ślepiec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *slěpь̀cь. By surface analysis, ślepy +‎ -iec.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈɕlɛ.pjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛpjɛt͡s
  • Syllabification: śle‧piec

Noun

[edit]

ślepiec m pers

  1. a blind man
    Synonym: niewidomy
    w kraju ślepców jednooki jest królem ― in the land of the blind, the one-eyed man is king

Declension

[edit]
Declension of ślepiec
singular plural
nominative ślepiec ślepcy
genitive ślepca ślepców
dative ślepcowi ślepcom
accusative ślepca ślepców
instrumental ślepcem ślepcami
locative ślepcu ślepcach
vocative ślepcu / ślepcze ślepcy
[edit]
adjective
noun
verb

Noun

[edit]

ślepiec m animal

  1. any mole rat of the genus Spalax

Declension

[edit]
Declension of ślepiec
singular plural
nominative ślepiec ślepce
genitive ślepca ślepców
dative ślepcowi ślepcom
accusative ślepca ślepce
instrumental ślepcem ślepcami
locative ślepcu ślepcach
vocative ślepcu ślepce

Further reading

[edit]
  • ślepiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ślepiec in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ślepiec&oldid=82219924"