Міхал Юзаф Сапега

Міхал Юзаф Сапега
Michał Józef Sapieha
Герб «Ліс»
Ваявода падляшскі 1728 — 19 лістапада 1738
Папярэднік	Станіслаў Матэвуш Жавускі
Пераемнік	Караль Юзаф Сядльніцкі
Польны пісар літоўскі 1698 — 1730
Папярэднік	Андрэй Казімір Крышпін-Кіршэнштэйн
Пераемнік	Караль Юзаф Сапега
Нараджэнне	1670[1][2][…]
Смерць	6 сакавіка 1738(1738-03-06)[1][2][…] Шалон-ан-Шампань, акруга Шалон-ан-Шампань[d], дэпартамент Марна, рэгіён Шампань — Ардэны, Францыя[3]
Месца пахавання	Францыя Семятычы[3]
Род	Сапегі
Бацька	Бенядзікт Павел Сапега[3]
Маці	Ізабела з Тарлаў[d][3]
Жонка	Марыя Тарэза Веляпольская
Дзеці	Бенедыкт Аўгуст, Юзаф Фрыдэрык
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхал Юзаф Сапега (1670 — 6 сакавіка 1738, Шалон-ан-Шампань) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Пісар польны літоўскі (1698—1730), ваявода падляшскі (з 1728).

Вучыўся ў езуіцкіх калегіўме ў Варшаве. Выбіраўся паслом на соймы. Вялікі чашнік літоўскі ў 1687—1692, вялікі стражнік літоўскі ў 1692—1698, польны пісар у 1698—1730, ваявода падляшскі з 1728.

Генерал-маёр літоўскага войска (1710), генерал-лей��энант кавалерыі (1714), генерал-лейтэнант саксонскага войска (1733). Удзельнічаў у кампаніях супраць туркаў у 1695, 1698. У Паўночнай вайне 1700—1721 у 1702—1709 падтрымліваў Карла XII і Станіслава Ляшчынскага, пасля Аўгуста II

На Люблінскім сойме 1703 пазбаўлены пасады польнага пісара, але ў 1709 амніставаны Аўгустам II і зноў стаў польным пісарам.

У 1725 атрымаў Мельніцкае староства, у 1727 — Ордэн Белага Арла.

Паходзіў з чарэйскай лініі магнацкага роду Сапегаў, сын Бенедыкта Паўла і Ізабелі Тарла. Меў брата Казіміра Юзафа.

Ажаніўся ў 1700 з Марыяй Тарэзай Веляпольскай. Меў сыноў:

• Бенедыкта Аўгуста (памёр у 1730), старосту мельніцкага ў 1730;
• Юзафа Фрыдэрыка (1717—1732), старосту мельніцкага, пунскага і стаклішскага з 1730.

• Грыцкевіч А. Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 549. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

• Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 21 верасня 2013.