stöðva
Jump to navigation
Jump to search
See also: stǫðva
Icelandic
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]stöðva (weak verb, third-person singular past indicative stöðvaði, supine stöðvað)
- (transitive, governs the accusative) to stop someone or something, (to cause to come to a stop)
- Lögregluþjónninn bað ökumann bifreiðarinnar að stöðva bílinn.
- The police constable asked the motorist to stop the car.
Conjugation
[edit]stöðva — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að stöðva | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stöðvað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stöðvandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stöðva | við stöðvum | present (nútíð) |
ég stöðvi | við stöðvum |
þú stöðvar | þið stöðvið | þú stöðvir | þið stöðvið | ||
hann, hún, það stöðvar | þeir, þær, þau stöðva | hann, hún, það stöðvi | þeir, þær, þau stöðvi | ||
past (þátíð) |
ég stöðvaði | við stöðvuðum | past (þátíð) |
ég stöðvaði | við stöðvuðum |
þú stöðvaðir | þið stöðvuðuð | þú stöðvaðir | þið stöðvuðuð | ||
hann, hún, það stöðvaði | þeir, þær, þau stöðvuðu | hann, hún, það stöðvaði | þeir, þær, þau stöðvuðu | ||
imperative (boðháttur) |
stöðva (þú) | stöðvið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stöðvaðu | stöðviði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að stöðvast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stöðvast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stöðvandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stöðvast | við stöðvumst | present (nútíð) |
ég stöðvist | við stöðvumst |
þú stöðvast | þið stöðvist | þú stöðvist | þið stöðvist | ||
hann, hún, það stöðvast | þeir, þær, þau stöðvast | hann, hún, það stöðvist | þeir, þær, þau stöðvist | ||
past (þátíð) |
ég stöðvaðist | við stöðvuðumst | past (þátíð) |
ég stöðvaðist | við stöðvuðumst |
þú stöðvaðist | þið stöðvuðust | þú stöðvaðist | þið stöðvuðust | ||
hann, hún, það stöðvaðist | þeir, þær, þau stöðvuðust | hann, hún, það stöðvaðist | þeir, þær, þau stöðvuðust | ||
imperative (boðháttur) |
stöðvast (þú) | stöðvist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stöðvastu | stöðvisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
stöðvaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
stöðvaður | stöðvuð | stöðvað | stöðvaðir | stöðvaðar | stöðvuð | |
accusative (þolfall) |
stöðvaðan | stöðvaða | stöðvað | stöðvaða | stöðvaðar | stöðvuð | |
dative (þágufall) |
stöðvuðum | stöðvaðri | stöðvuðu | stöðvuðum | stöðvuðum | stöðvuðum | |
genitive (eignarfall) |
stöðvaðs | stöðvaðrar | stöðvaðs | stöðvaðra | stöðvaðra | stöðvaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
stöðvaði | stöðvaða | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
accusative (þolfall) |
stöðvaða | stöðvuðu | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
dative (þágufall) |
stöðvaða | stöðvuðu | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu | |
genitive (eignarfall) |
stöðvaða | stöðvuðu | stöðvaða | stöðvuðu | stöðvuðu | stöðvuðu |
Synonyms
[edit]- (cause to come to a stop): stoppa
Derived terms
[edit]- stöðvast (to come to a halt, to stop)