Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπλόκο της Κοκκινιάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπλόκο της Κοκκινιάς
Μέρος της Εθνικής Αντίστασης
Ο μνημειακός χώρος της Μάντρας του Μπλόκου της Κοκκινιάς
Χρονολογία17 Αυγούστου 1944
ΤόποςΚοκκινιά
37°58′01″N 23°38′39″E / 37.9669575°N 23.6442832°E / 37.9669575; 23.6442832
Έκβαση
  • Νίκη των δυνάμεων κατοχής
  • Μαζικές συλλήψεις πολιτών
  • Εκτελέσεις μαχητών της ΟΠΛΑ και του ΕΛΑΣ
Αντιμαχόμενοι
  • ΟΠΛΑ Κοκκινιάς
  • Κάτοικοι
  • Γερμανοί οπλίτες της 11ης Αεροπορικής Μεραρχίας Εδάφους
  • Γερμανική μηχανοκίνητη διμοιρία
  • 1ο Σύνταγμα Ευζώνων
    • Ηγετικά πρόσωπα
    Απώλειες
    104-200 νεκροί,
    6.000 αιχμάλωτοι
    1 Γερμανός αξιωματικός και μερικοί εύζωνες τραυματίες

    To Μπλόκο της Κοκκινιάς συνέβη στις 17 Αυγούστου 1944 στην Κοκκινιά, από τις δυνάμεις κατοχής σε συνεργασία με το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Ειδικής Ασφάλειας.

    Αποτελεί το μπλόκο με τις μεγαλύτερες ανθρώπινες απώλειες στην Αθήνα κατά το οποίο διεξήχθησαν εκατοντάδες ομαδικές εκτελέσεις, συνελήφθησαν χιλιάδες άνθρωποι ως όμηροι και σημειώθηκαν εκτεταμένοι εμπρησμοί σπιτιών.

    Οι ταγματασφαλίτες που πρωταγωνίστησαν στις εκτελέσεις αθωώθηκαν μεταπολεμικά στο πλαίσιο του εμφυλιακού κράτους. Στη δημόσια μνήμη, από τη δεκαετία του 1950 τιμούνταν οι εκτελεσθέντες από τοπικές οργανώσεις. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, η διεξαγωγή του μνημοσύνου απέκτησε αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, κατά την οποία κατηγορούνταν οι εαμικές δυνάμεις, και συγκεκριμένα η ΟΠΛΑ, για τη διεξαγωγή του Μπλόκου, ενώ παράλληλα υπερασπιζόταν η δράση των ταγμάτων ασφαλείας.

    Τα γεγονότα σημάδεψαν την συλλογική μνήμη της πόλης και θεωρούνται τραγωδία για την Κοκκινιά, σημερινή Νίκαια.[1]

    Ιστορικό

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Κατάσταση στην κατοχική Κοκκινιά

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Στις 15 και 16 Αυγούστου, έλαβαν χώρα συμπλοκές ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και την Αστυνομία Πόλεων σε συνεργασία με την Ειδική Ασφάλεια Πειραιά, στην συνοικία «Κιλικιανά» και στα Μανιάτικα.[2] Στις 2:30 το πρωί της 17ης Αυγούστου, οχήματα που μετέφεραν το πρώτο τάγμα του πρώτου Συντάγματος ευζώνων, Γερμανούς οπλίτες της 11ης αεροπορικής μεραρχίας εδάφους, και μέλη γερμανικής μηχανοκίνητης διμοιρίας, περικύκλωσαν την Κοκκινιά.[3]

    Το μπλόκο

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Τις πρώτες πρωινές ώρες, οι ταγματασφαλίτες απαίτησαν από τους άνδρες, ηλικίας 14 έως 60 ετών, να συγκεντρωθούν στην Πλατεία Οσίας Ξένης.[3] Ο ΕΛΑΣ δεν κινητοποιήθηκε καθώς όλες οι είσοδοι της Κοκκινιάς ήταν μπλοκαρισμένες.[3] Ύστερα, καταδότες -ένας εκ των οποίων πρώην μέλος της ΟΠΛΑ- υπέδειξαν στις δυνάμεις κατοχής τα ηγετικά στελέχη των ΕΑΜικών οργανώσεων.[3] Μετά από τη σύλληψη τους και τον σκληρό βασανισμό τους, μεταφέρθηκαν στο υφαντήριο πίσω από την πλατεία όπου εκτελέστηκαν 78 άτομα.[3] Κατά τη διάρκεια του Μπλόκου, έλαβε χώρα συμπλοκή μεταξύ μικτής ομάδας ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ και Γερμανών, στην οποία τραυματίστηκε ένας Γερμανός αξιωματικός και ορισμένοι ταγματασφαλίτες, γεγονός που οδήγησε σε νέο κύμα εκτελέσεων.[4] Συγκεκριμένα, 46 αιχμάλωτοι από την Πλατεία Οσίας Ξένης, μεταφέρθηκαν στη συνοικία της Κοκκινιάς «Αρμένικα» και εκτελέστηκαν, ενώ έλαβαν χώρα και πυρπολήσεις οικιών.[5] Το μπλόκο διήρκησε περίπου ως τις 18:00, με τους νεκρούς να κυμαίνονται συνολικά από 104 έως 200.[6]

    Ύστερα, οι κατοχικές δυνάμεις αποχώρησαν συλλαμβάνοντας περίπου 6000 ομήρους οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου.[7] Όρισμένοι οδηγήθηκαν στην Γερμανία για καταναγκαστική εργασία.[8]

    Δίκη

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Μετά την απελευθέρωση, η ηγεσία των Ταγμάτων Ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων του διοικητή του 1ου ευζωνικού τάγματος, Ιωάννη Πλυντζανόπουλου, και των σημαντικότερων συνεργατών του, δικάστηκε για συμμετοχή σε περίπου 30 μπλόκα.[9]

    Από τις πρώτες μέρες της διαδικασίας, οι δημοκρατικές εφημερίδες της εποχής, όπως η Ελευθερία, επισήμαναν την παρουσία «οπαδών της δεξιάς» στο ακροατήριο και το φόβο που είχαν ορισμένοι μάρτυρες κατηγορίας, όπως στρατιώτες, οι οποίοι κατέθεταν συνοδευόμενοι από τη στρατονομία.[9] Η δικαστική διαδικασία για το μπλόκο της Κοκκινιάς επικεντρώθηκε στο αν ο Πλυντζανόπουλος είχε πυροβολήσει έναν συλληφθέντα, που αντιδρούσε στον απαγχονισμό του, και δεν ασχολήθηκε με την κατηγορία για «πράξεις βίας εν συμπράξει μετά των οργάνων των αρχών κατοχής εις βάρος Ελλήνων, ένεκα της δράσεώς των κατά του εχθρού».[10] Ο εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή ενός κατηγορούμενου, που δρούσε στο μπλόκο ως καταδότης, χωρίς να φοράει κουκούλα.[11]

    Τελικά, όλοι οι κατηγορούμενοι κηρύχθηκαν αθώοι, το Μάρτιο του 1947, και ο αθηναϊκός τύπος της εποχής έκανε μόνο μερικές ασήμαντες αναφορές στην απόφαση.[10]

    Δημόσια μνήμη

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Μετεμφυλιακή περίοδος

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Το μπλόκο έγινε απο νωρίς σύμβολο τόσο των βιαιοτήτων της κατοχής, όσο και της αντίστασης σε αυτή.[12] Τη δεκαετία του 1950, τοποθετήθηκε στη μάντρα μια πλάκα που ανέφερε ότι «εδώ οι Γερμανοί κατακτητές εκτέλεσαν Έλληνες πατριώτες».[13] Το 1956 έγιναν τα αποκαλυπτήρια μνημείου για το μπλόκο το οποίο φιλοτέχνησε ο Γιώργος Ζογγολόπουλος, στη πλατεία Οσίας Ξένης.[12] Στην επέτειο του μπλόκου τελούνταν ανεπίσημα μνημόσυνα, έως ότου η δημοτική αρχή οργάνωσε ένα μνημόσυνο, στην εικοστή επέτειο του μπλόκου, το 1964.[14] Την επόμενη χρονιά ο σκηνοθέτης Άδωνις Κύρου δημιούργησε την ταινία «Το μπλόκο», αποτυπώνοντας τα σημαντικά γεγονότα για την ελληνική κοινωνία.[12]

    Καθεστώς της 21ης Απριλίου

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, τη διοργάνωση της τελετής, που απέκτησε πλέον αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, ανέλαβε η Στρατιωτική Διοίκηση Πειραιώς.[15] Στην επίσημη ομιλία, τον Αύγουστο του 1967, αποσιωπήθηκε η συμμετοχή των ταγματασφαλιτών και προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι «κύριος αποκλειστικός στόχος» του μπλόκου ήταν μέλη της ΟΠΛΑ, καθώς και ότι οι κουκουλοφόροι καταδότες ήταν εντεταλμένα μέλη του ΚΚΕ.[15]

    Στις 17 Αυγούστου 1968, έγιναν τα αποκαλυπτήρια μιας νέας αναμνηστικής πλάκας στη μάντρα, που έφερε την επιγραφή «Προδόται και μασκοφόροι κομμουνισταί εαμίται, ελασίται παρέδωσαν εις τους βάρβαρους κατακτητάς την 17ην Αυγούστου 1944 αγνούς πατριώτας αγωνιστάς της Εθνικής Αντιστάσεως, τέκνα ηρωικά της Νικαίας, οι οποίοι και εξετελέσθησαν εις τον χώρον τούτον».[16] Στην ομιλία του, τον ίδιο μήνα, ο ταγματάρχης Νικόλαος Πλυτζανόπουλος, ανιψιός του Ιωάννη Πλυτζανόπουλου και διορισμένος δήμαρχος Νίκαιας, επανέλαβε το ίδιο επιχείρημα, αναφερόμενος στους δράστες ως «μασκοφόρους προδότας κομμουνιστάς» και στα θύματα ως «αθώους εθνικόφρονας πολίτας της Νικαίας» και υπερασπιζόμενος την ανάγκη δράσης, το καλοκαίρι του 1944, κατά της «κόκκινης τρομοκρατίας».[17] Η επιγραφή αφαιρέθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας.[18]

    Μεταπολίτευση

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Η πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επέλεξε την 17η Αυγούστου του 1982 ως ημέρα έναρξης της ολομέλειας για την ψήφιση του νόμου αναφορικά με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.[12] το 1986, ο χώρος αναγνωρίστηκε ως «τόπος μνήμης» στον οποίο και εγκαινιάστηκε η «Μάντρα μπλόκου Κοκκινιάς».[12]

    Παραπομπές

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    1. ↑ Πούλου 2017.
    2. ↑ Χανδρινός 2012, σελ. 246-47.
    3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Χανδρινός 2012, σελ. 247.
    4. ↑ Βόγλης 2010, σελ. 160· Χανδρινός 2012, σελ. 248.
    5. ↑ Βόγλης 2010, σελ. 160· Χανδρινός 2012, σελ. 248-49.
    6. ↑ Βόγλης 2010, σελ. 160· Χανδρινός 2012, σελ. 249.
    7. ↑ Χαραλαμπίδης 2023, σελ. 385.
    8. ↑ Χανδρινός 2018, σελ. 359.
    9. ↑ 9,0 9,1 Κωστόπουλος 2005, σελ. 77-8.
    10. ↑ 10,0 10,1 Κωστόπουλος 2005, σελ. 78-9.
    11. ↑ Κωστόπουλος 2005, σελ. 78 σημ.258.
    12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Χαραλαμπίδης 2023, σελ. 392.
    13. ↑ Κωστόπουλος 2005, σελ. 151 σημ. 466.
    14. ↑ Κωστόπουλος 2005, σελ. 149-50.
    15. ↑ 15,0 15,1 Κωστόπουλος 2005, σελ. 150.
    16. ↑ Κωστόπουλος 2005, σελ. 150· Χαραλαμπίδης 2023, σελ. 391.
    17. ↑ Κωστόπουλος 2005, σελ. 149-51.
    18. ↑ Γιάννης Ζουμπουλάκης (14-08-2011). «Το Μπλόκο του ΄44 επιστρέφει στην Κοκκινιά του 2011». Το Βήμα. http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=415126. Ανακτήθηκε στις 31-01-2017. 

    Πηγές

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Ιστορικές μελέτες

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    • Βόγλης, Πολυμέρης (2010). Η ελληνική κοινωνία στην κατοχή. Αθήνα: Αλεξάνδρεια. ISBN 978-960-221-496-1. 
    • Κωστόπουλος, Τάσος (2005). Η αυτολογοκριμένη μνήμη: Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη. Αθήνα: φιλίστωρ. ISBN 960-369-082-1. 
    • Χανδρινός, Ιάσονας (2012). Το τιμωρό χέρι του λαού: Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα. Αθήνα: Θεμέλιο. ISBN 978-960-310-356-1. 
    • Χανδρινός, Ιάσονας (2018). «Έλληνες όμηροι και καταναγκαστικοί εργάτες στη ναζιστική Γερμανία». Στο: Στραίμπελ, Ρόμπερτ, επιμ. Απρίλιος στο Σταϊν. Αθήνα: Αλφειός. σελ. 349-366. ISBN 978-960-66795-51. 
    • Χαραλαμπίδης, Μενέλαος (2023). Οι δωσίλογοι:Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της κατοχής (Β' έκδοση). Αθήνα: Αλεξάνδρεια. ISBN 978-618-223-034-3. 

    Δημοσιογραφικές πηγές

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    Εξωτερικοί σύνδεσμοι

    [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπλόκο_της_Κοκκινιάς&oldid=10810136"