doktor

doktor m (plural doktorë, definite doktori, definite plural doktorët); feminine equivalent doktoreshë

1. a male doctor

Other scripts

Cyrillic		доктор
Abjad		دوکتور

Internationalism; ultimately from Latin doctor.

• Audio:

  (file)

doktor (definite accusative doktoru, plural doktorlar)

1. doctor (a person who has attained a doctorate)

   tarixi elmlər doktoru ― a PhD (doctor) in history

2. physician

   Synonyms: həkim, təbib

Declension of doktor
	singular	plural
nominative	doktor	doktorlar
definite accusative	doktoru	doktorları
dative	doktora	doktorlara
locative	doktorda	doktorlarda
ablative	doktordan	doktorlardan
definite genitive	doktorun	doktorların

Possessive forms of doktor
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorum	doktorlarım
sənin (“your”)	doktorun	doktorların
onun (“his/her/its”)	doktoru	doktorları
bizim (“our”)	doktorumuz	doktorlarımız
sizin (“your”)	doktorunuz	doktorlarınız
onların (“their”)	doktoru or doktorları	doktorları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumu	doktorlarımı
sənin (“your”)	doktorunu	doktorlarını
onun (“his/her/its”)	doktorunu	doktorlarını
bizim (“our”)	doktorumuzu	doktorlarımızı
sizin (“your”)	doktorunuzu	doktorlarınızı
onların (“their”)	doktorunu or doktorlarını	doktorlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktoruma	doktorlarıma
sənin (“your”)	doktoruna	doktorlarına
onun (“his/her/its”)	doktoruna	doktorlarına
bizim (“our”)	doktorumuza	doktorlarımıza
sizin (“your”)	doktorunuza	doktorlarınıza
onların (“their”)	doktoruna or doktorlarına	doktorlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumda	doktorlarımda
sənin (“your”)	doktorunda	doktorlarında
onun (“his/her/its”)	doktorunda	doktorlarında
bizim (“our”)	doktorumuzda	doktorlarımızda
sizin (“your”)	doktorunuzda	doktorlarınızda
onların (“their”)	doktorunda or doktorlarında	doktorlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumdan	doktorlarımdan
sənin (“your”)	doktorundan	doktorlarından
onun (“his/her/its”)	doktorundan	doktorlarından
bizim (“our”)	doktorumuzdan	doktorlarımızdan
sizin (“your”)	doktorunuzdan	doktorlarınızdan
onların (“their”)	doktorundan or doktorlarından	doktorlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	doktorumun	doktorlarımın
sənin (“your”)	doktorunun	doktorlarının
onun (“his/her/its”)	doktorunun	doktorlarının
bizim (“our”)	doktorumuzun	doktorlarımızın
sizin (“your”)	doktorunuzun	doktorlarınızın
onların (“their”)	doktorunun or doktorlarının	doktorlarının

• Dr. — abbreviation
• Doc, dok

Borrowed from Spanish doctor.

• IPA^(key): /dokˈtoɾ/ [d̪okˈtoɾ]
• Hyphenation: dok‧tor

doktór (Basahan spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜍ᜔)

1. doctor; physician

   Synonyms: mediko, parabulong

2. (dated) act of tinkering with

   Synonym: ano

3. (dated) act of fiddling with

   Synonym: kuyan

Borrowed from English doctor, from Middle English doctor, doctour (“an expert, authority on a subject”), from Anglo-Norman doctour, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”).

• IPA^(key): /dok.tor/
• (Kedayan) IPA^(key): /dok.to/

doktor

1. doctor (physician)
2. (academic) doctor, person who has attained a doctorate

• doktor bedah (“surgeon”)
• doktor gigi (“dentist”)
• doktor pakar (“specialist”)

Borrowed from Spanish doctor, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”).

The verb sense is a semantic loan from English doctor

• IPA^(key): /dokˈtoɾ/ [d̪okˈt̪oɾ̪]
• Hyphenation: dok‧tor

doktór (feminine doktora, Badlit spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜇ᜔)

1. doctor
   1. physician
   2. a person who has attained a doctorate
2. veterinarian

doktór (Badlit spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜇ᜔)

1. to doctor (alter or falsify a document)

Inherited from Old Czech doktor, from Latin doctor.

• IPA^(key): [ˈdoktor]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dok‧tor

doktor m anim (female equivalent doktorka)

1. doctor, physician

   Synonyms: lékař, léčitel

2. doctor, PhD

• “doktor”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “doktor”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “doktor”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

From Latin doctor, from doceō (“to teach”) +‎ -tor +‎ agent noun.

• IPA^(key): /ˈdɔɡdɐ/, [ˈd̥ʌɡ̊d̥ɐ], [ˈtɒ̽ktɒ̽]

doktor c (singular definite doktoren, plural indefinite doktorer)

1. doctor (a physician)
2. doctor (a person who has attained a doctorate)

• (physician): læge

• “doktor” in Den Danske Ordbog

German Doktor. Doublet of tohter.

doktor (genitive doktori, partitive doktorit)

1. doctor (person who has obtained a doctorate)
2. doctor (physician)

   Synonym: arst

3. Doctor (title)

   Synonym: dr

Declension of doktor (ÕS type 2/õpik, no gradation)
		singular	plural
nominative		doktor	doktorid
accusative	nom.
	gen.	doktori
genitive			doktorite
partitive		doktorit	doktoreid
illative		doktorisse	doktoritesse doktoreisse
inessive		doktoris	doktorites doktoreis
elative		doktorist	doktoritest doktoreist
allative		doktorile	doktoritele doktoreile
adessive		doktoril	doktoritel doktoreil
ablative		doktorilt	doktoritelt doktoreilt
translative		doktoriks	doktoriteks doktoreiks
terminative		doktorini	doktoriteni
essive		doktorina	doktoritena
abessive		doktorita	doktoriteta
comitative		doktoriga	doktoritega

• doktor in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)

• IPA^(key): [ˈdoktor]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dok‧tor
• Rhymes: -or

doktor (plural doktorok)

1. (folksy) doctor (physician)

   Synonym: orvos

2. doctor (a person who has attained a doctorate)

Inflection (stem in -o-, back harmony)
	singular	plural
nominative	doktor	doktorok
accusative	doktort	doktorokat
dative	doktornak	doktoroknak
instrumental	doktorral	doktorokkal
causal-final	doktorért	doktorokért
translative	doktorrá	doktorokká
terminative	doktorig	doktorokig
essive-formal	doktorként	doktorokként
essive-modal	—	—
inessive	doktorban	doktorokban
superessive	doktoron	doktorokon
adessive	doktornál	doktoroknál
illative	doktorba	doktorokba
sublative	doktorra	doktorokra
allative	doktorhoz	doktorokhoz
elative	doktorból	doktorokból
delative	doktorról	doktorokról
ablative	doktortól	doktoroktól
non-attributive possessive - singular	doktoré	doktoroké
non-attributive possessive - plural	doktoréi	doktorokéi

Possessive forms of doktor
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	doktorom	doktoraim
2nd person sing.	doktorod	doktoraid
3rd person sing.	doktora	doktorai
1st person plural	doktorunk	doktoraink
2nd person plural	doktorotok	doktoraitok
3rd person plural	doktoruk	doktoraik

• doktor in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
• doktor in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).

• IPA^(key): /ˈtɔxtɔr/

doktor m (genitive singular doktors, nominative plural doktorar)

1. doctor (person with a university doctorate)

Declension of doktor
m-s1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	doktor	doktorinn	doktorar	doktorarnir
accusative	doktor	doktorinn	doktora	doktorana
dative	doktor	doktornum	doktorum	doktorunum
genitive	doktors	doktorsins	doktora	doktoranna

Borrowed from Dutch doctor (“doctor (person who has attained a doctorate)”), from Middle Dutch doctor, from Latin doctor (“teacher, instructor”). Doublet of dokter.

• IPA^(key): /dɔk.tɔr/
• Hyphenation: dok‧tor
• Rhymes: -ɔr

doktor

1. doctor (person who has attained a doctorate)

The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian due to shared etymology. The Brunei, Malaysia and Singapore usage can be seen in Malay doktor.

• “doktor” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

Borrowed from Turkish doktor, from French docteur.

doktor m (Latin spelling)

1. doctor

Borrowed from English doctor, from Middle English doctor, doctour (“an expert, authority on a subject”), from Anglo-Norman doctour, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”).

• (Standard Malaysian) IPA^(key): /doktor/, [dɔk̚to̟(r)]
• Rhymes: -tor, -or

• Audio (Malaysia):

  (file)

doktor (Jawi spelling دوکتور, plural doktor-doktor, informal 1st possessive doktorku, 2nd possessive doktormu, 3rd possessive doktornya)

1. (Brunei, Malaysia, Singapore) doctor; physician

   Synonyms: (Indonesian Malay) dokter, tabib, bomor

2. doctor (person who has attained a doctorate, such as a Ph.D. or Th.D. or one of many other terminal degrees conferred by a college or university)

• The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian due to shared etymology. The Indonesian usage can be seen in Indonesian doktor.
• Both Standard Malaysian and Singaporean Malay plus Indonesian lists "person who has attained a doctorate" sense. However, Indonesian uses the cognate dokter, for the physician sense.

• “doktor” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

From Latin doctor.

doktor m (definite singular doktoren, indefinite plural doktorer, definite plural doktorene)

1. doctor (physician)
2. Doctor (person who has attained a doctorate)

• (physician): lege

• doktorgrad
• heksedoktor
• æresdoktor

• “doktor” in The Bokmål Dictionary.

From Latin doctor.

doktor m (definite singular doktoren, indefinite plural doktorar, definite plural doktorane)

1. Doctor (person who has attained a doctorate)

• doktorgrad
• heksedoktor
• æresdoktor

• “doktor” in The Nynorsk Dictionary.

Learned borrowing from Latin doctor.^[1] Compare Old Polish doktor.

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈdoktor/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈdoktor/

doktor m pers (related adjective doktorský)

1. (Ecclesiastic) teacher
2. doctor (person holding a doctorate)
3. scholar
4. (religion) Honorary title of church dignitaries.

• Czech: doktor

• Jan Gebauer (1903–1916) “doktor”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

Learned borrowing from Latin doctor.^[1][2][3][4] First attested in c. 1420. Compare Old Czech doktor.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔktɔ(ː)r/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔktɔr/, /dɔktor/

doktor m animacy unattested (related adjective doktorowski)

1. scholar (learned person; especially an expert in the Bible and theology, in Christianity sometimes the official title of theological writers)
   • 1874-1891 [c. 1420], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[2], [3], [4]}, volume XXIV, page 86:

     Wszelky mysztrz nawczony, wszelky doctor albo pyszarz w crolewszthwe nebeszkem (omnis scriba doctus in regno coelorum Mat 13, 52) rowni yeszth oczczw czeladnemw

     [Wszelki mistrz nauczony, wszelki doktor albo pisarz w krolewstwie niebieskim (omnis scriba doctus in regno coelorum Mat 13, 52) rowny jest oćcu czeladnemu]

   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎^[5], Krakow, page 11b:

     Ten tho velebny doctor, gemusczy Bedza (leg. Beda) dzegø, mouiy

     [Ten to wielebny doktor, jemużci Beda dzieją, mowi]

2. (attested in Masovia) doctor (person holding a doctorate)
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 82:

     Yvsz prawa polska szą dokonana, yasz wykladana przes mystrza y doctora Swanthoslawa s Woczyeschyna, cvstosscha kosczola warszewskyego swąnthego Iana

     [Już prawa polska są dokonana, jaż wykładana przez mistrza i doktora Świętosława s Wocieszyna, kustosza kościoła warszewskiego Świętego Jana]

• Polish: doktor, doktór (regional or colloquial)
  • → Kashubian: doktór
• Silesian: dŏchtōr

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “doktor”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• doktór (regional or colloquial)

Inherited from Old Polish doktor.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔktɔr
• Syllabification: dok‧tor

doktor m pers (female equivalent doktor or doktorka, diminutive doktorek, abbreviation dr)

1. (colloquial, medicine) physician, medical doctor

   Synonyms: eskulap, lekarz, medyk

2. doctor (person holding a doctorate)
3. (obsolete) doctor, scholar

   Synonym: uczony

• → Kashubian: doktór

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), doktor is one of the most used words in Polish, appearing 3 times in scientific texts, 52 times in news, 15 times in essays, 22 times in fiction, and 39 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 131 times, making it the 460th most common word in a corpus of 500,000 words.^[1]

doktor f (indeclinable)

1. (colloquial, medicine) female equivalent of doktor (“physician, medical doctor”)

   Synonym: doktorka

2. female equivalent of doktor (“doctor”) (person holding a doctorate)

   Synonym: doktorka

• doktor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doktor in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “doktor”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “DOKTOR”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 18.03.2016
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “doktor”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “doktor”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “doktor”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 495
• doktor in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

• IPA^(key): /dôktor/
• Hyphenation: dok‧tor

dȍktor m (Cyrillic spelling до̏ктор)

1. doctor, physician
2. doctor, PhD

• dȍktorica
• (Serbia) dȍktōrka

Borrowed from Latin doctor.

• IPA^(key): [ˈdɔktɔr]

doktor m pers (female equivalent doktorka, related adjective doktorský, diminutive doktorík or doktorko, augmentative doktorisko)

1. doctor, physician

   Synonyms: lekár, liečiteľ

2. doctor, PhD

• doktorový

• (Abbreviations) d:r, dr, dr.

• IPA^(key): /ˈdɔkˌtɔr/

• Audio:

  (file)

doktor c

1. doctor; physician
2. doctor; person who has achieved a graduate degree such as a Ph.D. or a Th.D.

• (physician): läkare

• → Finnish: tohtori

• doktor in Svensk ordbok.

Borrowed from Spanish doctor (“doctor”), from Latin doctor (“teacher”).

• (Standard Tagalog) IPA^(key): /dokˈtoɾ/ [d̪okˈt̪oɾ]
• Rhymes: -oɾ
• Syllabification: dok‧tor

doktór (feminine doktora, Baybayin spelling ᜇᜓᜃ᜔ᜆᜓᜇ᜔)

1. doctor; physician

   Synonyms: manggagamot, mediko

2. doctorate degree

   Synonym: doktorado

3. (colloquial) falsification

• “doktor”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

From Ottoman Turkish دوقتور (doktor), from French docteur, from Latin doctor (“teacher”), from doceō (“I teach”). Cognate with Azerbaijani doktor.

• IPA^(key): /dokˈtoɾ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dok‧tor

doktor (definite accusative doktoru, plural doktorlar)

1. doctor

Inflection
Nominative	doktor
Definite accusative	doktoru
	Singular	Plural
Nominative	doktor	doktorlar
Definite accusative	doktoru	doktorları
Dative	doktora	doktorlara
Locative	doktorda	doktorlarda
Ablative	doktordan	doktorlardan
Genitive	doktorun	doktorların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular doktorum doktorlarım 2nd singular doktorun doktorların 3rd singular doktoru doktorları 1st plural doktorumuz doktorlarımız 2nd plural doktorunuz doktorlarınız 3rd plural doktorları doktorları Definite accusative Singular Plural 1st singular doktorumu doktorlarımı 2nd singular doktorunu doktorlarını 3rd singular doktorunu doktorlarını 1st plural doktorumuzu doktorlarımızı 2nd plural doktorunuzu doktorlarınızı 3rd plural doktorlarını doktorlarını Dative Singular Plural 1st singular doktoruma doktorlarıma 2nd singular doktoruna doktorlarına 3rd singular doktoruna doktorlarına 1st plural doktorumuza doktorlarımıza 2nd plural doktorunuza doktorlarınıza 3rd plural doktorlarına doktorlarına Locative Singular Plural 1st singular doktorumda doktorlarımda 2nd singular doktorunda doktorlarında 3rd singular doktorunda doktorlarında 1st plural doktorumuzda doktorlarımızda 2nd plural doktorunuzda doktorlarınızda 3rd plural doktorlarında doktorlarında Ablative Singular Plural 1st singular doktorumdan doktorlarımdan 2nd singular doktorundan doktorlarından 3rd singular doktorundan doktorlarından 1st plural doktorumuzdan doktorlarımızdan 2nd plural doktorunuzdan doktorlarınızdan 3rd plural doktorlarından doktorlarından Genitive Singular Plural 1st singular doktorumun doktorlarımın 2nd singular doktorunun doktorlarının 3rd singular doktorunun doktorlarının 1st plural doktorumuzun doktorlarımızın 2nd plural doktorunuzun doktorlarınızın 3rd plural doktorlarının doktorlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular doktorum doktorlarım 2nd singular doktorsun doktorlarsın 3rd singular doktor doktordur doktorlar doktorlardır 1st plural doktoruz doktorlarız 2nd plural doktorsunuz doktorlarsınız 3rd plural doktorlar doktorlardır

• hekim
• tabip

• → Ladino: doktor

• Kélékian, Diran (1911) “دوقتور”, in Dictionnaire turc-français‎^[6], Constantinople: Mihran, page 610

doktór

1. doctor