aludi

Derived from Latin allūdō (“to play with or allude”), from ad + lūdō (“to play”).

• IPA^(key): [aˈludi]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -udi
• Hyphenation: a‧lu‧di

aludi (present aludas, past aludis, future aludos, conditional aludus, volitive aludu) (transitive)

1. to refer to something indirectly or by suggestion
   • Henri Vallienne, Ĉu li? Ĉapitro 8,

     Neniam parolu pri estinteco, neniam veku memoroj, neniam aludu al fariĝoj, kiuj povus esti nur dolorigaj por mi.

     Never speak of the past, never awaken memories, never allude to events that could only cause me pain.

   • M. Novodereĵkin (translator), “Malfeliĉo” (“A Misfortune”) by Anton Chekhov, in Franko Luin (editor), Uzino 3

     Sofio kantis romancojn nerve, kun ia duonebria militemo kaj, kvazaŭ aludante ies malfeliĉon, ŝi elektis malgajajn, melankoliajn, kiuj parolis pri perditaj esperoj, pri pasinto, pri maljuneco...

     Sofya [...] sang nervously, with defiant recklessness as though half intoxicated, and she chose sad, mournful songs which dealt with wasted hopes, the past, old age, as though in mockery of (lit. alluding to) another’s grief. (Constance Garnett translation)

2. to make way for by subtle means; to hint, insinuate
   • L. L. Zamenhof (translator), “Kupra porko” (“The Metal Pig”) in Fabeloj by Hans Christian Andersen, Book 1,

     En malmulte da strekoj ĝi staris sur la papero, kaj eĉ la domo malantaŭe estis aludita.

     By means of a few strokes, it was made to appear on the paper; and even the house that stood behind it had been sketched in (lit. hinted at).

   • Johán Valano (Claude Piron), Ĉu vi kuiras ĉine? Ĉapitro 3,

     Li foje aludis, ke lia koro misfunkcias.

     He sometimes hinted that his heart was failing.

Conjugation of aludi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		aludas		aludis		aludos
active participle		aludanta	aludantaj	aludinta	aludintaj	aludonta	aludontaj
	acc.	aludantan	aludantajn	aludintan	aludintajn	aludontan	aludontajn
passive participle		aludata	aludataj	aludita	aluditaj	aludota	aludotaj
	acc.	aludatan	aludatajn	aluditan	aluditajn	aludotan	aludotajn
nominal active participle		aludanto	aludantoj	aludinto	aludintoj	aludonto	aludontoj
	acc.	aludanton	aludantojn	aludinton	aludintojn	aludonton	aludontojn
nominal passive participle		aludato	aludatoj	aludito	aluditoj	aludoto	aludotoj
	acc.	aludaton	aludatojn	aluditon	aluditojn	aludoton	aludotojn
adverbial active participle		aludante		aludinte		aludonte
adverbial passive participle		aludate		aludite		aludote

infinitive		aludi						imperative		aludu						conditional		aludus

• aludo (“allusion”)

aludi

1. inflection of aludir:
   1. first-person singular preterite indicative
   2. second-person plural imperative