
2nd wyręczyłbyś,
byś wyręczył
wyręczyłabyś,
byś wyręczyła
wyręczyłobyś,
byś wyręczyło
wyręczylibyście,
byście wyręczyli
wyręczyłybyście,
byście wyręczyły
3rd wyręczyłby,
by wyręczył
wyręczyłaby,
by wyręczyła
wyręczyłoby,
by wyręczyło
wyręczyliby,
by wyręczyli
wyręczyłyby,
by wyręczyły
impersonal wyręczono by
imperative 1st niech wyręczę wyręczmy
2nd wyręcz wyręczcie
3rd niech wyręczy niech wyręczą
passive adjectival participle wyręczony wyręczona wyręczone wyręczeni wyręczone
anterior adverbial participle wyręczywszy
verbal noun wyręczenie

Derived terms

[edit]
noun

Further reading

[edit]