Old Polish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From odpowiadać +‎ -acz. First attested in the before the 16th century.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔtpɔvjadat͡ʃ/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔtpɔvjadat͡ʃ/

Noun

edit

odpowiadacz m animacy unattested

  1. (law, attested in Greater Poland) defendant
    Synonym: odpowiedźca
    • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich, volume 6, Poniec, page 77:
      Ktoremu vpadnye ten ortel, szlowye ktho straczy, bąndz powod, bądz odpowyadacz, ten ma zaplaczycz ty pyenyadze za then ortel, a maya tho rowno, powod y odpowyadacz
      [Ktoremu upadnie ten ortel, słowie kto straci, bądź powod, bądź odpowiadacz, ten ma zapłacić ty pieniądze za ten ortel, a mają to rowno powod i odpowiadacz]
edit
adjective
adverb
nouns
verbs

Descendants

edit
  • Polish: odpowiadacz

References

edit
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “odpowiadacz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish odpowiadacz. By surface analysis, odpowiadać +‎ -acz.

Pronunciation

edit
 
  • IPA(key): /ɔt.pɔˈvja.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: od‧po‧wia‧dacz

Noun

edit

odpowiadacz m pers (female equivalent odpowiadaczka)

  1. answerer, replier, responder
  2. (Middle Polish) threatener; one who announces loyalty or war

Declension

edit
edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Further reading

edit