αλφάβητο

αλφάβητο < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ἀλφάβητον < ελληνιστική κοινή ἀλφάβητος (αρσενικό) με μεταπλασμό σε ουδέτερα βάσει της αιτιατικής^[1] < αρχαία ελληνική ἄλφα + βῆτα

ΔΦΑ : /alˈfa.vi.to/

τυπογραφικός συλλαβισμός : αλ‐φά‐βη‐το

αλφάβητο ουδέτερο

1. η διάταξη των γραμμάτων σε παραδοσιακή σειρά (ανάλογα με το σύστημα γραφής)

   ⮡  Το ελληνικό αλφάβητο αποτελείται απο 24 γράμματα: Α α,Β β,Γ γ,Δ δ,Ε ε,Ζ ζ,Η η,Θ θ,Ι ι,Κ κ,Λ λ,Μ μ,Ν ν,Ξ ξ,Ο ο,Π π,Ρ ρ,Σ σ (ς),Τ τ,Υ υ,Φ φ,Χ χ,Ψ ψ,Ω ω.

   ≈ συνώνυμα: η αλφαβήτα (οικείο)

2. (γραφές, αλφάβητο) σύνολο γραμμάτων ή συμβόλων που παριστάνουν φθόγγους, ήχους

   ⮡  Δεν έχουν όλα τα συστήματα γραφής αλφάβητο.

3. (μεταφορικά) τα βασικά και απαραίτητα σημεία μιας τέχνης ή ενός πεδίου μελέτης

   ⮡  Το αλφάβητο της φιλοσοφίας ξεκινά με τον όρο «ον».

   ⮡  Η μουσική σημειογραφία έχει το δικό της, μουσικό αλφάβητο.