Бітва пад Войшкамі

Бітва пад Войшкамі (Падляшша)
Асноўны канфлікт: Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай 1792 года
Дата	14 ліпеня 1792
Месца	сяло Войшкі, цяпер Беластоцкі павет, Падляскае ваяводства, Польшча
Вынік	тактычная перамога рускіх войскаў, стратэгічны поспех літоўскіх войскаў
Праціўнікі
Рэч Паспалітая Расійская імперыя
Камандуючыя
генерал-ад’ютант Міхал Кіркор Палкоўнік данскіх казакоў Папоў
Сілы бакоў
полк татарскай кавалерыі, 200 стральцоў, 200 пехацінцаў і адна гармата данскія казакі
Страты
10 чалавек забіты, 5 узяты ў палон 1 паранены і 1 згінуў без весткі

Бітва пад Войшкамі адбылася 14 ліпеня 1792 года час вайна Расіі з Рэччу Паспалітай 1792 года.

У той час як 14 ліпеня расійская армія набліжалася да Беластока, літоўскі атрад Міхала Забелы быў размешчаны ў Плоцку. Час ад часу былі толькі нязначныя сутыкненні літоўскага войска з падыходзячымі данскімі казакамі. Для атрымання падрабязнай інфармацыі пра ворага Забела накіраваў у напрамку Беластоку групу ваенных на чале з Міхалам Кіркорам. У склад атраду ўвайшлі татары Кіркора, 200 стральцоў, 200 пехацінцаў і адна гармата. Пасля пераправы на Нараў атрад Кіркора прыбыў у Войшкі.

Пасля прыпынку ў Войшках Кіркор вырашыў зладзіць засаду і з гэтай мэтай паставіў пяхоту і гармату на пагорку, схаваў стральцоў у лесе, а татараў на ўзгорку. Камандзір казакоў Папоў таксама зрабіў засаду — ён схаваў большую частку свайго войска, а сам адправіўся з невялікім атрадам салдат на ліцвінаў. Убачыўшы слабы атрад, татарскія коні кінуліся ў напад, і пасля кароткай барацьбы казакі былі вымушаны адступіць, не разумеючы, што адыход імітуецца.

Татары Кіркора рап��ам апынуліся супраць праўзыходных сіл праціўніка, і не спрабуючы зламаць яго, тут жа кінуўся бегчы. Пасля перамогі данскіх казакоў над татарамі яны спрабавалі разбіць літоўскую пяхоту, але іх атака правалілася пад шквальным агнём літоўскіх карабінаў.

Хоць бітва пад Войшкамі і не атрымалася для ліцвінаў удалай, атрад Кіркора дасягнуў асноўнай мэты сваёй паездкі і атрымаў інфармацыю пра наступны рух сіл генерала Крачэтнікава.

• Piotr Borawski, Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1986, ISBN 83-205-3747-9, стар. 232—233