redek

Savet diwar an anv-kadarn red, kar ivez d'ar ger rod.

Testeniekaet en henvrezhoneg (retec).

Meneget er C'hatolikon (redec).

Da geñveriañ gant ar verboù rhedeg en kembraeg, resek en kerneveureg.

  Verb

redek /ˈreː.dɛk/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : redet) (displegadur)

1. Mont buan war-raok o lakaat e dreid, e bavioù, an eil a-raok egile.

   <skouer>.

2. redek da ul lec'h bennak
   • Ar re all, pa glevjont, a redas ivez d'ar gambr, ha ma voe eno neuze trouz ha garm spontus. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 14.)
3. redek un dra bennak (bro, ar vro, ar maezioù)
   • redek ar maezioù
   • redek mor
4. redek tud : ar merc'hed, ar baotred (gwelout ivez war-lerc'h);
5. redek loened : chaseal
   • War e veno, Baskig eo a oa kaoz d'ezañ da rankout senti e palez ar roue, e-lec'h beza digabestr er gêr o redek ar gedon. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 50.)
   • Marc'h, roue Poulmarc'h, a veze laouen bras e galon pa c'helle mont da redek ar moc'h gouez e koadou bras e rouantelez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet redeg.

• bezañ dibret e varc'h da redek
• redek an douilhez
• redek an taol
• redek bro
• redek ar c'houez

• Etre an dimeziñ hag an eured e vez an diaoul o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)
• Etre an embannoù hag an dimeziñ e vez an diaoul o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)
• Gwell eo ur c'had tapet evid diou o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 304.)

• keder
• krede