Πεπίνος του Χέρσταλ
Ο Πεπίνος του Χέρσταλ (Γαλλική γλώσσα : Pepin de Herstal, 645 – 16 Δεκεμβρίου 714) ήταν Μαγιορδόμος στα ανάκτορα της Αυστρασίας (680 – 714), της Νευστρίας και της Βουργουνδίας (687 – 795). Ήταν γιος του Ανσέγκιζελ, γιου του Αγίου Αρνούλφου επισκόπου του Μετς και της Αγίας Μπέγκας, κόρης του Πιπίνου Α΄ του πρεσβύτερου. Ο γάμος των γονέων του ένωσε τους Οίκους των Αρνουλφιδών και των Πεπινιδών· ο Οίκος των Αρνουλφιδών αργότερα συνεχίστηκε με το όνομα Δυναστεία των Καρολιδών. Ο Πιπίνος Β΄ γεννήθηκε στο Χέρσταλ, περιοχή που βρίσκεται στο σημερινό Βέλγιο.
| Πεπίνος του Χέρσταλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pépin d'Herstal (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 645 (περίπου)[1] Χέρσταλ |
| Θάνατος | 16 Δεκεμβρίου 714[1] Jupille-sur-Meuse[2][3][4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Πλεκτρούδη[1] Αλπαΐδα[5][6] |
| Τέκνα | Ντρόγκο της Καμπανίας[7] Γκρίμοαλντ ο Νεότερος[8] Κάρολος Μαρτέλος[9][10] Χίλντεμπραντ Α΄[11] |
| Γονείς | Ανσέγκιζελ[1][12] και Μπέγγα[1][12] |
| Αδέλφια | Μάρτιν του Λον |
| Συγγενείς | Clothildis Doda (ίσως είναι αδελφός) |
| Οικογένεια | Αρνουλφίδες[1] και Πεπινίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μαγιορδόμος (676–714, Αυστρασία)[13] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πεπίνος του Χέρσταλ προχώρησε σε πολλούς πολέμους με στόχο να επεκτείνει την δύναμη του, όταν κατέκτησε την Νευστρία και την Βουργουνδία (687) ένωσε όλα τα Φραγκικά βασίλεια. Η δύναμη του έγινε μεγαλύτερη όταν κατέκτησε την Αλαμμανία, την Φρισία και την Φραγκονία, ξεκίνησε τότε τον εκχριστιανισμό των Γερμανικών φύλων. Οι εξουσίες του αυξήθηκαν σημαντικά χάρη στην μεγάλη παρακμή της δυναστείας των Μεροβίγγειων, μπόρεσε να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις στα χέρια του. Διάδοχος του ορίστηκε ο εγγονός του Θευδοάλδος, αυτό έφερε έντονη αντίδραση από τον πανίσχυρο γιο του Κάρολο Μαρτέλο, με τον θάνατο του Πεπίνου ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος στον οποίο ο Κάρολος βγήκε νικητής. Ο Πεπίνος του Χέρσταλ ή "Πεπίνος Β΄" ή "Πεπίνος ο Μεσαίος" πήρε το όνομα του από τον μητέρα παππού του Πεπίνο Α΄.[14] Ο εγγονός του ήταν ο Πεπίνος ο Βραχύς και δισέγγονος του ο πρώτος Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Καρλομάγνος.
Δούκας των Φράγκων
ΕπεξεργασίαΟ γάμος των γονέων του ένωσε τους Οίκους των Πεπινιδών και των Αρνουλφιγκών, δημιουργήθηκε η Δυναστεία των Καρολιδών. Ως Μαγιορδόμος της Αυστρασίας, ο Πεπίνος, μαζί με τον Μαρτίνο δούκα του Λαν (Laon), πολέμησε τον μαγιορδόμο της Νευστρίας Εμπροίν, που σχεδίαζε να κατακτήσει ολόκληρη την Φραγκία. Ο Εμπροίν νίκησε τους αντιπάλους του στο Λαν, έφερε ολόκληρη την χώρα υπό την κυριαρχία του, αλλά δολοφονήθηκε (681). Ο Πεπίνος έκλεισε αμέσως ειρήνη με τον διάδοχό του, Βάρατον. Ο διάδοχος τού Βάρατον, ο Μπερθάρ και ο βασιλιάς της Νευστρίας Θευδέριχος Γ΄, που ήταν από το 679 νόμιμος βασιλιάς όλων των Φράγκων, κήρυξαν τον πόλεμο στην Αυστρασία, αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος στην "μάχη του Τερτρύ" (687). Αμέσως μετά διέφυγαν στο Παρίσι, όπου ο Πιπίνος τους ακολούθησε ζητώντας το κλείσιμο ειρήνης υπό την προϋπόθεση να του επιτρέψει ο Μπερθάρ να διατηρήσει τα αξιώματα του. Αναγνωρίστηκε σαν δούκας και Μαγιορδόμος όλων των Φράγκων.[15] Στη συνέχεια ο Μπερθάρ δραπέτευσε αφού σκότωσε την πεθερά του, ο Πεπίνος έδωσε την σύζυγο του Μπερθάρ Ανστρούδη, ως σύζυγο στον γιο του Ντρόγκο, αυτό ισχυροποίησε την θέση του στην Νευστρία. Οι Νευστριανοί με την βία δέχτηκαν έναν κυρίαρχο από την Αυστρασία αλλά ο Πεπίνος ο Βραχύς το αγνόησε, ασχολήθηκε με την υποταγή των Αλαμμανών, των Φρισίων και των Φραγκόνων, τους έφερε στην Φραγκική σφαίρα. Την διετία 690 - 692 έπεσε η Ουτρέχτη, αυτό επέτρεψε στους Φράγκους να αποκτήσουν όλες τις εμπορικές οδούς προς την Βόρεια Θάλασσα μέσω του Ρήνου. Ο Πεπίνος του Χέρσταλ υποστήριξε τις ιεραποστολικές αποστολές του Αγίου Βονιφάτιου.[15] Τοποθέτησε τον Ντρόγκο Μαγιορδόμο στην Βουργουνδία, ο άλλος γιος του Γκρίμοαλντ τοποθετήθηκε αντίστοιχα στην Νευστρία.
Διαδοχή
ΕπεξεργασίαΗ νόμιμη σύζυγος του Πλεκτρούδη τον έπεισε λίγο πριν τον θάνατο του να αποκληρώσει τους γιους του από την ερωμένη του Αλπαΐδα, όρισε διάδοχο τον ανήλικο εγγονό του Θευδοάλδο, τον γιο του γιου του Γκρίμοαλντ που πέθανε πριν από τον πατέρα του. Ο Πεπίνος του Χέρσταλ πέθανε στο Βέλγιο σε ηλικία 79 ετών (16 Δεκεμβρίου 714), ο εγγονός του με την βοήθεια της γιαγιάς του Πλεκτρούδης προσπάθησε να διατηρήσει τα δικαιώματα του στην διαδοχή. Ο Κάρολος Μαρτέλος ωστόσο γιος του Πεπίνου με την Αλπαΐδα είχε αποκτήσει τεράστια φήμη στους Αυστρασιανούς για τις ικανότητες του, τις στρατιωτικές του επιτυχίες και τα λάφυρα που είχε συγκεντρώσει. Η Πλεκτρούδη φοβήθηκε τις προσπάθειες του να σφετεριστεί τον εγγονό της και τον φυλάκισε, ο ικανός Κάρολος Μαρτέλος όμως μπόρεσε να κερδίσει όλες τις Μαγιορδομίες ύστερα από εμφύλιο που κράτησε τρία χρόνια.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε σε πρώτο γάμο (670) την Πλεκτρούδη, κόρη του Χούγκομπερτ Σενεσάλη και κόμη του παλατιού στην Αυλή του Θευδερίχου Γ΄ και του Χιλδεβέρτου Γ΄ (γιου του προηγουμένου). Είχε τέκνα:
- Γκρίμοαλντ ο Νεότερος απεβ. 714, μαγιορδόμος στη Νευστρία.
- Ντρόγκο της Καμπανίας 670-708, δούκας της Καμπανίας και της Βουργουνδίας, πιο πριν μαγιορδόμος στη Βουργουνδία.
Και οι δύο απεβίωσαν πριν από τον πατέρα τους.
Με μια αυλική του, την Αλπαΐδα, είχε επίσης τέκνα:
- Κάρολος Μαρτέλος ο Μαρτέλος (η Σφυροκόπος) π. 686-741, μαγιορδόμος της Νευστρίας, της Αυστρασίας· δούκας και πρίγκιπας των Φράγκων· βασιλιάς των Φράγκων.
- Χίλντεμπραντ Α΄ 678-751, δούκας της Βουργουνδίας.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 153-161. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ www
.halexandria ..org /dward935 .htm - ↑ plheineman
.net ./41%20Generation .pdf - ↑ fabpedigree
.com ./s064 /f967952 .htm - ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 155-156. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ p41714.htm#i417134. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 161-163. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 163-165. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 165-181. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ «Карл Мартелл» (Ρωσικά)
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 159-161. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 «Пипин» (Ρωσικά)
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2021.
- ↑ "Vita Sanctae Geretrudis (The Life of Saint Geretrud) and the Additamentum Nivialense de Fuilano (the Nivelles supplement to the Vita Fursei concerning Foillan)". Late Merovingian France: history and hagiography, 640-720. Manchester medieval sources series. Paul Fouracre, Richard A. Gerberding (eds.). Manchester: Manchester University Press. 1996. σ. 311
- ↑ 15,0 15,1 http://www.histoire-fr.com/carolingiens_les_premiers_carolingiens_1.htm
Πηγές
Επεξεργασία- Oman, Charles. The Dark Ages 476–918. London: Rivingtons, 1914.
- Wallace-Hadrill, J. M., translator. The Fourth Book of the Chronicle of Fredegar with its Continuations. Connecticut: Greenwood Press, 1960.
- Bachrach, Bernard S., translator. Liber Historiae Francorum. 1973.
