| dbo:abstract
|
- Starozákonní soudci Izraele jsou osoby, které Hospodin po smrti Mojžíše povolával k tomu, aby vysvobozovaly a vedly syny Izraele v době, kdy ještě neměli krále. Tito soudcové (hebrejsky שֹׁפְטִים, šofetim) nebyli pouze politickými vůdci národa, jenž se právě usadil v zemi Kanaán, ale byli to i učenci, kteří byli znalci Tóry. Očekávalo se od nich, že budou objasňovat, jak se má tato Tóra uplatňovat v běžném životě těch, kdo tvoří nebo mají tvořit národ Izrael. Spolehlivost tohoto objasňování nespočívala pouze v tom, že byli k tomu povolávání Hospodinem, ale také tím, že tito soudci tvořili ucelenou řadu tradentů, kteří přebírali tradiční výklad Tóry od svých předchůdců a předávali to, co přijali, dalším generacím a tedy i svým nástupcům. Každý soudce proto soustředil okolo sebe znalce Tóry, kteří společně s ním tvořili soudní dvůr – takovýto soudní dvůr byl později označován výrazem sanhedrin. Po smrti hlavního soudce se soudcovského úřadu ujal někdo z těch, koho sice povolal Hospodin, ale kdo byl zároveň dobře obeznámený s rozhodováním stávajícího soudního dvora. Změnou hlavního soudce pak obvykle docházelo k přesunu soudního dvora do místa bydliště toho kterého hlavního soudce. Mezi starozákonní soudce Izraele, kteří udržovali kontinuitu učení Tóry od Mojžíše k prvnímu izraelskému králi Saulovi, patřili v chronologickém sledu tito:
* Jozue – soudil 28 let
* Otníel – soudil 40 let
* Ehúd – soudil 80 let, souběžně s ním nebo na konci jeho soudcovského období soudil i Šamgar
* Debóra – soudila 40 let, za tradenta ústní Tóry je však židovskými učenci považován její muž Bárak
* Gedeón – soudil 40 let
* Abímelek – soudil 3 roky, toho však židovský učenec Izák Abrabanel z důvodu jeho jednání nezahrnuje mezi tradenty ústní Tóry
* Tóla – soudil 23 let
* Jaír Gileádský – soudil 22 let, po jeho smrti trvalo 16 let, než začal soudit následující soudce; v tomto mezidobí se izraelské kmeny dostaly do područí Amónců
* Jiftách – soudil 6 let
* Ibsán – soudil 7 let
* Elón – soudil 10 let
* Abdón – soudil 8 let
* Samson – soudil 20 let
* Élí – soudil 40 let
* Samuel – soudil 11 let David Gans ve své kronice uvádí, že soudcovské období výše uvedených starozákonních soudců spadá do let 2488–2882 od stvoření světa neboli do let 1274–879 před naším letopočtem, tzn. do mezidobí od smrti Mojžíše až do počátku vlády prvního izraelského krále Saula, což dává dohromady 394 let. Moderní archeologie se více méně shoduje s výše uvedeným počátkem soudcovského údobí, neboť datuje vpád izraelských kmenů pod Jozuovým vedením do kanaánské země okolo roku 1240 př. n. l., neztotožňuje se však s uvedeným koncem. Zřízení izraelského království totiž datuje už před rok 1010 př. n.l., neboť rok 1010 př. n. l. je těmito archeology považován za počátek vlády druhého izraelského krále Davida. (cs)
- Un jutge d'Israel era un líder bíblic escollit per dirigir el poble d'Israel entre la conquesta de la Terra Promesa per Josuè i la coronació del primer rei d'Israel, Saül. Aquest jutges no tenien res a veure amb els actuals jutges, eren els líders del poble d'Israel, prenien totes les decisions i tenien els poders executiu i judicial. El legislatiu no el posseïen perquè seguien al peu de la lletra les lleis dictades per Moisès. Els jutges d'Israel eren figures molt similars als reis de les diferents nacions del Pròxim Orient dels temps bíblics, però els jutges no eren hereditaris ni escollits en una votació. Era l'aclamació del poble i l'acord entre les tribus d'Israel qui nomenava un jutge. (ca)
- Οι Κριτές ήταν οι ανώτατοι πολιτικοί άνδρες που ηγήθηκαν του Ισραήλ από τον θάνατο του Ιησού του Ναυή μέχρι τον πρώτο βασιλέα, τον Σαούλ. Η λέξη απαντάται στην Παλαιά Διαθήκη και με την έννοια του δικαστή. Σύμφωνα με τη βιβλική παράδοση και τις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, η περίοδος των Κριτών μεσολαβεί ανάμεσα στον θάνατο του Ιησού του Ναυή και την άνοδο στη βασιλεία του Σαούλ. Σύμφωνα με το βιβλικό κείμενο η εξουσία δεν ήταν κληρονομική και συνεχιζόμενη διαδοχικά, αλλά οι κριτές εμφανίζονταν κατά τα παραστρατήματα των Ισραηλιτών για να καθοδηγήσουν τον λαό και πάλι στο θέλημα του Θεού. Όταν ο περιούσιος λαός απομακρύνεται από το Θεό και στρέφεται σε άλλους θεούς, τότε η τιμωρία, το αποτέλεσμα της στροφής αυτής, είναι η κατάκτηση του λαού από άλλους. Τούτο συμβαίνει καθώς κατά τη βιβλική θεώρηση της Ιστορίας, απώλεια της πίστης στον πραγματικό Θεό του Ισραήλ, στο Θεό των πατέρων, οδηγεί σε απώλεια της ελευθερίας - είναι αποτέλεσμα της αχαριστίας που δείχνουν οι Ισραηλίτες. Έτσι, παρουσιάζεται κάποιος εχθρός που τους στερεί την αυτοδιάθεση μέχρι να επιστρέψουν στην αληθινή πίστη. Όταν ο λαός μετανοεί για το λάθος του τότε εμφανίζεται ο άνθρωπος του Θεού, ένας κριτής, οδηγεί το λαό στην ελευθερία και επανέρχεται περίοδος ειρήνης και ευμάρειας για το Ισραήλ. Είναι οι εξής: Γοθονιήλ, Εχούδ, Σαμγάρ, Δεββώρα και Βαράκ, Γεδεών και μετά ο γιος του Αβιμέλεχ, Τολά, Ζαΐρ, Ιεφθάε, Ιβζάν, Ελόν, Αβδόν, Σαμψών. Όλα τα περιστατικά είναι στο βιβλίο Κριταί. (el)
- The biblical judges are described in the Hebrew Bible, and mostly in the Book of Judges, as people who served roles as military leaders in times of crisis, in the period before an Israelite monarchy was established. (en)
- La Bibliaj juĝistoj' (hebrelingve: שופטים = Shôphaatîm aŭ shoftim estis personoj kiuj okupis oficon de registaraj regantoj kaj militaj kondotieroj, kiuj prezidis ankaŭ la varispecajn aŭdiencojn. En la libro de juĝistoj estas informate kiel militaj ĉefoj, civilaj kaj spiritaj, inspiritaj de Dio en determinitaj okazoj milite agadis por liberigi unu aŭ diversajn izraelajn tribojn minacatajn de la popoloj najbaraj aŭ por gvidi izraelidojn al nova konkero.Tamen, kiel oni povas dedukti el la grava kaj obskura soci-politika situacio en kiu vivis la hebrearo, la juĝistoj ne ĉiam estis lideroj religie devotaj aŭ ŝtatiste dotitaj, sed uloj foje ambiciaj kaj lokaj herooj ĉar tiam ankoraŭ ne alestiĝis nacia unuiĝo. Tiu stato en izraelaj teritorioj daŭris ekde ĉirkaŭ 1150] a.K. ĝis 1025 a.K., nome ĝis enscenejiĝo de la unua izraela reĝo Ŝaul. Apud tiuj prefere militecaj figuroj, la libro parolas ankaŭ pri juĝistoj responsaj pri la ordinara administrado kaj leĝfarado ene de la diversaj triboj: temas pri la juĝistoj “minoraj”. Post la konkero de tuta Kanaano, tiuj personoj preskaŭ abrupe malaperis. (eo)
- Un juez bíblico (del hebreo שופט, šōp̄êṭ/shofet, "juez", "gobernador" y en plural: שופטים, šōp̄əṭîm/shoftim) está descrito en la Biblia hebrea y principalmente en el Libro de los Jueces, como una persona que desempeñaba funciones como gobernador y líder militar en tiempos de crisis, además de presidir las Bet Din (audiencias) para administrar justicia en el período anterior a la creación de una monarquía israelita. En el Libro de los Jueces se presentan como líderes militares, civiles y espirituales inspirados por Dios en ciertas ocasiones para liberar a tribus israelitas de la amenaza de las poblaciones vecinas o para llevar a los israelitas a la guerra. Sin embargo, como puede deducirse de la grave y oscura situación sociopolítica que vivieron los israelitas en esos momentos, los jueces no siempre fueron líderes religiosos devotos o estadistas excepcionales, sino que con frecuencia, hay quejas contra ellos por ser personas ambiciosas y héroes locales, cuando aún no se había logrado recuperar una unidad nacional definitiva. Su dominio sobre el antiguo Israel duró alrededor del 1150 a. C. al 1025 a. C., es decir, hasta la elección del primer rey de Israel, Saúl. (es)
- Hakim (bahasa Ibrani: שופטים shôphatîm atau shoftim) pada zaman Israel kuno adalah istilah untuk pemimpin bangsa Israel pada periode setelah memasuki tanah Kanaan di bawah pimpinan Yosua dan sebelum zaman kerajaan Israel (kira-kira 1405-1025 SM). Sejarah periode ini dicatat dalam Kitab Hakim-hakim. Seorang hakim adalah "penguasa atau pemimpin militer, sekaligus orang yang memimpin pengadilan hukum". Pada waktu itu, 12 suku Israel menempati tanah yang menjadi bagian mereka dari pembagian oleh Musa di Kitab Ulangan dan tidak ada pemerintahan pusat, maupun tata hukum masyarakat, selain hukum Taurat. Ayat terakhir Kitab Hakim-hakim menyimpulkan: "Pada zaman itu tidak ada raja di antara orang Israel; setiap orang berbuat apa yang benar menurut pandangannya sendiri." (Hakim-hakim 21:25) Di waktu-waktu kesusahan, maka muncullah pemimpin-pemimpin yang disebut "hakim". (in)
- 士師（しし、英語: Judge、ヘブライ語: שׁוֺפֵט, ラテン文字転写: shofet、古代ギリシア語: κριτάς）は、ヨシュア以後の王国時代の前から預言者サムエルの間まで、古代イスラエルを裁いた人々であり、旧約聖書『士師記』に描かれる指導者を指す。原語の意味は「治める者」あるいは「裁き人」。「士師」という呼び方は中国語聖書に由来する。 (ja)
- 판관(공동번역, 가톨릭)(判官, 영어: Judges, 히브리어: שֹֽׁפְטִ֑ים 쇼프팀) 또는 사사(개신교)(士師)는 구약성경에서 이스라엘 백성이 가나안에 정착한 이후 왕국 성립까지의 기간 동안 활약한 지도자들을 말한다. 그들은 평시에는 농경과 목축에 종사하였던 지방토호(地方土豪)였으나 선주민과의 투쟁이나 외적의 습격에 의한 군사적·정치적 위기에 처하였을 때는 이스라엘 민족을 구출하기 위하여 일어섰던 카리스마적 영웅들이다. 그러나 그들은 전 이스라엘의 지배자는 아니고, 어디까지나 국지적·부족적, 그리고 일시적인 지도자들이었다. 〈판관기(判官記)〉에 등장하는 이러한 여러 영웅들에 관한 이야기 중에서도 특히 삼손과 데릴라의 이야기가 유명하다. (ko)
- I Giudici biblici (in ebraico שופטים, Shôphaatîm o shoftim) sono dei personaggi biblici che ricoprivano il ruolo di governanti e capi militari, oltre a presiedere le udienze. Nel Libro dei Giudici sono presentati come capi militari, civili e spirituali ispirati da Dio in determinate occasioni per liberare una o più tribù Israelitiche dalla minaccia delle popolazioni vicine oppure per guidare gli Israeliti in guerra. Tuttavia, come si può dedurre dalla grave ed oscura situazione socio-politica che vivevano allora gli Israeliti, i giudici in questione non erano sempre dei leader religiosamente devoti o degli statisti eccezionali, ma più che altro individui ambiziosi ed eroi locali (in quanto non si era ancora riuscita a riconquistare un'unità nazionale definita). La loro governanza sull'antico Israele è durata all'incirca dal fino al , cioè fino all'elezione del primo Re d'Israele, Saul. Accanto a queste figure di stampo militare, il libro racconta anche dei giudici responsabili dell'ordinaria amministrazione e della vita legislativa all'interno delle varie tribù, i cosiddetti giudici minori. Sansone e il leone, dipinto di Francesco Hayez, 1842 Questi personaggi accompagnano la storia del popolo ebraico dall'insediamento in Palestina al tempo di Giosuè e fino all'avvento della monarchia con il re Saul. Dopo la conquista di Canaan da parte di Giosuè, le tribù d'Israele avevano formato una debole confederazione. Siccome in questo periodo e nei seguenti periodi di crisi non ci fu mai un governo centrale, il popolo ebraico venne guidato da questi giudici scelti ad hoc. (it)
- Sędziowie (hebr. שופטים szofetim) – zwierzchnicy ludu starożytnego Izraela przed epoką królów. Wierzono, że Jahwe powoływał ich do wybawiania ludu. Okres sędziów bywa liczony od czasów Otniela do czasów proroka Samuela i trwał ok. 150 lat. Bóg wybierał sędziów z różnych plemion izraelskich, które mieszkały w różnych częściach Kanaanu. Prawdopodobnie większość z nich przynajmniej przez pewien czas działała równocześnie z innym sędzią. Opis ich działalności występuje głównie w Księdze Sędziów i 1. Księdze Samuela. Spośród 14 sędziów wymienianych przez Księgę Sędziów, tradycyjnie wyróżnia się 8 sędziów „większych” (Otniel, Ehud, Barak i Debora-prorokini, Gedeon, Jefte i Samson, Heli, Samuel) oraz 6 „mniejszych” (Szamgar, Tola, Jair, Ibsan, Elon i Abdon). Wydaje się, że Szamgar jako jedyny z sędziów „mniejszych” brał udział w jakiejkolwiek wojnie. Funkcja izraelskiego sędziego miała swój odpowiednik także w Fenicji. Tyr nie zawsze był rządzony przez królów, ale też szereg sędziów (fen. szofetim). Również w Kartaginie dwaj najwyżsi urzędnicy posiadali taki tytuł (sufeci). Tabela zbierająca informacje o poszczególnych Sędziach, wymienionych w Księdze Sędziów: (pl)
- O Período dos Juízes (em hebraico: שופטים, shôphaatîm ou shoftim), também chamado de Período dos Regentes é um período histórico do povo hebreu, que se estendeu entre 1390 a.C. a 1030 a.C.. Caracterizava-se pela liderança política, religiosa e militar de um líder que, por instrução divina, unificava e dirigia as Tribos de Israel principalmente em períodos de guerras. (pt)
- Эпоха судей охватывает период библейской истории от смерти Иисуса Навина до разрушения скинии завета в Силоме. Эпоха судей приблизительно датируется XIV—XI веками до н. э., что соответствует позднему бронзовому веку. В традиционной иудейской хронологии — с 1244 г. до н. э. до 890 г. до н. э. По этому периоду еврейской истории не существует документальных источников; все персонажи и события известны по библейскому повествованию, изложенному в основном в Книге Судей Израилевых. В библейском описании эта эпоха характеризуется чередованием периодов угнетения израильтян их соседями и последующего избавления Судьями. Продолжительность эпохи Судей по библейской хронологии — 410 лет. Однако такая длительность представляется нереальной. Высказывалось предположение, что редактором книги Судей синхронные периоды истории представлялись как последовательные; помимо этого, многократное указание периодов круглыми числами (20, 40, 80) позволяет предположить, что датировка является схематической и привязана к отсчету поколений (типично библейская длительность поколения — 40 лет). (ru)
- Епоха Суддів (1244 р. до н. е. — 890 р. до н. е.) — епоха, що відповідає пізній Бронзовій добі та охоплює період біблійної історії від смерті Ісуса Навина до руйнування скинії завіту в Шіло. Після завоювання Ханаану Ісусом Навином аж до формування першого Ізраїльського царства (бл. 1150—1025 до н. е.) племена ізраїльтян утворили конфедерацію. У них немає центрального уряду, що міг існувати в цій конфедерації, і під час кризи, людей вели Ad hoc авторитетні лідери, відомі як судді (шофтім). (uk)
- 士师（英文 Judge）或称为民长，是古代以色列的一种宗教称谓， 有军事或政治领袖的职能。而士師時期為前1390年至前1050年。据《旧约圣经》中的《士师记》记载，以色列人在摩西和约书亚之后，再也没有出现强有力的领袖，因此以色列各部作为一个松散的联盟，在危机就会特设一名士师作为领袖。它是一种即非选举制也非世袭制的职位，担任士师者被圣经描述为是被由耶和華选中来拯救以色列人的个人。士师平时掌管民事诉讼，战时统帅军队。最後一位撒母耳老年時，立了兩名兒子當士師，但他們不守撒母耳的道，以色列人就請求撒母耳為他們立一位王，士師時代結束。《士师记》中共计载了古代以色列12位士师，《撒母耳記上》記載了4位： 另外，基甸之子在基甸死后发动叛乱，自立为王，统治以色列3年。有时也将亚比米勒作为以色列的一位士师。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- The biblical judges are described in the Hebrew Bible, and mostly in the Book of Judges, as people who served roles as military leaders in times of crisis, in the period before an Israelite monarchy was established. (en)
- 士師（しし、英語: Judge、ヘブライ語: שׁוֺפֵט, ラテン文字転写: shofet、古代ギリシア語: κριτάς）は、ヨシュア以後の王国時代の前から預言者サムエルの間まで、古代イスラエルを裁いた人々であり、旧約聖書『士師記』に描かれる指導者を指す。原語の意味は「治める者」あるいは「裁き人」。「士師」という呼び方は中国語聖書に由来する。 (ja)
- 판관(공동번역, 가톨릭)(判官, 영어: Judges, 히브리어: שֹֽׁפְטִ֑ים 쇼프팀) 또는 사사(개신교)(士師)는 구약성경에서 이스라엘 백성이 가나안에 정착한 이후 왕국 성립까지의 기간 동안 활약한 지도자들을 말한다. 그들은 평시에는 농경과 목축에 종사하였던 지방토호(地方土豪)였으나 선주민과의 투쟁이나 외적의 습격에 의한 군사적·정치적 위기에 처하였을 때는 이스라엘 민족을 구출하기 위하여 일어섰던 카리스마적 영웅들이다. 그러나 그들은 전 이스라엘의 지배자는 아니고, 어디까지나 국지적·부족적, 그리고 일시적인 지도자들이었다. 〈판관기(判官記)〉에 등장하는 이러한 여러 영웅들에 관한 이야기 중에서도 특히 삼손과 데릴라의 이야기가 유명하다. (ko)
- O Período dos Juízes (em hebraico: שופטים, shôphaatîm ou shoftim), também chamado de Período dos Regentes é um período histórico do povo hebreu, que se estendeu entre 1390 a.C. a 1030 a.C.. Caracterizava-se pela liderança política, religiosa e militar de um líder que, por instrução divina, unificava e dirigia as Tribos de Israel principalmente em períodos de guerras. (pt)
- Епоха Суддів (1244 р. до н. е. — 890 р. до н. е.) — епоха, що відповідає пізній Бронзовій добі та охоплює період біблійної історії від смерті Ісуса Навина до руйнування скинії завіту в Шіло. Після завоювання Ханаану І��усом Навином аж до формування першого Ізраїльського царства (бл. 1150—1025 до н. е.) племена ізраїльтян утворили конфедерацію. У них немає центрального уряду, що міг існувати в цій конфедерації, і під час кризи, людей вели Ad hoc авторитетні лідери, відомі як судді (шофтім). (uk)
- 士师（英文 Judge）或称为民长，是古代以色列的一种宗教称谓， 有军事或政治领袖的职能。而士師時期為前1390年至前1050年。据《旧约圣经》中的《士师记》记载，以色列人在摩西和约书亚之后，再也没有出现强有力的领袖，因此以色列各部作为一个松散的联盟，在危机就会特设一名士师作为领袖。它是一种即非选举制也非世袭制的职位，担任士师者被圣经描述为是被由耶和華选中来拯救以色列人的个人。士师平时掌管民事诉讼，战时统帅军队。最後一位撒母耳老年時，立了兩名兒子當士師，但他們不守撒母耳的道，以色列人就請求撒母耳為他們立一位王，士師時代結束。《士师记》中共计载了古代以色列12位士师，《撒母耳記上》記載了4位： 另外，基甸之子在基甸死后发动叛乱，自立为王，统治以色列3年。有时也将亚比米勒作为以色列的一位士师。 (zh)
- Un jutge d'Israel era un líder bíblic escollit per dirigir el poble d'Israel entre la conquesta de la Terra Promesa per Josuè i la coronació del primer rei d'Israel, Saül. Aquest jutges no tenien res a veure amb els actuals jutges, eren els líders del poble d'Israel, prenien totes les decisions i tenien els poders executiu i judicial. El legislatiu no el posseïen perquè seguien al peu de la lletra les lleis dictades per Moisès. (ca)
- Starozákonní soudci Izraele jsou osoby, které Hospodin po smrti Mojžíše povolával k tomu, aby vysvobozovaly a vedly syny Izraele v době, kdy ještě neměli krále. Tito soudcové (hebrejsky שֹׁפְטִים, šofetim) nebyli pouze politickými vůdci národa, jenž se právě usadil v zemi Kanaán, ale byli to i učenci, kteří byli znalci Tóry. Očekávalo se od nich, že budou objasňovat, jak se má tato Tóra uplatňovat v běžném životě těch, kdo tvoří nebo mají tvořit národ Izrael. Spolehlivost tohoto objasňování nespočívala pouze v tom, že byli k tomu povolávání Hospodinem, ale také tím, že tito soudci tvořili ucelenou řadu tradentů, kteří přebírali tradiční výklad Tóry od svých předchůdců a předávali to, co přijali, dalším generacím a tedy i svým nástupcům. Každý soudce proto soustředil okolo sebe znalce Tóry (cs)
- Οι Κριτές ήταν οι ανώτατοι πολιτικοί άνδρες που ηγήθηκαν του Ισραήλ από τον θάνατο του Ιησού του Ναυή μέχρι τον πρώτο βασιλέα, τον Σαούλ. Η λέξη απαντάται στην Παλαιά Διαθήκη και με την έννοια του δικαστή. Σύμφωνα με τη βιβλική παράδοση και τις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, η περίοδος των Κριτών μεσολαβεί ανάμεσα στον θάνατο του Ιησού του Ναυή και την άνοδο στη βασιλεία του Σαούλ. Είναι οι εξής: Γοθονιήλ, Εχούδ, Σαμγάρ, Δεββώρα και Βαράκ, Γεδεών και μετά ο γιος του Αβιμέλεχ, Τολά, Ζαΐρ, Ιεφθάε, Ιβζάν, Ελόν, Αβδόν, Σαμψών. Όλα τα περιστατικά είναι στο βιβλίο Κριταί. (el)
- La Bibliaj juĝistoj' (hebrelingve: שופטים = Shôphaatîm aŭ shoftim estis personoj kiuj okupis oficon de registaraj regantoj kaj militaj kondotieroj, kiuj prezidis ankaŭ la varispecajn aŭdiencojn. En la libro de juĝistoj estas informate kiel militaj ĉefoj, civilaj kaj spiritaj, inspiritaj de Dio en determinitaj okazoj milite agadis por liberigi unu aŭ diversajn izraelajn tribojn minacatajn de la popoloj najbaraj aŭ por gvidi izraelidojn al nova konkero.Tamen, kiel oni povas dedukti el la grava kaj obskura soci-politika situacio en kiu vivis la hebrearo, la juĝistoj ne ĉiam estis lideroj religie devotaj aŭ ŝtatiste dotitaj, sed uloj foje ambiciaj kaj lokaj herooj ĉar tiam ankoraŭ ne alestiĝis nacia unuiĝo. Tiu stato en izraelaj teritorioj daŭris ekde ĉirkaŭ 1150] a.K. ĝis 1025 a.K., nome ĝis (eo)
- Un juez bíblico (del hebreo שופט, šōp̄êṭ/shofet, "juez", "gobernador" y en plural: שופטים, šōp̄əṭîm/shoftim) está descrito en la Biblia hebrea y principalmente en el Libro de los Jueces, como una persona que desempeñaba funciones como gobernador y líder militar en tiempos de crisis, además de presidir las Bet Din (audiencias) para administrar justicia en el período anterior a la creación de una monarquía israelita. (es)
- Hakim (bahasa Ibrani: שופטים shôphatîm atau shoftim) pada zaman Israel kuno adalah istilah untuk pemimpin bangsa Israel pada periode setelah memasuki tanah Kanaan di bawah pimpinan Yosua dan sebelum zaman kerajaan Israel (kira-kira 1405-1025 SM). Sejarah periode ini dicatat dalam Kitab Hakim-hakim. Seorang hakim adalah "penguasa atau pemimpin militer, sekaligus orang yang memimpin pengadilan hukum". Pada waktu itu, 12 suku Israel menempati tanah yang menjadi bagian mereka dari pembagian oleh Musa di Kitab Ulangan dan tidak ada pemerintahan pusat, maupun tata hukum masyarakat, selain hukum Taurat. Ayat terakhir Kitab Hakim-hakim menyimpulkan: "Pada zaman itu tidak ada raja di antara orang Israel; setiap orang berbuat apa yang benar menurut pandangannya sendiri." (Hakim-hakim 21:25) Di wakt (in)
- I Giudici biblici (in ebraico שופטים, Shôphaatîm o shoftim) sono dei personaggi biblici che ricoprivano il ruolo di governanti e capi militari, oltre a presiedere le udienze. Nel Libro dei Giudici sono presentati come capi militari, civili e spirituali ispirati da Dio in determinate occasioni per liberare una o più tribù Israelitiche dalla minaccia delle popolazioni vicine oppure per guidare gli Israeliti in guerra. Tuttavia, come si può dedurre dalla grave ed oscura situazione socio-politica che vivevano allora gli Israeliti, i giudici in questione non erano sempre dei leader religiosamente devoti o degli statisti eccezionali, ma più che altro individui ambiziosi ed eroi locali (in quanto non si era ancora riuscita a riconquistare un'unità nazionale definita). La loro governanza sull'anti (it)
- Sędziowie (hebr. שופטים szofetim) – zwierzchnicy ludu starożytnego Izraela przed epoką królów. Wierzono, że Jahwe powoływał ich do wybawiania ludu. Okres sędziów bywa liczony od czasów Otniela do czasów proroka Samuela i trwał ok. 150 lat. Bóg wybierał sędziów z różnych plemion izraelskich, które mieszkały w różnych częściach Kanaanu. Prawdopodobnie większość z nich przynajmniej przez pewien czas działała równocześnie z innym sędzią. Opis ich działalności występuje głównie w Księdze Sędziów i 1. Księdze Samuela. (pl)
- Эпоха судей охватывает период библейской истории от смерти Иисуса Навина до разрушения скинии завета в Силоме. Эпоха судей приблизительно датируется XIV—XI веками до н. э., что соответствует позднему бронзовому веку. В традиционной иудейской хронологии — с 1244 г. до н. э. до 890 г. до н. э. (ru)
|
